An analysis of religious freedom in Tajikistan was posted on the “Forum 18” portal on December 1... more An analysis of religious freedom in Tajikistan was posted on the “Forum 18” portal on December 18, 2023, and the information published in various posts revealed several large areas of violation of religious freedom in the country. This is particularly evident in the restrictions on Ismailis in Upper Badakhshan, the prohibition of prayer meetings, and the torture of relatives who have erected tombstones for family members killed by the regime. Official majority Islam is also heavily controlled by the state. This can be seen, for example, in the severe restrictions on the number of mosques allowed and activities permitted in them (similarly, some Protestant churches are also arbitrarily closed). Muslim believers are monitored through state appointed imams in state permitted mosques. Their sermons must be delivered under the dictates of the state. Regulations on the conduct of funerals are also restricted. Prohibitions on practicing and teaching religion to those under 18 (except for funerals) are also strictly enforced. Even Islamic religious schools (madrassas) have been closed. The ban on religious education extends to adults as well. Some forms of religious discrimination are astonishing, such as attacking women who wear hijabs or men who wear beards. Strict restrictions on state–permitted religious communities are enforced, for example, through detailed annual questionnaires for non–Muslim religious communities. Perhaps particularly surprising are the penalties for translating the Bible into Tajik. Added to this is impunity for officials committing torture against Muslims, Protestants, and Jehovah’s Witnesses. The UN Minimum Rules (Mandela Rules) standards are not observed against those imprisoned. The state censors religious literature, bookstores, and websites. In the case of Jehovah’s Witnesses, there is also the state’s refusal to allow alternatives to military service. It must be taken into account that the “Forum 18” data is only a small part of the reality, as many in the country are afraid to talk about it for fear of state reprisals.
Rola referencji i przypisów w papieskich encyklikach na przykładzie Fides et ratio
Studia Theologica Varsaviensia, Dec 14, 2023
Schemat referencji zamieszczonych w encyklice Fides et ratio zasadniczo wpisuje się w styl oficja... more Schemat referencji zamieszczonych w encyklice Fides et ratio zasadniczo wpisuje się w styl oficjalnego uroczystego nauczania Magisterium Ecclesiae. Są to przede wszystkim odniesienia do Pisma Świętego, do nauczania papieży (również samego Jana Pawła II), do decyzji soborów i synodów, do uznanych Ojców i Doktorów Kościoła i innych autorytetów teologicznych, oraz dokumentów kurii rzymskiej. W referencjach nie tyle chodzi o przedstawienie nowych poglądów, co raczej przypominanie niezmiennej tradycji wiary w danej dziedzinie. Kryje się za tym pewna teologia Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Papież naucza w encyklice jako „strażnik wiary”, a nie jako naukowiec szukający nowych rozwiązań. Inne treści papież przekazywał w innych publikacjach, ale nie w encyklikach.
Mercy Amba Oduyoye, BEADS AND STRANDS. REFLECTIONS OF AN AFRICAN WOMAN ON CHRISTIANITY IN AFRICA, Maryknoll, Orbis Books; Editions Cle: Yaounde (Kameroun); Regnum Africa: Akrpong (Ghana) 2004
Wstępny projekt Eugeniusza de Mazenoda zapowiadany w Regule z 1818 r., aby ewangelizować ludzi na... more Wstępny projekt Eugeniusza de Mazenoda zapowiadany w Regule z 1818 r., aby ewangelizować ludzi na całej ziemi, został zrealizowany w 1841 r. Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, założone w 1816 r., było wówczas wciąż bardzo małe (ok. 50 członków), jednak oblaci skierowali pierwszych misjonarzy poza granice Francji, do Anglii i Kanady, a z czasem objęli placówki misyjne w Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach misyjnych, od południowej Afryki po Cejlon (Sri Lankę). Przedmiotem niniejszego artykułu będzie opis terytorialnej ekspansji misji oblackich na kontynencie północnoamerykańskim w XIX w. 1 Wymiar geografi czny wciąż jest ważnym elementem określenia działalności misyjnej. Prezentowany tekst został opracowany w głównej mierze na podstawie dotychczasowych ustaleń historiografi i zakonnej, której trzonem są prace oblatów kanadyjskich. Zajmowali się oni dogłębnie zagadnieniem niezwykle dynamicznego rozwoju terytorialnego zgromadzenia oblatów w Ameryce Północnej, zwłaszcza w Kanadzie w XIX w. Temat ten podejmowano także w Polsce w kontekście studiów nad działalnością misyjną Kościoła katolickiego w specyfi cznych regionach Kanady, np. subarktycznych i arktycznych 2. Istnieją ponadto prace współczesnych autorów kanadyjskich podejmujące zagadnienie 3
