Army and Society

The basic aim of presented article is sociological diagnosis of social situation in which participants of foreign missions are found during tasks and challenges that they fulfill abroad. Challenges bound with military service among different culture provides to changes in individual fulfilling of social roles. This change can be defined as specific secondary socialization. After return to the homeland, soldiers re-define range and way of implementation the most important social roles (as a professionalists, a family members, among friends and closest neighbours) that are crucial in their everyday existence what can have a future result in different paterns of behavior and social interactions.

This article examines the presence of the soldiers and the veterans of the praetorian cohorts in northern Italy (regiones IX, X and XI) during the imperial age. The investigation about the complex problem of the provenance of the inscriptions and thus the creation of a precise epigraphic dossier enable us to improve our understanding of the geographical mobility of the praetorians and the relationships that praetorian soldiers and veterans have with the civilian societies in the cities of the considered area. Indeed, the analysis of the epigraphic dossier, through more correct readings and updated interpretations of the epigraphic documentation, can foster new research perspectives to study the history of the praetorian cohorts and the possible reasons of the military deployment or of the presence of the milites in northern Italy. The analysis of the inscriptions also reveals the well-established and well-founded networks in which the families of the soldiers were included; these networks could promote the social and economic advancement of these families and the enlistment of some family members in the praetorian guard.

Na uki spo³ecz ne po dej muj¹ wy zwa nie ba da nia nie zwy kle z³o¿o nej wspó³cze oenie rze czy wi sto oeci. Nie jest to dys cy p li na na uko wa eks plo ruj¹ca wy³¹cz nie to, co ku l tu ro we, ale ta k ¿e po dej mu je pro je kty ba da w cze w z³o¿o nych sy ste mach antropo te chni cz nych. Sy ste my te sk³adaj¹ siê z na stê puj¹cych ko m po nen tów: cz³owieka-techni ki-oto cze nia (C-TO) [1], ze spo lo nych ze sob¹ w wy ni ku roz wo ju spo³ecz ne go oraz po stê pu cywi liza cyj ne go. Cz³owiek, jako ucze st nik tych sy stemów, za rów no na mi kro po zio mie (np. sta no wi sko pra cy), jak i na ma kro po ziomie (np. sy stem trans po rto wy da ne go kra ju), wy ko nu je co raz bar dziej z³o¿o ne czyn no oeci, wy ma gaj¹ce co raz wiê kszej wie dzy, kwa li fi ka cji w za kre sie umie jê t nooeci oraz ko m pe ten cji spo³ecz nych. Lo gi ka te go¿ roz wo ju spo³ecz ne go, po do b nie jak i jego dy na mi ka po wo du je, i¿ sta ny okre oela ne mia nem dys fun kcjo nal nych, ta kie jak ka ta stro fy, awa rie czy klê ski ¿y wio³owe, s¹ zja wi ska mi nie roze rwa l nie zwi¹za ny mi z cy wi li zacj¹ [2]. S¹ one nie ste ty trwa³ym ele men tem rze czy wi sto oeci, któ rej cz³owiek do oewia d cza. W ar ty ku le za pre zen towa no wy bra ne so cjo logi cz ne aspe kty ba dañ em pi rycz nych nad Pa ñ stwow¹ Stra¿¹ Po ¿arn¹, do ko na nych w In sty tu cie So cjo lo gii Uni wer sy te tu Wroc³awskie go. Usy tu o wa nie tych ba dañ we wroc³awskim ooero d ku aka de mi c kim zbieg³o siê z ju bi le u szem XX-le cia Pa ñ stwo wej Stra ¿y Po ¿a r nej (PSP). G³ówn¹ osi¹ roz wa ¿añ za mie sz czo nych w ar ty ku le jest prezen ta cja wzo ru spo³ecz ne go fun kcjo na riu sza PSP jako przed sta wi cie la para mili ta r nej fo r ma cji sy ste mu bez pie cze ñ stwa. Jest to oso ba po dej-muj¹ca trud co dzien nej s³u¿by, za pe w niaj¹c sze ro ko ro zu mia ne bez piecze ñ stwo w prze strze ni me tro poli tal nej. S³owa klu czo we: bez pie cze ñ stwo, Pa ñ stwo wa Stra¿ Po ¿a r na, sy stem bez pie cze ñ stwa, so cjo lo gia grup dys pozy cy j nych, wzór spo³ecz ny. Jed nym ze z³o¿o nych, a za ra zem in te re suj¹cych ob sza rów ba da w czych dla nauk spo³ecz nych po zo sta je Pa ñ stwo wa Stra¿ Po ¿a r na, in sty tu cja wprzê g niê ta w sy stem bez pie cze ñ stwa pa ñ stwa, któ ra do cze ka³a siê ca³ooecio wej ana li zy so cjologi cz nej. Ba da nia tego typu prze pro wa dzo no we wroc³awskim ooero d ku aka demi c kim w ra mach pra cy do kto r skiej, roz wi jaj¹c i jed no cze oe nie pog³êbiaj¹c proble ma ty kê bez pie cze ñ stwa pa ñ stwa w nu r cie za rów no so cjo lo gii za wo du, jak i so cjo lo gii grup dys pozy cy j nych [3]. Za uwa ¿yae na le ¿y zbie ¿ nooeae tej ini cja ty wy z do nios³ooeci¹ ju bi le u szu XX-le cia ist nie nia tej pro fe sjo nal nej fo r ma cji za wo dowej w na szym kra ju. Przed sta wio ny re fe rat jest form¹ auto pre zen ta cji wy bra nych ob sza rów ba dawczych pod jê tych w sze ro ko za kro jo nych ba da niach em pi ry cz nych.

