BIOLOGICALLY ACTIVE SUBSTANCES

Data: 3.07.2025 Niniejszy raport stanowi opis obserwacji indywidualnego przypadku i nie jest badaniem klinicznym. Celem opracowania jest przedstawienie subiektywnych wrażeń po zastosowaniu eksperymentalnej nanoformulacji propolisu, w warunkach niekomercyjnych i nieinterwencyjnych.

Salmon bones (waste) were deodorized by washing with aq. solns. of H 2O2 (cone. 5%), citric acid (5%) and EtOH (85%) and tested for odor by gas-chromatog., mass spectrometric and olfactometric anal, of headspace gases. The odors were tested by 3 independent panelists. The highest odor mitigation efficiency was detd. for H2O2 and citric acid treatment of the bones.

The purpose of this work was to compare the content of bioactive substances in organic and conventiona l spice plants. The research material consisted of following species of pice plants: lemon balm, lovage, mint, thyme and sage. The plants were cultivated in organic and conventional farms. As a result of the research it was concluded that spice lants from organic production in comparison with spice plants from con ve tional production contained significantly higher l vel of dry matter and total phenolic acids, but plants from conventio al production contained more vitamin C and total f l vonoids. Because of the high content of important bioactive compound s, herbs should be recommended to improve our diet and for prophylaxis of health, especially organically produced he rbs, which have a particularly diverse composition f phenolic compounds.

Summary Lake Baikal, located in the southern part of Siberia, separates the Irkutsk Oblast from the current Republic of Buryatia. From the southwestern end of the lake, the Sayan mountain range stretches towards Altai. In Buryatia, at the foot of the Eastern Sayan and on the border of the Tunkin Valley, lies the village of Arshan, known for its mineral waters. In this region, located at the junction of high mountains and the vast Irkut valley, many species of plants that are growing in nature are used in traditional medicine. An important context is the ethnic and religious diversity of the inhabitants of Buryatia, hence in this area we can also encounter traditional Tibetan or Mongolian medicine, and even shamanic practices. The work is a summary of the visit to the Arshan herbal market, the description is based on interviews with sellers and our own observations. The medicinal raw materials offered on the market are mainly dried plants, their secretions (e.g. res-

Tłuszcze naturalne bogate w jedno-i wielonienasycone kwasy tłuszczowe są podstawowymi składniami żywności, które w istotny sposób wpływają na prawidłowe funkcjonowanie organizmu człowieka. Niestety tłuszcze te charakteryzują się niską stabilnością, głównie ze względu na dużą podatność na procesy utleniania. Stosuje się wiele zabiegów w celu wyeliminowania tych niekorzystnych przemian. Wykorzystywane obecnie przeciwutleniacze komercyjne, pomimo licznych zalet, mogą wzbudzać kontrowersje związane z niepożądaną aktywnością biologiczną lub niską stabilnością w warunkach przetwarzania żywności. Z tego powodu dąży się do poszukiwania nowych przeciwutleniaczy, które mogłyby stanowić alternatywę dla obecnie stosowanych przeciwutleniaczy. Celem niniejszej pracy było opracowanie metody otrzymywania wybranych, długołańcuchowych estrów kwasu ferulowego. Dokonano identyfikacji otrzymanych przeciwutleniaczy na podstawie wyników badań spektroskopowych i analizy elementarnej. Przeprowadzono analizę termiczną estrów, która obejmowała analizę termograwimetryczną (TG) oraz skaningową kalorymetrię różnicową. Uzyskane wyniki porównano z wynikami uzyskanymi dla wolnego kwasu ferulowego oraz danymi literaturowymi dotyczącymi popularnych przeciwutleniaczy komercyjnych. W pracy dokonano również wstępnego porównania właściwości przeciwutleniających ferulanu tetradcylu i BHT. Słowa kluczowe: przeciwutleniacze, kwas ferulowy, długołańcuchowe estry kwasu ferulowego, stabilność termiczna, przeciwutleniacze syntetyczne Wprowadzenie Butylohydroksytoluen (BHT) jest przeciwutleniaczem syntetycznym, stosowanym w wielu gałęziach przemysłu. W przemyśle spożywczym BHT wykorzystywany jest do stabilizowania olejów roślinnych, tłuszczów zwierzęcych, przypraw, orzechów,

Częstość występowania problemów skórnych prowokowanych przez kosmetyki wśród pracowników i klientów salonów kosmetycznych The frequency of skin problems caused by cosmetics among employees and customers of beauty salons mgr Roksana Duda 1 , dr n. med. Grażyna Kamińska-Winciorek 2 , prof. UJ dr hab. n. med. Radosław Śpiewak 1 1 Zakład Dermatologii Doświadczalnej i Kosmetologii, Uniwersytet Jagielloński Kierownik: prof. UJ dr hab. n. med. Radosław Śpiewak 2 Ośrodek Wczesnej Diagnostyki i Leczenia Nowotworów w Katowicach Streszczenie: W populacji generalnej wzrasta częstość występowania działań niepożądanych kosmetyków. Najbardziej narażeni na nie są, z racji wykonywanego zawodu i nieustannego kontaktu, kosmetolodzy i kosmetyczki. Cel pracy: Zbadanie częstości występowania wśród pracowników salonów kosmetycznych (respondentów) problemów skórnych prowokowanych przez środowisko ich pracy, ze szczególnym uwzględnieniem kosmetyków. Dodatkowym celem pracy było oszacowanie częstości działań niepożądanych kosmetyków, które to działania respondenci zaobserwowali u swoich klientów. Materiał i metody: Badaniem kwestionariuszowym objęto 100 pracowników salonów piękności. Zastosowano modyfikację ankiety opracowanej przez Doryńską i Śpiewaka (2010), dotyczącej częstości występowania problemów skórnych w salonach kosmetycznych. Wyniki: Występowanie problemów skórnych związanych z używaniem kosmetyków lub innych substancji stosowanych w salonach kosmetycznych potwierdziło 20% pracowników salonów kosmetycznych, a 67% ankietowanych spotkało się z takimi problemami u klientów. Wnioski: U co piątego pracownika salonu kosmetycznego występują problemy skórne prowokowane przez środowisko pracy. Spośród pracowników, u których takie problemy występują, połowa udaje się z tego powodu do lekarza. Ponad połowa pracowników salonów kosmetycznych styka się z działaniami niepożądanymi kosmetyków u swoich klientów.

