Turkish Jews

Yemek, köklerimize uzanan en güçlü bağlardan biridir. Zamanla anılar silinir, insanlar göçüp gider, eşyalar toza karışır. Ama bir çörek kokusu… Bir fırının önünden geçerken ansızın burnumuza çarpan o tanıdık koku, geçmişin kapılarını aralar. Bir anda, çocukluğumuzun mutfağında buluruz kendimizi; masa başında otururken annemizin sesi, dedemizin baston sesi, taş fırının çıtırtısı yankılanır belleğimizde. Benim ailem de belleğini kokularla yazmış bir ailedir. Bazı yemekler vardır ki, bir kaşığı bile beni alır, Doğu Avrupa'daki atalarımın yanına götürür. Her lokmada, bir anda ştetl sokaklarında koşan bir pitsele olurum yeniden. Sanki önümde sinagog, yanımda heder, arkamdan gelen bubelem beni yakalayıp eve götürmeye çalışıyor… Böyledir benim yemeklerim. Yalnızca doymak için değil, hatırlamak için pişirilir.

Esk% Anadolu'nun gen%ş toprakları, tar%h%n en zeng%n ve çeş%tl% topluluklarını barındırmış, ancak bu kültürel çeş%tl%l%k uzun yıllar boyunca yanlış anlaşılmış veya göz ardı ed%lm%şt%r. Bugün çoğu %nsan %ç%n Anadolu; Müslüman, Türk ve Osmanlı'nın b%r merkez% olarak görülse de aslında çok daha karmaşık ve renkl% b%r tar%he sah%pt%r. Küçük görülen b%rçok kentte, b%rçok farklı %nançtan, m%lletten ve etn%k kökenden topluluklar b%r arada yaşamış ve bu topraklarda b%r bütün oluşturmuştur. İşte Nevşeh%r, bu çeş%tl%l%ğ%n en çarpıcı örnekler%nden b%r%d%r. Ankara g%b% kentler%n bugünkü merkez% konumuna bakarak tar%hte de hep böyle olduklarını düşünmek yanıltıcı olab%l%r. Anadolu'da Osmanlı İmparatorluğu dönem%nde, bazı kentler günümüzden çok daha farklı b%r öneme sah%pt%. Nevşeh%r, bu kentlerden b%r% olarak d%kkat çeker. Bugün n%speten küçük b%r yerleş%m olarak görüleb%l%r, fakat geçm%şte bölgesel t%caret%n, kültürel faal%yetler%n ve s%yas% kararların b%r merkez% olarak anılırdı. 18. yüzyılda Osmanlı'nın önde gelen devlet adamlarının Nevşeh%r'den çıkması da bu önem%n b%r gösterges%d%r. Damat İbrah%m Paşa (d. 1662ö. 16 Ek%m 1730) ve S%lahdâr Seyy%d Mehmed Paşa (d. 1735ö. 20 Şubat 1781) %şte bu devlet adamlarının arasında %lk akla gelenlerd%r. Nevşeh%r tar%h%ne kısa b%r göz attığımızda bu küçük Anadolu şehr%n%n Damat İbrah%m Paşa dönem%nde en ışıltılı zamanını yaşadığını görmektey%z. Damat İbrah%m Paşa, Muşkara'da (Nevşeh%r'%n tar%hî adı) dünyaya gelm%şt%r. Ancak kıvrak zekâsı, çalışkanlığı ve yetenekler% %le s%vr%l%p hem sadrazamlık makamına yükselm%ş hem de Sultan III. Ahmed'%n kızı Fatma Sultan %le evlenerek hanedâna damat olma şeref%ne na%l olmuştur. Dönem%nde bu tür rütbelere er%şenler%n öneml% b%r çoğunluğunun devş%rme s%stem%nde yet%şt%ğ%n% göz önüne alırsak İbrah%m Paşa'nın benzer% nâd%r bulunan b%r başarı elde ett%ğ%n% görürüz. N%tek%m Damat İbrah%m Paşa kasabasını, kend% %nsanlarını unutmamış ve hayatının öneml% b%r kısmını Nevşeh%r'%n %marına harcamıştır. Paşa'nın Nevşeh%r'% %hyâ etme sürec%nde karşılaştığı en büyük sorun tab%% nüfus olmuştur. Bu sorunu aşmak %ç%n Damat İbrah%m Paşa Nevşeh%r'% b%r caz%be merkez% hal%ne get%rm%şt%r. Nevşeh%r halkının verg% borçlarını kend% vakfından ödem%ş, hanlar, kervansaraylar, çeşmeler, medreseler %nşa ett%rm%ş böylece bölgey% hem ekonom%k hem de sosyal anlamda kalkındırmıştır. Bu durum çevre %llerdek% %nsanların Nevşeh%r'e göç etmes%ne sebep olmuştur. Paşa, başlattığı %skân pol%t%kasını güçlend%rmek amacıyla Anadolu'nun çeş%tl% yerler%ne yayılmış konar-göçer Türkmen aş%retler%n% de bölgeye yerleşt%rm%şt%r. Bunların arasında en düşürülmes% neden%yle Alu% b%ç%m%nde söylen%ş% halk arasında yayılmıştır. Halk, nüfus ve verg% görevl%ler% tarafından söylenen Alu% adı gerçek kab%le adı olan Ha-Lev% yer%ne geçm%şt%r. Benzer seslet%m L%tvanya'dak% nüfus ve verg% görevl%ler% tarafından da kullanılmıştır. *Kaunas/L4tvanya'dan Lu4 kullanımına örnekler Bölgedek% Yahud% varlığı, yalnızca Nevşeh%r ya da Roman%yot, Sefarad, M%zrah% ve Aşkenazlarla sınırlı değ%ld%r. Osmanlı-Rus savaşları Türkler%n yavaş yavaş Kırım c%varından çek%lmes%ne sebep olmuştur. Bunun b%r sonucu olarak Kırım yarımadası ve çevres%nde yaşayan Kırım Tatarları olarak adlandırılan Türkî halk İstanbul ve Anadolu'ya göçmeye başlamıştır. Ancak Kırım'dan gelen topluluklar arasında sadece Kırım Tatarları bulunmamaktaydı. Kırım Tatarları %le b%rl%kte b%rçok Kırımçak ve Aşkenaz da göç etm%şt%r. Kırım Aluşta Kırımçak Cemaat%'nden b%r grup Kırımçak'ın da Kayser%'n%n Karakoyunlu köyüne yerleşt%ğ% el%m%ze ulaşan b%lg%ler arasındadır. Ancak Nevşeh%r bölges%ndek% gerek Yahud%ler arasındak% karışık evl%l%kler%n olması gerekse de bölgeye sonradan yerleşen Aşkenazların d%nî ve maddî anlamdak% d%ğer Yahud% gruplara nazaran baskın yetk%nl%ğ% bölgedek% Aşkenaz olmayan Yahud%ler%n Aşkenaz Cemaat% %çer%s%nde er%mes%ne neden olmuştur.