Tomasz Czakon JAN RZYME£KA Notatki o epizodach fascynacji z ¿ycia Kazimierza lêczki, który studiowa³ geologiê (i nie tylko) a profesorem filozofii zosta³ Kazimierz lêczka, dla wielu znajomych po prostu Kaziu, to ciekawy wiata wspó³czesny racjonalny myliciel, filozof, wra¿liwy na cz³owieka (szczególnie na produkty myli rodzaju ¿eñskiego) i piêkno wiata realnego. Cz³owiek analizuj¹cy wiat zewnêtrzny i poddaj¹cy go wnikliwej obserwacji. Jego ¿ycie sk³ada siê z epizodów zaciekawienia wiatem. Niektóre by³y tylko samodzielnymi bytami, niektóre zachodzi³y na siebie w czasie. Te epizody dotyczy³y geologii, afrykanistyki, uniformitaryzmu, marksizmu i wielu kierunków filozoficznych, w tym ostatnio feminizmu. Jest jednym z aktywnych publicznie by³ych geologów (miêdzy innymi A. Arendarski, J. Braun, J. Rzyme³ka, P.G. Woniak), którzy z zafascynowania wiatem przyrody nieo¿ywionej poszli na studia geologiczne, a póniej sedno swojego ¿ycia realizowali w innej dziedzinie. Pewne nawyki przyrodniczego, stratygraficznego i retrospektywnego mylenia pozwala³y im osi¹-gn¹ae sukces ¿yciowy. Korzenie rodzinne Rzadko za m³odu uwiadamiamy sobie, jak wiele zawdziêczamy genom przodków, ich zdolnociom i pracowitoci, a tak¿e pomocy w dzieciñstwie Notatki o epizodach fascynacji z ¿ycia Kazimierza lêczki... Pierwsza praca Po ukoñczeniu studiów, nie maj¹c nakazu pracy, pierwszej pracy nie znalaz³ w Krakowie, a w Warszawie w geofizyce, a cilej mówi¹c, w Przedsiêbiorstwie Poszukiwañ Geofizycznych. By³a to atrakcyjna praca (za³a-twi³ te¿ j¹ dla kilku kolegów), dobrze p³atna (nieco lepiej p³atna ni¿ w innych przedsiêbiorstwach mo¿e lepiej tak, bo dobrze na sta¿u to raczej by³by sarkazm), profilowania geofizycznego otworów badawczych. Polega³o to na zak³adaniu odpowiednich ³adunków wybuchowych w 30-metrowych otworach i pomiarach impulsów sejsmicznych. Praca by³a nie tylko romantyczna i interesuj¹ca naukowo, w trudnych warunkach polowych, ale da-j¹ca czas wolny. Wykorzysta³ go w terenie w barakowozie na rozczytywanie siê w literaturze filozoficznej. Poch³on¹³ go wpierw Friedrich Nietzsche wtedy by³y to Niewczesne rozwa¿ania. Ale po krótkim czasie niespokojna, poszukuj¹ca dusza da³a o sobie znaae. Znudzi³a mu siê monotonia geofizyka terenowego, zaciekawi³a biologia. Zafascynowany botanik¹ wst¹pi³ na studia biologiczne na Uniwersytecie Jagielloñskim. Niestety proza dnia powszechnego, g³ównie brak rodków do ¿ycia zmusi³ go po trzech miesi¹cach na powrót do Warszawy do pracy w sejsmice. Ale i pracê sejsmologa porzuci³. Kolejny ¿yciowy etap to praca dydaktyczna na AGH w budynku A-0, gdzie ongi studiowa³, u trochê ekscentrycznego profesora Stanis³awa Stopy, guru geologii wêgla i mistrza wielu pokoleñ wêglarzy. Przez jeden rok akademicki (1961/1962) by³ asystentem w Katedrze Z³ó¿ Wêgli AGH. Ale i tu nie wytrwa³ d³ugo. Po kilku miesi¹cach bowiem nadarzy³a siê okazja otworzyae pole nowych namiêtnoci i fascynacji rozpoczêcia studiów afrykanistycznych. Skorzy-sta³ z tej mo¿liwoci i zafascynowa³ siê kulturami Afryki, maj¹c nadziejê, ¿e w przysz³oci in¿ynier geolog górniczy ze studiami podyplomowymi z afrykanistyki znajdzie pracê na Czarnym L¹dzie. By³a to kolejna fascynacja. Studiowa³ afrykanistykê w latach 19621964 na Studium Afrykanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tam te¿ napisa³ Kazimierz lêczka pracê o z³o¿ach metali w Afryce. Po ukoñczeniu studiów nast¹pi³o silne rozczarowanie, gdy¿ to na co liczy³, czyli na kolejn¹ przygodê, na wyjazd fachowca do Afryki, nie zosta³o zrealizowane. Racjonalizm i romantyzm prys³, przysz³o wielkie rozczarowanie, albowiem wysy³ano do Afryki, nie tych wykszta³conych, którzy co potrafili, a miernych swoich. Sinusoidalna modulacja ¿yciowa z fascynacji w rozczarowanie, z górki w do³ek, za-koñczy³a kolejny etap. Nie zawêdrowa³ jednak na Czarny L¹d, lecz z powrotem w rodzinne strony. Kolejny epizodzik w ¿yciu Kazia lêczki to praca pod domem rodzinnym, na rzecz swojej ma³ej ojczyzny, ziemi cieszyñskiej w lokalnej cemen-19 Tam¿e, s. 251. 20 Tam¿e.