As enteric neurons are regarded to be highly adaptive in their response to various pathological states, including inflammation, it appears to be of interest to study the chemical coding of neurons in the intramural ganglia of the ileum wall in the course of porcine proliferative enteropathy (PPE) evoked by Lawsonia intracellularis. The study was performed on 12 juvenile pigs of the Large White Polish breed. The pigs were divided into the control (C, n = 6) group and the group consisting of pigs with clinically diagnosed Lawsonia intracellularis infection (E, n = 6). In E group animals the infection was confirmed with a PCR-based test. All the animals were sacrificed and segments of the ileum being pathologically changed were processed for double-labelling immunofluorescence using antibody against protein gene-product 9.5 (PGP 9.5) combined with antibody for dopamine β-hydroxylase (DβH), vesicular acetylcholine transporter (VAChT) or nitric oxide synthase (NOS). Immunohistochemistry revealed in the inner submucous plexus (ISP) and outer submucous plexus (OSP) an increase of the number of neurons containing DβH and VAChT in the E group. Interestingly, a decrease in the number of DβH-and VAChT-positive neurons in meynteric plexus (MP) ganglia of the E group animals was observed. The most remarkable difference in the chemical coding of enteric neurons between the control and PPE-suffering pigs was a significant increase of the number of NOS-positive nerve cells in the MP and OSP of the infected animals. The present results show that acetylcholine, catecholamines and NO may be involved in the regulation of functions of the porcine enteric nerve pathways not only under physiological, but also pathological conditions.

As enteric neurons are regarded to be highly adaptive in their response to various pathological states, including inflammation, it appears to be of interest to study the chemical coding of neurons in the intramural ganglia of the ileum wall in the course of porcine proliferative enteropathy (PPE) evoked by Lawsonia intracellularis. The study was performed on 12 juvenile pigs of the Large White Polish breed. The pigs were divided into the control (C, n = 6) group and the group consisting of pigs with clinically diagnosed Lawsonia intracellularis infection (E, n = 6). In E group animals the infection was confirmed with a PCR-based test. All the animals were sacrificed and segments of the ileum being pathologically changed were processed for double-labelling immunofluorescence using antibody against protein gene-product 9.5 (PGP 9.5) combined with antibody for dopamine β-hydroxylase (DβH), vesicular acetylcholine transporter (VAChT) or nitric oxide synthase (NOS). Immunohistochemistry ...

1Katedra Chemii, Wydział Technologii Drewna, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Kierownik Katedry: dr hab. n. leśn. Izabela Ratajczak 2Zakład Biologii Komórki, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Kierownik Zakładu: dr hab. n. biol. Andrzej Lesicki, prof. UAM 3Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu Dyrektor Instytutu: dr hab. inż. Małgorzata Zimniewska, prof. IWNiRZ

Відомості щодо токсичності за фітотестом з Lepidium sativum L. для ароматизованих паперових серветок та деяких синтетичних миючих засобів для дитячої білизни (зокрема, безфосфатного порошку), які широко застосовуються у побуті, відсутні.
Метою даної роботи було дослідження токсичності деяких побутових засобів (ароматизованих паперових серветок та синтетичних миючих засобів для дитячої білизни) за ростовим тестом з L. sativum.
Методологія. Досліджували 2 види ароматизованих паперових серветок та 3 види синтетичних миючих засобів для дитячої білизни (за концентрації водних розчинів 0,05 % та 0,1 %) виробництва України. Дослідження здійснювали загальновідомим методом фітотестування з використанням як тест-рослини L. sativum (виробник насіння ТзОВ «Свитязь», Україна), у якої на 3-ю добу визначали енергію проростання, на 5-у добу – схожість та біометрико-морфометричні показники (довжину коріння та надземної частини проростків). За одержаними результатами розраховували фітотоксичні індекси – індекс схожості насіння та індекс довжини коріння. Результати оброблено статистично.
Наукова новизна. Вперше у фітотесті з L. sativum показано відсутність токсичності у ароматизованих паперових серветок та екстремальну й середню токсичність, залежно від концентрації та різновиду, у досліджуваних синтетичних засобів для прання дитячої білизни. Відзначено необхідність звернення уваги на наявність у складі, крім інших сполук, стимуляторів росту рослин, які можуть маскувати токсичність досліджуваних розчинів у ростових фітотестах.
Висновки. Встановлено, що досліджувані ароматизовані паперові серветки не проявляють фітотоксичності (тест-показники L. sativum у межах контрольних значень), а серед досліджуваних синтетичних миючих засобів для дитячої білизни найбільшу токсичність за фітотестом з L. sativum проявляє безфосфатний порошок для дитячої білизни. Для досліджуваного водного розчину безфосфатного порошку встановлено середню токсичність за концентрації 0,05 % (інгібування росту коріння проростків майже на 30 %) та екстремальну токсичність за концентрації 0,1 % (інгібування росту коріння проростків майже на 100 %). Відсутність фітотоксичних властивостей у кондиціонера-ополіскувача з соком листя алое вера вказує на необхідність звернення уваги на наявність стимуляторів росту рослин у складі засобів, що може вплинути на результат ростового фітотесту. За теоретичним аналізом токсичних властивостей сполук-складових досліджуваних синтетичних миючих засобів та за результатами дослідження фітотоксичності засобів встановлено їх потенційний негативний вплив як на здоров’я людини, так і на стан навколишнього середовища.