Nevşeh'r''n büyüley'c' 'lçes' Avanos, tar'h boyunca pek çok farklı kültür ve topluluğa ev sah'pl'ğ' yapmıştır. Bu kad'm topraklarda kök salmış topluluklardan b'r' de Yahud' cemaat'd'r. Günümüz Türk'ye's'nde sayısı 'y'ce azalmış olan Yahud' toplumu, çoğunlukla büyük şeh'rlerde ve sah'l bölgeler'nde yoğunlaşmış olsa da, Anadolu'nun kalb'nde yer alan Avanos'ta da köklü b'r geçm'şe sah'pt'r. Bugün s'zlerle, Almanya'da yaşayan ve Avanoslu Aşkenaz Yahud's' k'ml'ğ'n' gururla taşıyan Ç'ğdem R'vka Küçük'ün h'kayes'n' paylaşacağız. Ç'ğdem R'vka Küçük, a'les'n'n bölgedek' tar'h'n', kültürel m'rasını ve k'ml'ğ'n' nasıl koruyup yaşattığını anlatacak. Onunla yaptığımız bu özel röportajda, Aşkenaz Yahud'ler'n'n Anadolu'dak' tar'hsel yolculuğuna, günlük yaşamlarına, gelenekler'ne ve karşılaştıkları zorluklara da'r der'nlemes'ne b'r bakış sunacağız. Ç'ğdem R'vka Küçük, a'les'n'n geçm'ş'n' ve kend' k'ml'ğ'n' büyük b'r 'çtenl'kle anlatırken, b'zlere sadece b'reysel b'r h'kâyey' değ'l, aynı zamanda Anadolu'nun zeng'n moza'k yapısına katkıda bulunmuş b'r cemaat'n kültürel 'zler'n' de gün yüzüne çıkarma fırsatı sunacak. Ayrıca, bu röportajın ben'm 'ç'n ayrı b'r önem' var, çünkü R'vka ben'm akrabam. A'le bağlarımızın ve ortak geçm'ş'm'z'n der'nl'ğ'n' keşfederken, bu yolculuğa b'rl'kte çıkacağız. Hazırsanız, Avanos'un dar sokaklarından başlayarak, yüzyılların ötes'ne uzanan bu kültürel ve tar'h' yolculuğa çıkalım.

Dünyaya gelirken herkes beraberinde bir hikâye getirir. Kimileri bu hikâyeleri yaşamaya devam eder, kimileri ise eski hikâyelerini terk ederek kendilerine yeni bir yol çizer. Ben, atalarımın hikâyesini, kendi geçmişimi size anlatacağım. Ailemin kökenleri, diğer her bir Yahudi gibi, Avraham Avinu ile Ur şehrinde başlar. Oradan Harran'a, Harran'dan Mısır'a ve en sonunda İsrail'e uzanan bu yolculuk, Bayis haMikdaş'ın yıkılışıyla Yahudilerin sürgün edilmesi sonucu Doğu Avrupa'ya kadar devam etti. Nihayet günümüzün Letonya ve Litvanya'sında, orta halli bir Litvak ailesi olarak yerleşip uzun yıllar burada yaşadılar. Ancak Napolyon savaşları ve Polonya-Litvanya Birliği'nin yıkılışıyla artan antisemitizm nedeniyle, Kırım üzerinden Ukrayna'nın güneyine doğru, diğer Yahudi ailelerle birlikte göç etmek zorunda kaldılar. Ancak, yüzyıllar boyunca peşlerini bırakmayan antisemitizm, maalesef burada da karşılarına çıktı. Nitekim 19. yüzyılın ortalarında, bu zorlu ve tehlikeli ortamdan kaçmak için yeniden yola çıktılar ve yol onları Orta Anadolu'ya getirdi. Ukrayna'dan Türkiye'ye göç eden ailem, Nevşehir'de küçük bir yerleşim yeri kurdu. Bu köy, büyük büyük büyük amcam Abdi Şuel'in adıyla Abdi olarak anılmaya başlandı. Köydeki

İÜİFD yılda iki sayı olarak yayımlanan uluslararası hakemli bir dergidir. İÜİFD'de yayımlanan yazıların bilimsel ve hukukî sorumluluğu yazarlarına aittir. Yayımlanan yazıların bütün yayın hakları İÜİFD'ye ait olup, izinsiz olarak kısmen veya tamamen basılamaz, çoğaltılamaz veya elektronik ortama taşınamaz.

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasının ardından ülkede yeni bir rejim ve devrim ilkeleri eş zamanlı benimsenerek toplumsal bir dönüşümün yaşanması hedeflenmiştir. Atatürk ilkeleri ve inkılâpları şeklinde bayraklaşan bu dönüşüm ise tabandan başlayarak halkın her kesimine yayılmak istenmiştir. Özellikle aydın kesim olarak nitelendirilen grup, inkılâpçılık konusunda adeta bir yarışa girmiştir. Bu bağlamda 1930’lu yıllarda ciddi fikir münakaşaları yapılmıştır. İnkılâp dergisi bu ortam içerisinde yayın hayatına başlayarak milliyetçi ve inkılâpçı bir misyon benimsemiştir. Dünyada faşizm ve ırkçılık ideolojisinin yükselişe geçtiği bu dönemde dergi yazarları uluslararası gelişmeleri yakından takip etmiş, özellikle Hitler’in Almanya’da iktidara gelmesi ve onun Yahudilere yönelik politikaları İnkılâp dergisi yazarlarını derinden etkilemiştir. Siyonizm’e karşı ne gibi çalışmalar yapılması gerektiği dergide tartışılmış ve Yahudiler toplumdan ayıklanması gereken unsurlar olarak nitelendirilmiştir. Son derece sert, aşırı ve coşkun söylemlerin yer aldığı Milli İnkılâp dergisinde Türkiye Cumhuriyeti kanunlarının Almanya’da olduğu gibi Yahudi aleyhtarı bir hâl alması istenmişti. Nitekim okuyucu kitlesi, Türkiye’de yaşayan Yahudilerin Türk milletinin haklarını gasp ettiğine inandırılmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada İkinci Dünya Savaşı’na giden süreçte dünyada kabul gören ırkçı-faşist ideolojinin etkisiyle uç noktalara ulaşan Yahudi aleyhtarlığının Türkiye’yi ne ölçüde etkilediği dönemin kaynakları kullanılarak İnkılâp dergisi özelinde incelenmiştir.

During World War II, Turkey was a neutral country and a bridge between Europe and Palestine, making it a strategic destination for Jewish refugees attempting to escape the Holocaust. The refugees had two options to reach their destination: the sea route or the overland route. The sea route required sailing through the Turkish Straits, which were open to international navigation according to the Montreux Agreement. This route was closed off after the Struma tragedy in 1941, when this ship, with 769 Jews on board, sank in the Black Sea. The overland route required entering Turkey and crossing Anatolia. However this route depended on Turkish transit visas, which were often refused or delayed by the Turkish authorities. As a result many refugees were trapped in the Balkan countries, unable to reach Palestine or other safe havens.

