Ehnic group

During the Second World War, Western Kazakhstan emerged as a region of strategic importance, functioning both as a frontline zone and a critical support base for the Soviet Union. The region played a key role in the war effort, hosting evacuated industries and populations from occupied territories. This influx of people transformed the social fabric, necessitating strict regulations to ensure coexistence and maintain order. Propaganda became a central tool in mobilizing the population, fostering unity, and sustaining morale. Through newspapers, radio, theater, and cinema, the Soviet authorities promoted patriotism and resilience, emphasizing the collective goal of defeating fascism. Religious institutions, though often suppressed, were also utilized to rally support for the war effort. The press played a crucial role in disseminating information and shaping public opinion, while cultural activities like theater and cinema served as both entertainment and propaganda mediums. Economic activities, particularly in agriculture and industry, were intensified to support the front lines. Archival documents reveal how daily life in Western Kazakhstan was shaped by these wartime demands, with individuals and communities adapting to harsh conditions. The purpose of the study is to examine the social and cultural dynamics of the region during the war, the relationship between propaganda, economic necessity and the resilience of the population in the face of adversity.

Во время Второй мировой войны Западный Казахстан стал регионом стратегического значения,
который функционировал как прифронтовая зона и важнейшая база поддержки Советского Союза. Этот
регион сыграл ключевую роль в военных действиях, принимая эвакуированные предприятия и население с
оккупированных территорий. Этот приток людей изменил социальную структуру, потребовав строгих
правил для обеспечения сосуществования и поддержания порядка. Пропаганда стала центральным
инструментом мобилизации населения, укрепления единства и поддержания морального духа. С помощью
газет, радио, театра и кино советские власти пропагандировали патриотизм и жизнестойкость, подчеркивая коллективную цель победы над фашизмом. Религиозные институты, хотя и часто подавляемые, также
использовались для мобилизации поддержки военных усилий. Пресса играла решающую роль в
распространении информации и формировании общественного мнения, в то время как культурные
мероприятия, такие как театр и кино, служили как средством развлечения, так и средством пропаганды.
Экономическая деятельность, особенно в сельском хозяйстве и промышленности, была активизирована для
поддержки передовой. Архивные документы показывают, как повседневная жизнь в Западном Казахстане
формировалась в соответствии с требованиями военного времени, когда отдельные люди и сообщества
приспосабливались к суровым условиям. Цель исследования является рассмотрение социальной и
культурной динамики региона во время войны, взаимосвязи между пропагандой, экономической
необходимостью и устойчивостью населения перед лицом невзгод.

В  настоящей  работе  рассмотрена  переписка  археолога Б.Н.  Гракова  и  директора  Кустанайского  окружного  музея  П.Я.  Деревягина. Цель  и задачи. Освещение новых подробностей археологического изучения Кустаная в начале 1930-х гг. посредством изучения переписки Б.Н. Гракова и П.Я. Деревягина.

Жалелов  А.А. Эпистолярные источники по истории археологического изучения Костаная в 1930-е годы// Отан тарихы. 2024. Т. 27. No 4. С. 1104-1118. (на Русс.). DOI: 10.51943/2788-9718_2024_27_4_1104-1118

Ма Гуйюани4 и др. вовсе не боролись за освобождение дунганского кре стьянства от Феодальной эксплоатации, а лишь стремились к монопольному господству, к монопольной эксплоатации непосредственного производителя, стараясь избавиться от необходимости делить прибавочный продукт с ман чжуро-китайскими Феодалами. Естественно, что при первых серьезных поражениях повстанцев все нерешительное, половинчатое отходило от движения, предавало его, вступая в соглашение с китайско-манчжурскими властями. В этих условиях и выдвигается Биянху,5 примыкавший к первому, революционному, течению. По происхождению Биянху-сын городского старосты,® родом из СианьФу в пров. Шеньси или из Пекина.7 В ранней молодости, 19 лет, Биянху был якобы избран на должность управителя одного довольно большого и видного участка в Пекине.8

No momento em que se cruzam uma série de medidas que buscam o avanço do agro-mínero-negócio sobre os territórios dos povos dos campos, das florestas e das águas no Brasil, como a criação da Comissão Parlamentar de Inquérito contra o MST, os ataques ao Ministério do Meio Ambiente e ao Ministério dos Povos Indígenas (que não tem nem um semestre de existência), um ano do brutal assassinato de Bruno Pereira e Dom Phillips, a edição

