US-Middle East Relations

The following is an edited transcript of the sixteenth in a series of Capitol Hill conferences convened by the Middle East Policy Council. The meeting was held on October 2, 1998, in the Hart Senate Ofice Building. CHAS. W. FREEMAN, JR., President, Middle East Policy Council any difference. Is it on life support? Is it moribund? This being the Middle East, is it dead but about to resurrect itself? 1s it buried alive, stirring only as it dies, or are we looking at some sort of operatic death scene, where everyone but the victim knows the victim is dead, and the victim contom about the stage and moans and groans theatrically until the fat lady sings and puts the victim and the audience out of their misery? And what difference does it make? At the moment, of course. there is some life in the process, thank God. But the last few months have forced us to contemplate a world in which the peace process, this diplomatic equivalent of a perpetual-motion machine, no longer functions. This has forced us to recognize some of the good and bad products of that machine. The peace process has provided an alternative to violent struggle between the parties to the disputes in the Levant. It has given patriots time to moderate their passions, and it has given idle hands more constructive things to do than throw stones or pull triggers. The peace process has been a vehicle for American influence throughout the broad Middle Eastern region. It has provided an excuse for Arab declarations of friendship with the United States, even if Americans remain devoted to Israel. In other words, it has helped to eliminate what otherwise might be seen as a zero-sum game. intractable aspects of their struggle to tactical issues of the moment that might actually be solved. If nothing else, you might say, cynically, that it has allowed Middle Easterners to do what comes naturally to them, namely, indulge their short-sightedness so that the future of their region continues to recede ever farther into the future. And it has, I think it must be said, provided a framework within which things that everybody thought had been settled can always be reopened in renewed bickering between the parties. Finally, it must be admitted, it has sometimes seemed to allow the parties to pretend to deal with each other and the issues that divide them while focusing their energies on creating facts. So I think it matters a great deal whether the peace process is alive or dead, whether it is healthy and moving forward or unhealthy and stalemated. We are here today to discuss whether the peace process is alive or dead, and whether it makes It has been a very useful means of turning the attention of the parties from apparently ROBERT H. PELLETREAU, former Assistant Secretary o f State for Near Eastern and South Asian Affairs After the positive meetings and developments of the past week, we may want to adjust our focus a bit and ask instead: assuming that the peace process has not run its course, and that Israel,

This thesis examines how and why Turkey became involved in Western defence initiatives in the Middle East in the 1950s -a period of exceptional significance for Turkey since it began with free elections that brought about a change of government and ended with a military coup that overthrew that government. It was also the period when Turkey was admitted to NATO and joined the Baghdad Pact as a founder member. British documents in the Public Record Office, Kew, American documents from the Library of Congress, Washington, DC., Turkish material from the Library of the Grand National Assembly and the National Library, Ankara, constitute most of the primary written research material. This is supplemented by information obtained in personal interviews with a number of politicians, diplomats and others with special knowledge of the subject. A brief introductory chapter outlines the relevant political background of the 1950s and records the research methods adopted. The following chapter contains a discussion of relevant theories. In Chapter In attention is turned to the historical background of the region including a brief survey of the countries concerned. Chapter IV offers a closer look at the Turkish historical development, the struggle for independence, Kemalist reforms, and the process of westernisation. Chapter V is concerned with the various western defence plans for the Middle East in the early 1950s up to the establishment of the Baghdad Pact. Chapter VI examines the formation of the Pact, the attempts that were made to expand it, and the regional repercussions to these developments. Chapter VIII deals with the collapse of the Pact and the impact of its failure. The final chapter contains the conclusions of the researchin essence that the Western defence initiatives in the Middle East mostly originated from the British, who were hoping to preserve their own interest in the region, and were adopted and promoted by the Turks, who were keen to gain Western acceptance and were willing to lend their support to these plans as payment for admission to NATO which they regarded as proof of significant advance along the road to westernisation.

The U.S. policy towards the Middle East has experienced significant changes and transformations, especially during the Republican Trump and Democrat Biden eras. This study aims to analyse the U.S. policies towards the Middle East geography in these periods from a comparative perspective. The study analyses the relations of the U.S. with important actors in the Middle East geography such as Iran, Saudi Arabia, Egypt, Israel, Türkiye; the policies of the U.S. towards developments in the Middle East such as the Syrian Civil War and the fight against ISIS, the wars in Yemen and Libya, and the Israeli-Palestinian conflict during the Trump and Biden eras. The U.S. Middle East policy is in constant transformation under the influence of global and regional dynamics. The Trump and Biden eras reflect different phases of this transformation and represent a process in which the U.S. role in the region is redefined. Trump's foreign policy, shaped by the 'America First' discourse, has adopted an approach that questions traditional alliances and strengthens Israel's position in the region. During this period, policies such as harsh sanctions against Iran, recognition of Jerusalem as the capital of Israel and unconditional support for Saudi Arabia came to the fore. However, these steps have increased instability in the region. Moreover, the Trump administration withdrew from the Iran nuclear deal (JCPOA) and implemented the 'maximum pressure' policy to break Iran's regional influence. These policies have escalated tensions in the region. The Biden administration, on the other hand, moved away from Trump's aggressive and unilateral approach and adopted a policy more focused on diplomacy, human rights and multilateral cooperation. Efforts to return to the Iran nuclear deal (JCPOA), the emphasis on a two-state solution to the Israeli-Palestinian conflict, and a distanced attitude towards Saudi Arabia have been the prominent policies of the Biden era. Nevertheless, the complex dynamics in the region, Iran's regional activities and the legacy of the Trump era created significant challenges in implementing Biden's policies. Also, although a return to multilateralism and a human rights-oriented discourse were adopted during the Biden era, it was observed that some of Trump's policies continued in practice. One of the common features of both periods is that the growing influence of China and Russia in the region has weakened the U.S. role in the Middle East.