Turkey’s policies and attitude toward Jewish immigration were vital for the fate of many Jewish refugees during the war. A close documentary analysis of these policies reveals that Turkey’s approach was not particularly favorable, contrary to the narratives that appeared after the 1990s.

Bu çalışma, uzun yıllar boyunca Van ilinin Başkale ilçesinde yaşayan ve 20. yüzyılın ikinci yarısı itibariyle kalan son ailelerin de göç etmesiyle bölgede varlığı kalmayan Başkale Yahudileri hakkındadır. Çalışmada Yahudilerin bölgeye ne zaman, nereden ve hangi sebeplerden ötürü geldikleri, gelip yerleştikten sonra bölgedeki sosyo-kültürel yaşamlarının nasıl olduğu ve bölgeden tekrar göç etme sebepleri araştırılmıştır. Tarihi kaynaklara ve mülakat sonucu edindiğimiz bilgilere göre; Van-Başkale Yahudilerinin bölgeye zorunlu nedenlerle göçle gelip, bölgede uzunca bir süre yaşam sürdükten sonra gönüllü ve çeşitli sebepler doğrultusunda yine başka coğrafyalara peyderpey göç ettikleri bilinmektedir. Sınırlı sayıdaki literatür bilgisine göre; Yahudiler bölgede Türkler, Kürtler, Ermeniler ve Yezidiler ile uzun yıllar birlikte yaşayarak, kültürel alışverişlerin gerçekleşmesinde de rol oynamışlardır. Yine; bölgede yaşadıkları süre boyunca Yahudilerin dil olarak Aramiceyi kullandıkları; bunun yanında Kürtçe ve Türkçe de konuşabildikleri bilinmektedir. Bölgenin kerpiç mimariye dayalı barınak ve kapalı mekân mimarisi, Yahudiler de dâhil dönemin tüm etnik grupları için ortak özellik oluşturmaktadır. Bölge bakımından bir başka ortak özellik de geniş aile yapısıdır. Bölge Yahudilerinde de geniş aile şekli ve büyüklere saygı, etnik grupların benzer kültürünü oluşturmaktadır. Dolayısıyla aile içi otorite, rol ve sorumluluklar da söz konusu kültürel yapıya göre belirlenmiştir. Buna göre; coğrafi bölgenin benzeşen kültürel yapısına dayalı olarak, Van Başkale Yahudilerinin gelenek-görenek, inanış ve ritüelleri de yine bölgenin diğer kültürel grupları ile benzerlikler barındırır. Sonuç olarak, kendilerini Nash Didan olarak tanımlayan Van-Başkale Yahudilerinin, bu bölgeye Mezopotamya, Irak ve İran üzerinden geldikleri, Başkale'de ise en erken verilere göre en az 200 yıllık süreç içinde sosyal, kültürel, dini ve ekonomik yaşam inşa ettikleri anlaşılmıştır.

This article examines the pogrom against Jews and their subsequent expulsion from European Turkey in 1934, asking how this escalation of violence came about. Various explanatory approaches are explored, among them the prominent macro-historical perspective in research that highlights the homogenization impulse of the nation-state as an enabling condition for the pogrom. Focusing on the local level, the author draws attention to the roles of local authorities and perpetrators - both those at the decision-making level, including the desk perpetrators, and those who actually laid hands on the Jews and their possessions. Without downplaying the role of ideologies such as anti-Semitism, ethno-nationalism, and racism, the complex interplay of politics, social issues, and situational triggers that enabled the pogrom to occur is highlighted.

The first Jewish printing activities in the Ottoman period started with the initiatives of the Sephardic Jews who had to leave Spain due to the exile. Sephardic Jews and Ashkenazi Jews, who were forced to immigrate from Poland and the surrounding areas, wanted to create works of their own religion and culture by continuing their printing activities in Thessaloniki, Edirne, Izmir and Istanbul. Even though the first Jewish printing house was established in 1493 during the Ottoman period, intensive publication of works only occurred during the 19th and 20th centuries. The first Jewish journalistic activities came to the fore in Izmir in 1842. After that, they spread to Istanbul and intensified in both cities. This study aims to deal with Jewish printing activities, which existed in the Ottoman period, within the scope of political and social processes. In the article covering the period between 1493 and 1922, the printing activities of the Jews were examined using the document analysis method. As a result, in spite of intermittent pauses in printing activities during the Ottoman period, it still experienced a successful growth over time. The Ottoman government’s permission for the Jews, as a non-Muslim nation, to conduct printing activities was a socially and commercially important move, especially when Muslims in the region were not using the printing press. The constant presence of religious themes in Jewish works can be attributed to the attempt to preserve their religious identities due to their exile from Spain, being a minority in the places they migrated to, and the fear of annihilation. The fact that they turned to literature and science in the works they published in the following process can be expressed as both the decrease in their sense of threat over time and an effort to assess and utilize the deep-rooted culture they received from Spain.

Osmanlı Devleti gücünün azalmasıyla birlikte devletler karşısında üstün
konumunu da kaybetmiştir. Savaşlarda eski başarının sağlanamaması, başarılı olunan
durumlarda da devletlerin uyguladıkları politikalar istenen sonuçların alınmasını
engellemiştir. Osmanlı Devleti zamanla diplomasinin önemini daha iyi kavramış ve bu
alana gerekli ilgi gösterilmeye başlanmıştır. Hariciye alanında yapılan reform
çalışmaları diplomasinin ve diplomatik personelin yetişmesi açısından faydalı olmuştur.
Devletin yıkılış döneminde diplomasiye önem verilmişse de çöküş engellenememiştir.
Birinci Dünya Savaşı sonunda yıkılan Osmanlı Devleti’nin yerine kurulan Türkiye
Cumhuriyeti pek çok konuda ve özellikle diplomasi alanında Osmanlı Devleti’nin
mirasçısı olmuştur.

ABSTRACT
This essay investigates the role of Istanbul, and of drastic urban
change, in the shaping of a particular form of autoethnograpy,
and, reciprocally, the role of life writing as a particular constituent
of the city’s urban imaginary. The focus is the upscale
cosmopolitan neighborhood of Nişantaşı, as seen largely through
Jewish eyes, in the memoirs by the dissident writer and poet Roni
Margulies: Jews Go Wild on Sundays [Margulies, Roni. 2006.
Bugün Pazar Yahudiler Azar [Jews Go Wild on Sundays]. Istanbul:
Kanat.], and My Family and Other Jews [Margulies, Roni. 2018.
Ailem ve Diğer Yahudiler [My Family and Other Jews]. A published
poet, journalist and member of the Turkish Workers Party,
Margulies has been active in Turkey as a public intellectual. His
memoirs are poetic, political, and humorous. They combine
literary sensibilities with political commitments, addressing
multiple tensions that have molded his identity as a Turkish Jew.
The focus on Jewish lives provides a kaleidoscopic perspective to
the city, the neighborhood, and to the practice of writing from
the periphery. Retrospective but not nostalgic, Margulies takes
issue with the notions of home and homeland, revealing the
complexity of affinities. Margulies’s memoirs help reconsider the
parameters of autoethnography, a mode of reading that questions
not only the links between the auto and ethnos, but also the
hierarchies between minor and major, center and periphery.

