European Civil Procedure

Подається на здобуття ступеня доктора філософії Дисертація містить результати власних досліджень. Використання ідей, результатів і текстів інших авторів мають посилання на відповідне джерело ___________________________ Г. І. Гембара Науковий керівник: Решота Володимир Володимирович доктор юридичних наук, професор Львів -2025 The proposed amendments, based on the results of the study, are summarised and demonstrated in a comparative table to the Draft Law of Ukraine 'On Amendments to the Code of Administrative Proceedings of Ukraine on Improving Simplified Claim Proceedings'.

ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ 8/2025
ΤΙΤΛΟΣ: ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ

ΑΠ 1453/2024

Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης που απέρριψε έφεση με βάση την έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας. Διαφορά από ατομική σύμβαση εργαζόμενης (αεροσυνοδού) κατά εργοδότη. Εργατικό ατύχημα. Επίδοση αίτησης αναίρεσης και κλήσης για συζήτηση σε αλλοδαπή εταιρεία ως αγνώστου διαμονής. Δεν προσκομίζεται βεβαίωση του Υπουργείου Εξωτερικών. Πλημμελής επίδοση. Διεθνής δικαιοδοσία. Κανονισμός 1215/2012. Εναγόμενος δεν έχει κατοικία ή έδρα σε κράτος μέλος της ΕΕ. Δεν συμφωνήθηκε παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας. Δεν χωρεί εφαρμογή του άρθρου 21 §2 Καν. 1215/2012. Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν πάντως δικαιοδοσία και τοπική αρμοδιότητα στην περίπτωση που η σύμβαση εργασίας έχει καταρτιστεί στην Ελλάδα. Αναιρεί εν μέρει την ΜονΕφΠειρ 525/2023.
╦

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 3930/2024

Εργατική διαφορά. Ενάγων μηχανικός αεροσκαφών με κατοικία στην Αθήνα. Εναγόμενη εταιρεία παροχής και συντήρησης αεροσκαφών με έδρα στην Κύπρο. Απόλυση ενάγοντος. Άσκηση αγωγής στη Θεσσαλονίκη. Ένσταση έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας. Επίκληση συμφωνίας παρέκτασης υπέρ των δικαστηρίων της Κύπρου και εφαρμογής κυπριακού δικαίου. Απορρίπτει ένσταση. Συμφωνία παρέκτασης χωρεί μόνο μετά τη γέννηση της διαφοράς. Τοπική αρμοδιότητα δεκτή σιγή. Εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο.

╦

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 2860/2022

Ενάγουσα σύντροφος θανόντος και μητέρα κοινού τέκνου. Κάτοικοι εν ζωή στην Ανκόνα Ιταλίας. Εναγόμενος κάτοικος Ρώμης. Σχέση εργοδότη και εργαζόμενου. Εκλιπών πλοηγός σκαφών αναψυχής.  Εναγόμενος απασχολούσε εκλιπόντα στην Ελλάδα. Η εργασία συνίστατο στην πλοήγηση ταξιδιών αναψυχής από και προς την Πάρο. Θανατηφόρο συμβάν στα ανοικτά της νήσου. Άσκηση αγωγής από τη σύντροφο για λογαριασμό της ανήλικης κόρης. Διεθνής δικαιοδοσία. Καθορίζεται από τον τόπο εργασίας. Τοπική αρμοδιότητα. Προτιμήθηκε η ειδική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Πειραιά. Εφαρμοστέο δίκαιο. Στενότερος σύνδεσμος με την Ελλάδα. Τόπος εκπλήρωσης εργασίας στην Ελλάδα. Η ιθαγένεια των διαδίκων δεν διαδραματίζει ρόλο.

Στην παρούσα μελέτη αναλύονται ειδικά ζητήματα που αφορούν τη δικανική συνέντευξη των ανήλικων μαρτύρων σε υποθέσεις εγκλημάτων κατά της προσωπικής και της γενετήσιας ελευθερίας. Ειδικότερα, διατυπώνονται προβληματισμοί σχετικά με την εφαρμογή του άρ. 227 ΚΠΔ με βάση το δίκαιο του παιδιού. Στο ίδιο πλαίσιο, εξετάζονται οι άμεσες και οι έμμεσες πηγές του συγκεκριμένου κλάδου της νομικής επιστήμης και αναδεικνύεται η σημασία του για τη λειτουργία της ποινικής δικαιοσύνης.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
255/2024


Γαμική διαφορά. Ερημοδικία εναγόμενου. Σύμβαση Χάγης 1965. Επίδοση επιχειρήθηκε σε γνωστή διεύθυνση στην Αρμενία σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης. Αναβολή με έκδοση απόφασης. Δεν επιστράφηκε αποδεικτικό επίδοσης από την Αρμενική Αρχή. Τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διατυπώσεις. Κλήση προς νέα συζήτηση. Παρέλευση εξαμήνου. Διαπιστώθηκε επίδοση της κλήσης περί επαναφοράς της υπόθεσης. Για την επίδοση της κλήσης δεν απαιτείται εφαρμογή της πολυμερούς σύμβασης. Δεν αποτελεί εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο. Η κλήση επιδόθηκε στον εναγόμενο ως άγνωστης διαμονής. Πιστοποιήθηκε από ένορκη βεβαίωση δικαστικού επιμελητή. Δεν είχε διοριστεί αντίκλητος από τον εναγόμενο. Το δικαστήριο προχωρεί στη συζήτηση της αγωγής.

ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
8442/2024



Τακτική διαδικασία. Επίδοση αγωγής στη Γεωργία. Εφαρμογή της διαδικασίας διαβίβασης κατά τη Σύμβαση της Χάγης  του 1965. Προσκομίστηκε έκθεση επίδοσης στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Ζητήθηκε από το δικαστήριο η προσκόμιση της βεβαίωσης της γεωργιανής Αρχής. Προκύπτει ότι δεν έλαβε χώρα επίδοση λόγω μη ανεύρεσης του παραλήπτη στη αναγραφόμενη διεύθυνση. Κηρύσσει τη συζήτηση απαράδεκτη.


ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
1161/2024


Οικογενειακή διαφορά. Εναγόμενος κάτοικος Καζακστάν.  Επίδοση αγωγής στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Ερημοδικία εναγόμενης. Δεν προσκομίζεται αποδεικτικό επίδοσης στο Καζακστάν. Δεν προσκομίζεται  αίτηση για διαβίβαση στην Καζακική Αρχή. Δεν αρκεί η επίδοση στον Εισαγγελέα. Δεν έλαβε χώρα εφαρμογή της διαδικασίας διαβίβασης σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης του 1965. Κηρύσσει απαράδεκτη της συζήτηση.

ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ 6/2025
ΤΙΤΛΟΣ: ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 1111/2019

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
12154//2024
Γάμος μεταξύ Ελλήνων υπηκόων Μουσουλμάνων στο θρήσκευμα σύμφωνα με τους κανόνες του Ιερού Μουσουλμανικού νόμου ενώπιον του Μουφτή. Αίτηση διαζυγίου σύμφωνα με τον ΑΚ. Δεν υποβλήθηκε κοινή αίτηση για λύση του γάμου κατά το δίκαιο της Σαρία. Ενάγων κάτοικος Θεσσαλονίκης. Εναγόμενη κάτοικος Γερμανίας. Διεθνής δικαιοδοσία ελληνικών δικαστηρίων. Θεμελιώνεται λόγω κοινής ιθαγένειας. Τελευταία συνήθης διαμονή των διαδίκων στη Γερμανία. Έλλειψη τοπικής αρμοδιότητας των δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης. Παραπέμπει προς εκδίκαση της αίτησης στο Μονομελές πρωτοδικείου της πρωτεύουσας.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
12157/2024

Αίτηση αποκλειστικής άσκησης επιμέλειας τέκνου από τη μητέρα κάτοικο Γερμανίας. Εναγόμενος πατέρας κάτοικος Θεσσαλονίκης. Ανήλικο τέκνο με συνήθη διαμονή στη Γερμανία. Διεθνής δικαιοδοσία. Ερημοδικία εναγόμενου. Έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας. Δεν προβλήθηκαν αντιρρήσεις από τη μετοίκηση του τέκνου στη Γερμανία. Δεν θεμελιώνεται σιωπηρή παρέκταση διεθνούς δικαιοδοσίας από την ερημοδικία του εναγόμενου πατέρα. Αρμόδια τα γερμανικά δικαστήρια. Αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
8964/2024

Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με αντικείμενο τη μεταρρύθμιση ιταλικής απόφασης επικοινωνίας του αιτούντος πατέρα με τα τέκνα του. Αιτών Ιταλός υπήκοος πρώην κάτοικος Ζάμπιας και ήδη Μοζαμβίκης. Καθής Ελληνίδα κάτοικος Θεσσαλονίκης. Τέκνα διαμένουν με τη μητέρα τους. Αιτών ζητεί τη μετάβαση των τέκνων ασυνόδευτων από τη Θεσσαλονίκη στο Μαπούτο Μοζαμβίκης λόγω αδυναμίας μετάβασης και παραλαβής των τέκνων από τη Θεσσαλονίκη εξαιτίας των επαγγελματικών του υποχρεώσεων (πρέσβης της ΕΕ στη Μοζαμβίκη). Δεν πιθανολογείται ο προαναφερόμενος λόγος. Δεν προτείνεται εναλλακτική λύση συνοδείας των τέκνων από προσφιλές πρόσωπο. Δεν πιθανολογείται αδυναμία του αιτούντος να παραλάβει τα τέκνα αυτοπροσώπως. Η ανάθεση των νέων καθηκόντων ήταν ήδη γνωστή στον αιτούντα κατά το χρόνο κατάρτισης της συμφωνίας άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας που επικυρώθηκε από το ιταλικό δικαστήριο. Η ηλικία των τέκνων δεν επιτρέπει την ασυνόδευτη μετάβασή τους στη Μοζαμβίκη (12 και 7 ετών αντίστοιχα). Απορρίπτει αίτηση μεταρρύθμισης.

Brexit is inevitably going to bring about the loss of Brussels IIa 1 , an instrument of private international law which plays a vital role in cross-border children's cases. Brussels IIa serves three core functions within the EU. It lays down jurisdictional rules, prescribing which Member State is competent to make decisions about a child. It provides a regime for mutual recognition and enforcement, so that court decisions concerning children can be effective in any EU Member State. Finally, Brussels IIa lays down a system of crossborder co-operation and communication between Central Authorities, which supports these functions and permits the sharing of information in relation to children involved in court proceedings. There is another, similar, instrument which performs these functions which does not emanate from the EU; the 1996 Hague Child Protection Convention. 2 All EU Member States, and many states outside the EU, are also Contracting States to the 1996 Hague Convention. The government's position was, until recently, that it wasn't enough for the UK to 'fall back' on the 1996 Hague Convention after Brexit, an instrument which many regard as inferior to Brussels IIa. In 2017, the government said that it wanted to create 'a new relationship based on mutually beneficial rules and processes to facilitate and enable cross-border trade, commerce and family life '. 3 This was a vague aspiration, lacking in detail as to how such a new relationship would be formed and governed. However, with the possibility of a 'no deal' Brexit looking more likely, it seems that it will not be possible to conduct this kind of bespoke legal framework with the EU 27. What's more, 'crashing out' of the EU in the event of no-deal would mean that there are not comprehensive transitional arrangements for cases that were issued before 29 March 2019. Crashing out without a crash mat will in my view have some significant implications for children's cases with a cross-border element. My research examines the operation of private international law in a child protection context, an area where law provides an imperfect supporting framework for the practical working cases. I suggest that these cases will be further complicated, and potentially frustrated, by an abrupt exit from the European Union. I have given references to support my analysis, but of course others, and indeed courts, may interpret things differently and (I hope) in a manner which lessens any detrimental impact upon children involved in cross-border cases. You might assume that if you have a European cross-border case which started before 29 March 2019, it will continue to be governed by Brussels IIa after a no-deal Brexit, under some kind of transitional arrangement. However, that is not necessarily the case.

Η υπ' αριθ. 42/2025 απόφαση του Αρείου Πάγου προσφέρει σημαντικό ερμηνευτικό υλικό για τη λειτουργία της αρχής του βέλτιστου συμφέροντος του τέκνου στο πεδίο της ονοματοδοσίας και της θρησκευτικής ένταξης. Η απόρριψη της αίτησης αναίρεσης του πατέρα, ο οποίος είχε ζητήσει την απλή ονοματοδοσία του παιδιού χωρίς τη βάπτισή του, επιβεβαιώνει ότι η επιλογή της θρησκευτικής ουδετερότητας, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, δεν υπηρετεί το συμφέρον του ανηλίκου αλλά το υπονομεύει.

