Dress and the Body

Σημειώσεις του Κώστα Γ. Τσικνάκη σε ένα κείμενο του 1945 Διαδικτυακό περιοδικό προβληματισμού & γενικής παιδείας Στις αρχές Οκτωβρίου του 1945, κι ενώ πλησίαζε η συμπλήρωση ενός χρόνου από την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την Αθήνα και πέντε χρόνων από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συγκροτήθηκε Επιτροπή, που θα μελετούσε τον πανελλήνιο εορτασμό των δύο κορυφαίων ιστορικών επετείων μέσα στο 1946. Την αποτελούσαν διανοούμενοι με διαφορετική ιδεολογική προέλευση.

Early modern historians Ulinka Rublack, Susan North and Stefan Hanß have demonstrated the efficacy of foregrounding matter and embodiment in the study of a single material. Rublack and Hanß’s studies of leather and feathers are foundational and invite further research. In line with new scholarly approaches to matter and embodiment in dress history, this thesis explores leather garments, their production, consumption, use, meanings and associations in the German-speaking lands between 1450 and 1700. While existing book-length studies of materials have engaged with silk and linen, this work is exceptional in its art historical approach and its engagement with a wide range of uses for leather.
To illustrate the different stages in objects’ lives and the ways these imbued leather with meaning, I utilise qualitative analysis of books of trades, inventories, recipe books, legal ordinances, costume books, travel accounts, artworks, surviving garments and the findings of historical reconstruction. I deploy visual analysis to elucidate leather’s symbolic and economic value as well as its interactions with bodies in the form of shoes (Schuhe), gloves (Handschuhe), swords (Schwerter), doublets (Wämser), jerkins (Koller, Goller) and trousers (Hosen).
Drawing on recent scholarship by Erin Griffey, Hannah Murphy and Evelyn Welch on embodiment and the history of medicine, leather garments are framed as second skins that acted on bodies in transformative ways. Animals, too, are explored as sources for and wearers of leather. Building on Erica Fudge and Jodi Cranston’s work in the growing field of animal studies, this thesis analyses leather dog collars (Halsbänder), horse bard (Decke, Rossharnisch, Gelieger) and saddlery (Sattelzeuge), and posits a way for interpreting leather’s dual wild and civilised nature in early modern rulers’ self-fashioning. Despite the growing number of studies across humanities disciplines centred on material culture and embodied experience, leather as a material for clothing bodies has not been examined on the scale achieved here. In surveying leather from skins to worn garments, this thesis emphasises the importance of materiality and embodiment for understanding early modern sartorial culture.

Silver jewellery in Marwar is not merely a decorative artform but a vital repository of cultural knowledge. By documenting its materiality, usage, and embedded meanings, the study aims to underscore that adornments serve as living artefacts of Marwar's cultural legacy. This article presents a comprehensive documentation and cultural analysis of silver jewellery traditions in the Marwar region of Rajasthan specifically through the silver jewellery of the Meghwal community. Moving beyond the idea of jewellery as mere adornment, the study explores the multifaceted roles played by silver ornaments.

This article examines the little black dresses worn by Jeanne Moreau and Monica Vitti in "La notte" (1961) by Michelangelo Antonioni, highlighting the often-overlooked expressive role of costumes in film studies. The little black dress, with its symbolic history and versatility, becomes a distinctive symbol of intense female figures such as the femmes fatales, who challenge social conventions. The analysis focuses on the history of black in society, the characteristics of the characters portrayed by Moreau and Vitti, and the profound meaning of their black dresses in representing their complex relationship on screen.

Διαδικτυακό περιοδικό προβληματισμού & γενικής παιδείας ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΞΟΔΟΣ Η Άιρις Μέρντοχ ασχολήθηκε με καθημερινά ηθικά ζητήματα, ενίοτε υπό το πρίσμα των μύθων. Ως συγγραφέας, ήταν τελειομανής και δεν επέτρεπε στους επιμελητές να αλλάζουν το κείμενό της. Η Μέρντοχ έγραψε 26 μυθιστορήματα σε 40 χρόνια, το τελευταίο εκ των οποίων γράφτηκε ενώ έπασχε από νόσο Αλτσχάιμερ.

DID IMMIGRANTS ARRIVE IN SERIFOS AFTER 1821?
DEBUNKING A MYTH
PLUS SOME  HISTORICAL DATA ABOUT THE ISLAND'S SETTLEMENTS
Who were the “Lioumides”? The article delves into the testimonies of various travellers from the 16th to the 19th centuries, that provide insights into the settlements on the island of Serifos and includes references to later official documents to support its findings. It examines the tradition that refugees from the Peloponnese settled in the village of Panagia during the Greek War of Independence and studies their family names in comparison with the ones contained in old tax records. The analysis concludes that the majority of the inhabitants of Panagia were native Serifos residents, with only a few individuals having migrated to the island in various times after 1760.