The reviewed book, which examines court proceedings and records in a Moroccan town, embodies a common assumption in Western scholarship regarding Muslim societies -- that they operate based on distinctive rules that are largely determined by Islam. According to the author, Islamic and Western cultural systems are "analytically distinguishable domains." Moroccans/Arabs/Muslims seek only "social truth," as opposed to objective truth. This review challenges the accuracy of these characterizations.

Nazi Almanyası’nın 1938 yılında Avusturya’yı ilhak etmesinden (Anschluss) önce Avusturya’daki Nazi destekçisi Kikeriki Dergisi antisemitist yayınlarıyla ülkedeki Yahudileri hedef almıştır. Kikeriki’nin antisemitist karikatürlerinin ortaya konulması, Anschluss öncesi Avusturya’daki antisemitist propagandanın tespiti açısından önem taşımaktadır. Çalışmada Anschluss öncesi Avusturya’daki antisemitist propagandaya ışık tutmak amacıyla Kikereki’nin antisemitist görsellerinde Yahudilerin nasıl sunulduğu ve Yahudilere karşı hangi antisemitist propaganda mesajlarının verildiği tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu amaçla Kikereki’nin antisemitist karikatürleri, Karl Bühler’in Organon Modeli üzerinden antisemitist propaganda bağlamında incelenmiştir. Karikatürlerde Yahudilerin Avusturya’da istenmediğine, Yahudilerin insanlık üzerinde kontrol kurduğuna ve ülke yönetiminde Hıristiyanlarla Yahudiler arasında mücadele olduğuna ilişkin propaganda mesajlarının verildi-ği bulgularına ulaşılmıştır. Bu şekilde çalışmada Kikereki’nin antisemitist propa-gandasıyla Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi’nin (NSDAP) Yahudilere karşı mücadelesini Avusturya kamuoyunda meşrulaştırmaya çalıştığı sonucuna ulaşılmıştır.

Nazi Almanyası'nın 1938 yılında Avusturya'yı ilhak etmesinden (Anschluss) önce Avusturya' daki Nazi destekçisi Kkerk Dergs antisemitist yayınlarıyla ülkedeki Yahudileri hedef almıştır. Kikeriki'nin antisemitist karikatürlerinin ortaya konulması, Anschluss öncesi Avusturya' daki antisemitist propagandanın tespiti açısından önem taşımaktadır. Çalışmada Anschluss öncesi Avusturya' daki antisemitist propagandaya ışık tutmak amacıyla Kikereki'nin antisemitist görsellerinde Yahudilerin nasıl sunulduğu ve Yahudilere karşı hangi antisemitist propaganda mesajlarının verildiği tespit edilmeyee çalışılmıştır. Bu amaçla Kikereki'nin antisemitist karikatürleri, Karl Bühler'in Organon Model üzerinden antisemitist propaganda bağlamında incelenmiştir. Karikatürlerde Yahudilerin Avusturya' da istenmediğine, Yahudilerin insanlık üzerinde kontrol kurduğuna ve ülke yönetiminde Hıristiyanlarla Yahudiler arasında mücadele olduğuna ilişkin propaganda mesajlarının verildiği bulgularına ulaşılmıştır. Bu şekilde çalışmada Kikereki'nin antisemitist propagandasıyla Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'nin (NSDAP) Yahudilere karşı mücadelesini Avusturya kamuoyunda meşrulaştırmaya çalıştığı sonucuna ulaşılmıştır.

Since the foundation of the Turkish Republic in 1923, Turkish Jews have negotiated a political and public space shaped by the largely unfulfilled promise of equal citizenship and the everyday experience of being members of an unwelcome minority. Today, the Jewish community in Turkey numbers around 14,000 , with over ninety-five percent living in Istanbul. Throughout the history of the Republic, discriminatory pressures in state and society have been prevalent, even as the Jewish community has been shrinking dramatically. This chapter provides an overview of the Jewish community in modern and contemporary Turkey. It starts with the history of the origins and life of the Jewish population in Anatolia during the Ottoman period before detailing the significant sociopolitical changes that shaped the fate of the Jewish minority and the state’s treatment of the community during the Turkish Republican period. Despite the dwindling and aging population, the Jewish community found a growing prominence in cultural heritage projects aimed at preserving minority cultures. Academic research on the Turkish Jewish community and ongoing cultural heritage projects highlights the transfer of Turkey’s local Jewish cultural memory to future generations. Studies on Turkish Jews help increase awareness about their multicultural heritage, mutual empathy, cultural diversity, and cultural identity while promoting values of democracy, respect, tolerance, and antidiscrimination.

Keywords: Turkish Jews, Izmir, Istanbul, academic research, multicultural heritage, cultural diversity, cultural identity, minority cultures

Osmanlı'da ilk basımevi 16. yüzyılın başında İstanbul'da Yahudiler tarafından kurulmuş ve kent, 18. yüzyıl ortalarına kadar Yahudi matbaacılığın en önemli merkezlerinden biri olma konumunu korumuştur. Ancak İstanbul Yahudileri gazetecilik alanında aynı öncülüğü sergileyemediler. Kapitülasyonlardan yararlanarak liman kenti İzmir'e yerleşen yabancılar ve Levantenler ile yakın iş temasında olan ve 17. yüzyılın sonunda yaşadıkları Sabetay Sevi şokundan silkinme çabası içindeki İzmir Yahudileri Batı kültürü ve gelişmelerinden İstanbul'dan daha erken etkilendiler. İstanbul'da ilk Yahudi gazetesi İzmir'den yedi yıl sonra, 1 1853 yılı Ocak ayında Yahudi-İspanyolcası dilinde gerçekleşti. 2

Devletin taşrada meydana gelen sorunların çözümüne yönelik kurduğu mekanizmalar bulunmaktadır. Merkezden uzak olan bölgelerin; güvenlik ve asayişi, eğitimi, ekonomik kalkınması, yol yapımı, su sorunu, iletişim ağlarının kurulması, hastalıklar gibi meselelerine çözüm üretmek üzere harekete geçen bu mekanizmalardan biri Umumi Müfettişliklerdir. Umumi Müfettişliklerin temeli, Osmanlı Devleti Dönemi’nde özellikle olağanüstü hal ve sıkıyönetim dönemlerinde toplumun denetlenmesini sağlamak üzere atılmıştır. Müfettişliklerin kuruluşuna zemin hazırlayan gelişme, Doğu Anadolu Bölgesinde çıkan ayaklanmalardır. 1925’te ilan edilen sıkıyönetim Umumi Müfettişliklerin gündeme gelmesinde dönüm noktası olmuştur. Müfettişlikler, 25 Haziran 1927’de 1164 sayılı Umumî Müfettişlik Teşkiline Dair Kanun ile kurulmuştur. Faaliyetlerinin son bulduğu 1952 yılına kadar Müfettişlikler tarafından yapılan teftişlerle bölgenin ihtiyaçları tespit edildiği gibi bölge halkının devlet rejimine bağlılığını da teftişle...