The recent attack on the Houthis and the support of Israeli actions in Gaza can only reinforce the disillusionment with the US among the people in the Middle East. The Trump administration appears determined to contain any threats to US hegemony. The circumstances are critical. President Trump’s policies have leaned towards unilateral action. It appears that if the Houthis rally back, the US might expand its military operations in Yemen.

Bu çalışmanın amacı, Sergey Eisenstein'ın Potemkin Zırhlısı filminde yer alan duygulanımsal propaganda imgelerini, Charles Sanders Peirce'ün semiyotiği ve Gilles Deleuze'ün bu semiyotik yaklaşım ekseninde ortaya koyduğu üç imge türü üzerinden göstergebilimsel analize tabi tutmaktır. Ona göre temelde üç hareket-imge türü vardır: Algılanım-imge, eylem-imge ve duygulanım-imge. Filmler, bu üç tür imge ile düzenlenir.

زخر العقد الماضي بالحوادث التى أثرت إلى درجة كبيرة في العلاقة بين الولايات المتحدة والعالم العربي - وربما حددت مستقبلها - بدءا من حوادث أيلول/سبتمبر 2001، مرورا بغزو أميركا العراق وأفغانستان، وانتهاء بحوادث الربيع العربي التي مثلت امتحانا اخر لسياسة أمريكا الخارجية في المنطقة، حيث فرضت عليها الاختيار بيت دعم (المصالح) و(القيم). وعانت السياسة الامريكية هذا الصراع في المنطقة على مدار العقود الماضية. دفعت جمله الحوادث بالنقاش، على نحو جدي أكثر من أي وقت مضى، الى التساؤل عن مستقبل هذه العلاقة، وبصورة محددة عن انحسار النفوذ الأمريكي في العالم العربي، حيث بدأ أفول شمس هذه الهيمنة.
  هل جاء الانحسار اذا لان الولايات المتحدة فقدت الاهتمام بالمنطقة وأعادت تركيز سياستها الخاريجة في مناطق أخرى من العالم، ام انها لم تجد خيارا امامها الا الانسحاب، ولو جزئيا، من تفصيلات السياسات العربية، بعد ان انهكتها العراق وافغانستان، وتغيرت صورتها التي عرفها بها العرب سابقا؟

İnsanoğlunun varoluşundan itibaren, pragmatik veya duygusal etkenlerle bazı nesneleri saklama duygusu zamanla koleksiyonerlik faaliyetlerine dönüşmüş ve Aydınlanma Çağı ile birlikte bu koleksiyonlardan bazıları eğitim ve bilimsel amaçlı kullanılmıştır. Daha sonra bu koleksiyonların gelişerek müzelere dönüşmesi ve halka açık şekilde sergilenmesi müzelerin toplama, koruma ve sergileme misyonlarına sahip olmasını sağlamıştır. Fransız İhtilali ile birlikte milliyetçilik fikrini yaymak amacıyla, müzelerin halka açık şekilde eğitim amaçlı kullanılması fikri oluşmuş ve bu fikir kısa sürede Avrupa’ya ve Kuzey Amerika’ya yayılmıştır. Günümüz anlamında müze eğitimi yaklaşımı ise Amerika Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkmış ve olgunlaşmıştır. Bugün Avrupa ve Kuzey Amerika’daki müzelerin nicelik ve niteliklerinin fazla olması bu mirasın bir sonucu olarak değerlendirilebilir.

The research’s purpose is to reveal how the cultural reader response reflected in the Black Hawk Down movie. There are three objectives of the study; the first is to describe the dominant issues by the reviewers in applying reader response theory, second is to explain the background of the reviewer response to the movie and third is to explain the reasons that influenced American reviewer call for war to Somalia city. The dominant issue which is respond by the reviewers is the war movie dealing with the cultural reader response. This study is a qualitative study and using two data sources; they are primary and secondary data. The primary data source is the reviews of Black Hawk Down movie (2001) by Ridley Scott from IMDb (Internet Movie Database). The secondary data of this study are taken from other sources such as literary book, previous studies, articles, journals, and also website related to reader response theory. The outcome of the study shows the issue variation of cultural r...