V poslovnem svetu se vsakodnevno sklepajo nominatne in inominatne pogodbe o poslovnem sodelovanju. Lahko gre za projektno delo, podjem, prodajo, zastopništvo, posredništvo ali kombinacijo elementov vseh teh razmerij. Veliko teh pogodb je tudi v današnjem času dogovorjenih (zgolj) ustno. Gre le za moralno zavezo ali tudi pravno popolnoma učinkovito pogodbo? Kje lahko pride do zapletov in kaj je rešitev?

Access to European Union not only provides a comprehensive overview of European integration but also offers a fresh insight with each revised edition. Thanks to its clear and systematic approach, this book guides the reader through the maze of European Union policies. It throws light upon the European institutions, their raison d'etre, their objectives and their experience, and explains EU measures, legal provisions and economic programmes. The book contains over 3000 references to the Official Journal of the European Communities and more than 500 bibliographic references, selected by topic so as to help the reader deepen the study of the subjects of his or her interest.

Seizure represents the main means of enforcement for the enforcement of monetary claims under the Greek practice. The article focuses on the relationship between the consequences of the seizure of immovable property and, in particular, the prohibition of disposal of the seized property and the mandatory registration of the seizure in the Public records. The latter requirement serves the principle of publicity and the protection of the interests of third parties in transactions. The paper addresses the underlying issues by taking into account the provisions of substantive civil law as well as provision from legal systems of other jurisdictions. The article deals with problems of conflicts of interests between the creditors who imposed the seizure and third parties.Special emphasis is given to the legal effect of legal transactions in relation to seized property and, inter alia, to the concepts of relative nullity and "inopposabilité".

1) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 686/2022
2) ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 11904/2022
3) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 53/2024

Τα θέματα που εξετάστηκαν είναι τα εξής:
1) Διακοπή δίκης. Θάνατος ενάγουσας βουλγαρικής ιθαγένειας. Δήλωση εκούσιας επανάληψης δίκης από τα τέκνα της θανούσας. Στοιχείο αλλοδαπότητας. Εφαρμοστέο δίκαιο. Καν. 650/2012.  Δεν εφαρμόζεται ο ΑΚ. Η κληρονομική διαδοχή εξετάζεται με βάση τον τόπο της συνήθους διαμονής της θανούσας. Εφαρμογή βουλγαρικού δικαίου. Νόμιμη η επανάληψη δίκης από τους κληρονόμους (τέκνα θανούσας). 

2) Αγωγή ακύρωσης διαθήκης. Εναγόμενη κάτοικος Θεσσαλονίκης. Ενάγοντες κάτοικοι Γερμανίας και προσωρινά διαμένοντες στη Θεσσαλονίκη. Έλλειψη τοπικής αρμοδιότητας. Καθορίζεται από τον τόπο κατοικίας ή διαμονής της διαθέτριας όταν πέθανε. Παραπέμπει στο πολυμελές πρωτοδικείο Ξάνθης.

3) Αίτηση αναγνώρισης δεδικασμένου γερμανικού κληρονομητηρίου. Αιτούσα και μοναδική κληρονόμος η σύζυγος του θανόντος. Αμφότεροι Γερμανοί υπήκοοι. Ακίνητη περιουσία του κληρονομούμενου στη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής. Το αλλοδαπό κληρονομητήριο ισοδυναμεί με δημόσιο έγγραφο και αναγνωρίζεται αυτόματα εφόσον συνοδεύεται από το ειδικό έντυπο του άρθρου 59 Καν. 650/2012 σε συνδυασμό με τον εκτελεστικό Καν. 1329/2014. Ακόμη και αν θεωρηθεί «απόφαση», η αναγνώριση επέρχεται αυτόματα. Δεν αποδείχθηκε αμφισβήτηση της ισχύος του γερμανικού κληρονομητηρίου. Απορρίπτει την αίτηση.

Березневі читання пам’яті професора Василя Попелюшка: матеріали круглого столу (31 березня 2025 року, м. Острог) / ред. кол.: Герасимчук О. П., Матвійчук М. А., Скарбарчук О. Г. Острог : Видавництво Національного університету «Острозька академія», 2025. С. 21-25.

Pravo v širšem smislu je mogoče pojmovati tudi kot vrednostni pojav, pri čemer je smisel pravnih posledic tak, da se z njimi in preko njih uresničujejo pravno pomembne vrednote. Na ravni uporabe se mora pravo neposredno ukvarjati s tem, kaj in kako naj bo nekaj pravno urejeno, ob tem pa moramo stremeti k pravno pomembnim vrednotam in jih v sklopu tega varovati ter uresničevati. Osredotočiti pa se je treba tudi na področja, ki naj jih pravo zaradi pretiranega posega v sfero človekovega svobodnega ravnanja ne ureja. V sami naravi prava je, da ga spremlja pozitivno in negativno vrednotenje konkretnih vedenj in ravnanj.

Θέματα παρέκτασηςκατά τον κανονισμό 1215/2012‣ 

ΜονΕφΘεσ 257/2024, ΜονΠρΘεσ 8157/2024,
ΜονΠρΠειρ 3771/2022, με κοινές παρατηρ.Α. Άνθιμου

