Dutch Republic

Zo'n 60.000 jaar geleden vertrok een stoet vroege mensachtigen uit Afrika. Er trokken groepen neanderthalers door Europa en het Midden-Oosten. Ongeveer 1 á 2 procent van het genoom van Europeanen en Aziaten stamt van de Neanderthalers (Het genoom is de complete verzameling erfelijk materiaal van een cel of een virus.) Jamna veroverden Europa 3000 jaar voor Christus 60 procent van Europeanen zijn vanuit, het Jamna volk gerelateerd. Van omstreeks (3000-2300 voor Christus) was het genetisch materiaal van de volkeren van de Touwbekercultuur zeker voor twee derde (Jamnacultuur) steppe-gerelateerd. Jamna veroverden Europa 3000 jaar voor Christus. DNA-analysen laten zien hoe snel de Jamnacultuur en haar Indo-Europese taal zich naar het westen verspreiden. (2800-2700 voor Christus) Duitsland. Het is nog de vraag hoe gewelddadig de Jamna te werk gingen in Centraal-Europa. In een graf in Eulau bij Leipzig lag een gezin met twee kinderen en alle skeletten vertoonden sporen van letsel van steekwapens en knotsen. (2700-2500 voor Christus) Scandinavië. Zes skeletten uit Denemarken hebben Jamna-DNA. Het oudste is gedateerd op omstreeks 2670 voor Christus. Ook acht skeletten die in Zweden zijn gevonden, zijn van leden van de Jamnacultuur. Het oudste werd rond 2450 voor Christus begraven. Ook Zuid-Noorwegen en Zuidwest-Finland zijn volgens deskundigen bevolkt door Jamna. 2300 voor Christus Engeland. Toen het rond 4000 voor Christus kil werd op de steppen, trokken enkele Jamna via Bulgarije om de Zwarte Zee en staken ze de Bosporus over naar Anatolië. Volgens archeologen waren de Jamna een van de eerste volken die wagens met wielen kenden en dankzij hun ossenkarren waren ze mobieler dan hun tijdgenoten. Met hun ossenkarren namen ze zo veel voedsel mee dat ze nooit van de honger en dorst hoefden om te komen als de dieren verder weg van de rivierdalen dreven. En dankzij hun tenten en wollen kleren vroren de Jamna niet dood op de open, winderige vlakte, ver van de winderige vlakte, ver van de beschutte rivierdalen. De Jamna danken hun naam aan 'jama', het Russische woord voor graf. Ze waren vrij donker en hadden bruine ogen. Vanwege hun eiwitrijke voeding hadden ze sterke botten en tanden, en ze waren langer dan de andere Europese volken van hun tijd. 60 procent DNA van de Europeanen komen uit de Jamnacultuur. Vijf woorden die de Jamna ons brachten. Nederlands: Moeder, Jamna: Méhter. Broer / Broeder: Bhréhter. Nieuw: Néwo. Twee: Dwóh. Drie: Tréyes. Bronstijd meisje van Egtved 2500 voor Christus: ±15 kilometer boven Kolding in Denemarken. Een zeventienjarige vrouw die in 2500 voor Christus in een grafheuvel vlakbij Egtved in Denemarken werd begraven is een icoon geworden in Denemarken, door haar uitzonderlijke goed bewaarde kleding, ze droeg een rokje van touw en een kort truitje van wol, de ronde bronzen plaat met spiraalpatroon die ze op haar buik droeg stelde waarschijnlijk de zon voor. Misschien was zij priesteres of danseres in de zonnecultus uit die tijd, ze had in haar laatste levensjaar twee reizen gemaakt van het Zwarte Woud in Zuidwest Duitsland naar Jutland in Denemarken en weer terug, wellicht reisde ze als religieuze danseres rond om aan verschillende ceremonieën deel te nemen. Een andere verklaring is dat ze uitgehuwelijkt was om een verbond te sluiten tussen twee stammen en zo handel te bevorderen. Ze werd gevonden met een beker waar bier in had gezeten, een kam, enkele sieraden en een bloem die op haar kist lag. Ook lagen er de gecremeerde resten van een vijfjarig kind bij haar voeten. Germaanse stammen voor de volksverhuizingstijd ±500 voor Christus. Germaanse stammen verdreven wellicht de eerder gearriveerde Baltische stammen 1200 voor Christus maar waarschijnlijker is dat ze zich er gedeeltelijk mee vermengden. Jarenlang dachten archeologen dat de bronstijd in Noord-Europa werd gekenmerkt door vrede en handel. Maar toen vonden ze in een rivierdal in Noord-Duitsland duizenden zwaarbeschadigde botten. Lees hier meer over een veldslag die onze blik op het verleden radicaal heeft veranderd. Het gat in de schedel is zo groot als een golfbal, en de onderzoekers weten het zeker: de jonge man wiens schedel 3200 jaar terug bij een rivier in Noord-Duitsland met een knots werd ingeslagen, was op slag dood. 'Het is een afschuwelijke breuk,' zegt archeoloog Detlef Jantzen, wijzend naar het gapende gat in het voorhoofdsbeen van de man ±5 centimeter boven de linkerwenkbrauw. We bevinden ons 15 kilometer boven de stad Schwerin in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren. Hier wordt het cultureel erfgoed van de staat beheerd en liggen duizenden botten van de misschien wel meest raadselachtige slag uit de oudheid van Duitsland. In stellingkasten en op lange, witte tafels liggen minstens 70 schedels plus talloze ribben, dijbenen en ruggenwervels. 