Streszczenie. Celem badań było określenie wpływu wielkości dodatku izolatu białka sojowego, hydrokoloidów polisacharydowych, preparatu błonnika pokarmowego oraz substancji smakowo-zapachowych na jakość napojów sojowych. Dodatek gumy guar w większym stopniu podnosił stabilność napoi sojowych niż dodatek mączki chleba świętojańskiego, przy czym wyżej oceniono cechy sensoryczne napoi zawierających mączkę chleba świętojańskiego. Pod względem właściwości fizykochemicznych i cech sensorycznych najwyżej, spośród badanych, oceniono próbkę napoju zawierającą 3,48% izolatu białka sojowego, 0,5% mączki chleba świętojańskiego oraz 0,5% błonnika. Rodzaj substancji smakowo-zapachowych miał wpływ na ogólną ocenę sensoryczną napojów. Najwyższym stopniem pożądalności konsumenckiej charakteryzował się napój o smaku malinowym. Słowa kluczowe: napój sojowy, izolat białka sojowego, hydrokoloidy, błonnik WSTĘP Preparaty białkowe z soi mają zarówno dużą wartość odżywczą, jak również atrakcyjne właściwości funkcjonalne. Wartość odżywcza białek sojowych jest porównywalna z wartością białek mięsa, mleka i jaja kurzego. Wskaźnik PDCAAS (Protein Digestability Corrected Amino Acids Score), uwzględniający rzeczywistą strawność białka oraz zdolność pokrycia przez białko zapotrzebowania na aminokwasy egzogenne najbardziej wymagającej grupy społecznej, tj. dzieci w wieku 2-5 lat, wynosi dla białka sojowego 1,00, czyli podobnie jak dla jaja kurzego [Henley i Kuster 1994, Messina 1995]. Spożywanie białek sojowych i substancji im towarzyszących ma znaczący wpływ na zdrowie człowieka, a szczególnie na mniejszą zapadalność na choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, choroby kości i również ograniczenie dolegliwości u kobiet

Streszczenie. Celem badań było określenie wpływu wielkości dodatku izolatu białka sojowego, hydrokoloidów polisacharydowych, preparatu błonnika pokarmowego oraz substancji smakowo-zapachowych na jakość napojów sojowych. Dodatek gumy guar w większym stopniu podnosił stabilność napoi sojowych niż dodatek mączki chleba świętojańskiego, przy czym wyżej oceniono cechy sensoryczne napoi zawierających mączkę chleba świętojańskiego. Pod względem właściwości fizykochemicznych i cech sensorycznych najwyżej, spośród badanych, oceniono próbkę napoju zawierającą 3,48% izolatu białka sojowego, 0,5% mączki chleba świętojańskiego oraz 0,5% błonnika. Rodzaj substancji smakowo-zapachowych miał wpływ na ogólną ocenę sensoryczną napojów. Najwyższym stopniem pożądalności konsumenckiej charakteryzował się napój o smaku malinowym. Słowa kluczowe: napój sojowy, izolat białka sojowego, hydrokoloidy, błonnik WSTĘP Preparaty białkowe z soi mają zarówno dużą wartość odżywczą, jak również atrakcyjne właściwości funkcjonalne. Wartość odżywcza białek sojowych jest porównywalna z wartością białek mięsa, mleka i jaja kurzego. Wskaźnik PDCAAS (Protein Digestability Corrected Amino Acids Score), uwzględniający rzeczywistą strawność białka oraz zdolność pokrycia przez białko zapotrzebowania na aminokwasy egzogenne najbardziej wymagającej grupy społecznej, tj. dzieci w wieku 2-5 lat, wynosi dla białka sojowego 1,00, czyli podobnie jak dla jaja kurzego [Henley i Kuster 1994, Messina 1995]. Spożywanie białek sojowych i substancji im towarzyszących ma znaczący wpływ na zdrowie człowieka, a szczególnie na mniejszą zapadalność na choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, choroby kości i również ograniczenie dolegliwości u kobiet

Streszczenie. Celem badań było określenie wpływu wielkości dodatku izolatu białka sojowego, hydrokoloidów polisacharydowych, preparatu błonnika pokarmowego oraz substancji smakowo-zapachowych na jakość napojów sojowych. Dodatek gumy guar w większym stopniu podnosił stabilność napoi sojowych niż dodatek mączki chleba świętojańskiego, przy czym wyżej oceniono cechy sensoryczne napoi zawierających mączkę chleba świętojańskiego. Pod względem właściwości fizykochemicznych i cech sensorycznych najwyżej, spośród badanych, oceniono próbkę napoju zawierającą 3,48% izolatu białka sojowego, 0,5% mączki chleba świętojańskiego oraz 0,5% błonnika. Rodzaj substancji smakowo-zapachowych miał wpływ na ogólną ocenę sensoryczną napojów. Najwyższym stopniem pożądalności konsumenckiej charakteryzował się napój o smaku malinowym. Słowa kluczowe: napój sojowy, izolat białka sojowego, hydrokoloidy, błonnik WSTĘP Preparaty białkowe z soi mają zarówno dużą wartość odżywczą, jak również atrakcyjne właściwości funkcjonalne. Wartość odżywcza białek sojowych jest porównywalna z wartością białek mięsa, mleka i jaja kurzego. Wskaźnik PDCAAS (Protein Digestability Corrected Amino Acids Score), uwzględniający rzeczywistą strawność białka oraz zdolność pokrycia przez białko zapotrzebowania na aminokwasy egzogenne najbardziej wymagającej grupy społecznej, tj. dzieci w wieku 2-5 lat, wynosi dla białka sojowego 1,00, czyli podobnie jak dla jaja kurzego [Henley i Kuster 1994, Messina 1995]. Spożywanie białek sojowych i substancji im towarzyszących ma znaczący wpływ na zdrowie człowieka, a szczególnie na mniejszą zapadalność na choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, choroby kości i również ograniczenie dolegliwości u kobiet