Uygarlık tarihini derinden etkilemiş olan Türkler ve İspanyollar gerek kendi coğrafyalarında gerekse yayılmacı politikaları sonucunda eriştiği topraklarda derin izler bırakmış köklü medeniyetlerin temsilcileridir. Bu iki millet, geçmişten günümüze çeşitli zaman aralıklarında etkileşim içerisinde olmuştur. Sözü edilen etkileşimler bazen doğrudan doğruya iki devlet arasında gerçekleşirken bazen de dolaylı olarak cereyan etmiştir. Bu bağlamda ilk temaslar, Osmanlı Devleti’nin kuruluş yıllarında batıya doğru ilerleyişini engellemek için Bizans ordularının bugünkü İspanya’nın temellerini oluşturan Aragon krallığından yardım istemesi ile meydana gelmiştir. Takip eden 15. ve 16. yüzyıllarda ise Osmanlı Devleti ile İspanya arasında özellikle Akdeniz hakimiyeti için oldukça çetin mücadeleler yaşanmıştır. Bu mücadelelerin ardından iki ülke arasında sular durulmaya başlamış ve Akdeniz’e uzun yıllar devam edecek bir sükûnet hâli hâkim olmuştur. Süregelen 18. ve 19. yüzyıllarda kendi iç meseleleri ile ilgilenen Türkler ve İspanyollar, geçmişteki görkemli dönemlerini geride bırakmış ve mevcut çalışmanın merkezini teşkil eden 20. yüzyıla daha küçük güçler olarak girmiştir.
Türkler ve İspanyollar arasındaki ilişkiler, Osmanlı Devleti’nin yıkılmasının ardından varisi niteliğindeki Türkiye Cumhuriyeti ve İspanya arasında da sürmeye devam etmiştir. Öyle ki 1923 yılında henüz kurulmuş olan Türkiye Cumhuriyeti, İspanya tarafından koşulsuz olarak tanınmıştır. Takip eden senelerde gelişerek devam eden ilişkiler; ekonomik, teknolojik, sosyal ve kültürel alanlarda teşkil edilen anlaşmalarla geniş bir perspektif kazanmıştır. Bununla birlikte İspanya, seksenli yıllardan itibaren Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne tam üyelik sürecinde en net desteği sağlayan ülkelerden biri olmuştur. İki ülke arasındaki ilişkilerin zirve noktasını ise Türkiye ve İspanya’nın eş başkanlık ettiği Medeniyetler İttifakı adlı proje oluşturmuştur. Doğu ve batının yakınlaşmasını ve bu yakınlaşma aracılığıyla kültürlerarası etkileşimin sağlanmasını teşvik eden bu proje, kısa zamanda uluslararası mecralarda kabul görmüştür. Ancak özellikle İspanya’da siyasi iktidarın değişmesi uluslararası ilişkilerin seyrini de etkilemiş ve ittifak eski öneminden uzaklaşmıştır.

Were the events of 1975–77 in Lebanon, commonly thought of today as an internecine sectarian war between Christians and Muslims, more comparable to the furies of revolution and counterrevolution? This article reframes the Lebanese National Movement's (LNM) “Transitional Program” as a revolutionary, anti-colonial, and radical republican challenge that sought to implement a new constitutional order based on popular sovereignty. Internally, it severed the link between sectarian affiliation and political representation that was the hallmark of the Lebanese regime. Externally, the program announced a commitment to popular struggle against imperially sustained settler colonialism in Palestine while calling into question the authoritarian practices of most regional regimes. Drawing from periodicals, memoirs, diplomatic sources, and interviews, this article considers the efforts of the LNM-PLO alliance to push the Transitional Program in the political sphere and on the battlefield. In turn, it demonstrates how the United States, Syria, Israel, and Lebanese counterrevolutionaries worked in concert to ensure that the sectarian regime would be preserved at the moment of its greatest challenge. Against a historiography that either dismisses the venture as predestined to fail or considers the period only within the shackles of post-defeat melancholia, it reevaluates the history of one of the most explicit emancipatory challenges to the Arab order.

Irak 2018-wybór strategiczny. Uwarunkowania i implikacje wyborów parlamentarnych w Iraku w 2018 roku Wstęp-preludium W 2017 roku, 10 grudnia został ogłoszony świętem państwowym, upamiętniającym pokonanie Organizacji Państwa Islamskiego 1. Wbrew przewidywaniom, iż konfrontacja z okrucieństwem tzw. Daesh usankcjonuje rozpad kraju według podziałów etnicznych, stała się ona czynnikiem jednoczącym społeczeństwo, przynajmniej te jego segmenty zaangażowane lub sympatyzujące ze społecznym ruchem protestów zapoczątkowanym w 2015 roku. Ostateczne zagrożenie państwowości wyzwoliło potencjał obywatelski pozwalający na przezwyciężenie animozji. Po 10 grudnia 2017 roku kwestie bezpieczeństwa militarnego nie dominowały już w dyskursie politycznym, ustępując miejsca potrzebom i aspiracjom społecznym. 12 maja 2018 roku odbyły się czwarte od obalenia Saddama Husajna, i pierwsze od oficjalnego ogłoszenia pokonania Daesz, wybory parlamentarne. Niespodziewanie zwyciężył Sairun (od arab. pochód, przemarsz): koalicja sadrystów Muktady as-Sadra z Iracką Partią Komunistyczną 2 oraz Sojuszem Obywatelsko-Demokratycznym (zrzeszającym mniejsze ugru-1 Organizacja ta powstała w wyniku rozłamu wewnętrznego w szeregach Al-Kaidy. Dla określenia jej obecnej nazwy używa się akronimu ISIL lub ISIS (od As-Szam, arabskiego odpowiednika Lewantu.) Sami Irakijczycy i inni Arabowie na określenie jej członków używają akronimu arabskiej nazwy-‫شعاد‬-Da'asz lub Daesz. 2 Iracka Partia Komunistyczna jest najstarszą partią w Iraku, powstała w 1934 r. Chlubnie zapiała się w walce o faktyczną niezależność Iraku, wspierając rząd Karima Kasima, aby następnie stać się pierwszą ofiarą represji ze strony partii Al-Bas. Partia Komunistyczna zdobywając zaledwie dwa mandaty, w tym jeden dla kobiety w szyickim Nadżafie, powróciła po 10 latach do parlamentarnej polityki. Wiecej o irackiej Partii komunistycznej: F.A. Jabbar .