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 257/2024
Έφεση κατά πρωτοβάθμιας καταδικαστικής απόφασης. Εκκαλούσα ουγγρική εταιρία. Εφεσίβλητη ελληνική εταιρία. Λόγοι έφεσης: εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Διεθνής δικαιοδοσία πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Σιωπηρή παρέκταση. Εκκαλούσα δεν πρόβαλε σχετική ένσταση στο πλαίσιο της πρωτόδικης διαδικασίας. Προστασία των αδύναμων διαδίκων. Καταναλωτές. Εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι είναι καταναλώτρια. Απορρίπτει ισχυρισμό. Αποδεικνύεται η εμπορική ιδιότητα και δραστηριότητα της εκκαλούσας στο πεδίο των εκτροφής βοοειδών και άλλων ζώων, χονδρεμπόριο κρεάτων, και σχετικές εμπορευματικές μεταφορές. Δεν προβλήθηκε από την εκκαλούσα στον πρώτο βαθμό. Δεν υπάρχει υποχρέωση υπόμνησης από το δικαστήριο, όταν δεν προβάλλεται σχετικός ισχυρισμός. Σιωπηρή παρέκταση και απόρριψη λόγων έφεσης.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 8157/2024
Αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων από βελγική εταιρία στην Ελλάδα. Υφιστάμενη συμφωνία παρέκτασης υπέρ των δικαστηρίων του Βατερλώ Βελγίου για όλα τα θέματα που απορρέουν από την παρούσα σύμβαση. Επίκληση της συμφωνίας παρέκτασης από την καθ’ης ελληνική εταιρία. Απορρίπτει ισχυρισμό. Αν και αποκλειστική, συντρέχει με την εσωτερική νομοθεσία (τόπος εκτέλεσης). Ανάλογη είναι και η ρύθμιση του ενωσιακού δικαίου. Έλλειψη εννόμου συμφέροντος. Η επίκληση της συμφωνίας παρέκτασης αποσκοπεί στην καθυστέρηση της δίκης. Δεν υπάρχει στοιχείο οφέλους για την καθ’ης από την εκδίκαση της αίτησης στο Βέλγιο. Απορρίπτει την ένσταση.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ 3771/2022
Αγωγή αποζημίωσης αγγλικού αλληλοασφαλιστικού οργανισμού κατά ελληνικής εταιρίας. Ερημοδικία εναγόμενης. Αυτεπάγγελτος έλεγχος διεθνούς δικαιοδοσίας.  Εντοπισμός υφιστάμενης αποκλειστικής συμφωνίας παρέκτασης υπέρ των αγγλικών δικαστηρίων. Η συμφωνία καταρτίστηκε πριν από την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Αδιάφορο ότι κατά το χρόνο συζήτησης της ένδικης αγωγής η Αγγλία δεν αποτελεί πλέον κράτος μέλος της ΕΕ. Η συμφωνία υπερισχύει της γενικής δωσιδικίας της κατοικίας του εναγόμενου. Με βάση τη lex fori δεν προκύπτει ότι υφίσταται οιοσδήποτε λόγος ακυρότητας της συμφωνίας παρέκτασης. Νόμιμα ορίσθηκαν τα δικαστήρια της Αγγλίας ως παρεκτεινόμενα δικαστήρια. Απορρίπτει αγωγή.

У статті подано покрокову інструкцію захисту особи від екстрадиції з Іспанії до України, створену на основі реальної адвокатської практики. Автори — практикуючі адвокати — діляться власним досвідом участі у резонансній екстрадиційній справі та системно аналізують кожен етап захисту: від оскарження «червоних повідомлень» в Інтерполі до процедури розгляду справи в Audiencia Nacional, подання апеляції (recurso de súplica), звернення до Конституційного суду Іспанії (recurso de amparo), ініціювання попереднього запиту до Суду ЄС та звернення за міжнародним захистом (статус біженця). У публікації також наведено добірку рішень Комісії контролю файлів Інтерполу (2023–2025 рр.), що можуть бути використані як практичні прецеденти. Окрему увагу приділено значенню ефективного захисту особи в Україні для підвищення шансів на успіх у міжнародному провадженні.

Pravno sredstvo dolžnika zoper sklep o izvršbi, s katerim je predlogu ugodeno je ugovor. Slednjega je potrebno vložiti v 8. dneh od vročitve sklepa sodišča prve stopnje, če ni v ZIZ drugače določeno. Sklep o izvršib, s katerim je predlogu za izvršbo ugodeno, lahko dolžnik izpodbija zgolj z ugovorom, razen če se izpodbija samo odločitev o stroških. Nadalje je ugovor dolžnika redno, dvostransko, nedevolutivno, remonstrativno in praviloma nesuspenzivno pravno sredstvo. Po preteku roka je v določenih primerih možen tudi kot izredno pravno sredstvo.

Cilj izvršilnega postopka je, da dolžnika prisili, da izpolni svoje obveznosti. Izvršilni postopek se vselej začne tako, da upnik na sodišče vloži predlog za izvršbo oziroma v redkih primerih po uradni dolžnosti. Sodišče nato o upnikovem predlogu odloči. V kolikor sodišče predlogu za izvršbo ugodi, izda sklep o izvršbi, s katerim predlagano izvršbo dovoli. V nadaljevanju sodišče in drugi izvrševalci opravijo predlagana izvršilna dejanja, kot na primer rubež in prodaja predmetov, rubež sredstev na transakcijskem računu dolžnika, deložacija,..., s čimer upnik doseže svoj cilj, tj. izpolnitev dolžnikove obveznosti.

Odlog izvršbe lahko predlaga tudi upnik, pri čemer lahko predlaga, da se izvršba odloži v celoti ali pa le deloma. Odlog izvršbe lahko predlaga, ko se še ni začela, lahko pa ga predlaga tudi pozneje, ko se je izvršba že začela in je bil dolžnik že seznanjen, da zoper njega teče izvršilni postopek. Pri odlogu izvršbe na predlog upnika je pomembno dejstvo, da upniku izvršilnem sodišču ni treba pojasnjevati razlogov. Ob vložitvi je upnik zavezan k plačilu sodne takse v znesku 30 evrov.

V izvršilnem postopku se skladno z veljavno zakonodajo subsidiarno uporabljajo določbe Zakona o pravdnem postopku (v nadaljevanju: ZPP). Zanj veljajo temeljna načela pravdnega postopka, kljub temu pa se v zvezi s posameznimi načeli pojavljajo določene razlike, ki so posledica različne pravne narave obeh postopkov. V izvršilnem postopku poleg načel pravdnega postopka veljajo še nejatera posebna načela, ki niso zgolj procesne narave, temveč se nanašajo tudi na substančno izvršilno pravo.

The sociological aspect of relevance lies in highlighting the mechanism of the application of law by the courts of appeal, because the decisions and definitions of the courts of appeal are the subject of research by a wide range of subjects, from students of certain legal specialties to the highest bodies of state judicial power, in particular – the Supreme Court. Since an appeal is now a constitutional guarantee, and a narrowing of human rights is not allowed, an examination of the appeal mechanism is necessary to predict future consequences. The practical aspect of the relevance of the study consists in the analysis of quantitative and qualitative indicators of appeal proceedings, coverage of real data that reflect past trends and make it possible to predict the future situation. The general requirements inherent in all instances are put forward for the appeal consideration. We are talking about the requirements for the qualifications and appointment of judges, in accordance with ...