Streszczenie. Celem badań było określenie wpływu wielkości dodatku izolatu białka sojowego, hydrokoloidów polisacharydowych, preparatu błonnika pokarmowego oraz substancji smakowo-zapachowych na jakość napojów sojowych. Dodatek gumy guar w większym stopniu podnosił stabilność napoi sojowych niż dodatek mączki chleba świętojańskiego, przy czym wyżej oceniono cechy sensoryczne napoi zawierających mączkę chleba świętojańskiego. Pod względem właściwości fizykochemicznych i cech sensorycznych najwyżej, spośród badanych, oceniono próbkę napoju zawierającą 3,48% izolatu białka sojowego, 0,5% mączki chleba świętojańskiego oraz 0,5% błonnika. Rodzaj substancji smakowo-zapachowych miał wpływ na ogólną ocenę sensoryczną napojów. Najwyższym stopniem pożądalności konsumenckiej charakteryzował się napój o smaku malinowym. Słowa kluczowe: napój sojowy, izolat białka sojowego, hydrokoloidy, błonnik WSTĘP Preparaty białkowe z soi mają zarówno dużą wartość odżywczą, jak również atrakcyjne właściwości funkcjonalne. Wartość odżywcza białek sojowych jest porównywalna z wartością białek mięsa, mleka i jaja kurzego. Wskaźnik PDCAAS (Protein Digestability Corrected Amino Acids Score), uwzględniający rzeczywistą strawność białka oraz zdolność pokrycia przez białko zapotrzebowania na aminokwasy egzogenne najbardziej wymagającej grupy społecznej, tj. dzieci w wieku 2-5 lat, wynosi dla białka sojowego 1,00, czyli podobnie jak dla jaja kurzego [Henley i Kuster 1994, Messina 1995]. Spożywanie białek sojowych i substancji im towarzyszących ma znaczący wpływ na zdrowie człowieka, a szczególnie na mniejszą zapadalność na choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, choroby kości i również ograniczenie dolegliwości u kobiet

nr 4 TOM 20 październik – grudzień 2016 Kwas 2,5-furanodikarboksylowy jako potencjalny składnik kopolimerów o właściwościach elastomerowych Praca stanowi przegląd literatury na temat kwasu 2,5-furanodikarboksylowego, zaliczanego do grona najbardziej obiecujących monomerów pochodzenia roślinnego. Wykazuje podobieństwo pod względem budowy chemicznej oraz reaktywności do kwasu tereftalowego (PTA), głównego monomeru w syntezie poliestrów oraz estrowych elastomerów termoplastycznych. Opisano sposoby jego syntezy z biomasy (polisacharydów, skrobi lub ligninocelulozy), a także jego potencjalne zastosowania oraz prace badawcze nad charakterystyką elastomerów termoplastycznych z jego udziałem. Jak pokazują wyniki badań, zastąpienie PTA kwasem FDCA w estrowych segmentach sztywnych nie pogarsza właściwości kopolimerów, nadal zachowują one cechy elastomerów i łatwość przetwórstwa. Słowa kluczowe: kwas 2,5-furanodikarboksylowy, elastomery termoplastyczne, biomasa, monomery pochodzenia roślinnego.

Opracowanie procedury oznaczania lotnych produktów utlenienia olejów roślinnych techniką statycznej analizy fazy nadpowierzchniowej * The development of a new procedure for determination of volatile oxidation products in edible oils with the use of static headspace analysis Słowa kluczowe: oleje roślinne, analiza fazy nadpowierzchniowej, kapilarna chromatografia gazowa, lotne markery utleniania, promieniowanie UV W publikacji przedstawiono dobór optymalnych parametrów w celu opracowania nowej metody diagnozowania jakości olejów poprzez oznaczenie lotnych związków będących produktami reakcji utleniania olejów. Próbki rafinowanych olejów roślinnych przed analizą poddano procesowi przyspieszonego utleniania, stosując naświetlanie promieniowaniem ultrafioletowym (12 W, 254 nm). Jako technikę ekstrakcji lotnej frakcji próbki zastosowano statyczną analizę fazy nadpowierzchniowej (HSA). Dobrano optymalne parametry tej techniki (objętość próbki 8 ml, czas i temperatura termostatowania odpowiednio 20 min i 80°C, objętość dozowanej do kolumny fazy nadpowierzchniowej 0,16 cm 3). Wyznaczono również niektóre parametry walidacyjne. Precyzja i czułość metody wyrażone jako współczynnik zmienności CV (< 20%) i granica wykrywalności LOD (w przedziale 3-50 mg/kg) są zadowalające dla tego typu oznaczeń. Oznaczenie składu próbek dokonano na podstawie czasów retencji substancji wzorcowych stosując kapilarną chromatografię gazową z detektorem płomieniowojonizacyjnym (kolumna SPB-20, Supelco, 30 m × 0,25 mm × 1 µm).

Разработана методика количественного определения суммы флавоноидов в листьях боярышника кроваво-красного методом дифференциальной спектрофотометрии при длине волны 392 нм в пересчете на 2’’-O-рамнозид витексина. Ошибка единичного определения суммы флавоноидов в листьях боярышника кроваво-красного с доверительной вероятностью 95 % составляет ± 1,57 %. Содержание суммы флавоноидов в листьях боярышника кроваво-красного варьирует от (2,65 ± 0,05) до (3,53 ± 0,06) %.

Roślinne adaptogeny wykazują wiele efektów farmakologicznych w organizme ludzkim, charakteryzując się jednocześnie dużym bezpieczeństwem stosowania. Liczne substancje roślinne, obdarzone właściwościami adaptogennymi, wywodzą się z Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM). Część z nich znalazła również zastosowanie w konwencjonalnej medycynie zachodniej. Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie potencjału terapeutycznego trzech gatunków roślin z rodzaju Scutellaria L. (tarczyca), charakteryzujących się aktywnością adaptogenną. Tarczyce: bajkalska (Scutellaria baicalensis Georgi.) oraz brodata (Scutellaria barbata D.Don.) to dwa gatunki azjatyckie wykorzystywane w TCM, natomiast tarczyca bocznokwiatowa (Scutellaria lateriflora L.) jest taksonem rodzimym flory Ameryki Północnej, stosowanym pierwotnie w medycynie ludowej Indian. Głównymi składnikami tarczyc, którym przypisuje się właściwości adaptogenne są składniki polifenolowe z grupy flawonów (głównie: bajkaleina, bajkalina, wogonin...

Nowadays, multidrug antimicrobial resistance is a very common issue globally. Antimicrobial resistance is fueling the fire, and it has been noted that infectious disease incidence and deaths are rising throughout the world. Many pathogens have been reported to develop resistance to these synthetic and semi-synthetic drugs leading to minimized efficacy and resulting in substantial economic losses all over the world. A new approach for choosing natural extracts of plants and fungi as medicines and natural antibacterial agents has been developed to address this challenge. According to recent investigations and research, mushrooms and their extracts contain bioactive compounds that can be used as a natural antibacterial alternative against a number of bacterial species. In addition to having medical properties like antibacterial, anticancer, and antioxidant activity, mushrooms are a highly nutritious food source. The present study emphasized on the antimicrobial resistance, mechanisms a...