Мақала ақын, зерттеуші, қоғам қайраткері Олжас Сүлейменовтің жетекшілігімен ЮНЕСКО жанындағы мәдениеттерді жақындастырудың Халықаралық Орталығы жүргізетін тарихи жадыны зерттеу мен қайталап қорытуға арналған. Мақаланың мақсаты мен міндеттері – ХХ–ХХІ ғасырлардағы тарихи субъективтілік тақырыбын өзгерткен қазақстандық зияткерлік дәстүр аясындағы О. Сүлейменовтың идеяларын, сондай-ақ әлемдік мәдениет пен ой ауқымындағы идеяларды зерделеу болып табылады. Осы орайда ақынның негізгі мәдени құралдарының бірі — этномәдени және планетарлық диалог болып табылады. Нәтижелер. Мақала аясында Сүлейменов пен оның ұжымының қызметі кеңірек әлеуметтік-антропологиялық контекстке жазылып, тарихнамалық, әлеуметтікфилософиялық және автоэтнографиялық бастама ретінде қарастырылады. Негізгі идеялар: мәдени-тарихи өзара тәуелділік, жергілікті және жаһандық диалог, адам мен әлемнің терең бірлігі, белгі мен сөз.
Қорытындылар. Дәл осы әлемдік мәдениетпен диалог және ХХ ғасырдағы қазақтардың тарихи субъективтілігін қайта жаңғырту Олжас Сүлейменовтің арқасында қазақстандық қоғамның басты тарихифилософиялық стратегиясына айналды. Саналы өзара тәуелділік, болмыстың байланысы, ол саяси процестер, жазу тарихы немесе көптеген мәдениеттер мен қауымдастықтардың өзара әрекеттесуі аясында жеке тұлғаның қстарды, тағдалыптасуы — О.Сүлейменовтың Ғаламдық байлақаныырлар куымдастығын, әлеуметтік детерминизмді түсінуге шақырудан жалықпайтын негізгі хабарламаларының бірі. Әр түрлі уақыттағы көптеген философиялық жұмыстар саналы өзара тәуелділікке арналған, мыңдаған жылдар бойы ол әртүрлі теорияларда, гипотезаларда және әдістемелерде әр түрлі айтылад. Осы тәсілдер арқылы тарихи жадтың көрнекі рәміздері мен бейнелері поэзия, өнер және гуманитарлық ғылымдарды біріктіретін рефлексия үшін маңызды материалға айналады.

New organic iodine complex in the amino acid - alkali metal salt - iodine - water systemwas synthesized. The physico-chemical properties of complexdi- ((2S) -2-amino-3- (1H-indol-3-yl) propionate)-dihydro-tetraiodide were studied. Microscopic analysis shows that particles of complex have elongated needle-like linear stick-like shapes with average size 2.50-4.00 µm. The cytotoxicity test on MDCK cell culture, antimicrobial activity on S. aureus ATCC 6538-Р (museum susceptible strain); S. aureus ATCC-BAA-39 (museum multiresistant strain); E. coli ATCC 8739 (museum susceptible strain); E. coli ATCC-BAA-196 (museum multiresistant strain); P. aeruginosa ATCC 9027 (museum susceptible strain); P. aeruginosa TA2were observed. Complex has low cytotoxicity, direct antiviral effect, and antimicrobial activity against antibiotic-resistant strains of microorganisms. Di- ((2S) -2-amino-3- (1H-indol-3-yl) propionate)-dihydro-tetraiodide does not cause any mutagenic effect on mammalian cells of the...

Os quilombos rurais no Brasil surgiram no século XVI, como uma das formas de resistência às condições de vida e trabalho impostas no período colonial e imperial. No período contemporâneo os quilombos rurais buscam cobrir os diferentes contextos da posse e uso das terras do campesinato negro no país. É sobre essa temática que envolve o percurso do reconhecimento das terras das comunidades negras que se aborda neste trabalho. Um documento como uma certificação, que é um dos momentos básicos para uma comunidade quilombola rural demarca as barreiras dos seus territórios, consolidar os seus direitos, a sua geo-história, ancestralidade. Os povos quilombolas do campo com a espacialização das trajetórias de sua vida ao longo no tempo é uma das maneiras de ser o contador de histórias e sua compreensão do espaço. Essas trajetórias quando partem das comunidades rurais quilombolas é uma conquista que além de acrescentar o sentimento de que se pode mais, e que está presente, bem como, traça futu...