The Sephardic Jews, who were exiled from Spain in 1492, dispersed to various parts of the world and one of these places became Ottoman lands. The Sephardic Jews, who were invited by Bayezid II, the sultan of that period, first settled in Istanbul and its surroundings, and as of the 16th century with the opening of the port and the development of trade, Izmir became an important settlement for the Jewish community. The population of Sephardic jews, which has a history of approximately 500 years in İzmir, today is about one thousand people. Although the community is very small, it can maintain its deep-rooted traditions and cultures through solidarity within the community. However, they are well integrated with the society they live in. The most important example of this integration is that the Sephardic Jews use the traditional Turkish music components in their formal rituals in the synagogues. The music practices of minority/immigrant /diaspora communities are considered as an important tool for the construction and preservation of identity and the transfer of memory. The continuity of identity takes place by remembering the elements which compose of cultural memory. In the process of remembering, the ritual phenomenon comes to the fore. One of the main social areas where rituals are effective is religion. This paper aims to explain how memory is transferred and preserved through liturgical music of Izmir Sephardic Jews.

Research Article The specific objectives of Turkish language teaching are: "Ensuring that they use Turkish consciously, correctly and carefully in accordance with the rules of speaking and writing, ensuring that they attach importance to national, spiritual, moral, historical, cultural and social values, strengthening their national feelings and thoughts, evaluating what they read with a critical perspective. and ensuring their inquiries". This study aims to reveal the extent to which Ziya Gökalp's poems serve the special purposes of teaching Turkish. In the research, document analysis method was preferred, the findings were obtained by scanning model and Ziya Gökalp's poems "Kızılelma", "Altın Destan", "Lisan", "Sanat", "Millet" and "Din ile İlim" were included in the 2019 Turkish curriculum. It has been discussed in terms of the special purposes of Turkish teaching. Based on the findings related to the items by scanning the texts, one of the special aims of Ziya Gökalp's Turkish teaching is "national, moral and moral values; It has been concluded that it will serve as a role model in reaching the items related to "raising individuals who use the Turkish language correctly, think critically and question", and when their poems are included in Turkish textbooks with the necessary literary arrangements, awareness of language and culture awareness will be created in students.

The specific objectives of Turkish language teaching are: “Ensuring that they use Turkish consciously, correctly and carefully in accordance with the rules of speaking and writing, ensuring that they attach importance to national, spiritual, moral, historical, cultural and social values, strengthening their national feelings and thoughts, evaluating what they read with a critical perspective. and ensuring their inquiries”. This study aims to reveal the extent to which Ziya Gökalp's poems serve the special purposes of teaching Turkish. In the research, document analysis method was preferred, the findings were obtained by scanning model and Ziya Gökalp's poems "Kızılelma", "Altın Destan", "Lisan", "Sanat", "Millet" and "Din ile İlim" were included in the 2019 Turkish curriculum. It has been discussed in terms of the special purposes of Turkish teaching. Based on the findings related to the items by scanning the texts,...

, yeni devleti kurarken yalnızca Osmanlı Devleti'nin tarihten silinmesini sağlamamış, aynı zamanda Osmanlıdan kalan birçok kurumun da tarihe karışmasını sağlamıştır. Cumhuriyetin kurulması ile birbiri ardı sıra gelen devrim ve reformlar bunun uygulamadaki göstergeleridir. Din gibi kutsal kabul edilen 600 yıllık saltanat kaldırılmış, alfabe değiştirilmiş, Batı hukuk sistemine geçilmiş, ölçülerden takvime hemen her alandaki yenilikler yeni devlette yerini almıştır. En çok tartışma konusu olan ve bugün de tartışmaları devam eden devrimler din ve din eğitimi alanında yapılmıştır. Atatürk Avrupa'daki "reform hareketi"ni İslam Coğrafyasında Türkiye'de başlatmıştır. Bu bağlamda klasik İslam okulları olan medreseler ve büyük kısmı modern usulde eğitim gören iptidailere dönüşmüş olan sıbyan mektepleri kaldırılmıştır. Okullarda din dersleri aşamalı olarak ders programlarından çıkarılmıştır. Açılan imam hatip okulları ve ilahiyat fakültesi kapanmıştır. Bunlardan başka aynı zamanda bütün İslam dünyasını ilgilendiren bir kurum olan halifelik ilga edilmiştir. Kur'an, ezan, hutbe Türkçeleştirilmiştir. Atatürk'ün kafasında dinsel ve toplumsal ve hukuksal devrim ve reformları Türkiye'de hayata geçirerek, Türkiye'yi Batı tipi bir ülke haline getirmek vardı ve sağlığında da bunu büyük ölçüde gerçekleştirmiştir. Atatürk bunları toplumsal muhalefeti gözeterek aşama aşama yaşama geçirmiştir. Bunları yaparken çok büyük bir dirençle de karşılaşmamıştır. Bunda o dönemin otokratik siyasal yapısı ile Atatürk'ün Kurtuluş Savaşının kahramanlığı ve yeni devletin kuruculuğundan gelen karizmasının rolü olmuştur.

In September 1943, members of the SS unit Leibstandarte Adolf Hitler carried out on Lake Maggiore one of the largest massacres of Jews in Italy during the Second World War. The article follows the story of the family of Alberto Behar, a native of Istanbul, whose hotel in Meina was one of the scenes of the crime. Alberto and his family were saved by the efforts of the Turkish consul Ertok. Although a trial was opened against the perpetrators in Osnabrück in the 1960s, the murderers ultimately went unpunished - as is so often the case in Germany.

İnsanların bulundukları yeri kendi iradeleri dışında terk etmeleri zorunlu göç olarak tanımlanmıştır. Savaşlar, dini siyasi etnik baskılar ve güvenlik ihtiyacı zorunlu göçün nedenleri arasındadır. İkinci Dünya Savaşı’nda insanlık suçları yönünden birçok suça imza atan Nazi Almanya’sı faaliyetlerini Almanya ile sınırlı tutmamıştır. Nazi Almanya’sının Avrupa’da işgal ettiği ülkelerde de Yahudi karşıtı yasaları uygulamalarıyla Romanya’da ikamet etmekte olan Yahudilerin can güvenliği tehlikeye girmiştir. Romanyalı Yahudiler, Campania Mediteranea de Vapores Limitada isimli bir acenteden Panama bandıralı Struma gemisini kiralayarak, Türkiye karasularından geçip Filistin’e ulaşmak istemişlerdir. Struma, 1830 model bir kömür gemisidir. 12 Aralık 1941’de Köstence limanından 769 yolcu ve 10 mürettebatla yola çıkan geminin motoru İstanbul’a varmadan çatlamıştır. Onarıldıktan sonra İstanbul Boğazına varınca ikinci kez motor arızası yaşamıştır. Almanya’nın baskısıyla gemideki yolcuların kıyıya ç...