Geleneksel dilbilgisi çalışmaları, “çatı” terimini oluşturan eklerin “çatı” teriminin tanım ve kategorisine uymayan kullanımlarını da bu terim kapsamı içinde ele almaktadır. Bu ise büyük bir çelişki ortaya çıkarmaktadır. Bu çelişkiyi giderebilmek için asıl fiilin cümle bağlamında gerçekleşme açısından varlık ilgisini değiştiren işlevlerinin farklı bir kategori başlığı altında değerlendirilmesi gerekmektedir.
Bu yazıda çatı ekleri olarak bilinen ancak çatı kategorisini oluşturmayan ekler ve bu eklerle kullanılan fiiller araştırıcıların dikkatine sunulacaktır. Asıl fiiller, “kılış” ve “oluş” fiilleri diye ikiye ayrılır. Yine, çatı işlevi için kullanılan ekler, bu iki fiili grubunu birbirinin yerine geçirmek ve isim tabanlarından doüğrudan “kılış” veya “oluş” tabanlı asıl fiiller elde etmek için de kullanılır. Böyle kullanılınca bu eklerin işlevleri “çatı” terimiyle değil; “görüngü” terimiyle ifade edilmelidir.

In the whole process from the sale of the products to the assembly of the products and receiving the satisfaction or complaints, the companies strive to provide the best service to their customers. In this process, the delivery of the products to the customer, their assembly, the warranty transactions, the maintenance and the execution of the services related to the complaints ensure that the customers are satisfied with the product or service and therefore the company. One of the most important factors that positively affect the level of satisfaction of the customers is that the communication and solution can be fast and on point. Another positive factor that emerged with the flexible and effective use of interactive communication tools 24 hours a day is the ability to provide services online or offline. One of these service delivery methods, online service form has become one of the most used service types today. The biggest reason for this is the economic, political, social and natural developments. Among these developments, it can be stated that the coronavirus epidemic, which can be considered in the natural and social category and has been experienced for the last two years, is the most important factor.
The approach, which envisages that people stay at home for a while and reduce their mobility as much as possible in order to slow down the coronavirus epidemic, has outweighed the approach to establishing community immunity by allowing the spread of the virus and has been adopted in all countries as a practice (Telli Yamamoto and Altun, 2020: 25). With the emerging new technological and socio-economic developments, digital environments and online service applications, which are used more and more, can also be the application area of ​​the service marketing mix. In the online presentation of services, the production of online services can be realized by the presentation of the content produced by the instant efforts of the employees or the content that has been prepared before, by the personnel, and the distribution of online services can be made by delivering them to the customers via the internet network and applications. Online services may be subject to a pricing mix, taking into account the costs that arise during the production phase or that may arise from calculations made before production. Promotion efforts, on the other hand, can be continued uninterruptedly for 24 hours during the instantaneous delivery of online services or on the internet/social media networks.