The aim of the present investigation is to examine the collected wild mushroom for their in-vitro antibacterial activity and cultivation of potential mushroom strains. Methods: screening of mushrooms for in-vitro antibacterial activity against six pathogenic bacteria i.e. Bacillus subtilis (B. subtilis), Streptococcus pyogenes (S. pyogenes), Escherichia coli (E. coli), Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae), Salmonella typhimurium (S. typhimurium), Enterococcous sp. (E. coccous) by agar well diffusion method. Result: Pleurotus sajor-caju showed the maximum zone of inhibition against all the pathogenic bacteria. Conclusion: From the result we conclude that the mushroom Pleurotus sajor-caju is potent for antibacterial activity.

Suszenie surowców zielarskich jest podstawowym sposobem ich utrwalania, a wydajność tego procesu określa się współczynnikiem usychalności. Celem pracy było zebranie i wstępne przeanalizowanie współczynników usychalności zamieszczonych w publikacjach z zakresu zielarstwa, by stanowiło to impuls do dalszych badań w tym zakresie. Podawana usychalność surowców zielarskich często się różni, co może wynikać z różnic charakterystyki porównywanych surowców przed suszeniem i po suszeniu (kwiaty–kwiatostany, okorowany–nieokorowany, otarty lub nieotarty, z nasionami lub bez nasion), różnice te mogą wynikać również z niejednakowego stopnia dosuszenia surowca oraz miejsca jego pozyskania. Usychalność surowców ma duże znaczenie dla praktyki zielarskiej, ponieważ umożliwia określenie zapotrzebowania na surowiec zielarski i racjonalną gospodarkę ograniczonymi i cennymi zasobami roślin, szczególnie tych pozyskiwanych ze stanu naturalnego. Wydajność procesu suszenia, pomimo że w dużej mierze zależy o...

Wiedza − − − − zdrowie − − − − uroda cz. II OFICYNA WYDAWNICZA PWSZ W NYSIE NYSA 2014 RECENZENCI prof. dr hab. n. farm. Ryszard Glinka prof. zw. dr. hab. n. med. Maria Wardas REDAKTOR NACZELNY Serii wydawniczej dr inż. Tomasz Malczyk KOMITET NAUKOWY dr hab. n. farm. Marian Sosada dr hab. n. med. Zbigniew Ciemniewski dr hab. n. med. Teresa Kokot dr hab. n. med. Elżbieta Poniewierka dr n. med. Wiesława Huńka-Żurawińska dr inż. Ewa Malczyk REDAKCJA TECHNICZNA mgr Wioletta Skubel KOREKTA I ADJUSTACJA mgr Ewa Bernat PROJEKT GRAFICZNY OKŁADKI mgr Ryszard Szymończyk SEKRETARZ OFICYNY doc. dr Tomasz Drewniak Monografia poglądowa nr 8 Seria wydawnicza: Zarządzanie Wiedzą w Regionie (nr 9

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Streszczenie. Celem pracy było określenie wpływu stężenia agaru oraz dodatku substancji słodzącej na właściwości mechaniczne żelu. Badano aktywność wody i wskaźnik synerezy żeli o zróżnicowanym stężeniu agaru w zakresie 0,5-5%. Wyznaczono również wybrane cechy żeli agarowych z dodatkiem fruktozy, glukozy i sorbitolu. Właściwości mechaniczne żelu badano w teście ściskania, analizując siłę przy odkształceniu ε = 15% oraz moduł sprężystości. Wzrost stężenia agaru wpływał na uzyskanie sprężystego, stabilniejszego żelu, o większej wytrzymałości mechanicznej, mniej podatnego na synerezę. Dodatek substancji słodzącej w zakresie do 20% powodował wzrost siły i modułu sprężystości żelu agarowego. Zwiększenie stężenia tych substancji w zakresie od 20 do 60% prowadziło do zmniejszenia odporności i stabilności żelu. Wśród badanych substancji słodzących żel z fruktozą był mniej podatny na synerezę i twardszy niż żel z fruktozą czy sorbitolem. Słowa kluczowe: żel agarowy, substancje słodzące, właściwości mechaniczne WSTĘP Żele hydrokoloidowe są przestrzennymi uporządkowanymi strukturami biopolimerowymi powstałymi w wyniku interakcji sąsiadujących cząsteczek. Uzyskana w wyniku żelowania spójna matryca ma zdolność zatrzymywania wody wraz ze składnikami w niej rozpuszczonymi. Powstałe wiązania wewnętrzne, tworzące strukturę żelu, determinują jego stabilność i właściwości mechaniczne [Dłużewska i Krygier 2007]. Zmiany, jakie zachodzą podczas żelowania hydrokoloidów, warunkowane są m.in. stężeniem substancji żelującej, pH, temperaturą i obecnością jonów, np. wapnia [Nussinowitsch i in. 1990]. Przemysł spożywczy wykorzystuje wiele substancji żelujących, które w zależności od stężenia i warunków sporządzenia żelu mogą tworzyć struktury o zróżnicowanej

Malina właściwa (Rubus idaeus L.) jest jedną z najstarszych roślin znanych ludzkości i od wieków wykorzystywana do celów spożywczych oraz leczniczych. O przydatności owoców maliny (Fructus Rubi idaei) i liści (Folium Rubi idaei) decyduje w dużej mierze ich skład chemiczny. Wartość biologiczna owoców maliny właściwej zależy od poziomu antyoksydantów, do których między innymi zalicza się kwas askorbinowy i antocyjany. Natomiast o smaku i aromacie owoców decyduje stopień ich dojrzałości, odmiana, zawartość cukrów prostych, kwasów organicznych oraz substancji lotnych. Owoce maliny są również bogatym źródłem witamin (głównie witaminy C, witamin z grupy B, PP, A, E oraz K), składników mineralnych: potasu (K), wapnia (Ca), magnezu (Mg), żelaza(Fe) oraz w mniejszych ilościach manganu (Mn), miedzi (Cu), cynku (Zn) (dlatego mają działanie odkwaszające, wzmacniają serce i regulują pracę układu nerwowego). Zawierają również spore ilości błonnika i pektyn. Wyniki ostatnich badań naukowych dowiod...