The Queer Judgments Project (QJP) is an initiative that evolved from disparate conversations between the current co-editors about how legal judgments related to sexual orientation, gender identity and expression, and sex characteristics (SOGIESC) could have been written in more appropriate terms in light of the legal framework at the time. We wanted to cultivate a project that brought together friends, colleagues, and activists who were interested in improving and challenging the law and its application to make life better for lesbian, gay, bisexual, transgender, intersex, queer and other (LGBTIQ+) people and communities.

The main aim of the project is to re-imagine, re-write and re-invent, from queer and other complementing perspectives, judgments that have considered SOGIESC issues. The project has an international reach and multi-disciplinary scope. Individual contributors are free to choose which judgment they want to focus on, featuring voices from across the globe. Similarly, the audience for the outputs of our project includes people outside of academia, especially marginalised communities, and young people.

Актуальність дослідження права бути забутим пояснюється насамперед сучасним рівнем розвитку інформаційних технологій. Так, якщо інформація оприлюднена в мережі Інтернет, то її поширення фактично не має територіальних кордонів, а доступ до неї не обмежений жодними часовими межами і потребує лише загальнодоступного технічного пристрою та підключення до мережі. Унаслідок цього дані, розміщені в мережі Інтернет, можуть здійснювати всеохоплюючий вплив на приватну та (або) публічну сферу життя фізичної особи, що значно перевищує можливі наслідки від опублікування таких даних виключно в іншій, наприклад, паперовій формі. Пошукові системи, зі свого боку, значно спрощують доступність таких даних для будь-якого користувача інтернету, сприяючи ще більшому їх поширенню. Саме ці виклики зумовили те, що Суд Європейського Союзу (далі-Суд ЄС) 13 травня 2014 р. у справі «Компанія Гугл Спейн СЛ і Гугл ІНК проти Іспанського агентства із захисту даних (AEPD) і Маріо Костеха Гонсалеса» (далі-Google Spain v. Costeja)1 сформулював правову позицію, відповідно до якої фізична особа може вимагати, щоб інформація, яка стосується її особисто, більше не відображалася у результатах пошуку, зробленого на основі її імені. Фактично цим рішенням Суд ЄС визнав за суб'єктом персональних даних так зване «право бути забутим». Такий висновок мав значення не лише для вирішення конкретної справи, а й Посикалюк О.О. Баланс між правом бути забутим та свободою слова: практика Суду ЄС та ЄСПЛ // Право на забуття: зб. ст. / за ред.

19 жовтня 2020 р. Дарницький районний суд м. Києва прийняв рішення у справі «Медведчук проти Кіпіані» щодо захисту особистих немайнових прав шляхом визнання інформації недостовірною та заборони поширення інформації1, яке викликало бурхливу реакцію в засобах масової інформації та суспільстві і вже стало предметом аналізу вітчизняними правниками2. Але воно далеко не єдине резонансне рішення у дифамаційних спорах, серед яких «Коломойський проти Гонтаревої»3, «Просянюк проти Мустафи Найєма»4, «Демчина проти Шабуніна» 5 та ціла низка інших. Це вкотре підкреслило актуальність приватно-правових досліджень дифамації, цивільних способів захисту від неї та умов їх застосування. Аналіз вказаних та інших рішень дає можливість зробити наступне спостереження: пропри те, що дифамаційний спір відбувається при зіткненні двох суб'єктивних цивільних прав, права на інформацію (ст. 302 ЦК України) та права на повагу до гідності та честі, недоторканності ділової репутації (ст. 297 та 299 ЦК України відповідно), які в той же час гарантовані на рівні Посикалюк О.О. Баланс між правом на репутацію та свободою слова в дифамаційних спорах: практика ЄСПЛ // Дифамація: зб. ст. / за ред.

In numerous fields of law, ranging from family law to company law, private actors increasingly set their own rules, revert to private enforcement of those rules and choose the applicable law. Within each field this tendency has already been scrutinised. Until now, however, few attempts have been made to look at these phenomena together with a view to arriving at conclusions that go beyond one specific field. This book is a first attempt to fill this gap. It is relevant for scholars and practitioners working in the individual fields of law covered (private international law, company law, family law, consumer law and commercial law) as well as for scholars and policy makers trying to grasp the overall nature of the increasing privatisation of the law.

As a result of the transposition obligation in Article 34 of Directive (EU) 2019/1023 of the European Parliament and of the Council on restructuring frameworks and insolvency, Act LXIV of 2021 on restructuring and the amendment of certain acts with the purpose of legal harmonisation (hereinafter referred to as the Restructuring Act) was promulgated on 3 June 2021 and is applicable as of its effective date of 1 July 2022 for any legal persons struggling with financial difficulties but not yet insolvent. The creation of a restructuring model prescribed by the EU directive was implemented by the Hungarian legislator through the opening of a non-contentious court procedure ordered within the jurisdiction and exclusive competence of the Metropolitan Court of Budapest. The primary aim of this paper is to develop a complex and comprehensive picture of the restructuring procedure as placed within the system of insolvency and reorganisation procedures in Hungary. Firstly, the paper showcases the unified EU objectives set out by the directive within the system of European insolvency procedures, secondly, it describes the Hungarian procedural rules and the most important related legal institutions adopted to implement these objectives. Section 6 of the Restructuring Act sets out that the aim of restructuring is to adopt and implement a restructuring plan with some or all of the creditors and thus prevent the debtor’s future insolvency and ensure the debtor’s financial viability. For the purpose of reaching this objective, therefore, restructuring constitutes measures aiming at restoring the financial balance of the debtor, including changing the composition, the conditions or the structure of debtor’s assets and liabilities and any other part of its capital structure. Among these measures, the Restructuring Act lists the sale of the debtor’s property or part thereof, or the sale of any participation in the debtor as examples. The condition for restructuring is the likelihood of the company’s insolvency. The definition of the likelihood of insolven Directive (EU) on restructuring frameworks and insolvency, European insolvency procedures, insolvency and reorganisation procedures, restructuring plan, non-contentious court procedure
cy bears a central significance here: it constitutes the entrance point into the restructuring procedure.  In addition to the definition of insolvency, Section 2(2) of the Restructuring and Insolvency Directive renders the interpretation of the probability of insolvency into Member State jurisdiction. Among the Explanatory notes the Restructuring Act defines the likelihood of becoming insolvent as a situation in which there are reasonable grounds for believing that the debtor will be unable to meet its outstanding payment obligations when they fall due, unless further measures are taken.