'We hebben 12.000 botten gevonden,' zegt Jantzen terwijl hij een rib oppakt. In het midden heeft het bot een duidelijke inkeping: 'Dat is van een mes. Deze persoon is tijdens de slag gestoken.' De vele botten zijn afkomstig van een onbekende veldslag rond 1250 voor Christus bij de Noord-Duitse rivier de Tollense. Hier troffen twee grote groepen van mogelijk duizenden mannen elkaar. Met wapens van vuursteen, hout en brons hielden ze een ware geweldsorgie. Speren spleten botten, pijlen doorboorden lichamen en knotsen verbrijzelden schedels. Na de slag bleven er honderden lijken achter langs de oever. Gaandeweg werden deze opgenomen door de drassige grond, die niet alleen de doden, maar ook de herinnering aan de slag liet verdwijnen. Het slagveld bij de Tollense is het oudste archeologische bewijs van een georganiseerde oorlog. Niet alleen in Noord-Europa, maar wereldwijd. De vondst zette de kennis die we van de bronstijd ten noorden van de Alpen hadden, volledig op zijn kop. 'Het kwam als een schok. Tollense is volstrekt uniek, verklaart Detlef Jantzen, die samen met anderen de opgravingen in Noord-Duitsland leidde. De onderzoekers werden op het spoor van de veldslag gezet toen een amateurarcheoloog in 1996 een bovenarmbot ontdekte, dat uit de modder op de oever omhoog stak. Een pijlpunt van vuursteen zat vast in het bot. Naar aanleiding van de vondst werden er een aantal proefopgravingen gedaan, waarbij diverse botten werden ontdekt, plus een goed geconserveerde houten knots met dezelfde vorm als een honkbalknuppel. In de zes jaar daarop groeven de archeologen botten, wapens en sieraden op van een grote, maar voor de wetenschap totaal onbekende veldslag. Er zijn onder meer 50 bronzen en 10 vuurstenen pijlpunten gevonden. En dat terwijl er verder in heel Mecklenburg-Voor-Pommeren maar zo'n 30 bronzen pijlpunten zijn opgegraven. Verder zijn er speerpunten, bijlkoppen, dolken, zwaarden en twee houten knuppels ontdekt. Uit koolstof 14-dateringen blijkt dat de botten en het hout beide uit rond 1250 voor Christus stammen. De vele botresten lagen kriskras door elkaar over bijna 2 kilometer langs de westkant van de rivier. Tot dusver zijn er zo'n 130 mannen geïdentificeerd. Het merendeel was in de twintig, maar de jongste waren slechts 13 à 14 jaar. Alles duidt er echter op dat het aantal doden veel groter is. Want tot op heden is slechts 460 vierkante meter van het slagveld opgegraven, dat is ongeveer 10 procent. Dat betekent volgens Detlef Jantzen dat er mogelijk nog een stuk of 700 skeletten langs de rivier liggen. 'En als we ervan uitgaan dat zo'n 20 procent van de krijgers is gedood, zouden er dus in totaal wel 4000 mannen hebben meegevochten!' Dat is een onwerkelijk groot aantal, omdat het noorden van Duitsland in de bronstijd zeer dunbevolkt was. Volgens de onderzoekers leefden er maar zo'n drie tot vijf mensen per vierkante kilometer. De krijgers moeten dus van heinde en ver naar de Tollense zijn gekomen, wat de slag nog raadselachtiger maakt. De precieze toedracht van het conflict is lastig te achterhalen. De grote bronstijdbeschavingen in het Midden-Oosten en Griekenland lieten veel archeologische sporen achter en soms zelfs schriftelijke teksten. Er zijn sterkere aanwijzingen dat de krijgers in een hinderlaag zijn gelokt. In de galerij hieronder zie je hoe dat ging: Een van de theorieën over het slagveld bij de Tollense is dat een grote handelskaravaan uit het zuiden in een hinderlaag liep van een vijand die wist dat de karavaan hierlangs zou komen. Of de karavaan nu in boten reisde of te voet, ze wordt aangevallen in de buurt van de vermoede brug. Waarschijnlijk begint de aanval met een regen van pijlen. De reizigers vluchten naar het noorden, waar ze worden opgewacht door nog meer vijanden, die onder meer met speren aanvallen. De slag eindigt een kilometer verderop, waar veel slachtoffers waarschijnlijk worden gedood door hun achtervolgers, o.a. met bijlen. Toen de archeologen de oostelijke oever van de Tollense onderzochten om te zien of daar ook was gevochten, deden ze een verrassende ontdekking. Op de plek vanwaar de vondstlaag met mensenbeenderen zich op de westoever verspreidde, vonden ze -in plaats van botten -een ±2,5 meter brede strook met kriskras over elkaar liggende stammetjes. De strook liep vanaf de river het binnenland in. Onder en naast de stammetjes lagen enorme stenen, die duidelijk uit de omliggende velden kwamen. Op de stenen en stammen lag een laag zand en aarde. Het waren de resten van een duizenden jaren oude weg. Uit opgravingen bleek dat het gebied rond de weg in die tijd onbegaanbare moerasgrond was. De aanleg van de weg maakte het mogelijk het drassige moeras veilig over te steken. De weg liep naar de oever van de Tollense, waar zich waarschijnlijk een brug bevond. Tot op heden is de locatie van deze mogelijke brug echter niet gevonden. Onderzoek van het hout dat voor de weg werd gebruikt, laat zien dat deze oorspronkelijk rond 1900 voor Christus werd aangelegd -bijna 700 jaar vóór de slag dus. Uit geomagnetische studies blijkt verder dat de weg door het rivierdal liep en zo'n 120 meter lang was. En uit de opgravingen werd duidelijk dat de weg al die...