Ποιοι ήταν οι «Λιούμηδες»; Το άρθρο εξετάζει τις μαρτυρίες διαφόρων ταξιδιωτών από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, που παρέχουν πληροφορίες για τους οικισμούς στο νησί της Σερίφου και περιλαμβάνει αναφορές σε μεταγενέστερα επίσημα έγγραφα για να υποστηρίξει τα ευρήματά του. Εξετάζει την παράδοση ότι πρόσφυγες από την Πελοπόννησο εγκαταστάθηκαν στο χωριό Παναγιά κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και μελετά τα οικογενειακά τους ονόματα σε σύγκριση με αυτά που περιέχονται σε παλιά φορολογικά κατάστιχα. Η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Παναγιάς ήταν γηγενείς κάτοικοι της Σερίφου, με μόνο λίγα άτομα να έχουν μετοικήσει στο νησί σε διάφορες περιόδους μετά το 1760.

Invited Paper Forty years ago Colin Renfrew declared that "every archaeological problem starts as a problem in geoarchaeology" (Renfrew, 1976 p. 2). With this assertion in mind, this paper draws upon the findings from field research in two sectors of the Nile Valley of Northern Sudan dedicated to the exploration of human-environment interactions during the middle and late Holocene. This part of the Nile corridor contains a rich cultural record and an exceptionally well preserved Holocene fluvial archive. A distinctive feature of these records is the variety of evidence for interaction between desert and river over a range of spatial and temporal scales. This interaction presented both challenges and opportunities for its ancient inhabitants. This paper will present evidence for large-scale landscape changes driven by shifts in global climate. It will also show how we have integrated the archaeological and geological records in the Northern Dongola Reach and at Amara West -...

Parvathi Nenminimangalam was a fearless social reformer and a pivotal figure in the Kerala Renaissance, renowned for her activism in emancipating Namboothiri women. Her work was instrumental in challenging the suffocating social norms that confined Namboothiri women to their homes, denied them education, and stripped them of their personal freedom. She wasn't just a reformist; she was a pioneer who used direct action to pave the way for a more equitable society.