Cz³owiek jako autonomiczna osoba W artykule niniejszym próbujê okreliae na czym polega swoistoae bycia cz³owiekiem, a w szczególnoci jakie s¹ determinanty ludzkich zachowañ i jakich ogólniejszych zasad determinacyjnych (typu determinizmu) s¹ one przejawem. Swoistoae ta któr¹ w jêzyku ontologii wyra¿a kategoria autonomii ewokuj¹ca posiadanie w³asnych praw funkcjonowania polega wed³ug mnie na byciu osob¹, to jest samodzieln¹ ontycznie istot¹ duchow¹, która choae ufundowana egzystencjalnie w tym co animalne, funkcjonuje wedle innych zasad ni¿ obowi¹zuj¹ce w wiecie zwierz¹t. Kluczem do wiata osobowego jest mianowicie specyficznie duchowa kategoria sensu i zwi¹zane z ni¹ zasady racjonalnoci. Stanowisko jakie prezentujê nie daje siê pomieciae w ¿adnej z orientacji wystêpuj¹cych w ramach sporu o cz³owieka, gdy¿ jest ono w³anie prób¹ przezwyciê¿enia tradycyjnie przeciwstawianych sobie ujêae, takich jak opozycja monizm-dualizm (resp. pluralizm), racjonalizm-irracjonalizm czy determinizm-indeterminizm. Wed³ug mnie mo¿na byae materialist¹ a zarazem uznawaae nieredukowalnoae cz³owieka do zasobów pojêciowych fizyki i biologii, gdy¿ czym innym s¹ pytania genetyczne, a czym innym esencjalne; mo¿na pogodziae tezê determinizmu z przyznaniem cz³owiekowi wolnej woli, gdy¿ wolna nie znaczy dowolna, lecz duchowo zdeterminowana; mo¿na te¿ tak okreliae racjonalnoae, ¿e w jej granicach da siê pomieciae i rozum, i uczucia, i wiarê. * * Wiêcej informacji na temat stosowanych przeze mnie w tym artykule pojêae, jak równie¿ szersz¹ argumentacjê na rzecz proponowanych rozwi¹zañ, znaleae mo¿na w dwu moich ksi¹¿kach Problem autonomii ducha w perspektywie ewolucjonizmu, Oficyna Akademicka, Warszawa 1995 oraz Rzeczy i wartoci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, a tak¿e w maj¹cej siê wkrótce ukazaae w druku w wydawnictwie IFiS PAN pracy pt. Miêdzy mózgiem i wiadomoci¹.

[Sad and Beautiful. An Analysis of Photographs of the Homeless in the U.S. published on Flickr, of Discussion on Taking Their Pictures and a Reflection on Bauman’s and Rifkin’s Theories about Empathy]. Societas/Communitas 1(27) 2019, pp. 225-237

The article contains an analysis of selected photographs showing people of the streets in the USA published on Flickr in the years 2006-2014, along with accompanying remarks, revealing the artists’ attitude towards the homeless as well as ways of photographing them and the legitimacy of doing so. Photo- graphs of and comments by inhabitants of the USA were selected for the anal- ysis. The article discusses the methods observed in the photographing of home- less people, and the main topics of discussion unfolding beneath the photographs, such as ethics and aesthetics, the authenticity of the figure or scene portrayed, and the artist’s expression.
The purpose of analysing these testimonials of homelessness in the USA is to answer the question regarding whether the ways of presenting homeless per- sons on Flickr, in the photographs and the comments published, diverge from the ways of presenting people of the streets typical of the mainstream dis- course in American consumer society (Bauman) prior to the economic crisis in 2007 – frequently objectifying or classifying them as cultural Others; are home- less people in the USA on Flickr presented and treated by the USA’s photogra- phers subjectively?
Flickr’s photographs of homelessness in the USA and their accompanying com- ments constitute a kind of gauge of the level of empathy among the site’s users, including those participating in American culture. As such the analysis of these photographs and their comments constitutes the basis for an attempt at verifying contradictory theories of contemporary western culture: Bauman’s diagnosis, which in the book Work, Consumerism and the New Poor (2006[1998]) indicates dwindling social solidarity and indifference towards the poor in consumer societies, and Jeremy Rifkin’s idea published in Empathic Civilization (2009), that social bonds are currently becoming steadily stron- ger, while humankind is becoming increasingly empathic.

Gunnar Myrdal in his "Asian Drama" argued that the traditional societies cannot modernize themselves, unless they recast their traditional institutions, beliefs and values, to suit the demands of development. But, India has proved that it is not necessarily true, particularly, in the restructuring of gender relations in the workplace. Women have proved their worth, not to the exclusion of their male counterparts. But, Indian women have distinguished themselves by working shoulder to shoulder with men. Yet, the women made their own mark and proved a cut above the rest in so many areas of performance. The Indian State has also supported them. In the final document of the Vienna Conference, States formally recognized the human rights of women to be an integral, inalienable and indivisible part of universal human rights. They further demanded that the equal status of women and the human rights of women…be integrated into the mainstream of….the United Nations human rights activities.

CITA: Número 133 (2023), pp. 13-36, ISSN: 0482-5748. "EL EJÉRCITO IMPERIAL MOGOL EN TIEMPOS DE BABUR, HUMAYUN, AKBAR Y AURANGZEB: DISPOSITIVOS Y JERARQUÍAS".

A pesar de tener númerosos registros, cartas y las propias autobiografías de los monarcas asiáticos, son pocos o nulos los conocimientos sobre la administración militar mogol hoy en el espacio castellanoparlante. Estos ejércitos marcaron un cambio en la logística y el arte de batallar de esta parte del mundo. Acontecimientos ulteriores seleccionados minuciosamente por la perspectiva anglosajona desde finales del siglo XVIII ensombrecieron el Imperio transmitiéndonos el concepto de «bárbaros». El ejército mogol o Lashkar resultó ser la respuesta a un conjunto de avances estéticos, científicos, políticos, económicos, bélicos y culturales, que llevaron este contingente a ejercer una clara hegemonía sobre las actuales India y Pakistán. En el presente trabajo acotaremos nuestro objeto de estudio entre los años 1590 y 1700.

The basic aim of presented article is sociological diagnosis of social situation in which participants of foreign missions are found during tasks and challenges that they fulfill abroad. Challenges bound with military service among different culture provides to changes in individual fulfilling of social roles. This change can be defined as specific secondary socialization. After return to the homeland, soldiers re-define range and way of implementation the most important social roles (as a professionalists, a family members, among friends and closest neighbours) that are crucial in their everyday existence what can have a future result in different paterns of behavior and social interactions.

Here the question may arise that if youthful enthusiasm in the armies is so important that it requires new blood after every four years, as the three army chiefs and some other senior army officers are saying, then this enthusiasm should also be inculcated in the bureaucracy of the army as well. The senior officers of the armies have achieved everything as far as name, fame, facilities and comforts are concerned. They should take leave now and let the new officers take their place. The new officers must have acquired the training and skills of highest degree under their capable command to handle every necessary responsibility. Otherwise also, certain important posts would be waiting for senior military officers after retirement. Corporate houses can also be a good place for them in corporate India!