Emulsje są układami nietrwałymi. W celu ich stabilizacji stosuje się m.in. różne substancje chemiczne i związki pochodzenia naturalnego, które poza stabilizacją układów polepszają ich właściwości fizykochemiczne oraz podwyższają wartość odżywczą produktu finalnego. Celem pracy była analiza wpływu dodatku lecytyny i β-glukanu na parametry tekstury, barwy, stabilność fizyczną oraz mikrostrukturę układów emulsyjnych zawierających olej ze słodkich migdałów. Badano emulsje zawierające różny stosunek lecytyny i β-glukanu, analizując ich teksturę, barwę, stabilność i mikrostrukturę. Do pomiaru siły adhezji i twardości wytworzonych emulsji wykorzystano analizator tekstury Texture Analyzer CT3. Barwę wytworzonych emulsji określono za pomocą kolorymetru CR400 firmy Konica Minolta. Natomiast do określenia zmian destabilizacyjnych zachodzących w wytworzonych emulsjach wykorzystano analizator Turbiscan Lab. Mikroskop optyczny Genetic Pro Trino sprzężony z kamerą został wykorzystany do określenia mikrostruktury emulsji. Wyniki i wnioski: Uzyskane wyniki potwierdziły wpływ dodatku obu stabilizatorów, zarówno rodzaju, jak i zmiennych ich ilości. Stwierdzono, że zastosowanie jednego ze stabilizatorów (β-glukanu) było niewystarczające do uzyskania trwałego układu emulsyjnego. Najwyższą fizyczną stabilnością cechował się układ emulsyjny, zawierający samą lecytynę. W układach, gdzie stabilizatorami były lecytyna i β-glukan (w różnych stężeniach), nie uzyskano satysfakcjonującej stabilności. Uzyskane wyniki dowodzą celowości prowadzenia badań nad układami emulsyjnymi z dwoma różnymi substancjami stabilizującymi oraz konieczności kontynuacji prac dotyczących wpływu układu tego typu dodatków stosowanych w zmiennych proporcjach. Taka reformulacja składu może być istotnym czynnikiem podwyższającym stabilność fizyczną układów emulsyjnych oraz zwiększającym ich wartość żywieniową.

Karczoch uprawiany jest jako roślina warzywna w wielu krajach śródziemnomorskich i w Ameryce Północnej, oraz jako roślina lecznicza, głównie w Niemczech i Polsce. Główną grupą substancji aktywnych karczocha są związki polifenolowe. Wyniki badań jednoznacznie potwierdzają cenne właściwości lecznicze karczocha i zasadność zastosowań fitoterapeutycznych. Najważniejsze właściwości lecznicze karczocha to: ochrona i wsparcie funkcji wątroby, aktywność antyoksydacyjna oraz przeciwdrobnoustrojowa. Warzywo to jest również cennym źródłem prebiotyków, głównie inuliny i ma wszystkie zalety żywności funkcjonalnej. Karczoch może być zatem polecany nie tylko jako źródło związków leczniczych, ale także substancji wspomagających układ trawienny.

W pracy analizowano wpływ procesu suszenia konwencjonalnego oraz liofilizacji na zawartość i właściwości przeciwutleniające wybranych składników bioaktywnych w owocach dzikiej róży (Rosa rugosa). Suszenie konwencjonalne (owiewowe) prowadzono w temp. 72 ± 1 ºC w ciągu 37 h, liofilizację w temp. 33 ºC w ciągu 22,5 h (z uprzednim mrożeniem w atmosferze azotu w temp.-20 ºC). Suszone owoce charakteryzowały się małą zawartością frakcji lipidowej (0,67 i 0,88 %), w której oznaczono 19 kwasów tłuszczowych (KT). Ilościowo dominującymi KT były: C18:29c12c, C18:39c12c15c oraz C16:0. Największe różnice stwierdzono pod względem zawartości PUFA: 56,55 g/100 g w liofilizacie i 48,35 g/100 g w suszu konwencjonalnym. Pod względem zawartości kwasu C18:3 9c12c15c w suszu liofilizowanym było go aż o 16 % więcej niż w suszu konwencjonalnym. Zarówno liofilizat, jak i susz tradycyjny zawierały cenne karotenoidy (likopen, -karoten, ζ karoten, luteina, zeaksantyna, rubiksantyna, -kryptoksantyna). Mniejsza zawartość likopenu i rubiksantyny w suszu konwencjonalnym spowodowana była wrażliwością tych związków na podwyższoną temperaturę, którą warunkuje obecność wiązań nienasyconych. Niezależnie od zastosowanej metody suszenia w owocach Rosa rugosa oznaczono dużą zawartość związków polifenolowych: w liofilizacie 245,5 mg GAE/g s.m, w suszu konwencjonalnym 224,55 mg GAE/g s.m. Większą zdolność neutralizacji wolnego rodnika DPPH, wyrażoną jako procent inhibicji, stwierdzono w suszu otrzymanym poprzez liofilizację (średnio 72 %), natomiast w suszu konwencjonalnym wskaźnik inhibicji był niższy i wynosił średnio 49 %.

The cancer cell metabolism leads to micronutrient deficiency of micronutrient deficiency, especially in patients with advanced disease. Various studies in patients with malignant tumors revealed the deficit of certain amino acids (glycine, arginine, cysteine, asparagine, lysine, methionine), vitamins (C, E, D, group B), and a number of trace elements (zinc, manganese, selenium). However, the problem of micronutrient deficiency, as well as the necessity of its correction in cancer patients are not widely recognized and poorly implemented by oncologists. The clinical studies in patients with terminal stage of hepatocellular carcinoma have shown that the use of food supplements affecting the micronutrient metabolism (e. g. Oncoxin) can improve appetite, quality of life and well-being. Furthermore, the ability to improve the 2 months overall survival in this group of patients by using of Oncoxin was demonstrated. Thus, the rational correction of micronutrient deficiency can have a posit...