Ήδη στις απαρχές του 21 ου αι. διατυπώθηκε η άποψη ότι η θεολογία, ενώ κατά την 1 η χιλιετηρίδα την απασχόλησε η Χριστολογία και κατά την 2 η η Εκκλησιολογία, «το κυρίαρχο και μείζον θέμα στη νέα χιλιετία για την χριστιανική Εκκλησία και θεολογία, θα είναι η Ανθρωπολογία», το ενδιαφέρον της δηλ. θα στραφεί στο «τις εστίν άνθρωπος» (πρβλ. το αίνιγμα της Σφίγγας του Οιδίποδα [του «Ευαγγελίου» της Ψυχοθεραπείας] και «το μέγα τραύμα», όπως ορίζεται ο βροτός την Κυριακή του «δύσπιστου» Θωμά). Ανέφερε συγκεκριμένα ο Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Ware: πεποίθηση μου ότι θα υπάρξει μια στροφή στην κεντρική εστίαση της θεολογικής έρευνας από την Εκκλησιολογία στην Ανθρωπολογία, πραγματικά, υπάρχουν πολλά σημάδια ότι μια τέτοια στροφή έχει ήδη αρχίσει. Το ερώτημα-κλειδί δεν θα είναι μόνο: «Τι είναι εκκλησία;», αλλά επίσης και πιο θεμελιακά: «Τι είναι ο άνθρωπος;». […] «Κατά δεύτερον, στο επίπεδο της τεχνολογίας ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχείται όλο και πιο πολύ από τις μηχανές. Οι συνάδελφοί μου στο πανεπιστήμιο είναι τόσο απασχολημένοι μιλώντας στους υπολογιστές τους, ώστε έχουν όλο και λιγότερο χρόνο να συζητήσουν μεταξύ τους. Αντιμέτωποι με μια τέτοια απανθρωποποιητική τάση, υφίσταται για μάς, ως ορθοδόξους και ως χριστιανούς, μια επείγουσα ανάγκη να διακηρύξουμε την υπέρτατη σημασία των άμεσων σχέσεων, πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι η ελληνική λέξη πρόσωπο σημαίνει ακριβώς όψη. Είμαι ουσιαστικά πρόσωπο μόνο όταν συναντώ τους άλλους, όταν εισέρχομαι σε διάλογο μαζί τους, όταν τους κοιτάω στα μάτια και τους επιτρέπω να κοιτάξουν τα δικά μου… Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ώστε τα πρόσωπα, με την εκπληκτική ικανότητα τους για αμοιβαία στοργή και αγάπη, να επισκιαστούν και να καταποθούν από τις μηχανές… Ως ορθόδοξοι και ως χριστιανοί δεν μπορούμε να απαντήσουμε αποτελεσματικά σε αυτές τις προκλήσεις χωρίς μια θαρραλέα και επινοητική αναζωογόνηση της διδασκαλίας μας για το ανθρώπινο πρόσωπο. Κατά την είσοδο της τρίτης δεκαετίας της 3 ης χιλιετηρίδας και ενώ διαδραματίζεται η Δ' Βιομηχανική Επανάσταση, όντως το ενδιαφέρον της ύστερης νεωτερικότητας έχει επικεντρωθεί στον άνθρωπο. Σε αντίθεση, όμως, προς όσα σημειώνει ο Ware, το πρόβλημα δεν εστιάζεται απλώς στις διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες και μέσω της πανδημίας στερήθηκαν βασικών τους «συστατικών» (όπως του αγγίγματος, της ανταλλαγής βλέμματος), αλλά είναι πολύ βαθύτερο 1 . Πλέον κυριολεκτικά «καθΙερώνεται» ένα καινό μεταΣύμπαν, με πολύ ουσιαστικές επιπτώσεις σε βασικές συνιστώσες του ανθρώπινου όντος και της κοινωνίας του. Αρχικά παραθέτουμε λίγα διευκρινιστικά στοιχεία για το τι σημαίνει το meta, το οποίο πλέον εμφανίζεται σε βασικές «μηχανές» του διαδικτύου. Παραπέμπει τους περισσότερους σε ένα χρονικό 1 Βλ. και π. Χαρ. (Λίβυος) Παπαδόπουλος, Ένας «ασώματος» άνθρωπος στην πλατεία του internet. Η σωματική απουσία ως δομικό στοιχείο στη διαμόρφωση ενός νέου ανθρωπολογικού μοντέλου και η θέση της ορθόδοξης θεολογίας. 7 %CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82.html 8 Οι Σουμέριοι με το ζίντ που σημαίνει πνοή αέρα ενώ οι Βαβυλώνιοι με το ναπίστου. Η σνασκριτική λέξη άτμαν συνδέεται περισσότερο με την ομηρική λέξη αϋτμή και τη μεταγενέστερη ατμός. Εφόσον δεν εννοεί κανείς τη λέξη αντικειμενικά αλλά μεταφορικά, είναι δυνατό να αποφεύγονται παρεξηγήσεις. Όμως και σήμερα γίνεται λόγος λιγότερο για μια τίμια, πιστή, καλή «ψυχή» και περισσότερο για ένα τίμιο, πιστό, καλό «άνθρωπο». Επίσης στο έργο του σύγχρονου πνευματικού πατέρα, που μεριμνά για την ψυχή («Seel-Sorger»), πρόκειται στην πράξη για τον όλο ζωντανό άνθρωπο και όχι μόνον για την αθάνατη διάστασή του. Συνοψίζουμε: * Δεν είναι ούτε η ψυχή, ούτε μόνον ο εγκέφαλος, αλλά ο ένας ολόκληρος άνθρωπος, ο οποίος αναπνέει, αισθάνεται, σκέπτεται, θέλει, πονάει, ενεργεί έχει βιώματα: το «Εγώ», ένα «πρόσωπο». * συνεπώς σώμα και ψυχή, εγκέφαλος και πνεύμα είναι πάντοτε συγχρονικά δεδομένα και διαμορφώνουν μίαν ψυχο-σωματική ενότητα. Ψυχολόγοι και ιατροί δίδουν σήμερα γι' αυτό μεγάλη σημασία και στη θεωρία και στην πράξη. * Σωματικό και ψυχικό επομένως δεν υπάρχουν ποτέ μεμονωμένα -ούτε ακόμη και στο όνειρο. * Πολλές σωματικές και ψυχικές ιδιότητες (ή τουλάχιστον προδιαθέσεις) συνδεδεμένες με τα γονικά χρωμοσώματα, είναι δεδομένες σε συνάφεια ήδη στην κούνια μας. * στο βάθος κάθε κατάστασης της συνειδήσεως βρίσκεται ως αιτία μια ψυχοφυσική διαδικασία: καμια πνευματική ενέργεια δεν υφίσταται χωρίς ένα υπόστρωμα στους νευρώνες. Τώρα όμως γίνεται πιεστικό το ερώτημα: Από όλα αυτά εξάγεται το συμπέρασμα ότι το πνεύμα είναι δευτερογενές προϊόν της εγκεφαλικής λειτουργίας; [Εν συνεχεία πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ 9 Η ευρύτητα της καρδίας (Γ΄ Βασ. 5, 9) δηλώνει την έκταση της γνώσεως και η έκφραση δος μοι σην καρδίαν (Παρ. 23, 26) μπορεί να σημαίνει δώσε μου την προσοχή σου όπως καρδία εσκληρυμμένη έχει την έννοια του στενοκέφαλου μυαλού. Βλ. Ν. Π.

