Bloomery Forges

A new process of making iron, using a blast furnace and a forge, both powered by water, was introduced into the Weald in the 1490s, and spread to other parts of England and Wales from the 1550s. This book provides a history of every ironworks of the charcoal blast furnace period, except the Weald. It also covers early coke ironworks (built before 1815) and water-powered bloomeries (of the previous technology). After introductory material on the industry generally, each chapter deals with the ironworks of one district, including also other water-powered mills processing iron, steel furnaces, early ironworks powered by steam engines, and a few other works. Blade mills (and cutlers wheels), which provided the initial cutting edge for tools are not included in those areas where they are ubiquitous. The period covered is an era in the technology of an important industry in Great Britain.

Accounts survive for bloomery that operated in Clun Park, near Llantrisant, Glamorgan in the 1530s.  At the end of the century, a blast furnace was built nearby.  The article considers both ironworks and 19th century and later mentions of them

Ogromny rozwój hutnictwa żelaza jaki nastąpił na ziemiach polskich za sprawą ludności kultury przeworskiej w pierwszych wiekach po Chr. spowodował zapewne wyraźny wzrost kowalstwa. Tymczasem kuźnie są prawie nieznane, co pozostaje w rażącej dysproporcji w stosunku do ogromnej liczby stanowisk związanych z wytopem. W procesie dymarskim otrzymywano żelazo, które musiało być oczyszczane i kompaktowane. Warsztat hutnika był zatem ściśle związany z pracownią kowala, który odpowiadał za dalszą jego obróbkę. Nie wiemy jednak, czy oczyszczaniem łupek zajmowali się prowadzący wytop hutnicy, czy kowale wykonujący konkretne przedmioty.
Nieliczne znaleziska archeologiczne wskazują, że obróbkę kowalską prowadzono poza miejscem wytopu żelaza, w strefach produkcyjnych osad. Funkcje palenisk kowalskich nie pełniły jednak znane z licznych stanowisk prostokątne paleniska z kamieniami. Ich wielkość ale przede wszystkim brak odpadów powstających w kuźniach, wyklucza takie ich przeznaczenie.
Podczas obróbki plastycznej powstaje przede wszystkim zendra – drobne płytki tlenków żelaza tworzące się na powierzchni kutego przedmiotu. W wyniku innych operacji, jak zgrzewanie i nawęglanie w paleniskach kowalskich tworzyła się też pewna ilość żużla, w formie miseczek lub dysków zbudowanych z resztek żużli, płytek zendry oraz stopionej wylepy palenisk.

Founded early in the 19th century, the ironworks at Clintonville in the Adirondack region of upstate New York rapidly rose to prominence as the world's largest bloomery forge and provided the bloom-iron industry with the earliest known application of hot blast to forge operation. The works included mining, smelting, and manufacturing, with an approach that emphasized direct control of the resources necessary for production. This research looks at Clintonville in relation to other bloomery forge sites of the region and explores the importance of ore, charcoal, and power sources as variables in determining forge location. With respect to scale, comparative historical research demonstrates a variety of modes of operation, with Clintonville eventually becoming eclipsed by companies that consolidated multiple enterprises. Findings provide insight into the layout and operation of Clintonville's large bloomery facility, combining rich historical documentation with four seasons of excavations at the forge site. The archaeological discoveries include features of charcoal storage, trip hammer and waterwheel setup, tailraces, a blacksmith forge, and remains of several of the 16 bloomery forges that once stood within the main forge building. Consideration is also given to individuals who contributed to the success of Clintonville's industrial endeavors and who represent a component that was fundamental to the progression of the 19th-century bloom-iron industry overall.