Kodeks honorowy w Wojsku Polskim III RP Z miany ustrojowe, jakie dotknê³y Polskê na prze³omie lat 80 i 90, nie ominê³y tak¿e wojska. Jednym z przejawów tych zmian by³a podjêta na pocz¹tku lat 90. próba stworzenia kodeksu honorowego dla ¿o³nierzy "odnowionego" Wojska Polskiego. Jak to niektórzy mówi¹ "w szale reform", postanowiono wtedy odci¹ae siê niemal ca³kowicie od czasów LWP i odwo³ywaae siê do okresu II Rzeczypospolitej oraz wywodz¹cych siê z tamtych czasów tradycji wojskowych. Okres PRL-u zosta³ wtedy potraktowany jednoznacznie krytycznie, jako czas intensywnej indoktrynacji politycznej w wojsku, promuj¹cej jedynie s³uszny wzorzec filozoficzno-etyczny, sprzeczny na dodatek z polsk¹, wielowiekow¹ tradycj¹ woj-skow¹. W celu utworzenia kodeksu honorowego powo³ano Zespó³ Autorski z³o¿ony z 40 ekspertów pod przewodnictwem Bronis³awa Komorowskiego i dziewiêcioosobowy Komitet Honorowy pod przewodnictwem wice-admira³a Piotra Ko³odziejczyka. Nad ca³ooeci¹ projektu czuwa³ Sekretariat ds. Opracowania "Kodeksu honorowego" Departamentu Wychowania WP MON 1. W dniu 3 paŸdziernika 1990 roku odby³o siê spotkanie Ze-spo³u do opracowania "Kodeksu honorowego ¿o³nierza zawodowego WP 2 ", na którym wyst¹pienia wyg³osili wiceadmira³ Piotr Ko³odziejczyk, wiceminister Obrony Narodowej ds. Wychowawczych Bronis³aw Komorowski i Szef Departamentu Wychowania WP genera³ brygady Krzysztof Owczarek. Celem tego spotkania by³o przedstawienie i przedyskutowanie

Nak³adem gdañskiego wydawnictwa s³owo/obraz terytoria ukaza³ siê w ubieg³ym roku polski przek³ad niewielkiej, lecz szczególnej pracy Franza Overbecka. Jest ona lakonicznym zapisem jego wspomnieñ i przemyleñ opartych na wieloletniej, za¿y³ej znajomoci z Friedrichem Nietzschem. Ju¿ na wstêpie warto zwróciae uwagê na szalon¹ dysproporcjê miêdzy niezwykle powci¹gliwym stylem pisarskim Overbecka a histori¹ jego wieloletniej znajomoci z niemieckim filozofem. Z tego powodu mo¿na odnieae wra¿enie pewnego niedosytu, i¿ tak niewiele ostatecznie autor zdo³a³ ujawniae. Trudno o jednoznaczn¹ klasyfikacjê i ocenê pracy Overbecka. Nie jest ona ani typow¹ biografi¹ Nietzschego, ani wy³¹cznie zbiorem wspomnieñ. Nie jest te¿ kompletn¹, krytyczn¹ analiz¹ pogl¹dów filozofa czy te¿ ich komentarzem. Dominuje w niej selektywny i nieskrywanie subiektywny punkt widzenia Overbecka. Jego przemylenia koncentruj¹ siê ró¿norodnych kwestiach. Mo¿e siê nawet wydawaae, i¿ niekiedy pozornie doae przypadkowych lub ma³o istotnych. Nale¿y jednak podkreliae, i¿ w ka¿dym przypadku zapiski Ovebecka s¹ odzwierciedleniem autentycznej znajomoci wraz ze wszystkimi wynikaj¹cymi z tego konsekwencjami. Ich wartoae wyra¿a siê przede wszystkim w tym, i¿ dokumen-tuj¹ wieloletnie, bliskie, bezporednie i szczególne pod wieloma wzglêdami kontakty obu intelektualistów 1. Warto wiedzieae, i¿ ich zasiêg w praktyce dalece przekracza³ to, co zwykle bywa kojarzone z typow¹ znajomoci¹. Dzieli³a ich siedmioletnia ró¿nica wieku, ró¿ni³y naukowe kompetencje i droga ¿yciowa,