2. Evoluzione storica del concetto di persona giuridica: le teorie "tradizionali". 3. Le più recenti teorie "revisioniste" e le teorie moderne. 4. La capacità delle persone giuridiche. 5. Le persone giuridiche "tipiche" del Libro Primo. Associazioni e fondazioni: caratteri comuni e caratteri distintivi. 6. Le persone giuridiche del Libro Primo e le società: lo scopo ideale non lucrativo come elemento distintivo. 7. La nuova procedura di riconoscimento.

Які норми є загальними та спеціальними у ситуації, коли особа звертається до суду з позовом про визнання протиправними та скасування податкових повідомлень-рішень за умови попереднього використання досудового порядку урегулювання спору?
Чи підлягають застосуванню норми ПК України під час вирішення питання дотримання строків звернення до суду з позовом про визнання протиправними та скасування податкових повідомлень-рішень? Вирішення цих питань потребує врахування конституційних засад і європейських стандартів прав людини

1) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2011/2022
2) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 434/2024
3) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ  370/2024

1) Αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα. Διάδικοι Ρώσοι υπήκοοι και κάτοικοι Ρωσίας. Επίδικο αντικείμενο ακίνητο στον νομό Χαλκιδικής. Διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου στον τόπο που βρίσκεται το ακίνητο. Εφαρμοστέο δίκαιο. Προσδιορίζεται σύμφωνα με τον ΑΚ. Εφαρμογή ρωσικού δικαίου. Δεν εφαρμόζεται ο Καν. 1103/2016. Αγωγή ασκήθηκε το 2013. 

2) Διάδικοι Αλβανοί υπήκοοι που κατοικούν στην Ελλάδα. Προηγήθηκε λύση γάμου το έτος 2018. Ακολούθησε αγωγή αποκτημάτων γάμου στις 29/8/2020. Εν μέρει δεκτή σε πρώτο βαθμό. Άσκηση έφεσης. Έλεγχος διεθνούς δικαιοδοσίας. Δωσιδικία εναγόμενου κατά το εσωτερικό δίκαιο. Εφαρμοστέο δίκαιο. Τελευταία κοινή ιθαγένεια διαδίκων η αλβανική. Εσφαλμένη η κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που εφάρμοσε ελληνικό δίκαιο. Αδυναμία του δικαστηρίου να εξετάσει τις διατάξεις του αλβανικού δικαίου. Διατάσσει επανάληψη για την κατάθεση νομικής πληροφορίας σχετικά με το περιουσιακό οικογενειακό δίκαιο στην Αλβανία.

3) Διάδικοι Αλβανοί υπήκοοι που κατοικούν στη Γαλλία. Προηγήθηκε διαμονή τους σε Αλβανία και Ελλάδα. Οι διάδικοι απέκτησαν το έτος 2006 τη γαλλική υπηκοότητα. Λύση του γάμου στη Γαλλία το έτος 2010. Περιουσιακά στοιχεία στον Πειραιά. Αγωγή αποκτημάτων γάμου του συζύγου στο πρωτοδικείο Πειραιά το έτος 2012. Έρευνα εφαρμοστέου δικαίου. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επέλεξε την εφαρμογή του γαλλικού δικαίου. Έφεση. Εξέταση του κανόνα σύνδεσης με βάση το ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο. Εσφαλμένη η εφαρμογή του γαλλικού δικαίου. Επιλογή εφαρμογής αλβανικού δικαίου. Δεν είναι δυνατή. Δεν περιέχεται στο αγωγικό δικόγραφο ισχυρισμός ότι αμέσως μετά το γάμο τους οι διάδικοι είχαν κοινή ιθαγένεια την αλβανική. Τούτο δεν μπορεί να συναχθεί από το γεγονός ότι αυτοί τέλεσαν γάμο στο Μπεράτ της Αλβανίας, ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να αχθεί σε κρίση ότι εφαρμοστέο τυγχάνει το αλβανικό δίκαιο. Απορρίπτει έφεση.

Lisbon In the first of these rulings,44 the Court held that the principle of the primacy of the Czech Constitution, which integration processes in no way violate or undermine, remains valid What is more, following the example of the Constitutional Court of Italy, the Czech Court considered that, in making such an assessment, it is not only the text and content of the Treaty of Lisbon itself that is important, but also all of its future interpretation and concrete application, which, after all, may depart from the letter of the Treaty The Constitutional Court of the Czech Republic, thus, upheld its role as guardian of the constitution in terms of EU law and considered that ultima ratio it could, and indeed should, examine whether an act of the bodies of the European Union exceeded the competences that the Czech Republic had transferred to the European Union on the basis of the constitution Indeed, participation in the Union must never undermine the primacy of the constitution in the Czech legal order What is more, in this ruling, the Constitutional Court opposed the primacy of EU law, also in terms of its application Namely, it considered that there is no superiority of the CJEU over national constitutional courts Following the entry into force of the Treaty of Lisbon, the relationship between the European Court of Justice and the constitutional courts of the Member States will not take on a hierarchical form; it will continue to be a dialogue of equal partners who, in the exercise of their competences, respect and complement each other, rather than compete with each other Mutual respect has a limit, however, and that limit is the primacy of national constitutions as the supreme right of Member States whose free will has shaped the European Union The Court, thus, confirmed that from the point of view of Czech constitutional law, the constitution (and the Czech legal order in general) remains the most important law in the state 45 The basic contents of the first Lisbon judgment were repeated by the Constitutional Court of the Czech Republic in its second judgment 44

στο τεύχος 1/2025 του περιοδικού ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ δημοσιεύθηκαν τρεις αποφάσεις στο πεδίο των διασυνοριακών δeεπιδόσεων, με έμφαση στο ζήτημα της μετάφρασης εγγράφων, με σχετικό σχολιασμό.

1) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 6504/2022
2) ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ 288/2023
3) ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1111/2022

Τα θέματα που εξετάστηκαν ήταν τα εξής:
1) Επίδοση στην Ισπανία. Μετάφραση αγωγής στην αγγλική γλώσσα. Άρνηση παραλαβής πρώτης εναγόμενης Α.Ε. Απορρίπτει ισχυρισμό. Συντελέστηκε η επίδοση. Όλες οι επικοινωνίες και διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών διεξάγονταν στην αγγλική γλώσσα. Παρελκυστική και καταχρηστική τακτική της α’ εναγόμενης. Δικάζει ερήμην.