Background. According to the World Health Organization antibiotic resistance is among the top ten threats to human health, food safety and development. Today antibiotic resistance has reached alarmingly high levels all over the world. Meanwhile, the increase in the synthetic drugs&#39; production has led to the pathogenic mycobiota&#39;s rapid adaptation to the created chemicals, which have a narrow focus of application. That is why in modern biotechnology and pharmacology much attention is paid to natural producers of biologically active compounds, in particular – to xylotrophic fungi. It has been experimentally proven that the xylotrophic macromycete Fomitopsis officinalis or tinder fungus can be considered to be a promising producer of pharmacological substances with a broad spectrum of action. Studies of active metabolites, contained in the mycelial mass, culture fluid of the medicinal xylotrophic macromycete F. officinalis, and determination of their biological action remain re...

S tre szc z e n ie Kwasy fenolowe należą do istotnych składników roślinnych surowców żywnościowych ze względu na ich przeciwutleniające właściwości. W pracy oznaczono ogólną zawartość związków fenolowych oraz zidentyfikowano i dokonano ilościowej analizy następujących fenolokwasów: ferulowego, kawowego, sinapinowego i p-kumarowego w słodzie wyprodukowanym z dwóch odmian jęczmienia. W najwięk szych ilościach występował kwas ferulowy. Ponad 90% kwasów fenolowych występowało w postaci związanej. Dokonano również oceny właściwości przeciwrodnikowych kwasów fenolowych zidentyfiko wanych w słodzie. Największą aktywność przeciwrodnikową w teście z DPPH' wykazał kwas sinapinowy.

Właściwości antyoksydacyjne wybranych preparatów roślinnych Streszczenie: Wolne rodniki i antyoksydanty odgrywają istotną rolę w prawie każdej jednostce chorobowej, dlatego tak istotne jest ich oznaczanie. W literaturze opisanych jest wiele sposobów oznaczania antyoksydantów. Często jednak sumaryczna wielkość całkowity potencjał antyoksydacyjny (CPA) dostarcza więcej informacji o b adanym układzie niż stężenia poszczególnych antyoksydantów. Celem pracy b yło oznaczenie całkowitego potencjału antyoksydacyjnego (CPA) wodnych ekstraktów wyb ranych preparatów roślinnych. Materiał b adawczy stanowiły próbki kudzu, guarany, żeńszenia oraz napoju herbacianego ''Ekoland''. W celu zbadania CPA zastosowano metody spektrofotometryczne (z zastosowaniem rodników DPPH i peroksylowych oraz oznaczanie całkowitego stężenia polifenoli metodą FC), a także wysokosprawną chromatografię cieczową z detekcją elektrochemiczną (HPLC/ED). Wyniki CPA przedstawiono w przeliczeniu na ekwiwalent kwasu galusowego oraz wzajemnie ze sobą skorelowano.

Streszczenie: Toniki oraz maseczki do twarzy są popularnymi kosmetykami stosowanymi do pielęgnacji skóry. Mogą one wykazywać właściwości antyoksydacyjne. Spowalniają procesy starzenia się skóry i pozwalają na zachowanie młodego wyglądu na długi czas. Ab y nadać właściwości antyoksydacyjne preparatom kosmetycznym, można wzb ogacać je w ekstrakty roślinne, które w swoim składzie zawierają antyoksydanty. Miarą właściwości antyoksydacyjnych może b yć całkowity potencjał antyoksydacyjny (CPA), który jest sumą zawartości wszystki ch b adanych w danym materiale antyoksydantów. W pracy wykonano pomiary CPA gotowych masek z glinek kosmetycznych, masek z glinek wzb ogaconych ekstraktami roślinnymi, a także toniku domieszkowanego ekstraktami roślinnymi. W b adaniach zastosowano metody spek trofotometryczne wykorzystujące rodniki DPPH, ABTS •+ oraz wyznaczono całkowite stężenie polifenoli stosując metodę Folina-Ciocalteu'a. W pracy wykonano też wstępne pomiary CPA preparatów kosmetycznych stosując wysokosprawną chromatografię cieczową z detekcją elektrochemiczną (HPLC/ED).

W pracy analizowano wpływ procesu suszenia konwencjonalnego oraz liofilizacji na zawartość i właściwości przeciwutleniające wybranych składników bioaktywnych w owocach dzikiej róży (Rosa rugosa). Suszenie konwencjonalne (owiewowe) prowadzono w temp. 72 ± 1 ºC w ciągu 37 h, liofilizację w temp. 33 ºC w ciągu 22,5 h (z uprzednim mrożeniem w atmosferze azotu w temp.-20 ºC). Suszone owoce charakteryzowały się małą zawartością frakcji lipidowej (0,67 i 0,88 %), w której oznaczono 19 kwasów tłuszczowych (KT). Ilościowo dominującymi KT były: C18:29c12c, C18:39c12c15c oraz C16:0. Największe różnice stwierdzono pod względem zawartości PUFA: 56,55 g/100 g w liofilizacie i 48,35 g/100 g w suszu konwencjonalnym. Pod względem zawartości kwasu C18:3 9c12c15c w suszu liofilizowanym było go aż o 16 % więcej niż w suszu konwencjonalnym. Zarówno liofilizat, jak i susz tradycyjny zawierały cenne karotenoidy (likopen, -karoten, ζ karoten, luteina, zeaksantyna, rubiksantyna, -kryptoksantyna). Mniejsza zawartość likopenu i rubiksantyny w suszu konwencjonalnym spowodowana była wrażliwością tych związków na podwyższoną temperaturę, którą warunkuje obecność wiązań nienasyconych. Niezależnie od zastosowanej metody suszenia w owocach Rosa rugosa oznaczono dużą zawartość związków polifenolowych: w liofilizacie 245,5 mg GAE/g s.m, w suszu konwencjonalnym 224,55 mg GAE/g s.m. Większą zdolność neutralizacji wolnego rodnika DPPH, wyrażoną jako procent inhibicji, stwierdzono w suszu otrzymanym poprzez liofilizację (średnio 72 %), natomiast w suszu konwencjonalnym wskaźnik inhibicji był niższy i wynosił średnio 49 %.