This article examines antisemitism in Türkiye within the framework of the new media landscape. The objective of this study is twofold: firstly, to investigate antisemitic discourses on Twitter within the cultural and political context in contemporary Türkiye and, secondly, to scrutinize the role of Twitter in this context. The study centers on the tweets and replies of five Turkish-Jewish writers that were collected between 5 November 2021 and 30 January 2022, a period coinciding with the airing of the Netflix original series The Club, during which antisemitic discourses intensified. Finally, this study posits that despite a favorable portrayal of Jewish individuals in the series, the discourse surrounding the historical and political incidents targeting minorities, mainly Jews, that were depicted in the series gave rise to antisemitism. This was expressed on Twitter largely through rhetoric that reinforces the marginalization of the Jewish community in Türkiye.

'ye iştirak etmiş, cesaret ve kahramanlığıyla takdir edilmiş bir askerdir. Birinci Dünya Savaşı'nda Filistin-Suriye Cephesi'nde vazifede bulunduğu yıllarda Yahudiler tarafından kurulan ve İngilizlere Osmanlı ordusu hakkında istihbarat toplayan NİLİ adlı casusluk örgütünü deşifre ederek çökertilmesini sağlamıştır. Cevat Rifat Bey'in Yahudi casuslarla yaşadığı dramatik anılar askerlik sonrasında Yahudi aleyhtarı bir yaşam sürmesine neden olmuştur. Milli Mücadele sonrasında ticaret hayatına atılan Atilhan, İstanbul Yahudileriyle girdiği mücadeleden iflas ederek çıkmıştır. 1930'ların başından itibaren basın hayatına yoğunlaşan Atilhan Yahudilik, Masonluk, Siyonizm ve İslam gibi konularda sayısız kitap, makale ve gazete yayımlamıştır. Eserlerinde, Yahudiliğe ve Siyonizm'e meydan okuyan Atilhan, Türkiye'de Yahudi aleyhtarı fikirlerin adeta babası olmuştur. Cevat Rifat Atilhan, 1933-1934 yıllarında Nazi Almanya'sını ziyaret ederek Yahudilerle olan mücadelesini evrensel boyutlara taşımıştır. Atilhan, Almanya'da Hitler'in himayesinde kurulan Yahudi aleyhtarı evrensel bir teşkilatın Türkiye ayağını oluşturmuştur. Zaman zaman Siyonist teşkilatın gadrine de uğrayan Atilhan, mücadelesini ölünceye kadar sürdürmüştür. Atilhan, 1945'te kurulan demokratik hayatın ilk muhalefet partisi Milli Kalkınma Partisi'nin kurucuları arasındadır. Sonradan Türk Muhafazakar Partisi'ni kurmuş ve Büyük Doğu Cemiyeti'nin başkan yardımcılığını yapmıştır. Atilhan'ın ses getiren girişimi 1951'de kurduğu İslam Demokrat Partisidir. Söz konusu parti, demokratik hayatın ilk İslamcı partisi olma özelliğine sahip olup, Yahudi ve Siyonist aleyhtarı söylemiyle tepki toplamıştır. Parti, Birleşmiş İslam Milletleri projesi, Yahudi, Mason ve Siyonist karşıtı söylemi ve milli duruşuyla 1970'lerde Türk siyasetine giren Milli Görüş'e önemli bir siyasal miras bırakmıştır. Cevat Rifat Atilhan, yakın dönem Türkiye'sinde Yahudi ve Mason aleyhtarı düşüncenin kaynağı olup, eserleri ve fikirleriyle Türk kamuoyunu derinden etkilemiştir. Atilhan, ayrıca İslamcılığa ve milliyetçiliğe etki etmiş, bu akımların formasyonuna ciddi katkılar yapmış bir ideologdur. Atilhan, Türkiye'de yapılacak Yahudilik ve İsrail araştırmalarında önemli başvuru kaynaklarından olup, eserlerinin önemi göz ardı edilemez. Celil Bozkurt 103 Araştırmada Cevat Rifat Atilhan'ın askerlik sicil kaydı, eserleri, ATASE ve Başbakanlık Cumhuriyet arşivleri, süreli yayınlar ve telif eserler kullanılmıştır.

başarıya ulaşmasından ve Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra pek çok alanda olduğu gibi sağlık alanında da önemli atılımlar gerçekleştirildi. Nitekim Cumhuriyetin ilanından itibaren geçen 10 yıl içinde; sağlık hizmetlerinin genelleştirilmesi ve yaygınlaştırılması, sağlık personeli sayısının arttırılması, bulaşıcı hastalıklarla etkin bir şekilde mücadele edilmesi gibi pek çok başarı kazanıldı. Bu dönemde sağlık alanında yapılan çalışmalar içinde, çocuk sağlığına yönelik atılımlar özel bir öneme sahipti. Bebek, çocuk ölümlerinin ve hastalıklarının önüne geçmek, onların sağlıklı bir şekilde yetişmelerini sağlamak, Cumhuriyet dönemi sağlık politikasının temel prensiplerinden biriydi. Cumhuriyet hükümetleri bu düşünceden hareketle yurdun çeşitli yerlerinde çocuklara yönelik sağlık kurumları ve bakım evleri açtı. Cumhuriyet döneminde, çocuk sağlığını korumak ve daha sağlıklı bir kuşak yetiştirmek amacıyla uygulamaya konulan önemli projelerden biri de Trakya'daki "Azat Obaları"ydı. Azat Obaları; okulların "azat" yani tatil döneminde açılan bir çeşit sağlık kampıydı. Trakya'da Azat Obaları uygulamasının fikir babası ve uygulayıcısı, Cumhuriyet döneminin başarılı idarecilerinden biri olan, dönemin Trakya Umumi Müfettişi Kazım Dirik Paşa'ydı. Bölgedeki hastalıklı ve cılız köy çocuklarının seçilerek alındığı bu kamplarda; düzenli ve dengeli bir beslenme programı uygulanıyor ve böylece bu çocukları sağlıklarına kavuşturmak daha gürbüz hale gelmelerini sağlamak amaçlanıyordu. Bu çalışmada; Trakya'da 1936-1938 yılları arasında açılan ve "Azat Obaları" adı verilen bu sağlık kampları ele alınmış ve irdelenmiştir.

