Social and Political Sciences

Σε κάθε ιστορική περίοδο, η δόμηση του υποκειμένου βασίζεται στην αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας ως μια διαλεκτική διαδικασία εσωτερίκευσης· εσωτερίκευση που γίνεται κατά τη διαδικασία της αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με το περιβάλλον του. Αυτή η εσωτερίκευση δεν οδηγεί άμεσα σε γνώση. Αντίθετα φαίνεται ότι ο άνθρωπος προσλαμβάνει την πραγματικότητα αναποδογυρισμένα. Αυτό ισχύει σε όλες τις ιστορικές περιόδους, εκδηλώνεται όμως πιο καθαρά  μέσα στο ιστορικό πλαίσιο του καπιταλισμού. Ο καπιταλιστικός  άνθρωπος είναι η μορφή υποκειμένου που αντιστοιχεί  στη Νεωτερικότητα και χωρίζεται σε δυο πλευρές · σε μια πλευρά που προσδιορίζεται ως η μορφή του homo economicus και σε μια πλευρά που προσδιορίζεται ως η μορφή του homo politicus. Το υποκείμενο της Νεωτερικότητας, είναι υποκείμενο αυθόρμητης εσωτερίκευσης των όρων της καπιταλιστικής παραγωγής και ζωής τους οποίους μάλιστα ούτε γνωρίζει, ούτε θέλει να γνωρίσει, ούτε του γεννάται η επιθυμία να γνωρίσει. Η εσωτερίκευση αυτών των όρων γίνεται καθοριστική κατά τη διαδικασία αντικατάστασης της τυπικής, από την πραγματική υποταγή της εργασίας στη κοινωνική σχέση κεφάλαιο. Με βάση τη διαφορετική ανάγνωση του θεωρητικού έργου του Καρλ Μαρξ, η οποία εκφράζεται μέσα από τη σχολή της κριτικής της αξίας (wertkritik), η εργασία υπήρξε ο κυρίαρχος όρος της καπιταλιστικής παραγωγής και ζωής και έχει αναδειχθεί σε είδωλο της Νεωτερικότητας. Η κριτική της εργασίας αποτελεί κατ’ επέκταση απαραίτητη προϋπόθεση για μια κριτική στον καπιταλισμό.

Η ανακοίνωση αυτή εστιάζει στο να αναπτύξει μια εννοιολογική συζήτηση γύρω από το ζήτημα της κρίσης της πολιτικής ως συνέπεια, προέκταση και μέρος της δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετική ένταση, όλος ο καλούμενος δυτικός κόσμος βιώνει από τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000 την δομική κρίση του καπιταλισμού. Οι ρίζες της σημερινής κρίσης όπως εκδηλώθηκε το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers, βρίσκονται στα τέλη της δεκαετίας του 1970 (Τομπάζος, 2010, σ. 72). Ταυτόχρονα στις περιοχές του τρίτου κόσμου παρατηρείται μια πλήρης οικονομική κατάρρευση και ταυτόχρονη ανάδυση φαινομένων βαρβαρότητας σε αυξανόμενο ρυθμό. Θα στηριχθούμε στη συζήτηση μας σε ορισμένες πτυχές της θεωρίας της Κριτικής της Αξίας (Wertkritik) η οποία προσπαθεί να προσεγγίσει την καπιταλιστική κοινωνία ως «ολότητα» και με αυτό τον τρόπο, σύμφωνα με τον Anselm Jappe (2007, σ. 13), αποφεύγει να απολυτοποιήσει και να αναγνωρίσει ως «αυτόνομες οντολογικές κατηγορίες τις διάφορες σφαίρες στις οποίες διαιρείται επιφανειακά η κοινωνία». Επομένως η «σφαίρα» της πολιτικής και τα δικά της φαινόμενα δεν αντιμετωπίζονται αποσπασμένα και αποκομμένα από την σημερινή δομική κρίση του καπιταλισμού. Αντίθετα γίνεται η προσπάθεια να ερμηνευτεί η κρίση της πολιτικής ως συστατικό μέρος της γενικής κρίσης του καπιταλισμού που ζούμε σήμερα και η οποία «δεν συνιστά αποτυχία των πολιτικών αλλά της ίδιας της πολιτικής ως σφαίρας λειτουργίας» (Τσουρής, 2007). Με αυτή την ανάγνωση, «η πολιτική είναι η συγκεκριμένη μορφή […] της οποίας η μοίρα εξαρτάται από την ιστορική προοπτική του εμπορεύματος» (Jappe, 2007, σ. 19-20), δηλ. του καπιταλισμού.