This paper examines the promise, deflation, and afterlives of Article 13 of the Union of Utrecht (1579), a clause that boldly declared that “every individual should remain free in his religion, and no man should be molested on the subject of divine worship.” Through a historical and genealogical lens, the study traces how this early articulation of religious tolerance operated as a technology of regulation rather than a guarantee of freedom, particularly in relation to Jewish communities in the Dutch Republic.

Drawing on archival sources, early modern legal and theological texts, and the works of critical theorists such as Jacques Derrida, Michel Foucault, and Wendy Brown, this paper interrogates the conditional hospitality that is embedded in early modern toleration: freedom is extended but never absolute, visibility is granted but tightly managed. It situates the Jewish experience of the Dutch Golden Age within the dialectics of flourishing and exclusion, highlighting both economic and intellectual vitality and the persistent structures of marginalization.

The paper argues that the deflation of Article 13’s promise anticipates the paradoxes of modern liberal pluralism, where inclusion often reproduces hierarchies and where freedom remains perpetually deferred. By bridging historical, theological, and postmodern critical perspectives, the study invites reflection on the continuing relevance of Article 13 for contemporary debates on pluralism, migration, and the politics of belonging in the twenty-first century.

Keywords: Article 13; Union of Utrecht; Dutch Republic; Religious tolerance; Deferral; Conditional hospitality; Jacques Derrida; Michel Foucault; Wendy Brown; Biopolitics; Early modern history; Jewish history; Dutch Golden Age; Inclusion and exclusion; Postmodern theory; Pluralism; Marginality; Spinoza; Genealogical method; and Liberalism and power.

A N ALMOST FORGOTTEN 1640 contract unravels the roles of a largely forgotten patroon and his pious cousin in the history of New Netherland. The economic ventures of Godard van Reede, Lord of Nederhorst, sharply contrast with the spiritual pursuits of his cousin Father Dirk van Reede van Amerongen SJ in upholding Roman Catholic traditions in the Utrecht Rhine region.1 Although neither man visited New Netherland, both Godard and Dirk played crucial roles in the settlement of the West India Company's colony. Godard van Reede van Nederhorst (1588-1648) is a lesser-known financier of New Netherland. If Kiliaen van Rensselaer was successful at establishing a patroonship, why not beat the nouveau-riche merchants of Amsterdam at their own game? Godard had heard of Utrecht farmers unable to make ends meet and who were looking for a better life. His American colony would suffer heavily in armed conflicts with Native Americans, and his efforts were cut short by his death in 1648.2 Meanwhile Godard's cousin Dirk van

Wat betekende de politieke context voor het functioneren van een vorstelijk hof? Dat is de centrale vraag van dit proefschrift, waarin het hof van stadhouder Willem V (r. 1766-1795) in de Nederlandse Republiek wordt vergeleken met dat van landgraaf Wilhelm IX (r.1785-1806/1821) van Hessen-Kassel. De uitkomst van deze vergelijking is verrassend: in het republikeinse bestel van de Zeven Verenigde Provinciën was het hof van grotere politieke betekenis dan in het gecentraliseerde vorstendom Hessen-Kassel. Lees hier alvast de Nederlandstalige samenvatting!

De Patriottenbeweging heeft niet alleen het politieke einde van de oude Republiek ingeluid, maar ook een verandering teweeg gebracht op het gebied van de politieke cultuur. In het politieke verkeer deden allerlei nieuwe gedrags-, actie-, organisatie-en communicatievormen hun intrede. In het kader van de herdenking van de Partiottenbeweging (1987) heeft Van Sas deze cultuurverandering gekwalificeerd als de 'uitvinding van de moderne politiek,.l Het belang van de politieke vernieuwing ziet hij vooral in de grotere mogelijkheden tot politieke participatie en representatie. 2 Grote groepen van de bevolking, die tot dat moment nauwelijks mogelijkheden hadden gekend om politieke invloed uit te oefenen, troffen elkaar nu in bwgercomités, petitiebewegingen, lees-en bwgergezelschappen en exercitiegenootschappen. Deze informele circuits fungeerden in de praktijk als politieke organisaties en, met elkaar verbonden door een samenhangende ideologie, vormden zij een 'nationale Gefüh/sgemeinschaft,.3 De l'eranderingen binnen de politieke cultuur tijdens de crisis wn het Ancien Regime

In the eighteenth century, the Amsterdam capital market became the central place for major European powers to borrow money. Well-established merchant banking houses offered their services to act as intermediaries. This was the market of High Finance for foreign sovereign debt. We know less about the lower segments of the Amsterdam capital market, where smaller public debtors turned to, such as the Dutch provinces. This paper analyzes how the Dutch province of Friesland operated on the Amsterdam capital market. By focusing on the venues and their proprietors, the chapter demonstrates an evolution in payment methods, in the eighteenth century. Inns formed the central place in the first half of the eighteenth century, from where the Friesland tax receivers arranged payments. In the second half of the century, the financial agent, Johannes Menkema, became more important. He also expanded the financial services he performed for Friesland. Menkema held no formal function, neither as a notary nor as an official city broker, yet he did present himself as a banker. In addition to Friesland, he also serviced other smaller Dutch and German states and cities. This chapter thus highlights the importance of personal transactions hosted by innkeepers and unofficial financial intermediaries besides bankers, brokers, and notaries.