Este artigo parte da análise das comunidades quilombolas e ribeirinhas do Baixo Amazonas  santareno, Pará, sendo destacadas, em primeiro lugar, as particularidades das identidades étnicas acionadas pelas comunidades quilombolas da região. Por sua vez, serão assinaladas também, com base no material etnográfico trabalhado, as semelhanças existentes entre as comunidades auto-reconhecidas como quilombolas e as outras comunidades ribeirinhas vizinhas, se colocando em evidencia a ausência de diferenças culturais significativas entre as mesmas. Dessa se proporá a utilização do conceito de campesinato como categoria analítica para que este possa auxiliar às categorias étnicas atualmente utilizadas, se não que se questionara o fato de porquê as “populações tradicionais” etnicamente diferenciadas parecem ter os seus direitos mais resguardados do que aquelas populações tradicionais que não acionam nenhuma categoria étnica. 

Πανηγύρι, χορός: Κοινωνική συγκρότηση-ανασυγκρότηση και συμβολική αναγέννηση της κοινότητας στη Μηλέα (Κωστάνα) Θεσπρωτίας.
Ελευθέριος Π. Αλεξάκης. Δημοσιευμένο στο: Επετηρίς του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, τόμος 35/36, Αθήνα, 2021

Με αφορμή το πανηγύρι της Παναγίας Λαμποβίστρας (Γενέσιο της Θεοτόκου) στη Μηλιά (πρώην Κωστάνα) της Μουργκάνας, στις 8 Σεπτεμβρίου, το άρθρο εξετάζει την αντίληψη της αναγέννησης της οικογένειας και της κοινότητας μέσω του πανηγυριού και του χορού αλλά και μέσω των γυναικών. Το πανηγύρι και ο κοινοτικός χορός υπόκειντο σε ορισμένες διαδικασίες που συνδέονταν, εκτός από την κοινωνική συνοχή, με την αναγέννηση της κοινότητας σε ένα επίπεδο φαντασιακό, εκφραζόμενο με έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Εδώ, αυτός ο παλαιότερος μαγικοθρησκευτικός συμβολισμός υποδηλώνει την ένωση των νεκρών προγόνων (παππούδων), με τις γυναίκες (νύφες ντυμένες με ιερατικές-τελετουργικές φορεσιές) και την αναγέννησή τους στα παιδιά/εγγόνια-δισέγγονα που φέρουν τα ονόματά τους.