The field of work of the Missionary Oblates of Mary Immaculate in Africa in the 19 th century Zde... more The field of work of the Missionary Oblates of Mary Immaculate in Africa in the 19 th century Zdecydowana wiêkszoae terenów pracy misyjnej oblatów w XIX w. w Afryce przypada na Afrykê Po³udniow¹. W niniejszym tekcie nie wspominamy o pó³nocnoafrykañskim epizodzie misyjnym oblatów, o misji, któr¹ w. Eugeniusz przyj¹³ w Algierii i po kilkunastu miesi¹cach z niej zrezygnowa³. Choae podstawowym odniesieniem w ewangelizacji s¹ zawsze ludy, nie ziemie, to jednak wa¿nym jest przeanalizowanie, gdzie rzeczywicie omawiana dzia³alnoae misyjna by³a prowadzona. Tekst ten mo¿e sprawiaae wra¿enie pracy bardzo geograficznej, wiêc wype³nienie omówionego tutaj terenu treci¹ ewan-gelizacyjn¹, pozostawiamy ju¿ kolejnemu opracowaniu. Na terenie Afryki po³udniowej wyl¹dowa³ ju¿ w 1487 r. B. Diaz, a w 1497 r. w obecnym Natalu, V. da Gama. Historia misji katolickich na tym terenie zaczyna siê jednak dopiero w XIX w. Co prawda pierwsz¹ Mszê w. sprawowa³ tam kap³an p³yn¹cy z portugalskimi ¿eglarzami ju¿ w 1487 r., a pierwszy koció³ zosta³ wybudowany w 1501 r., jednak w 1510 r. zostali tam zabici wszyscy Europejczycy (portugalski wicekról Indii Francisco de Almeida wraz ze swymi 65 ludmi). Przez ponad sto lat nie pojawi³ siê tam ¿aden europejski osadnik czy kolonizator 1 .
A New Paradigm of the Parish as a Result of the Pastoral Openness of the Missionary Oblates of Mary Immaculate to the Phenomenon of Polish Immigrants in Canada
Pole pracy Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Cejlonie w XIX w
Annales Missiologicae Posnanienses, Dec 15, 2010
The above presentation aimed at more specific analysis of the territory of the missionary work of... more The above presentation aimed at more specific analysis of the territory of the missionary work of oblates on Ceylon in the 19th century. On this base there will be possible to discuss more clearly forms, the scope and methods of the evangelizing work. Even though at the end of 19th century there existed in Ceylon five dioceses, from the perspective of the Oblate missions most convenient was to divide this presentation in two parts following the division of the island into the territory of the two apostolic vicariates existing in the time of the arrival of the Oblates to the island (Colombo and Jaffna). In both cases we analyzed districts and missions, where missionary posts were founded.
Studia nad Azją Centralną są w Polsce znane. Na szczególną uwagę zasługują liczne prace Tadeusza ... more Studia nad Azją Centralną są w Polsce znane. Na szczególną uwagę zasługują liczne prace Tadeusza Bodio i badania archeologiczne Barbary Kaim 2. W epoce wzmożonych relacji międzyreligijnych i wielkich zmian społecznych we współczesnym świecie słuszne wydaje się zwrócenie baczniejszej uwagi na jedną z największych duchowych "bitew" między misjonarzami chrześcijańskimi i muzułmańskimi, która miała miejsce w XIII-XIV wieku na stepach Azji Centralnej, ponieważ jej konsekwencje trwają do dziś. Słynny historyk misji Kenneth Scott Latourette napisał kiedyś: Gdyby Rzym w trzecim i czwartym wieku podbił Persję i utrzymał te tereny wystarczająco długo, aby umożliwić chrześcijaństwu stać się panującą religią, być może arabska inwazja zostałaby zatrzymana przy granicy, a islam ograniczył się do Arabii i wtedy chrześcijaństwo zdobyłoby miejsce w Azji Centralnej, które teraz posiada islam. Lub też gdyby chrześcijaństwo zdobyło Persję, podobnie jak
Z uwagi na rozwój zainteresowania i studiów nad innymi religiami potrzeba nam również refl eksji ... more Z uwagi na rozwój zainteresowania i studiów nad innymi religiami potrzeba nam również refl eksji nad ekspansją / misjami innych religii. Redaktor tej książki podjął się więc bardzo ważnego i ciekawego zadania. Publikacja została podzielona właściwie na trzy części, chociaż formalnie zawiera dwie. Rozdział pierwszy można spokojnie określić jako pierwszą z nich. Wtedy następnych siedem rozdziałów stanowiących formalnie część pierwszą można potraktować jako drugą, a dwa ostatnie rozdziały, czyli formalnie część druga, może być potraktowana jako część trzecia. Z perspektywy metodycznej chyba taki podział byłby właściwszy. Pierwsza część książki albo inaczej rozdział pierwszy, zatytułowany The Varieties of Religious Mission (s. 1-14), którego autorem jest sam redaktor naczelny-Aaron J. Ghiloni-jest swoistym rozdziałem wprowadzającym. Można go potraktować metodologicznie. Traktuje