In the seventeenth century, the Dutch Republic formed a popular destination on Polish educational tours through Europe. This article examines which travel guides and other printed media in particular steered the gazes and quills of Polish noblemen who journeyed through the Dutch Republic, and how these Poles used such publications to reflect on their own experiences. Analysing several travelogues and a collection of travel poems, it argues that Poles made use of various locally printed sources to determine their itineraries, define their experiences and add visual elements to their travelogues. The Itinerarium Frisio-Hollandicum by Gotfridus Hegenitius, a Latin travel guide first published in Leiden in 1630, was evidently popular, enabling the transfer of Dutch narratives to Polish sources. In addition, Polish itinerants instrumentalised ephemeral inventories of Leiden's curiosities, as well as loose prints. In effect, locally printed material conditioned how Poles gave substance to their travels in the Dutch Republic, each of them following their own designs.

The histories of the book, of cartography, and a nation all need its gods; yet this publication gives us back the mortal Blaeus, simply ‘tirelessly at work’ (in keeping with their printers’ mark, indefessus agendo), so that no miracles were needed for them to reach ‘cartographic Olympus’ in the 1660s (p. 174). More broadly, Zandvliet’s book helps us rethink the  role  of  the  individual  in  the  making  of  national  pasts.  Zandvliet  also  corroborates  that  the  business  of  books  proved  a  playground  for  new  forms  of  female  agency  in  the  male-dominated Dutch Republic, which is the book’s second most important contribution to the field at large.

The volume focuses on the political and economic relations between the Kingdoms of Naples and Sicily and the Dutch Republic in Eighteenth century. The starting point is the commercial treaty signed by the two States in 1753. Thanks to various Neapolitan and Dutch sources, the study reconstructs the political and commercial interests that underpinned the agreement, highlighting the importance of the relationships with Dutch Republic in Charles of Bourbon’s “politica dei trattati”. Through the analysis of the relations between a modest Mediterranean State and a mercantilist Power of the time (albeit in decline), the volume explores the Neapolitan “strategy” to find its own space amidst the clashes between the major commercial Powers of the period. By exanimating the impact of commercial treaty on the Dutch trades in Southern Italy, the book provides an initial approach to studying economic exchanges between the Dutch Republic and Naples. This lays the groundwork for a broader understanding of the relationships between Southern Italy and Northern Europe in the Eighteenth century, a topic on which much remains to be explored.

Originally published in Dutch in four volumes between 1978 and 1981, A. Th. van Deursen's magisterial study of ordinary people living in seventeenth-century Holland reaffirms the uniqueness of the tiny Dutch Republic, most especially the province of Holland, the Republic's economic and political centre. In this respect his work is

How modern was the Dutch Revolution? This chapter revisits that classic question, taking stock of recent literature. "Modern" is defined as constituting a rupture with the old regime of the Dutch Republic. The "Dutch Revolution" is used as a shorthand for the revolutionary phase in the history of the Netherlands that stretched from the beginning of the "Patriot Revolt" (-) to the end of the "Batavian Revolution" (-).  My question can thus be reformulated as follows: to what extent did the Patriot Revolt of the s and the Batavian Revolution of the s break with the old regime? In recent decades diverse responses to this question have found their advocates: the Patriot Revolt was modern;  the Batavian Revolution was modern;  the modernity of the Dutch Revolution did not preclude continuity;  or the Dutch revolutionary movement was largely irrelevant for the road to modernity.  Intellectual, political, cultural, social, and economic historians have highlighted different aspects of the revolution  Previous studies to have treated the various phases as one revolution (sometimes with different periodizations) are Simon Schama,

La gestion de documents aux Pays-Bas se métamorphose à la suite de changements politiques et administratifs qui s'enclenchent en 1795. Les changements proviennent en bonne partie de l'influence des pratiques françaises, durant la période où le pays se trouve sous contrôle français. Toutefois, les pratiques traditionnelles en matière de gestion des documents survivent et se combinent aux pratiques françaises. Les administrations locales, comme celle de la ville de Dordrecht, semblent avoir échappé à l'influence française directe sur leur gestion de documents. Toutefois, l'importance croissante des écritures renforce la bureaucratie, qui impose ses règles aux élites politiques locales, comme le conseil de ville et le comité des bourgmestres et échevins. Le cas de Dordrecht montre comment la gestion de documents s'éloigne des processus de prise de décision pour devenir une spécialité bureaucratique, qui répond aux besoins de la bureaucratie plutôt qu'à ceux des décideurs politiques. Le début du XX e siècle voit l'apparition d'un système formel de gestion de documents, contrôlé par un registre spécialisé. ABSTRACT Initiated by political and administrative changes that started in 1795, record-keeping in the Netherlands underwent a metamorphosis. The alterations were greatly influenced by French practices during the period that the country was under French control and administration. However, many of the traditional record-keeping methods were preserved and mixed with the French practices. Local administrations, like those of the town of Dordrecht, seem largely to have escaped from French influence on their record-keeping. However, increasing paperwork enforced bureaucracy, and the bureaucracy imposed its administrative rules on the local political hierarchy, such as the city council and the committee of burgomaster and aldermen. The Dordrecht case study demonstrates how record-keeping moved from the primary process of decision making to become a bureaucratic specialty, which met the requirements of the bureaucracy itself rather than those of the political decision makers. The beginning of the twentieth century witnessed the birth of a formal record-keeping system, controlled by a specialized registry.