τον τρόπο με τον οποίο αυτή η οικουμενικότητα του Χριστιανισμού θα μεταλλάξει την απρόσωπη Παγκοσμιοποίηση, η οποία βιώνεται σήμερα στον πλανήτη, συμβάλλοντας έτσι στην ουσιαστική ενότητα ειδικότερα της Ενωμένης Ευρώπης, η οποία θα αναζητά ολοένα και περισσότερο σταθερές διαχρονικές αξίες για να αποκτήσει «ψυχή» το όραμά της. Έννοιες κλειδιά * Filioque * Παπικό πρωτείο * Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών * Οικουμενική Κίνηση * Οικουμενικότητα -Καθολικότητα 1.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ O Χριστιανισμός και ιδίως η Ορθοδοξία βρίσκεται αυτή τη νέα χιλιετία αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις. Καλείται να σαρκώσει το αιώνιο μήνυμά της στη γλώσσα, τα σύμβολα και τους κώδικες μιας νέας μεταμοντέρνας -μετανεοτερικής εποχής, σε ένα περιβάλλον επιφανειακά μεν πολυπολιτισμικό, πολυθρησκευτικό, ουσιαστικά δε ομογενοποιημένο, αφού κυριαρχεί η αγγλική γλώσσα και ο αμερικανικός πολιτισμός. Το σύνθημα το οποίο κυριαρχεί

Προλαλιά Νομίζω ότι η επιλογή της αγιότητας ως θέμα του Συνεδρίου στον συγκεκριμένο χωρόχρονο είναι εξαιρετικά επίκαιρη για τους εξής λόγους: (α) ένεκα της διετούς Πανδημίας, παγκοσμίως τα ερωτήματα σχετικά με το «καθαρό και ακάθαρτο» σε συνδυασμό με το σύνθημα «κρατώ τις αποστάσεις [από τον άλλον]» κυριολεκτικά βασανίζουν την καθημερινότητα και όχι μόνον την επιστήμη. (β) Ήδη στην (μεταμοντέρνα) «νέα εποχή», ενώ η θρησκεία δεν συνιστά πλέον το κατεξοχήν «εκκλησιαστικό» γεγονός αλλά ένα «ιδιωτικό χόμπυ του σαββατοκύριακου» (άλλωστε και για τους «πιστούς» το ζητούμενο ήταν η ατομική «μετάληψη» και όχι η κοινωνία με τους «άλλους»), παρατηρείται ταυτόχρονα το φαινόμενο το «άγιο» να «κοσμικοποιείται» (πρβλ. την χρήση του όρου «θεός»-«θεά» από τον Νεοέλληνα) και ταυτόχρονα διάφορες όψεις του κοσμικού να «αγιοποιούνται», καθώς για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι απαραίτητη η τελετουργία-«ιεροτελεστία». Συνέδριο Άρτου Ζωής με θέμα "Αγιότητα: Θεολογία και ιστορία", στις 26 και 27 Νοεμβρίου 2021. Αθήνα: Άρτος Ζωής 2023, 27-85.

Ταξίδεψε ο Παύλος στην Ισπανία;  τὰ δεδομένα τῶν πηγῶν εἶναι τὰ ἑξῆς: α) Εἶναι ἀδιαμφισβήτητη ἡ πρόθεση τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν νὰ κηρύξει στὴ Σπανία [= Ἰβηρικὴ Χερσόνησος (Ἱσπανία καὶ Πορτογαλία)]. Ἀποτυπώνεται μὲ εὐκρίνεια στὴν Πρὸς Ῥωμαίους 3 · β) ἰσχυρὴ εἶναι καὶ ἡ μαρτυρία τοῦ Κλήμεντος Ρώμης περὶ τὰ τέλη τοῦ 1ου αἰ.  Ὁ Σωτήριος Δεσπότης εἶναι Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Each copy of any part of a JSTOR transmission must contain the same copyright notice that appears on the screen or printed page of such transmission. JSTOR is a not-for-profit organization founded in 1995 to build trusted digital archives for scholarship. We work with the scholarly community to preserve their work and the materials they rely upon, and to build a common research platform that promotes the discovery and use of these resources. For more information about JSTOR, please contact

Διαδικτυακό περιοδικό προβληματισμού & γενικής παιδείας ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΞΟΔΟΣ Ο Χόρχε Αμάντο (Jorge Amado, 10 Αυγούστου 1912 -6 Αυγούστου 2001) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους και πιο μεταφρασμένους συγγραφείς της Βραζιλίας, ένας πραγματικός βάρδος που με το έργο του κατάφερε να αποτυπώσει την ψυχή και το πνεύμα της χώρας του.