Celem mojej pracy jest przedstawienie osobowoci filozoficznej W³odzimierza So³owjowa. Zamys³ ten wymaga kilku wyjanieñ. 1. Po pierwsze, choae pojêcie osobowoci wskazywaae mo¿e na psychologiczny kontekst moich zainteresowañ, to jednak praca ta w ¿adnej mierze nie bêdzie ani prób¹ analizy psychologicznej, ani rekonstrukcj¹ osobowoci So³owjowa w perspektywie którejkolwiek z licznych psychologicznych teorii osobowoci, ani te¿ nie bêdzie subtelnym docieraniem do jakich g³êbokich, nieredukowalnie osobistych, wiadomych lub przedwiadomych motywów, bodców czy inspiracji, okrelaj¹cych ¿ycie i mylenie W³odzimierza So³owjowa. Jeli nawet elementy takich rozwa¿añ poja-wi¹ siê, to bêd¹ one podporz¹dkowane celowi dla mnie istotniejszemu i centralnemu, który ze wiadomoci¹ tymczasowej przynajmniej nieokrelonoci tej formu³y nazwê filozoficznym. Zmierzaae wiêc bêdê nie tyle do rekonstrukcji osobowoci psychologicznej, ile do konstrukcji osobowoci filozoficznej So³owjowa. Konstrukcji, a nie tylko rekonstrukcji, gdy¿ bêdê chcia³ odtworzyae nie tylko to, jak bohater mój myla³, lecz tak¿e i zw³aszcza to, jak myleae siê stara³, zamierza³, do jakiego mylenia zd¹¿a³, jaki by³ cel jego mylenia, czy raczej: jakie mylenie by³o jego celem. Interesuje mnie wiêc mylenie So³owjowa nie w swym okreleniu przez realne, twarde bodce, motywy, prawa (odkrywane w konwencji a to bardziej fizjologicznej, a to bardziej humanistycznej przez psychologiê), ale mylenie to w swej suwerennoci, a nadto w swej najdalszej mo¿liwoci, w swej zale¿noci od tego, czego w³aciwie jeszcze nie ma, co stanowi natomiast jego zamys³, idea³ lub dzie³o. Sk³onny by³bym przy tym twierdziae, ¿e analiza mylenia i w ogóle aktywnoci osoby w tej perspektywie, z koniecznoci wykracza poza granice badania psychologicznego, wkraczaj¹c w dziedziny innych nauk (socjologia, politologia) oraz w dziedziny nie poddaj¹ce siê porz¹dkowaniu naukowemu (sztuka, religia, filozofia). Mylenie, dziej¹c siê w jednostce, jest tu zarazem czynem interpersonalnym, spo³ecznym, kulturowym, a wreszcie duchowym. W tym ostatnim okreleniu odwo³ujê siê do pónoantycznego i wczesnochrzecijañskiego odró¿nienia ducha i duszy, z uznaniem nadrzêdnoci tego pierwszego. O ile dusza okrela w³anie psychologiczny, jednostkowo-substancjalny, statyczny wymiar cz³owieka, o tyle duch okrela jego wymiar dynamiczny, zmierzaj¹cy do potwierdzenia w uniwersalnoci, nadjednostkowoci, absolutnoci; wymiar, w którym osoba ludzka ród³owo uwik³ana jest w dynamikê historycznoci (ujmowanej immanentnie lub w perspektywie transcendencji) czy te¿ w nad

The recent ISO 17 025 validation procedure [1] utilises a set of defined figures of merit [2], which are also called performance characteristics [3], although they are not necessary ISO 17 025 norms. Most of them were used in the past as input data for calculation of information characteristics, which in turn are the output data for the validation procedure utilising the information theory [4]. There is a principal difference between the discussed validation procedures. ISO procedure evaluates the chosen figures of merit step by step, while the second procedure utilises the complex overview. It combines previously separate items together to form only one information characteristic. This facilitates fast decisiveness in comparison to other methods and enables one to assess them. On the other hand, the overlapping of particular characteristics, which refers to complex validation parameters, is very disadvantageous. Our paper compares two validation procedures and discusses their advan...

Nak³adem gdañskiego wydawnictwa s³owo/obraz terytoria ukaza³ siê w ubieg³ym roku polski przek³ad niewielkiej, lecz szczególnej pracy Franza Overbecka. Jest ona lakonicznym zapisem jego wspomnieñ i przemyleñ opartych na wieloletniej, za¿y³ej znajomoci z Friedrichem Nietzschem. Ju¿ na wstêpie warto zwróciae uwagê na szalon¹ dysproporcjê miêdzy niezwykle powci¹gliwym stylem pisarskim Overbecka a histori¹ jego wieloletniej znajomoci z niemieckim filozofem. Z tego powodu mo¿na odnieae wra¿enie pewnego niedosytu, i¿ tak niewiele ostatecznie autor zdo³a³ ujawniae. Trudno o jednoznaczn¹ klasyfikacjê i ocenê pracy Overbecka. Nie jest ona ani typow¹ biografi¹ Nietzschego, ani wy³¹cznie zbiorem wspomnieñ. Nie jest te¿ kompletn¹, krytyczn¹ analiz¹ pogl¹dów filozofa czy te¿ ich komentarzem. Dominuje w niej selektywny i nieskrywanie subiektywny punkt widzenia Overbecka. Jego przemylenia koncentruj¹ siê ró¿norodnych kwestiach. Mo¿e siê nawet wydawaae, i¿ niekiedy pozornie doae przypadkowych lub ma³o istotnych. Nale¿y jednak podkreliae, i¿ w ka¿dym przypadku zapiski Ovebecka s¹ odzwierciedleniem autentycznej znajomoci wraz ze wszystkimi wynikaj¹cymi z tego konsekwencjami. Ich wartoae wyra¿a siê przede wszystkim w tym, i¿ dokumen-tuj¹ wieloletnie, bliskie, bezporednie i szczególne pod wieloma wzglêdami kontakty obu intelektualistów 1. Warto wiedzieae, i¿ ich zasiêg w praktyce dalece przekracza³ to, co zwykle bywa kojarzone z typow¹ znajomoci¹. Dzieli³a ich siedmioletnia ró¿nica wieku, ró¿ni³y naukowe kompetencje i droga ¿yciowa,

Filozoficzna analiza dowiadczenia woli i jej s³aboci A Philosophical Analysis of the Experience of Will and Its Weaknesses Zgodnie z zaleceniem Arystotelesa, aby zaczynaae od tego, co jest nam dane (EN, 1095 b 4), i licznych kontynuatorów tej postawy badawczej w filozofii moralnej stawiamy dowiadczenie przed teori¹ 1. Warunkiem uczestniczenia w dowiadczeniu innych jest zdolnoae analizy dowiadczenia w³asnego, jego werbalizacja i konceptualizacja. Dopiero to pozwala skonfrontowaae dowiadczenie z rozmaitymi teoriami wyjaniaj¹cymi ca³¹ jego z³o¿onoae (jego akt, treae i przedmiot). DOWIADCZENIE WOLI Zacznê od dowiadczenia, które, jak s¹dzê, jest nam dobrze znane i daje do mylenia. Jest nim poranne "budzenie siê" i "wstawanie", ewentualnie nastêpne czynnoci. Sen jest stanem biernym, wola tu nie dzia³a. Budzenie siê uruchamia najpierw wiadomoae i samowiadomoae, czyli poczucie to¿samoci, jej kontynuacji w czasie i w miejscu. To akt odzyskiwania samoidentyfikacji osoby zarówno w przestrzeni fizycznej, jak i spo³ecznej. Budzenie siê jest aktem powrotu do tego, co zosta³o przerwane snem. Uwiadamiamy sobie miejsce, w którym siê znajdujemy, swoj¹ rolê spo³eczn¹, swoje obowi¹zki i zadania, konkretne plany na dany dzieñ lub resztê dnia.