This essay analyses the comparisons made in the Apology against the articles of the Christian Religion by Muhamad Alguazir (c. 1610). Alguazir, a Morisco from Pastrana (Spain), was one of the Moriscos living at the court of sultan Mawlay Zaydan (1608–1627). The polemical treatise he wrote was sent to Maurice of Orange shortly after the conclusion of a treaty of friendship between Zaydan and the Dutch (in 1610) and translated into Latin. The polemic had a two-pronged later influence: on European debates about the Trinity; and it was used by Anti-Trinitarians and by German Lutherans in their polemics against them, on the one hand, and by Moriscos living in Tunis, viz. the expelled Toledan Morisco Juan Pérez aka Ibrahim Taybili, on the other. We study the transformations that the polemic underwent according to the translations and the religious transfers.

and it is a condition of accessing publications that users recognise and abide by the legal requirements associated with these rights. • Users may download and print one copy of any publication from the public portal for the purpose of private study or research. • You may not further distribute the material or use it for any profit-making activity or commercial gain • You may freely distribute the URL identifying the publication in the public portal ? Take down policy If you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately and investigate your claim.

periode bestaat de laatste decennia vrij veel belangstelling, niet alleen bij Nederlandse historici, maar ook in het buitenland 1. In 1965 kreeg de discussie over dit tijdvak een krachtige impuls door de zeer polemische dissertatie van C.H.E. de Wit 2. In dit boek, dat vanaf het begin veel kritiek heeft ondervonden 3 , stelt de auteur dat de Nederlandse politiek in de door hem onderzochte periode (1780-1848) werd beheerst door de tegenstelling tussen aristocratie en democratie. Deze beide begrippen staan hier zowel voor een politieke tweedeling als voor een klassenstrijd. De politieke scheidslijnen lopen volgens De Wit geheel parallel aan de sociaal-economische 4. De traditionele elite is aristocratisch, dat wil zeggen de oude orde toegedaan, waarbij men al dan niet openlijk voor Oranje is. Deze elite weet steun te verwerven bij de lagere strata van de bevolking die worden gemanipuleerd met geld en drank. De middengroepen daarentegen zijn democratisch. In de niet altijd even sluitende bewijsvoering voor zijn opvattingen beperkt De Wit zich vrijwel geheel tot het landelijk niveau. Simon Schama, die in zijn boek Patriots andLiberators voor een belangrijk deel de zienswijzen van De Wit overneemt, heeft meer aandacht voor het lokale en regionale niveau. Zijn verwijzingen hiernaar zijn-althans wat Utrecht betreft-vaak erg onnauwkeurig. Ze zijn bovendien meestal betrekkelijk incidenteel van

Bij eerste kennismaking ziet Adel en Ridderschap in Utrecht van Renger E. de Bruin er bijna intimiderend uit. Het boek voelt zwaar aan als je het oppakt, het formaat is groot en de hoofdtekst telt twee kolommen (het uitvoerige notenapparaat met de literatuurlijst zelfs dubbel zoveel). Commissaris van de Koning in Utrecht Hans Oosters toonde zich ook zwaar onder de indruk, toen hij zaterdag 13 mei in de Andrieskerk te Amerongen het eerste exemplaar kreeg aangeboden. In zijn dankwoord verwees hij naar de Statenbijbel en beloofde hij het boek thuis op de salontafel te leggen en er af en toe een stukje uit te lezen. Auteur Renger E. de Bruin noemt in zijn inleiding het in 2014 verschenen Adel en ridderschap in Gelderland als zijn voorbeeld. Toch is er één groot verschil tussen de twee boeken. Waar aan de eerste uitgave maar liefst dertien specialisten een bijdrage leverden, is deze studie het werk van één hand. Daarnaast onderscheidt Adel en Ridderschap in Utrecht zich van zijn voorganger-en eerlijk gezegd ook van het boek waaraan in de Andrieskerk werd gerefereerd-door zijn strakke, heldere compositie en zijn eenheid van toon. De Bruin begint zijn geschiedenis ook vroeger, met de komst van Willibrord naar Utrecht in 690 (feitelijk nog eerder, na het vertrek van de Romeinen), en eindigt met opnames voor het tv-programma 'Heel Holland bakt' in de tuin van Landgoed Maarsbergen. Het gaat hem vooral om de politieke rol van de adel in het Sticht (en aangrenzende gebieden) door de eeuwen heen. Die geschiedenis wordt heel knap afgewisseld, zonder dat de algemene lijn verloren dreigt te gaan, met beschouwingen over thema's als opkomst van de stadsadel, adellijke gezinsleven, clanvorming, architectuur van ridderhofsteden, jachtcultuur, enzovoorts.