on o różnicach w pojmowaniu przestrzennego rozwoju (misji) w różnych religiach. Pierwszym zagadnieniem, na jakie musimy zwrócić uwagę w takiej książce, jest to, że samo słowo "misje" w odniesieniu do różnych religii jest nieprecyzyjne i wieloznaczne. Od mniej więcej czterech wieków pojęcie to związane jest bardzo ściśle z zachodnią formą rozszerzania wiary chrześcijańskiej. Jeśli więc używamy go w stosunku do innych religii (a nawet do chrześcijaństwa wschodniego), jest to pewnego rodzaju działanie antydatujące. Ponadto, wyznawcy nie wszystkich religii zgodzą się na używanie tego terminu w odniesieniu do własnej działalności. Pomijając jednak kwestie czysto terminologiczne, musimy zauważyć, że w każdej religii znajdziemy pewien instynkt zachowania i propagowania własnej tożsamości. Autor artykułu przypomina, że Max Müller wprowadził pojęcie "religii misyjnych", takich jak: chrześcijaństwo, islam, hinduizm czy buddyzm. Jednak nawet w innych, mniejszych formach religijnych obecne są pewne tendencje do zachowania swej wiary i przekazywania jej dalej innym ludziom. Autor artykułu proponuje opracowanie metodologii służącej do analizy "misyjności" różnych religii, opartej na czterech pytaniach. Po pierwsze, wyjaśnić trzeba, co rozumiemy przez "misje". Po drugie, dlaczego dana religia prowadzi swoje misje. Po trzecie, jak misje danej religii są prowadzone. W końcu, kto jest odpowiedzialny za prowadzenie misji w tradycji danej religii. Są to w pewnym sensie pytania, brought to you by CORE View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk provided by Annales Missiologici Posnanienses
A world religions textbook spotlighting global missionary activity This comparative introduction ... more A world religions textbook spotlighting global missionary activity This comparative introduction explores the mission obligation as it is expressed across seven traditions: the Bahá’í Faith, Buddhism, Christianity, Hinduism, Islam, Mormonism, and nonreligion. In a structure that facilitates side-by-side comparison and contrast, the book examines the philosophies, practices, and texts that inspire the worldwide propagation of a plurality of religious and nonreligious teachings. Topics explored include proselytization, conversion, translation, religious education, colonialism, cultural adaptation, humanitarianism, interfaith encounter, secularism, and transnational growth. The first edition of World Religions and their Missions was fundamental in establishing comparative mission studies. This revised second edition features expanded chapters, updated data, and entirely new chapters.
A New Paradigm of the Parish as a Result of the Pastoral Openness of the Missionary Oblates of Mary Immaculate to the Phenomenon of Polish Immigrants in Canada
Uploads
Papers by Wojciech Kluj
This is particularly evident in the restrictions on Ismailis in Upper Badakhshan, the prohibition of prayer meetings, and the torture of relatives who have erected tombstones for family members killed by the regime.
Official majority Islam is also heavily controlled by the state. This can be seen, for example, in the severe restrictions on the number of mosques allowed and activities permitted in them (similarly, some Protestant churches are also arbitrarily closed). Muslim believers are monitored through state appointed imams in state permitted mosques. Their sermons must be delivered under the dictates of the state.
Regulations on the conduct of funerals are also restricted. Prohibitions on practicing and teaching religion to those under 18 (except for funerals) are also strictly enforced. Even Islamic religious schools (madrassas) have been closed. The ban on religious education extends to adults as well. Some forms of religious discrimination are astonishing, such as attacking women who wear hijabs or men who wear beards.
Strict restrictions on state–permitted religious communities are enforced, for example, through detailed annual questionnaires for non–Muslim religious communities. Perhaps particularly surprising are the penalties for translating the Bible into Tajik.
Added to this is impunity for officials committing torture against Muslims, Protestants, and Jehovah’s Witnesses. The UN Minimum Rules (Mandela Rules) standards are not observed against those imprisoned. The state censors religious literature, bookstores, and websites. In the case of Jehovah’s Witnesses, there is also the state’s refusal to allow alternatives to military service.
It must be taken into account that the “Forum 18” data is only a small part of the reality, as many in the country are afraid to talk about it for fear of state reprisals.