İnsanın toplumsal bir varlık oluşunun pek çok göstergesi vardır. Bazen hayatta kalabilme mücadelesi, bazen de mücadele edilenle birlikte yaşama zorunluluğu, aslında hem kazanılmış hem de öğrenilmiş sosyal bir beceridir. İnsan, yaşamın devamı için kendisini dış dünyaya ve dış dünyadan gelebilecek tehlikelere karşı korumak zorundadır. Bu koruma/korunma hali, içgüdüsel olarak insanoğlunun kendine güvenli bir yaşam alanı yaratabilmesi için gereken mücadele azmini sürekli kılar.
Tehlike doğuran faktörler arasında en önde geleni, başlangıçta doğanın getirdiği zor yaşam koşulları ve vahşi yaşamın kendisidir. Avcı toplayıcı yaşam formundan günümüze tehdit algımızı perçinleyen faktörler çeşitlenmekle birlikte, insanın karşısına başka bir tehdit unsuru daha çıkmıştır; bir diğer insan. Antik dönemden 21. yüzyıla güvenlik odaklı yapılanlar, böyle bir kısır döngü içerisinde toplumları ve toplumsal kurumları yönlendirmeye devam etmektedir.
Tüm varlıkların özünde yatan duyguların başında korku ve özellikle de ölüm korkusu vardır. Yaşam alanının gerek coğrafi gerek toplumsal açıdan birtakım risk faktörlerini taşıması, yaşamın o gününe ve ilerisine dair belirsizlikler, koruma/korunma/savunma ihtiyacını tetikleyerek insanoğlunu çareler üretmeye mecbur kılmıştır. Bu yönelimin kaynağı, algılanan ya da gelecekteki olası tehditleri doğuran/doğurabilme gücü olan bir düşmanın varlığıdır. Düşman üzerinden somutlaşan bir tehdidin varlığı (Cottam vd., 2017: 109-110), insan zihnini kolayca harekete geçirebilecek güçtedir. Rasyonel bir yönelim olarak düşmana engel olmak amacıyla harekete geçen insanoğlu, çitlerden dikenli tellere, tuğla ve kerpiçten devasa duvarlara ve hatta siber duvarlara varan geniş bir yelpazede binlerce yıllık mücadelesini sürdürmeye devam etmektedir.
Topluluk halinde yaşamın ilk örneklerinde -ilkel düzeyde de olsa- duvarlar (!); biz ve öteki, içerideki ve dışarıdaki, bizden olan ve bizden olmayan gibi ayrımların varlığına dair ipuçları içermektedir. Nitekim yerleşik yaşama geçişle birlikte, özellikle toplumsal bir bütünlük içerisinde yaşamanın doğal bir sonucu olarak şehir surlarıyla (kale) başlayan mücadele, insan uygarlığının temel yapı taşlarını oluşturmuştur.
Fiziki olarak duvarların yeryüzündeki varlığını, avcı-toplayıcı toplumlarda dahi görmek mümkündür. Günümüzden 12 bin yıl öncesine tarihlendirilen Göbeklitepe, tarihe ışık tutan gelişmeler, yerleşik yaşam ve dini inanca dair ezberlerimizi bozmuştur. Bilindiği üzere Göbeklitepe’nin gün yüzüne çıkışına kadar insanoğlunun yerleşik yaşama geçişi sonrasında, dini inancını yaşamak adına ibadethaneler inşa ettiği düşünülmekteydi. Ancak tarihin sıfır noktasında insanlık tarihini değiştiren birtakım bulgulara ulaşıldı. Dini inancın yerleşik yaşamı öncelediği düşünülmeye başlandı (Türkiye Kültür Portalı, 2021). Tapınak olarak inşa edilen kutsal alandaki duvarların, ne şekilde yapıldığı nasıl oraya taşındığı ile ilgili belirsizlikler bir yana; böyle bir anıtsal yapı için duvar inşa edilmesi, duvarların varlığının on binlerce yıl öncesine dayandığını göstermektedir. Bu bağlamda duvarların yalnızca dışarıya karşı bir kapanma değil; insanın içinde olana yönelme ve inanarak kendini koruma (içine kapanma) halini yansıttığı söylenebilir. Her iki durumda da insanoğlunun varlığına yönelik belirsizlikler ve risk faktörleri mevcuttur. Korku, hayatın çok içindedir. Öyle ki bu korkuyu yenmek için inancı referans alan bazı yollara, araçlara başvurulmuştur.
Duvarlar, ilk kentlerden bu yana çeşitli uygarlıkların yarattıkları geleneklerle yoğrulmuş ve özünü koruyarak farklı versiyonlarda farklı görünürlüklerde ortaya çıkmıştır, çıkmaya da devam etmektedir. Antik dönemin ilk kent formundan Bizans surlarına, Hadrianus Duvarı’ndan Çin Seddi’ne, Berlin Duvarı’ndan 21.yüzyılın dijital duvarlarına giden süreçte duvarlar, istenmeyene ya da korku duyulana yönelik savunma hattının oluşturulması işlevini görmüştür. Tarihin tozlu sayfalarına gömülen, tarihe kazınmış duvarlar, amaç-araç birlikteliği üzerinden günümüzün yaşam alanlarını, şehirleri ve ülke sınırlarını belirlemeye devam etmektedir.
Vernon ve Zimmermann’ın 1960’lı yıllardan bu yana inşa edilen modern duvarlar ve çitlerle ilgili ortaya koydukları kronolojideki gibi (Vernon ve Zimmermann, 2020), bugün birçok ülke arasında örülmesi planlanan duvarlar (Türkiye-Suriye-Irak sınırı ya da Polonya-Belarus, Litvanya-Belarus sınırında olduğu gibi) yazıya konu olan geleneksel anlayışın çoktan benimsenmiş olduğunun göstergesidir. Teritoryal bütünlük esasına dayanan ulus devletlerle birlikte ortadan kalkması beklenirken yeryüzündeki devletlerin üçte birinin en az bir sınırına duvar örmesi (Tüylü, 2019: 86), duvar inşa etme geleneğinin kronikleşmesine dair oldukça yerinde bir tespittir.
Arıboğan’ın duvarlı dünya perspektifi olarak adlandırdığı (Arıboğan, 2017), içinde bulunduğumuz süreç, toplumsal ve siyasal düzenin devamlılığı açısından hangi gelişmelere gebedir? Duvarlar, halen geçmişteki işlevselliğini sürdürmekte midir? Duvarlar, gerçekten aşılamayan veya bir diğerine geçit vermeyen engeller olarak kaçınılmaz mıdır?... İşte bu sorulardan yola çıkarak çalışmada tarihin ilk kentlerinden bu yana ötekinin varlığına engel olma amacıyla örülen duvarlar ve bu duvarlara verilen önem ortaya konmaya çalışılmış; ayrıca duvarın toplumsal ve siyasal yönü, toplumun ve siyasal iktidarın varlığını ortaya koyma ve sürdürme biçimleriyle ilişkilendirilerek ele alınmaya çalışılmıştır.

Posted by Peter Beinart
https://jewishcurrents.org/its-time-to-name-anti-palestinian-bigotry

IN JUNE, three Republicans in the House of Representatives-Michael Waltz, Jim Banks and Claudia Tenney-introduced a resolution censuring Rashida Tlaib, Ilhan Omar, Ayanna Presley, and Alexandria Ocasio-Cortez for, among other things, "inciting anti-Semitic attacks across the United States." House Democrats accused their colleagues of Jew-hatred as well, just less explicitly. Rep. Ted Deutch did not mention his colleagues by name, but characterized their accusations of apartheid, and Tlaib's opposition to a Jewish state, as "[a]ttacks. .. against Jews," that "have led to antisemitism." Four more House Democrats-Josh Gottheimer, Kathy Manning, Elaine Luria, and Dean Phillips-denounced unspecified members of Congress for calling Israel an apartheid state or claiming it has committed acts of terrorism. "These statements," they alleged, "are antisemitic at their core." Such accusations have dogged Tlaib, Omar, Pressley, and Ocasio-Cortez since they entered Congress. Search for articles alleging that they are antisemitic and Google generates a seemingly endless supply. But if you search for articles suggesting that their critics are "anti-Palestinian," you'll find next to nothing. There's little indication that they've ever had to publicly respond to charges of anti-Palestinian bigotry at all.