Είχε από ώρα κουρνιάσει νωχελικά στην αγαπημένη του κουνιστή πολυθρόνα, δίπλα στ' αναμμένο τζάκι, κι είχε κυριολεκτικά απορροφηθεί στις σκέψεις του. Κάπου κάπου, έφερνε στα χείλη, εντελώς μηχανικά, μια περίτεχνα σκαλιστή πίπα, δώρο μονάκριβο της παντοτινής, όσο κι ανομολόγητης αγαπημένης του. Έξω, η νύχτα είχε από ώρα απλώσει το μαύρο πέπλο της, σκεπάζοντας ακόμα και το κατάλευκο χρώμα του χιονιού, που από μέρες είχε κατακλύσει όλη την πλάση. Τον ήχο των ξύλων που καταβρόχθιζε λαίμαργα η φωτιά, συντρόφευε σε μια ασυνήθιστα παράξενη συγχορδία, το άγριο βούισμα του μανιασμένου αγέρα, που στροβίλιζε τις νιφάδες του χιονιού, που λες και είχε ξεχαστεί, συνέχιζε να πέφτει μ' έναν συνεχόμενο, μονότονο ρυθμό. Οι σκέψεις του, εδώ και ώρα, τον έστελναν πίσω στο πολύ μακρινό παρελθόν, όταν πρωταντίκρισε τη μορφή της. Μια μορφή λες βγαλμένη απ' τα παραμύθια, τόσο αθώα, τόσο ανεπιτήδευτα όμορφη, με μαλλιά ολόξανθα να πέφτουν ατημέλητα στους ώμους και μ' ένα μόνιμο χαμόγελο, που φώτιζε το πρόσωπό της ολάκερο. Είχε μείνει, θυμάται, να την κοιτάζει έκθαμβος, ανίκανος να αρθρώσει όχι πρόταση, αλλ' ούτε καν μια λέξη. Ακόμα θυμάται την γλυκιά, κελαριστή φωνή της να τον ξυπνάει από τον λήθαργο, και να του λέει «Άνοιξη», μια λέξη άγνωστη ως τότε για κείνον. Του πήρε κάποια δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που άκουσε ήταν τ' όνομά της, ένα όνομα που έκτοτε έγινε το αγαπημένο του, που κάθε που το έφερνε στο νου, ένιωθε να τον πλημμυρίζει ένα ανεξήγητο αίσθημα ευτυχίας. Από τότε, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που την αντικρίζει ξανά, πάντα νιώθει ένα μούδιασμα κι ένα απροσδιόριστο σκίρτημα μέσα του. Συνάμα, κάτι σαν μια μικρή φλόγα, κάθε φορά, σαν να καίει τα σωθικά του. Απ' τις σκέψεις του τον διέκοψε ξαφνικά το δυνατό χλιμίντρισμα τ' αλόγου του. Κοίταξε το ρολόι που ήταν κρεμασμένο πάνω στο τζάκι και πετάχτηκε αλαφιασμένος. Έπρεπε να ήταν ήδη έτοιμος και να είχε πάρει το δρόμο για τη μεγάλη πύλη, όπου θα τον περίμενε ο αιώνιος προκάτοχός του, ο Φλεβάρης, για να του παραδώσει τα κλειδιά του «Κήπου». Έριξε στα γρήγορα νερό να σβήσει τη φωτιά στο τζάκι, φόρεσε όπως όπως τις μπότες και την κάπα του, πέρασε στον ώμο το σάκο που είχε ήδη έτοιμο με μια πιο ανάλαφρη φορεσιά, κλείδωσε το σπίτι και μ' ένα σάλτο ανέβηκε στο γρήγορο κατάλευκο άλογό του. Εκείνο, μαθημένο τόσα ατελείωτα χρόνια, ξεχύθηκε μέσα στο σκοτάδι, χωρίς καν να χρειαστεί να του υποδειχθεί η κατεύθυνση με τα γκέμια. Έφτασε στην πύλη ακριβώς τη στιγμή που μια μακρινή καμπάνα ηχούσε το τέλειωμα της μιας και την απαρχή της άλλης ημέρας, εκείνης που-για χάρη του-θα λεγόταν «πρώτη του Μάρτη». Ξεπέζεψε σαν αστραπή κι άδραξε τα κλειδιά της μεγάλης πύλης απ' τα σχεδόν ξεπαγιασμένα χέρια του Φλεβάρη, χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη. Εκείνος, καβαλίκεψε το άσπρο άλογο και χάθηκε στη νύχτα, να πάει όσο γρηγορότερα σπίτι του, επιτέλους να ζεσταθεί. Ο Μάρτης, στάθηκε στο κέντρο της μεγάλης πύλης, ταίριαξε τη φορεσιά του και πήρε στάση προσοχής. Κοίταξε πάνω από την πύλη και μέσα στο σκοτάδι μπόρεσε να διακρίνει τη μεγάλη ταμπέλα, με τα καλλιγραφημένα γράμματα… «Κήπος της Άνοιξης». Δεν θ' άφηνε τίποτα και κανέναν να περάσει, παρά μόνο, με το πρώτο φως της αυγής, θα προϋπαντούσε-όπως πάντα-τον ερχομό Εκείνης… Θα τον χαιρετούσε, όπως πάντα, με κείνο το τόσο οικείο πια χαμόγελό της, κι εκείνος, όπως πάντα, θα την κοίταζε έκθαμβος, χωρίς μάλλον κι αυτή τη φορά να καταφέρει να αρθρώσει ένα χαιρετισμό. Θα της άνοιγε, όπως πάντα, τη μεγάλη πύλη και, όπως πάντα, ο κήπος θα γέμιζε κελαηδιστά πουλιά, πεταλούδες πολύχρωμες, τα δε λουλούδια θ' άρχιζαν σιγά σιγά ν' ανθίζουν… όπως πάντα.-~ Θ. Κάσσος-01/03/21 ~

Este artigo parte da análise das comunidades quilombolas e ribeirinhas do Baixo Amazonas santareno, Pará,
sendo destacadas, em primeiro lugar, as particularidades das identidades étnicas acionadas pelas comunidades
quilombolas da região. Por sua vez, serão assinaladas também, com base no material etnográfico trabalhado, as
semelhanças existentes entre as comunidades auto-reconhecidas como quilombolas e as outras comunidades
ribeirinhas vizinhas, se colocando em evidencia a ausência de diferenças culturais significativas entre as
mesmas. Dessa se proporá a utilização do conceito de campesinato como categoria analítica para que este possa
auxiliar às categorias étnicas atualmente utilizadas, se não que se questionara o fato de porquê as “populações
tradicionais” etnicamente diferenciadas parecem ter os seus direitos mais resguardados do que aquelas
populações tradicionais que não acionam nenhuma categoria étnica.