Image produced by Felipe Baeza, reworked by the editorial staff The Proceedings of the International Conference "Prosperity Fashion" have undergone a rigorous peer-review process to ensure the scholarly quality of the contributions contained herein. The Editors extend their sincere appreciation to the following Scholars who served as Reviewers for this Digital Special Issue. Francine Barancourt, École des hautes études en sciences sociales

Quantum valet Les valeurs de la mode aux XIIIe-XIVe siècles sous la direction d'Elisa Tosi Brandi
Quel a été l'impact de la mode au cours des deux premiers siècles de son émergence ? Ce volume répond à cette question en explorant les valeurs économiques, politiques, sociales et culturelles que le phénomène a revêtu aux XIIIe et XIVe siècles. À travers une enquête comparative portant sur les villes d'Italie centrale et septentrionale, le royaume de Naples, la Normandie et les royaumes de la péninsule ibérique, les contributions rassemblées  montrent comment la mode représente un prisme d'interprétation de la société médiévale tardive. En effet, l'analyse d'un riche corpus de sources documentaires révèle son omniprésence, ouvrant de nouvelles perspectives de recherche sur l'examen des prix, des salaires, de la consommation, des innovations, de la production et des dynamiques commerciales dans les secteurs du textile et du cuir. Grâce à une approche originale, ce volume contribue à enrichir notre connaissance de phénomènes cruciaux dans le développement économique et social de l'Europe, en révélant le rôle et les valeurs que les textiles, les vêtements et les chaussures occupaient dans la vie des gens et dans l'économie des villes.
Contributions de : F. Ammannati, J.V. García Marsilla, M. Giacchetto, L. Gonçalves Ferreira, M. Harsch, A. Kucab, L. Molà, M.G. Muzzarelli, L. Righi, M. Salerno, J. Sequeira, G. Todeschini, S. Tognetti, E. Tosi Brandi.
.
.
Quantum valet The values of fashion in the 13th-14th centuries edited by Elisa Tosi Brandi What impact did fashion have in the first two centuries of its emergence? This volume answers the question by exploring the economic, political, social and cultural values that the phenomenon assumed in the 13th and 14th centuries. Through a comparative investigation involving the cities of central-northern Italy, the Kingdom of Naples, Normandy and the kingdoms of the Iberian Peninsula, the essays collected here show how fashion represents a lens through which to interpret late medieval society. Indeed, the analysis of a rich corpus of documentary sources reveals its pervasiveness, opening up new research perspectives on the examination of prices, wages, consumption, innovations, production and trade dynamics in the textile and leather sectors. Thanks to a novel study approach, this volume contributes to enriching our knowledge of crucial phenomena in European economic and social development, revealing the role and values that textiles, clothing and footwear occupied in people's lives and in the economy of cities.
Contributions by: F. Ammannati, J.V. García Marsilla, M. Giacchetto, L. Gonçalves Ferreira, M. Harsch, A. Kucab, L. Molà, M.G. Muzzarelli, L. Righi, M. Salerno, J. Sequeira, G. Todeschini, S. Tognetti, E. Tosi Brandi.

Key words: soul’parts, body-mind problem, Severus, Middle-Platonism, Aristotelianism.

The figure of the Middle Platonic philosopher Severus is expected to remain, barring future papyrus discoveries, shrouded in mystery, since only testimonies and not fragments of his works have survived. Despite this, scholars have attempted to reconstruct his thought, since it seems to present some aspects of undoubted originality. In particular, he seems to have argued for the unity of the psychic principle, in polemic with the Platonists of the time, but also, at least apparently, with Plato himself. From the testimonies in our possession he seems to have denied the existence of real parts of the soul, arguing instead for the presence of faculties (δυνάμεις), almost as if to imitate the Aristotelian model. However, in the testimonies on the world-soul, whose assertions are also extendable, to a certain extent, to the individual soul, he seems to have tried to explain the soul-body contact with the mathematical-geometric concept of διάστασις. Furthermore, on the basis of other testimonies, he seems to have made his own a central concept of Stoic epistemology, namely the supreme genre 'Something'.  An attempt will be made to investigate the relationship between these different influences, which could be indicative of an attempt by Severus to respond with 'external' resources to issues internal within Platonism, i.e., to explain the presence of both the bi- and tri-partition of the soul in Platonic works, making Platonic psychic theory more compelling in comparison with other philosophical schools.