Το άρθρο αυτό στοχεύει να καταδείξει ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει ως αιτία την πανδημία, όπως έχει επικρατήσει να παρουσιάζεται στην δημόσια συζήτηση. Αντίθετα, θέση αυτού του άρθρου είναι ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση όπως εκδηλώνεται τα τελευταία αρκετά χρόνια, έχει αντικειμενικές αιτίες που σχετίζονται με την δομική λογική του καπιταλισμού, ή αλλιώς με την εσωτερική λογική του κεφαλαίου. Για την υποστήριξη και τεκμηρίωση αυτής της θέσης επιχειρείται μια παρουσίαση της εσωτερικής λογικής του κεφαλαίου μέσα από το έργο του Karl Marx και ιδιαίτερα τον πρώτο και τον τρίτο τόμο του Κεφαλαίου και τα Grundrisse. Από την παρουσίαση αναδεικνύεται ιδιαίτερα ο χαρακτήρας της κίνησης ανάπτυξης του κεφαλαίου ως μια αντίθεση σε κίνηση, ή αλλιώς ως η «κινούμενη αντίθεση» που οδηγεί το κεφάλαιο στο δικό του αντικειμενικό όριο. Για αυτή την συζήτηση, το άρθρο αξιοποιεί τη θεωρία της κριτικής της αξίας (wertkritik) όπως έχει διατυπωθεί αρχικά από τον Robert Kurz. Με βάση αυτή την ανάλυση, ο καπιταλισμός βρίσκεται σε ένα αντικειμενικό αδιέξοδο το οποίο δημιούργησε ο ίδιος μέσα από την ανάπτυξη του. Σε αυτό το πλαίσιο, η πανδημία έχει επιταχύνει και έχει οξύνει τα ήδη υφιστάμενα κρισιακά φαινόμενα, όμως δεν τα έχει δημιουργήσει. Επομένως και κατά αντιστοιχία, το μελλοντικό ξεπέρασμα της πανδημίας δεν πρέπει να αναμένεται ως λύση των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει σήμερα η παγκόσμια οικονομία.

Αυτό το άρθρο συζητά την αντίθεση κεφάλαιο-εργασία πέραν από το πλαίσιο της ταξικής πάλης, δηλαδή πέρα από την έκφραση της ως αντίθεση μεταξύ των κοινωνιολογικών κατηγοριών εργατική τάξη και αστική τάξη. Βασιζόμενοι στο θεωρητικό έργο του Marx εμβαθύνουμε στην διαλεκτική σχέση που χαρακτηρίζει την αντίθεση και την ενότητα ανάμεσα στις κατηγορίες κεφάλαιο και εργασία ως κατηγορίες της κριτικής της πολιτικής οικονομίας, δηλαδή ως εκφράσεις της κοινής ουσίας αξία. Στη συνέχεια συζητούμε το πώς μια τέτοια θεώρηση της αντίθεσης κεφάλαιο-εργασία μπορεί να τροφοδοτήσει ερμηνευτικά την θεωρία για την κρίση και ιδιαίτερα να συμβάλει στην κατανόηση της παρούσας συνολικής κρισιακής κατάστασης του παγκόσμιου καπιταλισμού.