Bu yazı dizisinin ana ekseni, bir durum tespiti ve bir teze dayanıyor. Durum tespiti şu; bugüne geldiğimizde, Atlantik İttifakı bileşenleri olarak NATO, ABD ve AB genelde Arap Baharı coğrafyasında, özelde Irak, Libya ve Suriye'de karışıklıkların çıkmasına, tırmanmasına, iç savaş düzeyine varmasına yaptıkları onca katkıdan sonra süreci izleyen kaos sırasında bir aşamada kenara çekilerek kendilerini etkisizleştirdi.

Tarihin en başarısız hegemonu olduğu artık tescillenen Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD) son fiyaskosu Afganistan ricatı oldu. ABD, II. Dünya Savaşının ardından küçük çaplı Granada ve Panama müdahaleleri dışında 'dost ve müttefik' ülkeleri de 'bulaştırarak' giriştiği hiçbir savaşı muzaffer bitiremedi. Vietnam, Irak ve son olarak Afganistan yüzlerce irili ufaklı ABD askeri müdahalesi içinde hem yarattığı tahribat hem hezimetin büyüklüğü açısından bu müflis hegemonun karnesindeki en kırık notları oluşturdu. ABD'nin başarısızlığını asıl tescilleyen dönem, paradoksal olarak zafere ulaştığı yani Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliğinin (SSCB) liderliğindeki Sosyalist Doğu Bloku'nun çözülüp, bir zamanlar bu blokla iltisaklı olan ülkelerin birer birer ABD ve müttefiklerinin etkisine girdiği 90'lı yıllarla birlikte başladı. ABD bu döneme girilirken açık ara en büyük askeri ve ekonomik güçtü, uluslararası sistemin tüm kurumlarının patronajını elinde bulunduruyordu, büyük bir 'moral' üstünlüğe sahipti, dünyanın dört bir yanında bir sözüyle hükümet, rejim, politika değişikliği yaptırabildiği çeşitli boy ve çapta müttefik devletlerden oluşan farklı ittifaklara sahipti. ABD'nin sözü üzerine söz söyleyebilecek tek bir dünyalı unsur yoktu. Görünürde askeri, siyasi, ekonomik ve kültürel olarak tek küresel düzenleyici güçtü. Liderliğini yaptığı NATO, iki kutuplu dünyanın denge unsuru Birleşmiş Milletler'in (BM) olurunu arama zahmetine bile girmeksizin istediği coğrafyada hasımlarını cezalandırmasına izin veriyordu.

This thesis examines how and why Turkey became involved in Western defence initiatives in the Middle East in the 1950s-a period of exceptional significance for Turkey since it began with free elections that brought about a change of government and ended with a military coup that overthrew that government. It was also the period when Turkey was admitted to NATO and joined the Baghdad Pact as a founder member.

To contain Soviet influence in the world the United States had allied with many states to be able to retaliate potential communist attacks. After the founding of NATO to protect Europe and SEATO for South Asia, the Baghdad Pact was established to shield the Middle East. Its members were Turkey, Iraq, Iran, Pakistan and Great Britain, just the US did not accede, despite having initiated the program and being a member of the other organizations. The paper aims to explain this American decision and shows that the United States was caught between several dilemmas and ambiguities. In the end, the negative effects of accession were seen as more serious than the positive ones and the pact was left to its fate.

Yirmi birinci asrın ilk yıllarından itibaren diğer tüm alanlarda olduğu gibi sözlükçülükte de dijital bir değişim ve dönüşüm başlamış, bu dijitalleşmeyle beraber sözlükler de dijital (elektronik) ortama aktarılarak sayısallaşır hâle gelmiştir. Artık kullanıcıların büyük bir kısmı geleneksel basılı sözlüklerin yerine, daha fazla kullanışlılık ve işlevsellik sunan dijital sözlüklere yönelmiş durumdadır. Geleneksel sözlüklere kıyasla hem düzenlenmeye/yapılandırılmaya hem de kullanıma yönelik pek çok avantaj barındıran dijital sözlükler, genel ağ üzerinde yayımlanabilen, ayrıca çevrim dışı olarak çeşitli yazılımlar veya cihazlar vasıtasıyla da erişilebilen, farklı ölçütlere göre listeleme ve sorgulama gerçekleştirme imkânı barındıran, kolaylıkla güncellenebilir nitelikteki sözlüklerdir. Basılı sözlüklerin aksine maddebaşı sorgulaması ve metin içi arama, karmaşık semantik arama gibi kullanıma ve sorgulamalara yönelik kolaylıklar da barındıran, ayrıca verilere çok daha hızlı erişim imkânı tanıyan bu sözlükler, artık geleneksel sözlüklerin yerini almış durumdadır.

Bu çalışmada, sözlükçülükteki dijital eğilimler ve dijital sözlük kavramına değinildikten sonra Türkiye Türkçesinin genel nitelikteki çevrim içi sözlüklerinden belli başlı örnekler aktarılacak ve bu sözlükler kullanım ayrıntılarıyla beraber, ekran görüntüleri eşliğinde kısaca değerlendirilecek; bu sözlüklerin daha kullanışlı ve nitelikli hâle getirilmesi için, ayrıca yeni hazırlanacak dijital sözlüklere yönelik birtakım öneriler sıralanacaktır.