Η μεταπτυχιακή εργασία εξετάζει το πολιτιστικό έργο των τρίτων χώρων, το οποίο κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στη Γαλλία, καθώς και τα κοινωνικά ζητήματα και τις επιπτώσεις του στους συμμετέχοντες και στις κοινότητες. Κατ' αρχάς, η ανάλυση παρουσιάζει την εμφάνιση των τρίτων χώρων, εξετάζοντας τις τρέχουσες συνθήκες που έχουν ενθαρρύνει την επέκτασή τους, τον ορισμό και τα χαρακτηριστικά τους, την υποστήριξη που παρέχεται από τους δημόσιους φορείς, καθώς και τις δραστηριότητές τους και τους δεσμούς τους με διάφορες κουλτούρες (καλλιτεχνική, ψηφιακή κ.λπ.). Δεύτερον, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί το πολιτιστικό τους έργο με την κοινωνική τους διάσταση, θα ακολουθήσει η παρουσίαση ορισμένων δομών στην περιοχή της Moselle, οι οποίες θα χρησιμεύσουν ως συγκεκριμένες περιπτώσεις μελέτης. Τέλος, μια έρευνα απευθύνεται επίσης στο ευρύ κοινό, σε μια προσπάθεια να μετρηθεί η συμμετοχή του και τα συναισθήματά του σχετικά με τους χώρους.

NUU-CHAH-NULTH ROBES--- NOOTKA SOUND --- CAPTAIN COOK
                          An interpretive anthropological study
                                                        of
  North West Coast indigenous symbolic design vocabulary origins.

Clothing is one of the primary needs of man, which is shaped and harmonized with the needs of each era. All over the world, women have been victims of the poverty brought by the Industrial Revolution and the consequent upheaval of economic life, while at the same time their role in the recovery of social life has been crucial.
In light of the above, it will be investigated how women contributed to one of the most basic human needs, that of clothing, through the sectors of domestic and industrial sericulture and silk making in Soufli, becoming an integral part of society and helping in the recovery of the place, gaining apparent economic independence with implications for their health and fundamental needs. The Silk Museum in Soufli, the first museum belonging to the Network of Thematic Technological Museums of the Piraeus Bank Group Cultural Foundation, will be the main object of examination in this paper. Through it, will be examined in concreto, the way of approaching through its actions and collections, the socio-economic situation of the time, the political developments in the country and the consequent needs, which were caused in society and specifically in the female population, while conversely, how this population influenced the aforementioned situation. Silk production as the weaving of the process of sericulture and silk making will be analysed in relation to women's contribution to them, the profound change in women's lives and the connection with their daily lifestyle. Permanent and temporary exhibitions and activities of the Museum will be analyzed in relation to the approach to women's work, the inclusiveness of the community of Soufli and the democratization of the Museum

Stathogianni, S., & Orfanidis, G. (2025). Some Comments on the Female and Male Costumes of Kalavryta During the Greek Revolution. American Journal of Contemporary Hellenic Issues, 15, 124-129.

The female and male traditional costumes of Kalavryta (19th century, era of the Greek Revolution) are considered of unique cultural value for a number of reasons. This brief article presents an overview of these two ensembles for the first time. The female traditional costume exhibits several similarities with the corresponding costume of Edipsos (Evia), mainly regarding embroideries. The jacket however is absent. Regarding the male traditional costume, the sources are very few. It has a characteristic meandering embroidery similar to the one of Tripoli. The costumes have been manufactured by hand and the main materials used are canvas, sayaki and felt. The traditional costumes of Kalavryta are considered of particular significance for folklore science today, as they may contribute to re-approaching the historical documentation of traditional clothing at a nationwide level.