2) Επίδοση στην Εσθονία. Ο παραλήπτης μπορεί να αρνηθεί την παραλαβή του εγγράφου αν δεν συνοδεύεται από μετάφραση. Επίδοση αγωγής μαζί με μετάφραση στην Εσθονική γλώσσα. Άσκηση δικαιώματος άρνησης παραλαβής από την εναγόμενη. Ισχυρίζεται ότι η μετάφραση των εγγράφων είναι εσφαλμένη και τμηματική. Μη δικαιολογημένη και ατεκμηρίωτη. Μετάφραση στην αγγλική γλώσσα. Η εναγόμενη είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης που δραστηριοποιείται στο διεθνές εμπόριο. Η αγγλική γλώσσα είναι κοινή και συνηθισμένη στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές. Η εναγόμενη έχει την ικανότητα και τη δυνατότητα μέσω των οργάνων της να αντιληφθεί πλήρως την μετάφραση της υπηρεσίας διαβίβασης στην αγγλική γλώσσα.

3) Έφεση κατά απόφασης που απέρριψε αγωγή εξαιτίας πλημμελούς επίδοσης σε νομικό πρόσωπο Σλοβακίας. Δήλωση άρνησης παραλαβής αμετάφραστου δικογράφου στη σλοβακική ή  σε γλώσσα που ο παραλήπτης κατανοεί. Λόγοι έφεσης. Κατανόηση της αγγλικής γλώσσας από πλευράς εφεσίβλητης. Η άρνηση συνιστά παρελκυστική πρακτική. Αυτή ήταν η γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των διαδίκων. Αδυναμία εντοπισμού μεταφραστή της σλοβακικής γλώσσας. Λειτουργία αγγλόγλωσσου ιστότοπου της εφεσίβλητης. Απορρίπτει έφεση. Ορθή η αιτιολογία της εκκαλούμενης απόφασης. Δεν αποδείχθηκε θεραπεία της έλλειψης μετάφρασης στη σλοβακική γλώσσα. Η αδυναμία επιτυχούς αναζήτησης μεταφραστή δεν καθιστά καταχρηστική τη στάση της εφεσίβλητης. Οι συμβάσεις των μερών διατυπώθηκαν στη σλοβακική και αγγλική γλώσσα. Τεκμαίρεται αδυναμία ολική ή μερική κατανόησης της αγγλικής γλώσσας. Δεν αποδείχθηκε ότι οι νόμιμοι εκπρόσωποι της εφεσίβλητης κατανοούσαν την αγγλική γλώσσα και ιδίως νομικά κείμενα συνταγμένα στη γλώσσα αυτή. Συμψηφίζει δικαστικά έξοδα, επειδή η ερμηνεία των διατάξεων του Κανονισμού ήταν ιδιαίτερα δυσχερής.

Autorice dre da ovim radom djelomièno doprinose rijetkim istraivanjima povijesti pravne teorije. U njemu analiziraju ne samo tekstove iz teorije prava, veae i iz drugih nauka koje nisu strogo odvojene od nje, posebno filozofije prava, sociologije prava i politike. Tekstove analiziraju kronolokim kriterijem, koji, po njihovom miljenju, najbolje pokazuje zastupljenost odreðene problematike u pojedinom razdoblju. Obzirom na srodnost problematike, tekstove svrstavaju na one koji obraðuju pravnu terminologiju, pojedine teorijske pravce, pravnu normu, pravni odnos te pravnu metodologiju. Najzastupljeniji autori su: Ivan Strohal (objavljivao u razdoblju od 1908. do 1913.) i Baltazar Bogiiae (1877. do 1889.). Kljuène rijeèi: Mjeseènik, teorija prava, pravna povijest, kronologija. Naslov teme ukazuje na povezanost dviju disciplina pravne teorije i pravne povijesti. Discipline pravna povijest i pravna teorija su meðusobno ovisne. Povijest daje teoriji informacije o pravu, koja ih zatim s veaeom mjerom apstrakcije tumaèi i tako povratno pomae povijesti, kao to i povijest daje potvrdu nekim teorijskim hipotezama (postavkama). Moe se reaei da kod nas nema sistematskih istraivanja povijesti pravne teorije, pa bi i ovaj rad, na primjeru èasopisa Mjeseènik dijelom predstavljao doprinos tome. Kao uvod u problematiku, a i zbog njenog boljeg razumijevanja, potrebno je dati neke osnovne informacije o Mjeseèniku i drutvenim okolnostima u kojima je dolo do njegovog izlaenja. Izlaenje pravnièkog èasopisa Mjeseènik pokrenulo je, na podruèjima tadanjih hrvatskih zemalja, Pravnièko drutvo u Zagrebu koje je osnovano 28. veljaèe 1875. Iste godine je i iziao prvi broj èasopisa, a posljednji 1945. Od tada èasopis nastavlja izlaziti pod nazivom Narodni tuilac, a od 1947. kao Naa zakonitost. Treba reaei

Čeprav je postopek izvršbe v preteklih letih doživel precej sprememb, predvsem v smeri hitrejše in enostavnejše izterjave, pa se večina upnikov kljub temu pogosto znajde v situaciji, ko izvršba preprosto ni mogoča. V kolikor upnik naleti na težave pri izterjavi je pomembno predvsem, da ostane aktiven in išče nove možnosti ter sodišču redno predlaga nove možnosti izterjave nad dolžnikom.

This chapter analyses the multifaceted notion of what constitutes a court within the context of civil justice systems. It emphasizes the importance of understanding common concepts for comparative legal research. The term 'court' is dissected through seven layers of meaning: as a place (forum), a community (cohors), a state power (imperium), an adjudicator (iudex or tribunal), an independent legal authority (auctoritas), a public service (officium), and as equilibrium (iustitia or aequitas). The spatial aspect ('forum') reflects the traditional association of courts with specific locations. The community aspect ('cohors') underscores the court as a gathering place for community interaction and justice delivery. As state power ('imperium'), courts represent the judicial arm of the government, enforcing laws and maintaining order. The adjudicative role ('iudex' or 'tribunal') highlights the core function of courts in resolving disputes by applying legal rules to factual circumstances. Courts as independent legal authorities ('auctoritas') stress their role in interpreting and applying the law without external influence. The notion of courts as public services ('officium') emphasizes their duty to serve society by providing accessible and efficient justice. Finally, the concept of courts as equilibrium ('iustitia' or 'aequitas') ties them to the ideal of delivering fair and just outcomes, balancing the interests of all parties involved. Throughout this chapter, historical and cultural evolution of the ‘court’ concept is explored, illustrating how this is being manifested in contemporary legal systems and addressing the challenges and transformations courts face in maintaining these multifaceted roles.