Autor podejmuje próbę zakreślenia przynajmniej wstępnych ram pojęciowych dla dyskusji nad punktem wyjścia etyki. O. podjętych rozważań stanowią dwa pojęcia, których znaczenie nie zostało dotąd ustalone na gruncie etyki: „fakt moralny” (występuje również w liczbie mnogiej) i „macierzysta sytuacja moralna”. Próbując zaproponować pewien sposób używania tych pojęć w dyskursie etycznym, autor dokonuje szkicowego przeglądu wybranych (reprezentatywnych) sposobów konceptualizacji punktu wyjścia etyki.

Tytu³owe pytanie jest zdecydowanie czym wiêcej ni¿ retoryczn¹ prowo-kacj¹, choae tak¹ mo¿e siê pocz¹tkowo wydawaae. Wszak ju¿ tytu³ jednej z najwa¿niejszych ksi¹¿ek Józefa Tischnera czêsto reklamowanej na rynku wydawniczym jako jedna z najwa¿niejszych polskich ksi¹¿ek filozoficznych dwudziestego wieku zdaje siê jednoznacznie udzielaae odpowiedzi na pytanie postawione w tytule tego wyst¹pienia. Tradycja fenomenologiczna, z której wyszed³ Tischner jego pierwszym mistrzem filozoficznym by³ Ingarden, pod którego kierunkiem przygotowa³ pracê doktorsk¹, powiêcon¹ koncepcji ja transcendentalnego u Husserla, a rozprawê habilitacyjn¹ napisa³ w duchu twórcy fenomenologii wyranie i naturalnie kierowa³a go ku aksjologicznemu opisowi rzeczywistoci. Wartoae jawi³a siê bowiem fenomenologom jako neutralna i czysto deskryptywna kategoria pojêciowa, doskonale kompatybilna z bezporednim dowiadczeniem wa¿noci, donios³oci, tego, co jêzyk niemiecki wyra¿a s³owem Bedeutsamkeit. Wartoae zdawa³a siê optymalnie oddawaae istotê dowiadczenia tej donios³oci, wyra¿aae j¹ i komunikowaae innym. Jako kategoria etyczna jawi³a siê w funkcji swoistego petryfikatora ¿ywych treci dowiadczenia aksjomoralnego, gwarantuj¹c w duchu fenomenologicznej zasady zasad egzystencjalno-dowiadczalny punkt wyjcia teorii etycznej i eo ipso jej niezale¿noae od metafizyki oraz innych nauk, tak filozoficznych, jak i spo³ecznych. Dowiadczenie etyczne jest intencjonalnym dowiadczeniem wartoci moralnych lub moralnie donios³ych. St¹d etyka w fenomenologii u

The navel-string connecting us with the world Bubers philosophy of responsibility ledz¹c dzieje myli filozoficznej, mo¿emy zauwa¿yae zmianê obszaru jej zainteresowañ. W staro¿ytnoci i redniowieczu filozofowie koncentrowali siê g³ównie na rozwi¹zywaniu zagadnieñ metafizycznych (ontologicznych). Czasy nowo¿ytne zdominowane zosta³y przez refleksjê epistemologiczn¹. W koñcu myl wspó³czesna dotyka w znacznej mierze zagadnieñ etycznych. Byae mo¿e taki obrót rzeczy zosta³ spowodowany miêdzy innymi przez ogrom z³a, jakiego musia³a dowiadczyae ludzkoae w wieku XX. I to w³anie z tego powodu pojawi³a siê szczególna wra¿liwoae moralna, która znalaz³a swoje odzwierciedlenie tak¿e w refleksji filozoficznej.

For comrades in olive green 
Foreword
I have put together my commentaries and articles that dwell on aspects covered by the field of military sociology. Military sociology is not unfamiliar to India’s national security community, with the famous Krishna Menon-Thimayya episode being a case to point. Yet, it’s a subject with a rather low profile, no doubt because of the Indian military’s quest to stay out of, if not above, politics and at a distance from society, best illustrated by its cantonments. However, its visibility is much less than should be the case in a democratic society.

Taken collectively, the 99 commentaries here argue that this inattention to the military’s place in a democratic society – owing to its willing subordination to the civilian sphere – has led to overlooking perhaps one of the most significant changes within the military – a tendency towards the right wing ideology that has over the past three decades permeated society. This is understandable, since with society taking a marked turn to the Right, it is not unlikely that a democratic military can but be a step behind.

Even so, this is an anti-democratic development with constitutional  implications. We have witnessed over the past six years of the right wing regime’s sway over power, a dramatic fall of democratic and state institutions. The military has proven an exception in that it is only – at the time of writing – in the process of succumbing. These articles, written over the past fifteen years, trace the manner the military has been suborned by the right wing. The culmination has been over the last year, evidenced in its marginalization as merely a people killing machine Kashmir and but a border guarding force in Ladakh. 

The articles in the main discuss civil-military relations, the troubling aspect of which is in the military susceptible to subscribing to the ‘nationalist’ ideology of those in power. The major take-away is that this puts it at odds with the democratic system of alternation in power. This was mildly visible in the earlier period of the United Progressive Alliance in which the military was forever foot-dragging, be it in allowing peace initiatives in Kashmir to culminate or over demilitarizing Siachen.

Another major theme is the lack of representativeness of the military in that the articles capture the phenomenon of the military keeping India’s largest minority out. This has to be boldly said up front since playing footsie with the compelling statistics that underlie this claim is no longer possible. In short, with a dramatic right wing turn combined with the Muslim minority missing from its ranks, the military is only secular in name. In short, we are almost there, where the Hindutva ideologues, under-gridding the strategic establishment of this regime, want India to be.