Turizm İşletmeciliği, Pazarlaması ve Ekonomisi Kitabı İçinde
İnsanlar tarih boyunca yaşam koşullarını iyileştirebilmek adına çağın gereksinimleri doğrultusunda farklı arayışlar içerisine girmiştir. İnsanlar bu arayışlar neticesinde teknolojinin gelişmesine katkıda bulunmuştur. İnsanların taş ve tahtadan icat ettikleri aletlerden günümüzdeki ulaşım araçlarına, kullanılan bilgisayarlara, cebimize kadar giren akıllı cihaz ve uygulamalara kadar geçen süre içerisinde farklı ve daha gelişmiş teknolojik değişimler yaşanmıştır. Duyulan gereksinimler sonucu ortaya çıkan bu teknolojik değişimler, günümüzde evlerde, sokaklarda, işletmelerde ve birçok alanda insanlar tarafından benimsenerek kullanılmaktadır. Küreselleşmenin etkisiyle hem işletmeler arasında rekabet artarken hem de insanların tercihlerinde farklılıklar yaşanmıştır. İnsanların tercihlerine cevap verebilmek için işletmeler teknolojinin getirdiği yeniliklerin işletme bünyesinde kullanılmasını sağlamıştır. Teknolojik değişimlerin yaşandığı alanlardan biri de turizm sektörüdür. Turizm sektörü içerisinde yer alan konaklama işletmeleri, seyahat işletmeleri, yiyecek ve içecek işletmeleri bu teknolojileri işletmelerine entegre ederek diğer işletmelerden kendini farklı kılmaya çalışmaktadır. 2011 yılında Almanya’nın Hannover şehrinde ortaya çıkan endüstri 4.0 kavramı, dijital sistemler, akıllı aletler ve makinelerin yanı sıra yapay zekanın da ağırlıklı olarak üretimde kullanılmasını ifade etmektedir. İnsan faktörü ve hizmete dayalı olan konaklama işletmelerinde bu teknolojik değişimlerin entegre edilmesi diğer sektörlere göre daha zordur. Her ne kadar konaklama işletmelerinde teknoloji yoğun bir şekilde kullanılsa da hizmet verilirken müşterinin yüz yüze iletişime geçmek istemesi, insan faktörünün önemini ortayakoymaktadır. Ancak müşterilere kaliteli, çeşitli, hatasız ve hızlı bir hizmet sunmak için günümüz teknolojisini kullanmak kaçınılmaz olmuştur. Bu çalışmanın amacı, konaklama işletmeleri yöneticilerinin endüstri 4.0’a bakış açılarının ve bu konu hakkında ne kadar bilgiye sahip olduklarının belirlenmesi amaçlanarak Kuşadası’nda faaliyet gösteren 5 yıldızlı konaklama işletmelerinin endüstri 4.0 kullanımına ilişkin durum tespiti yapılmasını sağlamaktır. Bu çalışmanın sonuçları Kuşadası’nda faaliyet gösteren konaklama işletmelerinin durumunu ortaya koyarak kendilerini değerlendirmeleri açısından önemlidir.

Geleneksel medyanın 17. yüzyıldan bu yana kuralları yerleşmiş haber üretim ve dağıtım süreçleri, 20. yüzyılın sonunda internetin yaygınlaşması, ardından sosyal medya platformlarının ortaya çıkışı ve 21. yüzyılın başında geniş kitleler tarafından kullanılmaya başlanmasıyla köklü bir değişime uğramıştır.
Haber üretimindeki tanıklık, kesin bilgiye ulaşma, doğrudan aktarma ve teyit etme gibi süreçler sosyal medyada kullanıcının merkezde olduğu üretim ve iletim sürecinde büyük ölçüde ortadan kalkmaktadır. Sıradan kullanıcılar farklı amaçlara tanık olmadığı, doğruluğundan emin olmadığı haberleri üretip dolaşıma sokabilmektedir (Akyüz, 2020).
Bu süreçte ortaya çıkan yanlış bilgi ya da dezenformasyon nitelikli sahte haberler, insanların kanaatlerinin şekillenmesinde olduğu gibi eyleme yönelik davranışlarında da etkili olmaktadır. Son olarak bu yanlış bilgilerin ABD tarihinde görülmemiş bir şekilde Kongre Baskınına neden olduğu görülmüştür. Komplo teorilerine inanan grupların sosyal medya kanalları aracılığıyla bir araya gelerek şiddete dönüşen eylemler yapması (Nguyen, 2021), manipülatif haberlerin etkisinin hangi düzeye ulaşabileceğini ortaya koymuştur.
Türkiye’de sosyal medya, manipülasyon ve sahte haber kavramları Gezi Protestolarıyla birlikte sıklıkla kullanılmaya başlanmış ve bu alanda akademik çalışmaların sayısı artmıştır. Son olarak Covid-19 döneminde ortaya çıkan “yanlış bilgi salgını” kanaat oluşumunun ötesinde insanların sağlıklarını, hayatlarını tehlikeye atan (Güler, 2020) bir sorunla karşı karşı olunduğunu göstermiştir.
Çalışmanın ilk bölümünde, sosyal medya ve toplumsal hareketlerin ilişkisi ile yanlış bilgi ve sahte haberler temelinde yeni medyada dolaşıma giren dezenformasyon nitelikli bilgiye yönelik literatürdeki tartışma ve araştırmalar ortaya konmuştur. İkinci bölümde ise Türkiye’de 2021 yılında Boğaziçi Üniversitesi’ne rektör atanmasıyla başlayan protesto gösterileri ve eylemlerin sosyal medyayla ilişkisi incelenmiştir. Eylemlere katılan grupların hangi sosyal medya platformlarında organize oldukları incelenmiş, bir aydan fazla süren protestoların kitleselleşmesi ve şiddete dönüşme sürecinde yanlış/sahte haberlerin etkisi olup olmadığı ortaya konmuştur. Sahte haberlerin belirlenmesinde belirli bir metodolojiye göre doğruluk kontrolü yapan platformların süreç içinde yayınlandığı incelemeler esas alınmıştır. Platformların incelemediği ancak yaygın şekilde paylaşılan ve yetkili kurumların kanıta dayalı açıklamalarınyla çürütülen iddialar da araştırmaya dahil edilmiştir. Bu haberler, içerik ve söylem analizi yöntemiyle incelenmiş ve protestoların söylemindeki yeri ortaya konulmuştur.