The Cyprus National Addictions
Authority (NAAC) is the main coordinating body for all
matters related to licit and illicit substances as well as
pathological gambling in Cyprus and it is responsible,
inter alia, for the licensing, evaluation, funding
(where possible), coordination, and reinforcement
of all programmes, actions, and activities related
to substances and gambling. Licensing and funding
are based on the fulfilment of certain criteria and
a certain level of quality. METHODS: The process
that led to the establishment of a quality standards
system for licensing and funding all programmes that
are implemented in Cyprus (treatment, prevention,
harm reduction, etc) is described. DISCUSSION:
The challenges and benefits of the quality assurance
process are discussed. CONCLUSIONS: The most
important aspect in the case of Cyprus is that there
was legislation to support this effort and ensure the
implementation of the quality standards. Training of
the relevant actors is also considered important for
ensuring the implementation of the quality standards.
No evaluation of the implementation process of the
quality standards has yet been implemented, but one
would be of added value.

Η περιβαλλοντική καταστροφή υπάρχει ως θέμα στη δημόσια συζήτηση για αρκετές δεκαετίες. Το 1972, μια ομάδα επιστημόνων κάτω από την ονομασία το Κλαμπ της Ρώμης εξέδωσε μια έκθεση υπό τον τίτλο Τα όρια της ανάπτυξης (The Limits to Growth). Τα δεδομένα της έκθεσης παρμένα το 1972, καταδείκνυαν ότι η συνεχώς επεκτεινόμενη ανάπτυξη δεν μπορούσε να συνεχιστεί και ότι το παγκόσμιο σύστημα θα οδηγηθεί σε κατάρρευση ένεκα εξάντλησης των υλικών πόρων πολύ πριν το έτος 2100 (Meadows et al,1972: 126). Σχολιάζοντας αυτή την έκθεση, ο Τσουρής (2008) αναδεικνύει το γεγονός ότι η κριτική του καταστροφικού χαρακτήρα του επιχειρηματικού ορθολογισμού τίθεται μόνο έμμεσα και όχι ως χαρακτηριστικό του εμπορευματοπαραγωγού συστήματος. Πράγματι, στην έκθεση του Κλαμπ της Ρώμης η κριτική κατευθύνεται ενάντια στην βιομηχανική κοινωνία μόνο ως ένα τεχνολογικό φαινόμενο, χωρίς καμία περεταίρω κατανόηση της εσωτερικής λογικής που βρίσκεται στη βάση της.
Μισό αιώνα μετά τις προβλέψεις του Κλαμπ της Ρώμης, η ανθρωπότητα συνεχίζει να αντιμετωπίζει τα ίδια θέματα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό αποδεικνύει μεταξύ άλλων ότι πιθανότατα πολύ περισσότερα κατανοούνται για τα καταστροφικά αποτελέσματα της συνεχιζόμενης ανάπτυξης, παρά σε σχέση με τις αιτίες πίσω από αυτά.
Μια από τις πιο πρόσφατες από τις διεθνείς συναντήσεις για την αντιμετώπιση της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, τη 26η Σύνοδος του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή (COP26)  που έλαβε χώρα το Νοέμβριο του 2021 στη Γλασκόβη, θεωρήθηκε μια ακόμη αποτυχία (Deutsche Welle, 2021), παρά το γεγονός ότι, όπως και σε κάθε προηγηθείσα διεθνή συνάντηση για το θέμα, τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν είχαν τον χαρακτήρα του "τώρα ή ποτέ" (Sheldrick, 2021). Παρά το γεγονός ότι η σχέση ανάμεσα στην συνολική παραγωγική διαδικασία και την συνεχή υποβάθμιση του περιβάλλοντος έχει επανειλημμένα αποδειχθεί (Ozcan et al., 2020: 207), η συζήτηση δεν έχει καταφέρει, επί της ουσίας, να προχωρήσει βαθύτερα από ότι το 1972. 
Με στόχο μια τέτοια εμβάθυνση στην κατανόηση των πρωταρχικών αιτιών που βρίσκονται πίσω από τη σχέση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, θα επιδιώξω να συζητήσω στη βάση της κριτικής της πολιτικής οικονομίας με ειδική εστίαση πάνω στη διχοτομία του πλούτου στον καπιταλισμό όπως την έχει αναδείξει ο Marx και την ανέπτυξε περεταίρω η θεωρία της κριτικής της αξίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