Wardrobes of Turkish-Dutch Women: The Multiple Meanings and Aesthetics of Muslim Dress This thesis addresses the diverse and changing sartorial practices of Turkish-Dutch Muslim women by exploring the effects that particular garments and combinations have depending on the ways and contexts in which they are worn. Going beyond the divisions of veiling and nonveiling and the exclusive categories of -habitual‖ and -conscious‖ headscarf practice, this research enables a better understanding of the complexity of what it means to be a visible Muslim woman in the Netherlands today. It rearticulates Muslim sartorial practices as inherently related to the dilemmas of everyday clothing, and emphasizes that women make choices informed by a wide range of factors, including piety, generation, aesthetics, gender, economic status and social context. Finally, it argues that women's sartorial practices have transformative effects on both themselves and on their relations with others. In general, this thesis goes against the grain of arguments that deny the continuities and historical associations between certain items and styles in Muslim sartorial practices and endeavor to explain the novelty of the -modern Islamic headscarf‖ as a product of wardrobe modernization. Such an approach presupposes a sharp rupture with the past, and analyzes current sartorial practices as if they are essentially different from those of the past. Rather than relying on firm categories of -old‖ and -new‖ headscarf practices, this thesis emphasizes the shifting and ambiguous character of Muslim dress. This emphasis entails a revision of some of the main assumptions of the discourse of -wardrobe modernization,‖ which has also shaped scholarly attention: the anticipated disappearance of religious clothing in modern, secular public spaces and the incongruity between fashion and religious clothing, or, alternatively, the newness of combining fashionable styles and religious dress. This dissertation is based on ethnographic fieldwork carried out primarily in the Netherlands between 2007 and 2011 among women of the Turkish immigrant community, along with brief periods of research in Turkey. It draws on a combination of in-depth xi ACKNOWLEDGEMENTS Without the help, trust and faith of a number of people and the support of several institutions, this project would never have succeeded. My first and greatest debt is to the many women from the Turkish-Dutch community who shared their stories with me and allowed me to become part of their lives in the Netherlands. Their company helped me to recover from my own longing for home-indeed, their hospitality, care, support, and delicious food made me feel at home in the Netherlands. In order to protect their privacy, I cannot mention their real names, but they will recognize themselves in the unique moments we shared, some of which I include in this dissertation. I wish to express my sincere gratitude to my supervisor Annelies Moors for her extraordinary support and invaluable advice throughout this long journey. Many times in our meetings, Annelies helped me to interpret puzzling ethnographic material and to get to the point. I benefited greatly from her close reading of my chapters and her comments-she provided me with both the structure and the freedom I needed to conduct my research. I also would like to thank Emma Tarlo and Akile Gürsoy for their advice, especially in guiding my attention to wardrobes at the very initial stages of my ethnographic research, which gradually became a major conceptual and methodological tool for my research. This dissertation is the outcome of research (partially) funded by the Cultural Dynamics Programme of the Netherlands Organization for Scientific Research. I would especially like to mention two institutions that hosted me during my fieldwork and writing process. From 2007 to 2009, I had the privilege of working as a fellow at ISIM (International Studies of Islam in the Modern World) with many exceptional scholars in Leiden. It is very disappointing and still hard to believe that such an inspiring and productive institute was closed down simply because of lack of financial support in the Netherlands. I would like to thank

Διαβάζοντας μια ημέρα του 2010 το βιβλίο του Albert Jacquemart «Μια ιστορία του επίπλου» μου τράβηξε την προσοχή μια φράση έλεγε «This is the reason why we might regard as Oriental a superb dish in brass, engraved and damascened in silver, in the Dutuit collection, were it not that we can read underneath on a banderole: Nicolo Rugina Greco de Corfu fece, 1550.

Ο Απολλώνιος της Τύρου εμφανίζεται στη βυζαντινή και τη νεοελληνική λογοτεχνία σε δύο έμμετρες μεταφράσεις, μία ανομοιοκατάληκτη και μία ριμάδα. Στην ανακοίνωσή μας σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε μια συγκριτική ανάγνωση της ανομοιοκατάληκτης με την ομοιοκατάληκτη νεοελληνική διασκευή προκειμένου να διαπιστώσουμε τις αποκλίσεις που προκύπτουν σε λεξιλογικό, μορφολογικό, συντακτικό και αφηγηματικό επίπεδο. Θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε τους θεματικούς/σημασιολογικούς και τους ποσοτικούς μετασχηματισμούς και να διακρίνουμε σε ποια από τις λειτουργίες της γλώσσας (αισθητική, πληροφοριακή, λειτουργική) έχει επικεντρωθεί ο κάθε μεταφραστής/διασκευαστής. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τις διαφορές που θα έχουμε καταγράψει σε συνάρτηση με τα λογοτεχνικά, ιστορικά και κοινωνικά συμφραζόμενα των εποχών κατά τις οποίες εμφανίστηκαν οι δύο εκδοχές του κειμένου. Η συγκριτική εξέταση των δύο ελληνικών εκδοχών του Απολλώνιου της Τύρου στηρίζεται στην κριτική έκδοση της Διήγησης Απολλωνίου και της Ριμάδας Απολλωνίου από τον Γιώργο Κεχαγιόγλου, στο τρίτομο έργο του Απολλώνιος της Τύρου. Υστερομεσαιωνικές και Νεότερες Ελληνικές Μορφές, ενώ ως βασικό εγχειρίδιο για τη συγκριτική ανάγνωση των προαναφερθέντων κειμένων χρησιμοποιείται το έργο του Gérard Genette, Παλίμψηστα. Η λογοτεχνία δευτέρου βαθμού. Λέξεις κλειδιά: Απολλώνιος Τύρου, συγκριτική λογοτεχνία, αναγνώριση συζύγων Abstract "Apollonius of Tyre" appears in byzantine and modern Greek literature in two metrical translations. One of them has an inimitable ending and another one with rhyme. In this suggestion I intend to present a comparative reading of the homosynthetic with the homosynthetic modern Greek adaptation in order to establish the discrepancies that arise in lexical, morphological. syntactic and narrative field. I will try to detect the thematic semantic and quantitative transformations and distinguish which of the functions of language (aesthetic, informational, * Η Κωνσταντίνα Καϊμακάμη είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Π.Μ.Σ. «Κείμενα και Πολιτισμός» του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στο οποίο εκπονεί τη διπλωματική της εργασία με τίτλο «Ζητήματα ποιητικής στον Απολλώνιο της Τύρου». Στο συνέδριο συμμετείχε με την υποστήριξη της Α.Μ.Κ.Ε. "Neograeca Medii Aevi Hans und Niki Eideneier".