On this count, this book is important. The compilation of articles that have appeared at various web-portals when put together between two covers, as here, make clear that the penultimate bastion of the state – the judiciary being the last (but one which has already bitten the dust) - is falling. As to whether the situation is retrievable, I leave it for readers in their capacity as voters to answer. The book compilation is an effort towards reversing the trend towards a Hindu army of a Hindu India.
Contents
1. Right Wing Ascendance In India And The Politicisation Of India’s Military
2. Army’s Robustness in Aid of Civil Authority Lessons from the Gujarat Carnage
3. Corrosive Impact of Army’s Commitment in Kashmir
4. Dilating on a ‘Half-front War’
5. The Missing Muslim Army Officers
6. Whose army is it anyway?
7. Questioning afresh Indian military’s social representativeness
8. An Army Day resolution for the new chief
9. The land warfare doctrine: The army's or that of its Chief?
10. The army's two impulses in Kashmir: Human rights Doctrine and departures
11. Human Rights: All so unfortunately ho-hum
12. A police wallah as proto Chief of Defence Staff
13. Spiking possibilities: What is the army chief up to?
14. Contextualising the army chief’s news making
15. Selectivity in military justice
16. Command responsibility in relation to good faith
17. Opening up the cantonments: Army in the cross hairs of the right
18. The army chief as regime spokeman?
19. The Hindutva project and India's military
20. Budget let down further strains army-government relations
21. A revolt of the generals?
22. A political army or an apolitical one?
23. Dissension in the top brass?
24. The General is at it again
25. Debating the ‘harder military approach’
26. An Army to fear: The Army’s future?
27. The Gogoi award puts General Rawat on test
28. To the army: Any gentlemen left please?
29. Dark side of Army’s social media groups
30. Internal security duties in their impact on the army
31. Saluting Bipin Rawat but with a caveat
32. The army officer corps: Missing Muslims
33. Air Chief Marshal Arup Raha Ventures Further Than he Should
34. Yoga as prelude to politicization of the military
35. Look who’s doing yoga now
36. Handwara: Going Beyond SOPs
37. What a short, swift war means for the Infantry
38. The military musical chairs
39. Challenges of the brass in a political minefield
40. Doctrine in Civil-Military Relations
41. Where veterans refuse to give up
42. Is the army court’s verdict on the Machhil killings enough?
43. Kashmir: Hooda walks the talk
44. Kashmir : Politicisation of security and its consequences
45. Modi and the Military
46. Wearing Religion on their Uniform Sleeves
47. The Army: Missing Muslim India
48. Why are Muslims Missing From Army?
49. Fixing Responsibility CI Decisions and Consequences
50. AFSPA: A Question of Justice
51. Do We Need a Chief Warlord?
52. The Sub-Unit Cries for Army Attention
53. Civil-Military Relations: Questioning the VK Singh Thesis
54. Readings for Officers
55. A General’s Unforgettable Legacy
56. Army ‘Transformation’: A ‘Radical’ One?
57. The Third Front: Military Ethics
58. Civil-Military Relations: Under Scan
59. The Army’s Decade in Review
60. The Central Debate in India’s Civil Military Relations
61. Politicisation: In the Context of the Indian Military
62. The Coming Threat of Politicisation
63. India’s Brass: What the Controversy Misses
64. The Military at the High Table?
65. Modi and the Military: Not Quite an Innocent
66. The LoC Incident Calls for Self-Regulation by the Army
67. Countering Insurgency and Sexual Violence
68. Dear General, Please Stay Out of Politics
69. Interrogating Security Expansionism in India
70. The Indian Army: Organizational Changes in the Offing
71. An Issue in Civil-Military Relations
72. Soldiers, not servants
73. Expanding too fast?
74. Uncivil war in South Block
75. An age-old lesson
76. The ‘Age’ of misjudgement
77. Defence reforms: The next phase
78. The Army’s right to its opinion
79. Initiatives to Transform the Army Officer Corps
80. The New Chief and Transformation
81. The Military in Kashmir The Debate Between the Generals
82. An Unacknowledged Vested Interest in a
83. The Army’s Subculture in the Coming Decade
84. The government versus the military
85. Rethinking Civilian Control
86. How deep is the rot?
87. The Indian Army: crisis within
88. Politicisation and the Indian military
89. Hail to the new chief
90. Security agenda: 2006 and beyond
91. Menu for the New Chief
92. Chief of Defense : Implications
93. Elevate Human Rights As the Core Organising
94. Extract from India’s Doctrine Puzzle: The Organisational Factor
95. Extract from India’s Doctrine Puzzle: Service Subcultures
96. Extract from article: ‘Borders and other such lines’, Journal of Peace Studies
97. Review: Vivek Chadha, Indian Army’s Approach to Counter Insurgency Operations: A Perspective on Human Rights, Strategic Analysis, 35:3 May 2011
98. Review: K.S. Sheoran, Human Rights and Armed Forces in Low Intensity Conflict
99. Countering Insurgency In J&K: Debates in The Indian Army

The article describes the military and civil functions performed in Italy
by the soldiers of the praetorian fleet of Ravenna in addition to the praetorian and urban cohorts. During the early empire both seamen and praetorians were detached along the coasts and at the nodal points of the hydro-road system of the Peninsula, in order to grant security in cities and along the roads. They also took care of escorting the emperor during his travels and protecting him where he stayed. Until the 3rd century A.D. Italy suffered no external attacks, if not occasionally. It is in
fact in this last period that evidence concerning legionaries in service intensifies, in relation to the growing insecurity of the borders. The soldiers of the fleet were also in charge of the surveillance of cities armories and of the gladiators barracks. Senior naval officers (i.e. the praefectus classis and the subpraefectus classis) carried out juridical functions, assisted by their non-commissioned officers.