The US policy toward the Sandinista regime in Nicaragua represented one of the most complex and most controversial chapters in the history of American foreign policy. The tiny Nicaragua, a nation of 2.5 million, retained the complete attention of a superpower 100 times larger. In fact, few foreign policy issues commanded the attention of the foreign policy establishment as much as the Nicaraguan Revolution. For over a decade, US policy makers directed an exceptional amount of human and intellectual energy to design the lines of a complex policy. US efforts to contain the Nicaraguan revolution took the shape of an extended low-intensity conflict based on diplomatic pressure, economic pressure, intelligence operations, and a covert counter-revolutionary war, mixed with a colossal public relations campaign. The US-Nicaraguan relations stimulated severe political debates in Washington, caused one of the most noticeable Executive-Legislative disagreements, and even led to one of the most delicate presidential scandals in the political history of the United States. But why was Washington so worried about the Nicaraguan Revolution? Why did such a tiny country with no vital strategic resources, and with less than one percent of total US foreign investment, warrant so much attention from the American power elite? This article tries to offer some answers to the Nicaraguan issue through a description of the various strategies and instruments of policies used by the Carter, Reagan, and Bush administrations. 1

Tüketici davranışı literatüründe plansız ve kompülsif satın alma davranışları farklı değişkenler üzerinden çokça çalışılmış ancak özellikle finansal okuryazarlık ve A-B tipi kişilik tipolojileri açısından yeteri kadar irdelenmemiştir. Bu çalışmada plansız ve kompülsif satın alma davranışları açısından kümeleme analizi ile kuşaklar ve finansal okuryazarlık açısından pazar bölümü yapılmaya çalışılmıştır. Bulgulardan hareketle birinci kümede yer alan tüketiciler güçlü şekilde plansız ve kompülsif satın alma davranışı göstermedikleri, çoğunlukla X ve Z kuşaklarından oluştukları görülmektedir. Bunun yanında bu kümedeki kişilerin finansal okuryazarlık düzeyleri ise ortalamanın üzerindedir. İkinci kümede yer alan bireyler plansız satın alma davranışı göstermek konusunda kararsız, kompülsif satın alma davranışı ile ilgili ise isteksizdir. Bu davranışın nedenleri irdelendiğinde bu gruptaki kişilerin B tipi kişilik özellikleri sergilemeleri ve orta düzeyde finansal okuryazarlık düzeyine sahip olmaları gösterilebilir. Üçüncü grupta yer alan bireylerin A tipi kişilik tipolojisine göre ayrıştıkları görülmekte ve Y kuşağının oluşturduğu bir küme karşımıza çıkmaktadır. Yine bu gruptaki kişilerin de orta düzey finansal okuryazarlığa sahip oldukları görülmektedir. Dördüncü kümede yer alan kişiler Y kuşağında doğanlardan oluşmaktadır. Bu gruptaki kişilerin nispeten yüksek seviyede finansal okuryazarlık derecesine sahip oldukları söylenebilir. Kümeleme analizi sonuçlarına göre grupları birbiri ile karşılaştırdığımızda düşük finansal okuryazarlığa sahip bireylerin kompülsif satın alma davranışına daha yatkın oldukları sonucu çıkarılabilir. Bireyler finansal okuryazarlık seviyelerine göre plansız satın alma davranışları bakımından ayrışmamaktadırlar.

To contain Soviet influence in the world the United States had allied with many states to be able to retaliate potential communist attacks. After the founding of NATO to protect Europe and SEATO for South Asia, the Baghdad Pact was established to shield the Middle East. Its members were Turkey, Iraq, Iran, Pakistan and Great Britain, just the US did not accede, despite having initiated the program and being a member of the other organizations. The paper aims to explain this American decision and shows that the United States was caught between several dilemmas and ambiguities. In the end, the negative effects of accession were seen as more serious than the positive ones and the pact was left to its fate.

Ένας ηγέτης μπορεί να είναι ικανός διαχειριστής της πολιτικής πραγματικότητας αλλά για να
μπορέσει να διακριθεί θα πρέπει να συνδράμουν οι ιστορικές συνθήκες. Αυτό υπήρξε το μεγάλο
παράπονο του μεγάλου μεταρρυθμιστή 26ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, του Θεόδωρου
Ρούσβελτ, ο οποίος ηγήθηκε των ΗΠΑ λίγα χρόνια πριν από το ξέσπασμα του Α’ Π.Π.. Στην
προκειμένη, ένας άλλος πρόεδρος εκατό και πλέον έτη μετά είχε αυτή την ιστορική ευκαιρία με την
λεγόμενη Αραβική Άνοιξη του 2011. Πρόκειται για τον Μπαράκ Ομπάμα, τον 44ο και πρώτο μαύρο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.