During the reign of Louis Bonaparte (1806-10) the Kingdom of holland suffered three major catastrophes: the explosion in the city of Leiden (1807) and floods in the provinces of Zeeland (1808) and gelderland (1809). this paper will illustrate the close relationship between crisis, collective identity and politics during these years and show how these crises were used as political tools by rivalling parties. on the one hand, the king took the opportunity to present himself as a caring and loving father of the Dutch people by offering them emotional and financial support. on the other hand, writers used these occurrences to express their feelings of fear and discomfort concerning the foreign regime: in their opinion the series of disasters was directly related to the loss of sovereignty and the general decline of the fatherland.

A third conclusion is that the data contained within the memorials of the ROD when gathered and analysed in a systematic manner represent an important and to date underutilised source for studying the financial, personal and social reality of life in eighteenth-century Ireland. The research has also demonstrated the vibrancy of the leasing and lending and house-building market in Dublin in this period. The final conclusion is that the detailed analysis of the financial affairs of Jonathan Swift has provided not just a particularly well-documented record of Swift's finances but it demonstrated that his strategies and behaviour could be advanced as being an exemplar of the behaviour of personal financial managers in Ireland in this period. Far from being aberrant, in fact Swift's financial management behaviour was the norm. v Acknowledgments I have received tremendous assistance from a very large number of people in the course of preparing this thesis. Firstly I want to thank my supervisor Professor David Dickson. As one of his last PhD students I have benefitted from his many years of experience which was transmitted to me over the past few years via thoughtful advice, pointing out of useful leads and sources, and his very 'helpful' suggestions in respect of research questions and research approaches that might be worth pursuing in this project as distinct for those that might be 'best left for another day'. Over the past few years a number of historians have been very supportive in giving me advice on many aspects of eighteenth-century Ireland. In particular I would like to thank

De geschiedenis van de Nederlandse katholieken in de achttiende eeuw is tot nu toe vooral op landelijk niveau beschreven. De plakkatenwetgeving en het Utrechts schisma krijgen daarbij een zware nadruk. De effecten die deze in de praktijk op de katholieke gemeenschap hadden, blijven echter onduidelijk door een schaarste aan bevredigend lokaal onderzoek. In dit artikel wordt onderzocht hoe de verhouding tussen plaatselijke katholieken en stedelijke overheid in Haarlem was en welke invloed het schisma hier had. Deze beide kwesties blijken onlosmakelijk verbonden met de ontwikkeling van een eigen katholieke armenzorg ...

Historians have often portrayed the Dutch Republic as the first ‘bourgeois’ society. What they had in mind was an early example of a society dominated by the sort of middle class that emerged in most other European countries after the French and Industrial Revolutions. In this article, ‘bourgeois’ is perceived in a slightly different way. By looking at the ‘bourgeois’ as ‘citizens’ – often, but not necessarily, middle class in a social sense – the article paints a picture of a plethora of blossoming urban civic institutions. Such civic institutions also existed in other European countries. What set the Dutch Republic apart, however, and indeed made it an early example of a ‘bourgeois’ society, was the dominance of these civic institutions in the Republic’s socio-political life. This article is part of the special issue 'The International Relevance of Dutch History'.

Citizenship, Charles Tilly has said, is``a continuing series of transactions between persons and agents of a given state in which each has enforceable rights and obligations uniquely by virtue of 1) the persons' membership in an exclusive category and 2) the agent's relation to the state rather than any authority the agent may enjoy.'' 1 Three elements are crucial to this de¢nition: the nature of the``persons,'' i.e., citizens, the nature of the authority that Tilly foreshortens as``the state,'' and ¢nally the reciprocal relationship between these two actors. The importance of this de¢nition is that it allows for variation, through time and space, and presents the bond between citizen and state as one that provides both parties with entitlements on the other. The problem with such a wide de¢nition, however, is that it makes it di¤cult to distinguish between various types of ties between state o¤cials and inhabitants of the state. In other words, when we let go of the formal aspect in the de¢nition of citizenship, it tends to blur into a very wide range of issues indeed. 2 Instead, this article will de¢ne the``exclusive category'' from the outset as``citizenship'' in the legal sense. Thus, thè`p eople'' discussed in this article are citizens. The other party presents problems, too. Under the Old Regime, no such thing as Dutch citizenship existed. The state, i.e., the Dutch Republic, was a federation, composed of seven sovereign provinces. These provinces did not have citizens either, at least in the formal sense. Citizenship in the Dutch Republic was a local, more speci¢cally an urban phenomenon. 3 There was nothing unusual in this: urban citizenship was the norm throughout early modern Europe. 4 This changed radically during the Napoleonic era, in the Netherlands as much as in other European countries. 5 The French revolutionary regime, and its collaborators in the occupied territories, centralized government and administration, and created new ties between themselves and their subjects, in the form of modern citizenship.