This study aims to examine the public discourse about incidents in "high reliability organizations" (organizations with high adaptability capacities allowing them to operate without incident for long periods in a risky environment (Rochlin, 1993)) and its relation to Organizational mindfulness, which is defined as "rich awareness of discriminatory details generated by organizational processes" (Weick & Sutcliffe, 2006). Following the methodology commen in the high reliability organizations research, two cases were selected: " Ze'elim A" (a training accident in which five Israeli reserve soldiers were killed as a result of wrong artillery targeting) and "Ze'elim B "(a training accident which killed five soliders of an elite commando unit by a missile shot at a manned compound). The cases served as comperative case studies using the built-in comparison between them. Utilizing the concept that the media not only reports about the events but also shape it, the research method included content analysis, assisted by a specialized computer application, about articles that were published in the media concerning these training accidents using both theoretical pre-defined categories and inductive, ad-hoc, categories (in the tradition of 'grounded theory'), in an effort to analyze the cultural construction of high-reliability organizations and the mechanisms of organizational mindfulness active within them, an examination that havn't been done before. Later a half-open interview with leading reporters in Israel were conducted and coded using the same coding scheme in order to cross validate the study's findings. The study findings allow the expansion of concepts and terminology that I have chosen to review using the public discourse concerning high-reliability organizations and organizational mindfulness. In addition, the study generated through intergrative analysis an insight about the crucial impact of the "high reliability" image on "high reliability" organizations' ability to survive and the defense machanisms they develop to maintain this image - "high reliability of second order". Combining the expanded theoretical categories with the proposed impact model of the public-private discourse also offers interesting insights about high-reliability organizations that were studied in particular and organizational research field in general

מחקר זה שם לו למטרה לבחון את השיח הציבורי אודות תאונות בארגונים עתירי מהימנות, ארגונים בעלי יכולת הסתגלות גבוה שמאפשרת להם לפעול ללא תקלות בסביבה מסוכנת (Rochlin, 1993), ויחסו לתיאוריה של קשיבות ארגונית (Organizational mindfulness), אשר מוגדרת כ"יכולת המשותפת ליצור מודעות עשירה בפרטים מבחינים ויכולות פעולה" (Weick & Sutcliffe, 2006). בהתאם למתודולוגיה הנהוגה בתחום, נבחרו שני מקרי בוחן: "אסון צאלים א'" (תאונת אימונים אשר בה נהרגו חמישה חיילי מילואים כתוצאה מטיווח ארטילרי מוטעה) ו"אסון צאלים ב'" (תאונת אימונים אשר בה נהרגו חמישה לוחמי סיירת מטכ"ל כתוצאה מירי טיל לעבר מתחם מאוייש), אשר שימשו לחקר מקרה תוך שימוש בהשוואה המובנית ביניהם. מתוך התפיסה שהדיווח התקשורתי איננו רק מספר את המתרחש אלא גם מעצב אותה, שיטת המחקר כללה ניתוח תוכן כמותי ואיכותי, בעזרת בתוכנת מחשב ייעודית, של קטעים אשר פורסמו בתקשורת אודות תאונות אימונים אלו תוך שימוש הן בקטגוריות תיאורטיות מוגדרות מראש והן בקטגוריות אינדוקטיביות (במסורת ה"תיאוריה מעוגנת בשדה"), זאת במטרה לבצע ניתוח ההבניה התרבותית של ארגונים עתירי מהימנות ומנגנוני הקשיבות הארגונית הפועלים בהם. לאחר מכן נעשה שימוש בראיונות חצי פתוחים עם פרשנים וכתבים צבאיים מובילים שקודדו גם הם, על מנת ליצור הצלבה של הממצאים. בחינת זירת השיח הציבורי סביב ארגונים עתירי מהימנות, אפשרה להראות את מחזור החיים ואת מפל ההשפעות של תקרית ארגונית ולהרחיב את התיאוריות הנוגעות בקשיבות ארגונית ובארגונים עתירי מהימנות. בכך אני מקווה שאפשרתי העשרה של התיאוריות מהן יצאתי לדרך בשיקוף התפיסה הציבורית של הארגונים כעתירי מהימנות והביטויים השונים של קשיבות ארגונית סביבם ובתוכם. תובנה אינגרטיבית מרכזית שהמחקר מראה, היא בדבר חשיבותה של התדמית הארגונית כ"ארגון עתיר מהימנות" לשרידות הארגון והתפתחות של מנגנוני הגנה (אשר חלקם קשורים גם לתיאוריה של קשיבות ארגונית) על מנת לשמר את התדמית הארגונית, עד כדי התפתחותה של "עתירות מהימנות בדרגה שניה" המכוונת כלפי התדמית הארגונית. ממצאים נוספים מובאים בגוף העבודה.

Tematyka postaw jest przedmiotem zainteresowań socjologów już od początków XX wieku. Postawawobec bezpieczeństwa pracy jest jednym z elementów kultury bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie i ma bezpośredni związek z bezpiecznym zachowaniem pracowników oraz sposobami wykonywania pracy. W artykule scharakteryzowano pojęcie postawy pracownika wobec bezpieczeństwa pracy, rozumiane jako ogół względnie trwałych dyspozycji do oceniania zasad bezpieczeństwa pracy i towarzyszących im przekonań o przestrzeganiu tych zasad oraz dyspozycji do wykonywania pracy w sposób bezpieczny. Omówiono także wybrane metody kształtowania i zmiany postawy pracowników wobec bezpieczeństwa pracy, wśród których znalazły się: socjalizacja, naśladownictwo, identyfikacja i system wzmocnień (karanie i nagradzanie). Przedstawiono także problem kompetencji pracownika służby bhp w kontekście kształtowania probezpiecznych postaw.
**********
The subject of attitudes has been the focus of sociologists since the beginnings of the 20th century. An attitude towards work safety is one of the elements of safety culture in an enterprise and as such it has a direct link with a safe behaviour of workers and the way they perform their work. The article describes the concept of workers’ attitudes towards work safety understood as a set of relatively lasting disposition to assess occupational safety rules and accompanying them beliefs on observing those rules as well as a disposition to perform work in a safe manner. The article presents a selection of methods on shaping and changing workers’ attitudes towards work safety. They include, amongst others, socialization, imitation, identification and reinforcement system (punishment and praising). It also brings up the issue of competence of OSH service professionals in the context of shaping safe attitudes.