Изучение истории Восточного Туркестана 1860-1870-х гг. играет большую роль в понимании современной сложной политической ситуации в Синьцзяне. Личность правителя государства Йеттишар, существовавшего в указанный период на территории практически всего современного Синьцзяна, по сей день остается спорным вопросом в истории региона. При рассмотрении истории Восточного Туркестана представляется необходимым учитывать его ключевое географическое расположение, и, как следствие, заинтересованность участия в нем различных внешних сил, что не могло не отразиться на внутренней политике и происходящих процессах. Так, Российская, Британская, Цинская империи и целый ряд других влиятельных стран так или иначе воздействовали на жизнедеятельность государства Якуб-бека в частности, и на жизнь народов региона в целом. В данной статье авторы сопоставляют, анализируют и заново вводят в научный оборот и интерпретируют некоторые незаслуженно забытые сведения и новые исторические источники.

El estudio de la correspondencia entre los antropólogos Alfred Métraux (1902-1963) y Jules Henry (1904-1969) nos permite reconstruir la trastienda de la etnología chaqueña durante la década de 1930. Las cartas de ambos investigadores entre sí, como también aquellas otras dirigidas a diversas personalidades de su ámbito profesional (Ruth Benedict, Paul Rivet, John Arnott, Enrique Palavecino, etc.), ponen de manifiesto la operación cotidiana de las redes académicas, la maquinaria
logística del trabajo de campo, las opiniones descarnadas de Métraux sobre la academia o el mundo cultural argentino, las reacciones adversas de Henry ante el consejo de su interlocutor o bien la visión del antropólogo suizo sobre los misioneros anglicanos, los indígenas chaqueños y las instituciones científicas internacionales, revelando matices inesperados de la «cultura y personalidad» de ambos antropólogos. Palabras clave: Chaco; Historia de la antropología; Alfred Métraux; Jules Henry.
SUMMARY - The study of the correspondence between anthropologists Alfred Métraux (1902-1963) and Jules Henry (1904-1969) helps us to reconstruct the background to Chaco ethnology during the decade of the 1930s. The letters between Métraux and Henry, and between both of them and several academic correspondents (Ruth Benedict, Paul Rivet, John Arnott, Enrique Palavecino, etc.), show the daily operation of academic networks, the logistics machinery of ethnographic fieldwork, Métraux’s stark opinions about Argentinian academic and cultural milieu, Henry’s adverse reaction to his correspondent’s advice and Métraux’s thoughts on indigenous peoples, Anglican missionaries and international scientific institutions. In the process, they reveal unexpected nuances of the «culture and personality» of both anthropologists. Key words: Chaco; History of Anthropology; Alfred Métraux; Jules Henry.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Ο γάμος, ο οποίος συνιστά κομβικό γεγονός στη ζωή και την οργάνωση μιας κοινότητας ή ομάδας, αναλύεται στην παρούσα μελέτη, μέσα από τον λόγο των δρώντων υποκειμένων, ως προς τις γαμήλιες στρατηγικές και τα σύμβολά του στις αρβανίτικες ορεινές κοινωνίες του Κιθαιρώνα στις οποίες η κτηνοτροφία αποτελούσε μέχρι πρόσφατα κύρια παραγωγική δραστηριότητα. Μέσα από τη μελέτη του γάμου και ιδιαίτερα την ανάλυση των γαμήλιων στρατηγικών και παροχών καθώς και των συμβολικών πρακτικών και στοιχείων της τελετουργίας του διερευνάται το συγγενειακό σύστημα και η κοινωνική συγκρότηση και ερμηνεύονται εκδηλώσεις του αρβανίτικου πολιτισμού των κοινωνιών αυτών. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην πρακτική του «γάμου με αρπαγή» που αποτελούσε μια ιδιάζουσα γαμήλια στρατηγική και ήταν συνηθισμένη κατά την προπολεμική περίοδο στις κοινωνίες αυτές.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στην παρούσα μελέτη σχολιάζονται ζητήματα τα οποία αφορούν τους όρους παραγωγής της «επι μακρόν» επιτόπιας έρευνας στον τόπο ή/και την πολιτισμική ομάδα καταγωγής του/της ερευνητή/τριας. Κεντρικό της άξονα απο-τελεί η ανάδειξη και η σημασία της σχέσης εντοπιότητας και αυτοαναφορικότητας κατά τη διεξαγωγή της επιτόπιας έρευνας. Όσα θα αναλυθούν αφορούν την επι-τόπια λαογραφική / εθνογραφική έρευνα μακράς διάρκειας στην εθνοπολιτισμική ομάδα καταγωγής μου, στους Αρβανίτες της Αττικο-Βοιωτίας. Ο προβληματισμός που αναπτύσσεται μπορεί να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της «εμπειρίας» και των δεδομένων της επιτόπιας έρευνας όσο και να ενισχύσει τον επιστημονικό διάλογο σχετικά με τα ζητήματα διεξαγωγής της επιτόπιας έρευνας που έχει μέχρι σήμερα αναπτυχθεί.