This article investigates the flexible boundaries of Early Modern Dutch print media and the practice of Early Modern publishers and collectors who combined printed images and texts to create historical narratives in accordance with their own beliefs. It takes as a case study one seventeenth-century Dutch Sammelband, or composite volume, that conveys an Orangist reading of the past and aspirations for the future through the purposeful arrangement of twenty-one printed images and texts about two statesmen: Johan van Oldenbarnevelt (1547–1619) and Johan de Witt (1625–72). The printed images, pamphlets, and broadsides contained in the Sammelband were published during two periods of intense political upheaval in the Dutch Republic, in 1618–19 and 1663–64. This article argues that the core of this Sammelband was a ready-made set of prints and pamphlets that Amsterdam printmaker and publisher Claes Jansz. Visscher bundled together in 1619 to capitalize on contemporary political conflicts and to shape viewers’ interpretations about the causes, remedies, and future implications of them. The Sammelband, like Visscher’s readymade bundles of prints and pamphlets, reveals how collections of Early Modern printed images and texts worked to control historical accounts, reinforce partisan points of view, and articulate political aspirations.

Fashion and Monarchy. This essay focuses on (French) royal court life, long term processes in society at large, and fashion. While during the reign of the Roi Soleil the royal court dictated what was in vogue, nowadays European queens are clearly behind the fashion. To explain this development the author analyzes the changing social position of royalty since the 17th century, the rivalries of established elites and social climbers, and the development of new fashions. The aristocracy contested the nouveaux riches by accentuating old-fashioned distinction and tradition. Because of this strategy it became impossible for royal persons to play the role of fashion leader. Kings and queens had to express the dignity of their office by wearing simple, traditional clothes.

This article proposes a combined perspective of Greenblatt’s famous concept of ‘self-fashioning’ and Reddy’s well-known theory of ‘emotives’ as a possible new approach to the study of Dutch political culture, and more specifically to political figures. Exploring emotions as an aspect of public self-fashioning, it focuses on the Dutch statesman Rutger Jan Schimmelpenninck as an early modern example. Schimmelpenninck, like his fellow revolutionaries, radicals and moderates, was familiar with the vocabulary of the French political version of sensibility (Reddy’s sentimentalism) with its strong emphasis on sincerity. However, in contrast to France, emotions in Dutch revolutionary politics remained of crucial importance thanks to the emergence of an alternative calm style developed by the moderates, most fully embodied by Schimmelpenninck. Helped in part by his republican friends, he promoted himself by stressing his ‘meekness’ as the virtue of his political leadership, but it was precis...

The importance of the Dutch Revolution of the late eighteenth century for political developments in the Northern Netherlands is still contested. Most historians view the period as the starting point of a number of democratic institutions, including elections. Others have pointed out, however, that the nineteenth century shows a remarkable amount of continuity in political practice with the early modern period, and have therefore questioned the impact of political change. Scholarship on the political system during the revolutionary era has paid little attention to the exclusion of a specific group from electoral politics: political opponents of the revolution. The debates on the question of whether Orangists should have access to the ballot were intense in the Northern Netherlands, where a political struggle between Patriots and Orangists had been taking place since the 1780s. Through a consideration of why the Dutch revolutionaries placed such electoral barriers against their politi...

The importance of the Dutch Revolution of the late eighteenth century for political developments in the Northern Netherlands is still contested. Most historians view the period as the starting point of a number of democratic institutions, including elections. Others have pointed out, however, that the nineteenth century shows a remarkable amount of continuity in political practice with the early modern period, and have therefore questioned the impact of political change. Scholarship on the political system during the revolutionary era has paid little attention to the exclusion of a specific group from electoral politics: political opponents of the revolution. The debates on the question of whether Orangists should have access to the ballot were intense in the Northern Netherlands, where a political struggle between Patriots and Orangists had been taking place since the 1780s. Through a consideration of why the Dutch revolutionaries placed such electoral barriers against their politi...

travel narratives are a historical source full of pitfalls. nevertheless, these stories do provide much historical information, not just about the country visited and its people, but about the traveller as well. texts of this genre in particular tell us much about the traveller's perceptions of the other. At the same time, the self-image vis-à-vis the other will be reconsidered on the basis of the visit to the other's country, and will be adjusted or reconfirmed with old and new arguments. this rarely leads to a completely new image; rather, there will be adjustments within the framework of existing perceptions. All of this applies to Lodewijck huygens (son of constantijn) and his spanish Journal (1660-1661), where the spaniard gets a new position within the prevalent perceptions and opinions about relations between spain and the Dutch republic after the Eighty Years' War. the ordinary spaniard is no longer perceived as the enemy; instead, like the Dutch in the sixteenth century, he, too, is a victim of spanish tyranny and of the roman catholic church. the author's self-image is also reconsidered; in this particular case it leads to a confirmation of his identity and a justification of the emancipation of his fatherland as an independent free nation because, if the Dutch revolt had not succeeded, the netherlanders might have been living in the same miserable conditions as the spaniards.