This study follows some substantive ideas of a networked society, as expressed by the sociologist Manuel Castells, which revolve around technological advancements and the internet in particular. His perspectives are complex and resourceful, since their theoretical core is philosophical when engaging with a variety of contemporary phenomena, such as the digital divide, the new economy, the internet culture or online politics. Perhaps the most refined embodiment of human identity and social relations according to Castells, is the ‘space of flows’, which (re)arranges space and the sense of community in a way similar to that of an integrated circuit. The space of flows becomes evident, when global cities such as Tokyo, London or New York, appear to be (re)forming closely interconnected nodes of entrepreneurship and business operations that have a transplanetary economic gravity. To this end, the internet is thoroughly explained in terms of an expanding galaxy of data sets and information bits, where history, technology and society synthesize an intertwining amalgam of innovative social changes and institutional practices. Without trying to reach any definitive outcome, Castells builds the knowledge framework goes on to sketch the current driving force behind the Information Age, which is none other than the internet.

Στο έργο "Η κοινωνική αλλαγή μέσα απο την τεχνολογία" εξετάζεται η μετακίνηση των ανθρώπινων κοινωνιών από τα παραδοσιακά ή φυσικά όρια του χωροχρόνου και συγκεκριμένα ανάμεσα στις φιλοσοφικές εποχές της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας, οι οποίες είναι βασικοί παράγοντες στη μεταβολή του κοινωνικού παραδείγματος (κοινωνική αλλαγή και τεχνολογική αλλαγή) σύμφωνα με το «πνεύμα των καιρών» (zeitgeist).  Σημαντικά ερευνητικά ερωτήματα τα οποία η παρούσα συγγραφική προσπάθεια καλείται και γενικότερα προσπαθεί να απαντήσει όσο πιο εμπεριστατωμένα γίνεται, είναι τα εξής:

-Πώς η τεχνολογική αλλαγή τείνει σε (ανα)σχηματισμό του υλικού πολιτισμού ή την «εξαΰλωσή» του κατά την εξελικτική ή προοδευτική πορεία της κοινωνικής ιστορικότητας;

-Ποιές είναι οι σημαντικότερες συνέπειες ή επιπτώσεις από τις διάφορες τεχνικές κατασκευές της τεχνολογικής αλλαγής, όπως κατά κανόνα παρατηρούνται να εμπεδώνονται στις σύγχρονες κοινωνίες;

-Γιατί η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και την τεχνολογία έχει επαναστατικοποιήσει συμβατικές κοινωνικές διεργασίες, διαφεύγοντας ή συρρικνώνοντας τυχόν περιορισμούς των μεγεθών του χώρου και του χρόνου, οδηγώντας στο λεγόμενο μετασύμπαν;

-Τι είναι η αδιάστατη επίδραση που μοιάζει μέσα από την τεχνολογική αλλαγή να ανακύπτει σχεδόν φυσικά και πως τούτο το θεωρητικό σχήμα, αποβαίνει κομβικό σημείο διάδρασης μεταξύ φυσικής, εικονικής, επαυξημένης και εκτεταμένης πραγματικότητας;

Το έργο αποτελεί έναν απαραίτητο οδηγό για κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την κοινωνική αλλαγή μέσα απο την τεχνολογία.