In The Dance Continues, David Gyeong Han offers a deeply moving and accessible exploration of the Nuu-chah-nulth people's spiritual world-particularly through the lens of the Tloo-qwahnah (wolf dance) ritual. Drawing on personal stories, theological insight, and years of relationship with Indigenous communities on Vancouver Island, Han invites readers into a sacred journey of remembrance, resistance, and renewal.

538 TULSA LAWJOURNAL [Vol. 34:537 The division between public and private spaces describes the fundamental basis of the way in which modern Western liberal society2 has made room for such difference as it is willing to tolerate? This essay represents an attempt to illuminate ...

for the past forty years, yet the reason for the decline has remained elusive. This Article puts forward a novel theory situating public employee speech in larger structural transformations in governmental organization. It identifies a "public/private convergence," the main feature of which is that public officials are increasingly viewed as private employees, resulting in a significant erosion of their free speech rights. This erosion is exacerbated by rising levels of privatization and civil service reforms exhibiting the same mode of thought: that public employees are no different from private employees. These trends have far reaching First Amendment implications that up until now have remained largely unexplored. Against this background, this Article argues that the privatization of public employee speech doctrine should be reconsidered for three main reasons. First, it overlooks the ways in which the public sector does not operate like the market. Second, it risks eroding the unique norms and culture the civil service aims to foster. Finally, it undermines a system of internal checks on state power that are especially important given the reduction in external monitoring capacity. Accordingly, the Article proposes two directions for reform: a doctrinal framework that resolves the problems with the Court's current position, and a new governance framework that relies on internal regulatory channels to encourage public employee voice.

What is meant by lace in the seventeenth century? The word had many different connotations in the seventeenth century from a lace to lace clothes together, through what today would be called braids, to needle laces and bobbin laces. This will examine how and where lace was made, who sold it, and who made it. Looking at images of surviving lace it will discuss how fashionable it was, who wore it and what garments they wore it on. What were the status implications of wearing lace. How much did people pay for lace, and could they afford it.

Είναι περισσότερο γνωστός για την καινοτόμο χρήση των «ετερωνύμων», ξεχωριστών λογοτεχνικών προσωπικοτήτων με τα δικά τους μοναδικά στυλ και φιλοσοφίες, τις οποίες δημιούργησε για να εξερευνήσει σύνθετα θέματα ταυτότητας, ύπαρξης και αυτοαντίληψης.

The Bar has been described as a “great self-confident trade-union, whose laws are mainly the inherited tradition of etiquette and not formal rules in black and white”, court dress is one of the rules of etiquette passed down over seven centuries. This contribution gives a short exposition of the history  of the robes worn at the South African bar and in most common law countries.

"Fashion Projects" was founded in New York in 2005 as a zine. It gradually morphed into a larger journal straddling the academic and general interest worlds, with international distribution and an ardent readership. It served as a platform to highlight the importance of fashion within current critical discourses through long-form interviews with a range of curators, critics, artists, and designers. This book collects the best articles from the journal, most issues of which are now unavailable.

From exploring the rise of digital fashion media with Penny Martin (the founding editor-in-chief of SHOWstudio) to the continued importance of connoisseurship with Harold Koda (former curator-in-chief of the Met's Costume Institute), the anthology records the increasing centrality of fashion to contemporary critical discourse. The book is an index of a particular time within the fashion studies landscape and the attendant fields of fashion writing, fashion curation, and critical fashion practice during which the field witnessed a meteoric rise.

Unlike many other wardrobe classics, the camo jacket has undergone a makeover. It was first created for survival and functionality, but over time it evolved into a potent representation of style, identity, and defiance. The insertion of patches—personality symbols sewn onto a piece of military equipment—is one of its most notable developments. The evolution of the camouflage jacket with patches from battlefields to shops can be divided into four phases.

As the vulnerable bodies cross the borders ,they create starting from scratch an unsettled space -timeat a given space each time.The actions of the Nomadic Architecture take place publicagreasand in urban voids....Τα σώματα ευάλωτα δημιουργούν καθε φορά ,ξεκινώντας απο την αρχή,ενα μεταβαλλόμενο χωροχρόνο σ ενα τόπο,διασχίζοντας τα σύνορα.Οι δράσεις της Νομαδικής Αρχιτεκτονικής γίνονται στον δημόσιο χώρο και στα αστικά κενά.