Bu çalışmada, Türk milliyetçiliğinin en önemli kalemlerinden biri olan Hüseyin Nihal Atsız'ın yazılarındaki antisemitist öğeler incelenmek istenmektedir. Atsız'ın yazılarında işlediği antisemitist öğelerdeki temel saik nedir? sorusu etrafında mevcut çalışma şekillenmektedir. Bu minvalde mevcut çalışmanın metodolojik çerçevesini eleştirel söylem analizi tekniği oluşturmakta, Atsız'ın eserlerinde yer verdiği, Yahudi, Mason, Sabetayist ve İsrail kavramlarını işleyiş biçimi tema analizi vasıtasıyla irdelenmektedir. Atsız'ın yazılarındaki antisemtizmin ideolojikırki bir nitelik taşıdığı görülmektedir. Yahudilik ve Yahudiliğe ilişkin kimlik ve ideolojiler-Mason, Sabetayist, Siyonizm ve Komünizm-düşman ve öteki olarak kodlanmaktadır. Ancak Atsız, milli ülkü çerçevesinde Yahudileri takdir etmeyi ihmal etmemektedir. İsrail örneği üzerinden Turancılığı meşrulaştırmasına rağmen Atsız, İsrail'i büyük bir tehlike olarak görmektedir.

başarıya ulaşmasından ve Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra pek çok alanda olduğu gibi sağlık alanında da önemli atılımlar gerçekleştirildi. Nitekim Cumhuriyetin ilanından itibaren geçen 10 yıl içinde; sağlık hizmetlerinin genelleştirilmesi ve yaygınlaştırılması, sağlık personeli sayısının arttırılması, bulaşıcı hastalıklarla etkin bir şekilde mücadele edilmesi gibi pek çok başarı kazanıldı. Bu dönemde sağlık alanında yapılan çalışmalar içinde, çocuk sağlığına yönelik atılımlar özel bir öneme sahipti. Bebek, çocuk ölümlerinin ve hastalıklarının önüne geçmek, onların sağlıklı bir şekilde yetişmelerini sağlamak, Cumhuriyet dönemi sağlık politikasının temel prensiplerinden biriydi. Cumhuriyet hükümetleri bu düşünceden hareketle yurdun çeşitli yerlerinde çocuklara yönelik sağlık kurumları ve bakım evleri açtı. Cumhuriyet döneminde, çocuk sağlığını korumak ve daha sağlıklı bir kuşak yetiştirmek amacıyla uygulamaya konulan önemli projelerden biri de Trakya'daki "Azat Obaları"ydı. Azat Obaları; okulların "azat" yani tatil döneminde açılan bir çeşit sağlık kampıydı. Trakya'da Azat Obaları uygulamasının fikir babası ve uygulayıcısı, Cumhuriyet döneminin başarılı idarecilerinden biri olan, dönemin Trakya Umumi Müfettişi Kazım Dirik Paşa'ydı. Bölgedeki hastalıklı ve cılız köy çocuklarının seçilerek alındığı bu kamplarda; düzenli ve dengeli bir beslenme programı uygulanıyor ve böylece bu çocukları sağlıklarına kavuşturmak daha gürbüz hale gelmelerini sağlamak amaçlanıyordu. Bu çalışmada; Trakya'da 1936-1938 yılları arasında açılan ve "Azat Obaları" adı verilen bu sağlık kampları ele alınmış ve irdelenmiştir.

'ye iştirak etmiş, cesaret ve kahramanlığıyla takdir edilmiş bir askerdir. Birinci Dünya Savaşı'nda Filistin-Suriye Cephesi'nde vazifede bulunduğu yıllarda Yahudiler tarafından kurulan ve İngilizlere Osmanlı ordusu hakkında istihbarat toplayan NİLİ adlı casusluk örgütünü deşifre ederek çökertilmesini sağlamıştır. Cevat Rifat Bey'in Yahudi casuslarla yaşadığı dramatik anılar askerlik sonrasında Yahudi aleyhtarı bir yaşam sürmesine neden olmuştur. Milli Mücadele sonrasında ticaret hayatına atılan Atilhan, İstanbul Yahudileriyle girdiği mücadeleden iflas ederek çıkmıştır. 1930'ların başından itibaren basın hayatına yoğunlaşan Atilhan Yahudilik, Masonluk, Siyonizm ve İslam gibi konularda sayısız kitap, makale ve gazete yayımlamıştır. Eserlerinde, Yahudiliğe ve Siyonizm'e meydan okuyan Atilhan, Türkiye'de Yahudi aleyhtarı fikirlerin adeta babası olmuştur. Cevat Rifat Atilhan, 1933-1934 yıllarında Nazi Almanya'sını ziyaret ederek Yahudilerle olan mücadelesini evrensel boyutlara taşımıştır. Atilhan, Almanya'da Hitler'in himayesinde kurulan Yahudi aleyhtarı evrensel bir teşkilatın Türkiye ayağını oluşturmuştur. Zaman zaman Siyonist teşkilatın gadrine de uğrayan Atilhan, mücadelesini ölünceye kadar sürdürmüştür. Atilhan, 1945'te kurulan demokratik hayatın ilk muhalefet partisi Milli Kalkınma Partisi'nin kurucuları arasındadır. Sonradan Türk Muhafazakar Partisi'ni kurmuş ve Büyük Doğu Cemiyeti'nin başkan yardımcılığını yapmıştır. Atilhan'ın ses getiren girişimi 1951'de kurduğu İslam Demokrat Partisidir. Söz konusu parti, demokratik hayatın ilk İslamcı partisi olma özelliğine sahip olup, Yahudi ve Siyonist aleyhtarı söylemiyle tepki toplamıştır. Parti, Birleşmiş İslam Milletleri projesi, Yahudi, Mason ve Siyonist karşıtı söylemi ve milli duruşuyla 1970'lerde Türk siyasetine giren Milli Görüş'e önemli bir siyasal miras bırakmıştır. Cevat Rifat Atilhan, yakın dönem Türkiye'sinde Yahudi ve Mason aleyhtarı düşüncenin kaynağı olup, eserleri ve fikirleriyle Türk kamuoyunu derinden etkilemiştir. Atilhan, ayrıca İslamcılığa ve milliyetçiliğe etki etmiş, bu akımların formasyonuna ciddi katkılar yapmış bir ideologdur. Atilhan, Türkiye'de yapılacak Yahudilik ve İsrail araştırmalarında önemli başvuru kaynaklarından olup, eserlerinin önemi göz ardı edilemez. Celil Bozkurt 103 Araştırmada Cevat Rifat Atilhan'ın askerlik sicil kaydı, eserleri, ATASE ve Başbakanlık Cumhuriyet arşivleri, süreli yayınlar ve telif eserler kullanılmıştır.

Bilgilendirme / Acknowledgement:-Yazarlar aşağıdaki bilgilendirmeleri yapmaktadırlar:-Makalemizde etik kurulu izni ve/veya yasal/özel izin alınmasını gerektiren bir durum yoktur-Bu makalede araştırma ve yayın etiğine uyulmuştur.-23-25 Eylül 2021 tarihlerinde Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi'nde icra edilen 2. Uluslararası Güvenlik Kongresi'nde sunulan tebliğin genişletilmiş halidir. Bu makale Turnitin tarafından kontrol edilmiştir. This article was checked by Turnitin.