This essay introduces the special section "Crime and Gender." The first part explains the disregard for women in crime history. The second part summarizes the state of research. The final part describes the aim and introduces the contributions to this special section. "Why gender and crime?" asked Margaret L. Arnot and Cornelie Usborne in the introduction to their edited volume on gender and crime in modern Europe (1999, reprint 2003). The answer was quite simple: until the 1980s crime historians focused their studies on the criminality of men because women were thought to be "exceptionally law-abiding," and when they committed crime, their crimes were treated with much more leniency by prosecutors and courts than those of men. 1 Social historians had begun to use judicial sources in order to write a history from below and to include common people in their analyses of crime, the working of the justice system, and social control. However, those studies did not include women's crimes or the issue of gender differences in crime. The pioneering study by John M. Beattie in 1975 on the criminality of women in eighteenth-century England was an important exception, and his work is in many ways still an example to historians writing on female criminality in the early modern period. 2 The neglect of women in crime history is related to the quantitative approaches taken by crime historians between the 1970s and 1990s. British, German, and French studies particularly dealt with questions regarding longterm trends and fluctuations in crime. Such studies focused on theories of civilization, violence, modernization, and urbanization that may explain long-term changes. 3 Historians such as Randolph Roth, Gerd Schwerhoff, Richard McMahon, and Joachim Eibach criticized the way that crime historians interpreted quantitative data on violence and suggested the need for a qualitative analysis and a better understanding of the social and legal context in order to understand changes in violent behavior. 4 Roth, for instance, examined a variety of sources to further the quantitative study of homicide and neonaticide. 5 Most methods used by crime historians estimate only the rate at which homicide came within the purview of the courts, leaving out the most common types of violence committed by men as well as women.

This book forum focuses on Wim Klooster’s The Dutch Moment: War, Trade, and Settlement in the Seventeenth-Century Atlantic World (Cornell University Press, 2016). In his book, Wim Klooster shows how the Dutch built and eventually lost an Atlantic empire that stretched from the homeland in the United Provinces to the Hudson River and from Brazil and the Caribbean to the African Gold Coast. The fleets and armies that fought for the Dutch in the decades-long war against Spain included numerous foreigners, largely drawn from countries in northwestern Europe. Likewise, many settlers of Dutch colonies were born in other parts of Europe or the New World. According to Klooster, the Dutch would not have been able to achieve military victories without the native alliances they carefully cultivated. Indeed, Klooster concludes, the Dutch Atlantic was quintessentially interimperial, multinational, and multiracial. At the same time, it was an empire entirely designed to benefit the United Provinc...

O sensoriamento remoto e as técnicas de geoprocessamento se tornaram tecnologias otimizadoras dos estudos ambientais e de diversos outros ramos da ciência. O estudo aqui apresentado possui o objetivo de identificar as áreas com maior susceptibilidade à dissecação e a partir disso possibilitar maiores análises, sobretudo no que se refere ao planejamento ambiental. Para o desenvolvimento da pesquisa utilizou-se o Índice Global de Dissecação do Relevo, proposta a partir da utilização e sobreposição de três parâmetros geomorfométricos. Os resultados obtidos apontaram que as áreas mais susceptíveis a dissecação encontram-se na faixa transicional entre o planalto da Serra Geral e a Depressão São Franciscana, principalmente onde ocorrem maiores concentrações de rugosidade.

Inhoud 4 Politieke verlamming De Generaliteit op de proef gesteld Ingrijpen met harde hand Het oproer van De Friese soevereiniteit op de proef gesteld 5 Revolutie De almanak van Zevenwouden De revolutie van 1635 Mislukte contrarevolutie De Friezen aan zichzelf overgeleverd Deel III-Confrontatie 6 Met fluwelen handschoen Roeien tegen de stroom in Toenemende gramschap Restauratie in de negen steden De vernieuwde Landdag van 1637 Belastingmiddelen en kloostermeiers 7 Met ijzeren vuist en loden voeten De impasse doorbroken Verkoop van kloosterlanden Hervormingsvoorstellen en belastingheffing De laatste hinderpalen Gijzeling Deel IV-Consolidatie 8 Nieuwe machtsverhoudingen Tussen hoop en vrees Kloosterlanden en financiën Stemreglement en stemkohieren Stadhouder en Steden Adel en stadhouder Slotbeschouwing Inhoud 7 Bijlagen Lijst van afkortingen Herkomst van illustraties Geraadpleegde gedrukte bronnen en literatuur Summary Register Curriculum vitae 'Onder dese veranderingen is altijdt in dese Nacie gheweest een ingebooren liefde tot vryheydt, dewelcke menichmael van vreemde Potentaten aenghevochten, somwylen oock onderdruckt: doch als een vyer onder overvloedige materie end brandtholt wederom doorgebroocken is tot een grooter glans'. Christianus Schotanus 1 'Van den Huwelijcken Staet seyt men, Al watter in is, wilder uyt; ende watter uyt is wilder in. Met de Regering gaet het Contra rie. Al watter buyten is wilder in: ende watter in is, wilder in blijven'. Lieuwe van Aitzema 2 Onwil en onmacht De winter van 1636-1637 was streng, zo streng dat een verstandig mens niet op reis ging, want door sneeuw en ijs waren landwegen zo goed als onbegaanbaar, en alle waterwegen onbevaarbaar geworden. 3 Desondanks begaf op zaterdag 17 januari 1637 een gezelschap van deftige heren zich vanuit Den Haag op weg naar Leeuwarden. IJsgang had de gebruikelijke route over de Zuiderzee afgesloten, zodat de reis met rijtuigen over land ondernomen moest worden, via Utrecht naar Zwolle. Van daaruit werd de moeizame tocht voortgezet, 'niet sonder groot peryckel', met sleden over het ijs. Pas vijf dagen na hun vertrek uit Den Haag, op donderdag 12 januari 'oude stijl' 4-in Holland was het 22 januari 'nieuwe stijl'-arriveer den de heren eindelijk in de Friese hoofdstad. De reizigers waren niet de eersten de besten. Het waren leden van de Raad van State, het belangrijkste uitvoerend orgaan van de Republiek der Verenigde Neder