Rośliny są naturalnymi laboratoriami, których wtórny metabolizm produkuje całe bogactwo związków chemicznych o ogromnym potencjale terapeutycznym. Olej ekstrahowany z otrębów ryżowych, stanowiących frakcję uboczną w procesie obróbki brązowego ryżu, obfituje w substancje biologicznie cenne. Jednym z głównych składników oleju ryżowego jest gamma-oryzanol stanowiący mieszaninę będących pochodnymi fitosteroli lub triterpenów oraz kwasu ferulowego. Substraty te charakteryzują się szeroką aktywnością biologiczną ściśle skorelowaną z ich właściwościami chemicznymi. Kluczowe w kontekście poprawy fizjologii i funkcjonowania organizmu są hipocholesterolemiczne oraz antyoksydacyjne właściwości tych związków. Z tego względu coraz więcej badań skupia się na wykorzystywaniu gamma-oryzanolu w terapiach wielu chorób przewlekłych, a nawet jako obiecującego, niefarmakologicznego środka leczniczego wspomagającego leczenie COVID-19 u osób cierpiących na nadwagę. W pracy scharakteryzowano strukturę chem...

Проанализирована взаимосвязь между количеством антиоксидантов и витаминов в рационе питания и стрессоустойчивостью человека. В качестве объекта исследования был выбран продукт «КуЭМсил», в состав которого входят коровье и кобылье молоко, а также специально подобранный симбиоз кумысной закваски, отличающейся выраженной биохимической активностью. Закваска «КуЭМсил» создана на основе культур заквасочных микроорганизмов молочнокислых палочек, лактобацилл подрода Streptobacterium, молочных дрожжей. Результаты исследований показали, что полученный продукт отличается от классического кумыса менее пенящейся консистенцией, кислотностью до 100 о Т, высоким содержанием молочнокислых лактобактерий и достаточно большим содержанием молочных дрожжей. Определена способность чистых культур и симбиотической закваски синтезировать витамины С и В 12 , определено количество витаминов В 1 и В 6 в жидкой симбиотической закваске, готовом жидком и высушенном лиофильным способом кисломолочном продукте «КуЭМсил». По сравнению с чистыми культурами через 16 ч культивирования в комбинированной закваске наблюдалось большее количество витамина С: в среднем в 9 раз. Наименьший синтез витамина С наблюдался у лактосбраживающих дрожжей. Жидкая закваска, готовый продукт «КуЭМсил» и высушенный образец содержат достаточно большое количество витамина В1 = 345±2,8; 320±3,2 и 246±3,1 мкг/л соответственно. По сравнению с пастеризованным молоком количество витамина В1 в закваске жидкой выше в 3,59 раза, в сухом продукте в 2,5 раза. Изучена антиоксидантная активность ферментированного продукта в зависимости от количества введенного 2 лактоферрина в процессе хранения. Установлен рекомендуемый срок хранения «КуЭМсил». Представлены результаты клинической апробации продукта.

Dermocosmetics (active cosmetics, functional cosmetics, cosmeceuticals) are preparations for external use, supporting pharmacotherapy of skin diseases during the active phase of the disease and in remission. They are also used for healthy skin (preventive) care. Historically, topical skin care products have been divided into cosmetics and drugs, as defined by the Federal Food, Drug and Cosmetic Act of 1938. A cosmetic was defined as "articles intended to cleanse, care, beautify and improve the appearance of the skin". Drugs were defined as "products intended to affect the structure or any function of the body, or products intended for use in the diagnosis, treatment, mitigation, treatment or prevention of human diseases". Dermocosmetics (cosmeceuticals) remain cosmetics from a legal point of view, but they fill the gap between cosmetics and drugs. These products achieve a cosmetic effect with active substances however are not subject to drug regulations.

Anticancer activity of vitamin C • In the recent years, the number of studies related to therapeutic function of vitamin C has been increasing. The interest is visible in experimental research in laboratories, as well as in the wide range of new vitamin C formulations in pharmacy. There is also a growing number of clinical trials in oncology that use vitamin C. In science, it is noticeable to extend both, the therapeutic characteristic of vitamin C and to propose solutions of new pharmaceutical formulation for patients. This study concerns the evaluation of biological activity of vitamin C in relation to cancer cells. Cell line B16-F10 (melanoma malignum) and NIH/3T3 (fibroblast) were used. Anticancer activity of vitamin C was assessed both in vitro and with the use laboratory animals. The study showed that vitamin C limits the survival of B16-F10 in dosedependent manner. Furthermore, vitamin C at high doses inhibits tumor angiogenesis in vivo.

Wpływ bazy kosmetycznej na uwalnianie kwasu usninowego Streszczenie Kwas usninowy, należący do kwasów porostowych, odznacza się szerokim spektrum aktywności biologicznej, m.in. działa przeciwdrobnoustrojowo, przeciwzapalnie i promieniochronnie. Znajduje zastosowanie jako składnik leków roślinnych i produktów kosmetycznych. W pracy badano wpływ bazy kosmetycznej (typu emulsji i stopnia rozdrobnienia fazy wewnętrznej) na kinetykę uwalniania kwasu usninowego. Otrzymano dwa typy emulsji-O/W i W/O, o różnym stopniu rozdrobnienia fazy zdyspergowanej, zawierające 0,05% w/w kwasu usninowego. Dla otrzymanych produktów przeprowadzono badania właściwości fizykochemicznych (typ emulsji, stabilność, lepkość, pH, rozmiar kropli fazy zdyspergowanej). Badanie uwalniania kwasu usninowego przeprowadzono w układzie termostatowanych komór dyfuzyjnych, stosując błonę dializacyjną z regenerowanej celulozy. Jako roztwór akceptorowy zastosowano mieszaninę alkoholu etylowego i buforu fosforanowego (PBS) o pH = 7,4 w stosunku EtOH/PBS = 10/90 v/v. Stężenie uwolnionego kwasu analizowano za pomocą spektrofotometru UV-Vis. Uzyskane wyniki wykazały, że emulsje typu O/W w porównaniu z emulsjami typu W/O stanowią dużo skuteczniejszą formę podawania kwasu usninowego do skóry. Po 24 godz. z emulsji typu O/W przeniknęło do roztworu akceptorowego ok. 45% stężenia początkowego kwasu, podczas gdy z emulsji typu W/O ok. 18%.