Sud EU je važnom presudom od 11. srpnja 2024. u predmetima Hann-Invest i dr. utvrdio da je dosadašnji način ujednačavanja sudske prakse u višim sudovima protivan postupovnim standardima prava Unije. Povod te odluke bio je zahtjev Visokog trgovačkog suda za tumačenje prava Unije u tri slična predmeta, u kojima su problematizirane ovlasti suca sudaca evidentičara i sjednica sudskih odjela. Naime, prema ustaljenoj praksi, sudac evidentičar može zaustaviti otpremu odluke koja odstupa od ranije sudske prakse te potaknuti zakazivanje sjednice sudskog odjela na kojoj se većinom glasova nazočnih sudaca može donijeti obvezujuće pravno shvaćanje. Sud EU utvrdio je da je takav postupak protivan pravu EU jer ovlasti sudaca evidentičara i sjednica sudskih odjela nisu sukladne zahtjevima interne sudačke neovisnosti. K tome, stranke o sadržaju odgovarajućih radnji evidentičara i sudskog odjela nisu obaviještene, a ovlasti evidentičara nisu jasno i transparentno propisane, a dijelom se ne nalaze u zakonu, već u poslovničkim odredbama. Utoliko, takvo uređenje ujednačavanja pravnih shvaćanja protivi se i pravu na zakonom uspostavljeni sud te pravu na kontradiktoran postupak i transparentnost pravnih normi koje uređuju postupanje sudova. U ovome radu autor detaljno razmatra koji se zaključci trebaju izvesti iz ove odluke u odnosu na buduće uređenje hrvatskog prava koje bi bilo usklađeno s temeljnim procesnim standardima prava EU.

Comparative research shows that many countries experience the problem of slow and ineffective civil litigation. When duration of court proceedings becomes a political issue, governments must act. While several reform strategies are possible, not every one of them is equally appropriate. In this paper, it will be shown that the simplest response – to fix procedural timeframes by procedural legislation – is usually the least effective, although it is still popular among legislators seeking a quick and easy fixing of the problem. The first part of this paper explains why this is the case, analyzing challenges that the policies of fixing judicial timeframes by procedural legislation are faced with. The analysis follows the emerging European standards regarding procedural timeframes as defined by ‘soft’ sources of law: by case law of the ECtHR on human right to a trial within reasonable time, by the work of the CEPEJ and by recently adopted model European civil procedural legislation. On the other hand, experiences of various countries demonstrate that different ways to deal with the slowness of civil justice exist that are subtler and more complex, but better adjusted to the needs and more promising in the end result. Among such experiences, in the second part of this paper the 1 e-mail: auzelac@pravo.hr. The author wishes to express his sincere gratitude to Professor Fokke Fernhout of Maastricth University and Professor Elisabetta Silvestri of University of Pavia for their insightful comments and suggestions.  practice in some European countries is presented. The approach to procedural timeframes in Germany, the Netherlands, Italy and Croatia show a variety of more or less successful means of judicial time management that can serve as examples of what (not) to do.

Ova je knjiga prvi komentar hrvatskog Zakona o arbitraži iz 2001. Uz komentar zakona, u uvodnom se dijelu knjige daje prikaz opcih osnova za razumijevanje materije arbitražnog prava, posebno hrvatskog arbitražnog zakona i arbitražnopravnog uređenja koje je njime inaugurirano. Knjiga je pisana na povijesno-komparativan nacin, pri cemu su koristeni relevantni međunarodni arbitražnopravni instrumenti, posebno Newyorska konvencija iz 1958. i Europska konvencija iz 1961. Usporedno se prikazuju i rjesenja UNCITRAL-ovog Model zakona o međunarodnoj trgovackoj arbitraži kao i drugi komparativni uzori kojima su se prilikom oblikovanja zakonskog teksta, u nastojanju da se domace pravo harmonizira s globalnim i regionalnim trendovima, rukovodili autori zakonskog nacrta.

Ovaj rad izvorno je izraen za potrebe projekta edukacije odvjetnika i odvjetnica o Europskoj konvenciji za zaπtitu ljudskih prava i temeljnih sloboda u organizaciji Centra za mirovne studije iz Zagreba i Interightsa u 2008. godini. Autor aeeli osobito zahvaliti Zvonimiru Matagi na njegovom pozornom Ëitanju i iscrpnom komentaru radne verzije teksta. Za njihove vrlo korisne primjedbe zahvalnost dugujem i Ivani RadaËiÊ i Aidi GrgiÊ.

The aim of the paper is to reconsider the problem with the possibility of the attachment of res iudicata to the ratio decidendi of the judgments in private law matters. For this purpose, the current court of law practice is analyzed with respect to the problems initiating this practice and the legislation.

Th e public policy defence in Greece is widely considered as the last resort for the judgment debtor. It is hardly ever the case that an appeal against the judgment granting recognition and/or exequatur omits a reference to the public policy defence. Th e prospects of success are nevertheless minimal. Th e purpose of this article is to give a comprehensive view of the Greek case law in the fi eld. Th is will be examined in two parts. Following a brief introduction (Section I), the fi rst part of the article will elaborate on domestic law and bilateral conventions, featuring the general aspects of the public policy clause, and a case law classifi cation (Section II). Following the same pattern, the second part of the article will explore the fi eld of EU law, focusing on EU Regulations (Section III). Finally, the fi ndings of the court practice in Greece and the future perspectives will be presented (Section IV).

Posest pomeni dejanski položaj oziroma posredno ali neposredno dejansko oblast nad stvarjo, ki jo varuje pravo, natančneje Stvarnopravni zakonik, in ni pravica. Glavni namen posestnega varstva je, da vzdržuje družbeni red, saj se na ta način skušamo izogniti samovolji in nasilju.
Motenje posesti je torej z zakonom prepovedano. V ta namen obstaja pravno sredstvo – tožba zaradi motenja posesti.
Treba je poudariti, da motenje posesti ni povezano z lastništvom posesti oziroma ni vezano na postopek glede varovanja lastninske pravice. Ravno tako pa je treba vedeti, da v primeru motenja posesti za reševanje primera in samega dogodka ni pristojna policija, razen v primeru, kadar so kršeni drugi predpisi.