Για αρκετές δεκαετίες το ιστορικό έργο του Σουμπέτερ παρέμενε αθησαύριστο, κείμενο στο περιθώριο και σχεδόν εντελώς άγνωστο. Η καινοτομία ως κινητήρια δύναμη του καπιταλιστικού οικονομικού προτύπου, η επιχειρηματικότητα ως μεταλλασσόμενο όχημα καινοτομίας, η εναλλακτική άποψη περί δημοκρατίας και ιδίως ο προσφιλής όρος «δημιουργική καταστροφή» (schöpferische Zerstörung)  συναποτελούν τη ραχοκοκαλιά των ιδεών του. Δεν ήταν παρά στις απαρχές της δεκαετίας του 1980, όταν αυτές οι ιδέες άρχισαν να αποκτούν συμπαγή επιφάνεια μετά από μια δεύτερη ανάγνωση.

A survey in 2000-02 in both the Greek and Turkish Cypriot communities examines the beliefs about the root causes of the Cyprus conflict, the political culture, social attitudes and future solutions. This article shows that both external and internal factors, psychological and contextual have played an influential role in the creation and perpetuation of the conflict, a view that challenges the selective official positions that define the problem as either a problem of external factors or merely an internal discord between the majority and minority population. The article highlights the complexity that characterizes intractable conflicts. It promotes the view that internal, contextual and psychological factors are equally significant, as are legal and political factors, to be taken into account when addressing peacebuilding and future solutions. Some generalizations will be made with regard to the value of micro level (i.e. societal studies) research in the field of conflict resolution and political psychology.

Much scholarly attention has been given to the study of the gendered aspect of ethno-national conflicts trying to understand the experiences of men and women in a conflict situation and to what extent these shape different types of intervention for peacemaking and peace-building. Are women's experiences of conflict different from men's? Do women have a different voice than the mainstream dominant discourses produced by patriarchal systems? Do women in conflict societies respond to militarism and the violation of human rights differently from men? Are women's needs for identity and peace different depending on which ethnic -religious group they belong to? Are their needs different from those of men? This article will try to answer the above questions focusing on a feminist understanding of conflict in Cyprus. The main contention put forward in the article is that gender is an important factor to take into account when conflict societies are engaging in peace processes. To this end, data are analysed from different inter-ethnic women's workshops in which the author was either a participantobserver, or a facilitator. This analysis of the data demonstrates that Greek and Turkish Cypriot women's voices and experiences are diverse and multiple. Both men and women are socialised in the same nationalist paradigms, a fact that can explain how in the initial phases of the dialogue processes both groups of women tended to reproduce official discourses. Their own experiences and differentiated voices began to emerge only after a gendered understanding of the conflict was introduced and trust and conflict resolution skills were instituted in the dialogue process. Drawing attention to the gradual shift of perspectives in the context of inter-ethnic workshops, the article concludes by arguing that women's dialogue can challenge the omnipotence of the state and may open up a new space whereby a diversity of perspectives and mutual trust can emerge.

This paper reports on the second year of a longitudinal study designed to investigate the influence of professional development on the effectiveness of primary and secondary teachers across England. The study addresses four key research areas. The prevailing models of type and duration of professional development activity for primary and secondary teachers in England were identified in the first year's baseline phase. This second year's data collection monitors the changes in types and duration of professional development (PD) activity, extent of subject content-emphasis of the PD and subsequent changes to teaching practice affected by involvement in the PD activity.

Research has suggested that inappropriate or misfitting response patterns may have detrimental effects on the quality and validity of measurement. It has been suggested that factors like language and ethnic background are related to the generation of misfitting response patterns but the empirical research on this is rather poor. This research analyses data from three testing cycles of the National Curriculum tests in mathematics in England using the Rasch model. It is found that pupils having English as an additional language and pupils belonging to ethnic minorities are significantly more likely to generate aberrant response patterns. However, within the groups of pupils belonging to ethnic minorities, those who speak English as an additional language are not significantly more likely to generate misfitting response patterns. This may indicate that the ethnic background effect is more significant than the effect of the first language spoken. The results suggest that pupils having English as an additional language and pupils belonging to ethnic minorities are mismeasured significantly more than the remainder of pupils by taking the mathematics National Curriculum tests. More research is needed to generalise the results to other subjects and contexts.