Kazım Gündoğan DUVAR-Türkiye düşün dünyasında üzerinde en az konuşulan ve tartışılan konulardan biri Türkiye Yahudileri ve Holokost sürecinde Türkiye'nin tavrı konusudur. Bunun nedenleri konusunda net şeyler söyleyebilmem zor. Zira benim de içinden geldiğim sosyalist düşün dünyasında bu konu yeterince bilinen veya araştırılan bir konu olmadı. Böyle olunca sağlıklı düşünce üretimi gerçekleşmedi, üretilen �kirler sınırlı kaldı ya da resmi tarih tezinin gölgesinden kurtarılamadı.

Between 25,000 and 30,000 Turkish Jews were living in Europe during the interwar period. In several European countries, Turkish Jews constituted the first generation of “Turkish immigrants.” They established Turkish-Jewish communities, charities, religious and cultural organizations, publications in their new countries of residence, and were present in the local economy and cultural life. Their history is an important chapter
in the broader history of Turkey and Turkey’s Jews.
Although most of the Jews who left Turkey in the interwar years would never return, many emigrants continued to feel attached to their home country and maintained a positive image of Turkey. However, these sentiments often were not mirrored by the state, especially during World War II and the Holocaust. While facing Nazi persecution, Turkish Jews depended on the protection of their home country. Instead, many of them experienced rejection and abandonment. For the Turkish Jews, this was a profound disappointment. By drawing on contemporary publications, letters, testimonies, and memoirs by Turkish Jews in Europe, this chapter seeks to retrace the Turkish Jewish diaspora’s relationship with and expectations for Turkey.

Bugün 27 Ocak, Uluslararası Holokost Anma Günü. 27 Ocak veya başka vesilelerle düzenlenen Holokost anma törenlerinde ya da bu konuda yazılan yazılarda Yahudiler çoğu zaman pasif kurban olarak anılır, ölen Yahudilerin sayısı söylenir, bazen isimleri okunur veya nadiren kişisel olarak çektikleri ıstıraplar anlatılır. Savaş sonrasında farklı ülkelerde yayımlanan eserlerde ve düzenlenen törenlerde de "kahramanlıklarla dolu ulusal direniş" anlatılır ve kutlanırken, Yahudilerin Nazilere ve Alman ölüm çetelerine karşı direniş faaliyetleri çoğunlukla görmezden gelinir ve bundan pek söz edilmez. Dolayısıyla Yahudiler çoğu zaman sadece Alman zulmünün nesneleri olarak karşımıza çıkar, özne değillerdir. Halbuki Almanların işgal ettiği tüm Avrupa ülkelerinde Yahudiler, Alman faşizmine karşı direnişte çok önemli bir rol oynadılar. Bazıları yaşadıkları ülkelerin direniş örgütlerine ve direniş cephelerine katıldı, bazıları da ayrı Yahudi direniş örgütleri kurdu. Polonya'dan Belçika'ya, İtalya'dan Hollanda'ya, Yunanistan'dan Fransa'ya kadar Nazi işgali altındaki tüm ülkelerde, direniş örgütlerinde yer alan Yahudilerin oranı bulundukları ülkelerdeki nüfusa oranlarından çok daha fazlaydı. İlk kitaplar Bu konu ilk kez, Fransa'da, 1970'lerde yayımlanan Les Parias de la Résistance (Direniş Hareketinin Paryaları) [1] başlıklı bir kitapta gündeme getirildi ve büyük tartışmalara yol açtı. Almanya'nın Frankfurt kentinde yaşayan Yahudi tarihçi Arno Lustiger de Yahudilerin Avrupa'daki direniş hareketlerindeki önemli rolünü, 90'lı yıllarda yazdığı Zum Kampf auf Leben und Tod! (Ölüm Kalım Mücadelesi) [2] adlı eserinde kapsamlı bir biçimde ortaya koydu. Bu kitaplarla birlikte Yahudilerin sadece kurban olmadıkları, Alman faşizmine karşı direnişte aktif yer Bianet :: Nazilere karşı mücadele eden Sefarad Yahudileri

Turkish Jews' Perspectives on Israel Jews were one of the most populous non-Muslim minority groups of Istanbul in the years when the Turkish Republic was founded and historically had constituted a very important part of the city's culture, daily life and class structure. Today, they have a population of approximately 15,00 people in Turkey. i More than 95% of this population lives in Istanbul. Turkish Jews have lost the largest part of their population due to the large scale immigration to Israel after its establishment in 1948. The Jewish community continued to shrink demographically as a result of continued immigration spread over the years due to the pressure and discrimination Jews suffered as a minority or due to economic and individual reasons. ii The community is 96% Sephardi. Turkey's Jewish community has been shrinking steadily in Istanbul urban spaces in recent years because of decreasing number of births, aging demographics, mixed marriages and also migration to various parts of the world, but primarily to Israel due to the political, social and economic crisis the country has been going through in the last four years. From January 2018 until June 2018, 70 deaths, but only 10 births occurred in the Istanbul Jewish community.

Research Article The specific objectives of Turkish language teaching are: "Ensuring that they use Turkish consciously, correctly and carefully in accordance with the rules of speaking and writing, ensuring that they attach importance to national, spiritual, moral, historical, cultural and social values, strengthening their national feelings and thoughts, evaluating what they read with a critical perspective. and ensuring their inquiries". This study aims to reveal the extent to which Ziya Gökalp's poems serve the special purposes of teaching Turkish. In the research, document analysis method was preferred, the findings were obtained by scanning model and Ziya Gökalp's poems "Kızılelma", "Altın Destan", "Lisan", "Sanat", "Millet" and "Din ile İlim" were included in the 2019 Turkish curriculum. It has been discussed in terms of the special purposes of Turkish teaching. Based on the findings related to the items by scanning the texts, one of the special aims of Ziya Gökalp's Turkish teaching is "national, moral and moral values; It has been concluded that it will serve as a role model in reaching the items related to "raising individuals who use the Turkish language correctly, think critically and question", and when their poems are included in Turkish textbooks with the necessary literary arrangements, awareness of language and culture awareness will be created in students.

This chapter focuses on how the citizenship experiences and daily life practices of Turkish Jewish individuals have changed in the last decade. I argue that Turkish Jews' feelings of insecurity have considerably intensified during the turn to religious conservatism in everyday life that has occurred under AKP governments and with the rise of anti-Semitism especially after the 2013 Gezi Park Protests and the July 15, 2016 coup attempt which gave way to deepening authoritarianism. Democratic backsliding and significantly increased anti-Semitism has led younger Jews to question their future in the country. The chapter discusses the main strategies and performative repertoires that Turkish Jews have adopted in response to this adversarial social and political environment.