Alluvial Geomorphology

The Apennine foothills at the southern limit of the Po Plain consist of a belt of coalescent, gravelly, alluvial fans trending to the north, towards the depocenter of the plain. Their aggradation is generally considered to have been controlled by climate and linked to the glacial periods of the Middle and Upper Pleistocene. At the transition from the Upper Pleistocene to the Holocene, aggradation of most of the alluvial fans stopped and their surface was subject to weathering, which resulted in deep, rubified Alfisols (Sols bruns fersiallitiques). These developed mainly during the Boreal and Atlantic periods. Beginning in the Sub-Boreal period, fine-textured alluvial deposits buried the distal margin of the alluvial fans and the soils developed on them. These deposits consist of fine-sized sediments of overbank facies, organised in fining upward sets and intercalated by buried Entisols, Inceptisols and Vertisols. The accumulation of alluvial sediments on the alluvial fans, after the prevailing weathering on their top, indicates a main change in the pedo-sedimentary processes and is related to the climatic change that occured between the end of the Postglacial Hypsithermal period and the beginning of the Neoglacial period. The soils on top of the alluvial fans and in later alluvial deposits show intensive human use and occupation from the Neolithic to the Early Bronze Age, and witness a significant change in land exploitation during the Atlantic/Sub-Boreal transition. During the Neolithic (Atlantic period), agricultural practices linked to shifting agriculture had minimal impact on the vegetation mantle and were limited to the plain areas. By contrast, during the Chalcolithic and the Early Bronze Age (Sub-Boreal period), a rather different mode of land use was adopted, as the result of the newly introduced transhumant pastoralism. Deforestation through slash and burn techniques was very intense and widespread, extending far beyond the boundary of the plain, deep inside the mountain range, affecting the Po Plain and the adjoining Apennines. This case study presents an argument for seeing climate change and human activity (deforestation by fire, agriculture and pastoralism) as synergic phenomena that shaped the prehistoric landscape.

Alluvial geomorphology in Italy Types and development of stream terraces in the Marche Apennines (central Italy): a review and remarks on recent appraisals Le développement de terrasses fluviatiles dans les Marches du Nord (Italie centrale) : synthèse et remarques appuyées sur des résultats récents

With its 8500 years of settlement history, Yeşilova Mound is known to be the oldest settlement site in İzmir according to the recent archaeological studies. Thus, this finding has a great importance for prehistoric research in the Western Anatolian region. The mound is located on the eastern part of Bay of İzmir in Bornova Plain where city of İzmir is settled. The mound covers a broad area (70.000 m²). The base level of the mound is 14 meter above the recent sea level and the cultural layers, starting under 3-4 m recent surface of Bornova Plain, are found in alluvial depositions. Yeşilova Mound, 4 km far away from the present coastline, is located inner part of the plain between the Manda River and its tributary. Since 2005 geoarchaeological research based on core drillings have been conducting in the excavation area and surroundings in order to reveal the past geographical conditions that affected the residents in Yesilova Mound. In this paper the results of these studies comprising stratigraphic characteristics of alluvial sediments and paleogeographical changes are presented.

Landslides are geologic hazards that threaten human life, property, and infrastructure. Proper mitigation requires knowledge of where landslides occurred in the past. Until recently, no landslide inventory maps had been published for any area of Alaska. Here, we present a short overview of landslide mapping within the Fairbanks North Star Borough (FNSB), Alaska, and a focused investigation of the Tanana 440 (T440) landslide. We mapped 1,679 landslides and field-verified 51 landslides within the FNSB. These landslides vary in age, movement type, and material. We present the results of in-depth mapping; subsurface exploration; soil engineering properties, including results of direct shear testing; and slope stability analysis of the T440 landslide, which we determined is a flow slide in loess that occurred during the late Pleistocene to mid-Holocene. We modeled seven slope stability scenarios for the T440 landslide by varying water table position and seismic load. Our modeling results...

Gülbahçe Körfezi, tektonik olarak Miosen öncesi Ege'de egemen kuzey-güney (KG) doğrultulu sıkışma sonucu oluşmuş (KG), (KKD) ve (GGB) doğrultulu kırık ve çöküntülerin, bugün süren aynı doğrultudaki açılma sonucu meydana gelen (DB) doğrultulu kırık ve çöküntülerin kesim bölgesinde yer almaktadır. Bu bölge Batı Anadolu ve Ege'de ki blok rotasyonun etkisinde kalmakta olup, Orta Doğu Ege çöküntüsünü oluşturan yükselti ve çöküntü (Horst-Graben) sisteminde Karaburun yükseltisi ile Foça çöküntüsü arasında eşik görevi görmektedir. Bölgedeki bu durum yapılan gravite değerlendirmelerinde Batı-Doğu doğrultulu Karaburun-Yamanlar hattında birbirlerinden normal atımlı faylarla ayrılmış yükselti ve çukurlar ile geçiş eşikleri izlenmektedir. Gülbahçe çukurundaki sedimentler, su katmanları ile beraber 200-250 m kalınlığa ulaşmaktadır. Sismik değerlendirmelerde körfezde üstte Kuvaterner sedimentler onun altında ise Neojen volkanitlerden oluşan iki sismik tabaka paketi bulunmaktadır. İnce milli-killi seviyeler içeren kuvarterner sedimentleri, metan gazlarını yüzeye çıkaramayışı ve jeotermal etkinlikten dolayı yer yer şişme ve kıvrımlara neden olmaktadır. Bu durum 3.5 kHz yüksek ayrımlı sismik ve yanal taramalı sonar kayıtlarında izlenmektedir. Gülbahçe Bay is situated at the cross-sections of the fractures and depressions trending in the N-S and NNE-SSW produced by the dominant N-S trending compression that was tectonically effective before the miocene in the Aegean, and the fractures and depressions presently still effective in the E-W direction produced again by the same extensional regime. This region, which is under the influence of the block rotations of Western Turkey and Aegean, serves as the stepping segment between the Karaburun uplift and the Foça depression within the rift system forming the Central East Aegean depression. This situation was observed as the highs and lows which are separated from each other with normal faults, in the gravity evaluation of the E-W section along Karaburun to Yamanlar. Sediments together with water column reach to the depths of 200-250 m in the Gülbahçe depression. According to the seismic evaluations, there are two seismic layer packages in the Bay as the top Quaternary sediments and the Neogene volcanites below perturbances and foldings are produced by the silty-clayey layers within the quaternary sediments due to the accumulation of methane at the surface and the geothermal activity. These were observed on the 3.5 kHz high resolution seismics and as well as on the side scan sonar records.

Gözlükule Mound is located in the northern Tarsus Plain. This study aims to reconstruct the paleoenvironment of Gözlükule Mound and the paleogeographic development of the Tarsus Plain. Core sediments taken from 19 drillings made between 2001-2002 are used to reveal the effects of natural environmental changes, with granulometric analyses, elemental analyses, and paleontological analyses being done for this purpose. In light of these analyses, the study interprets the natural environmental changes to the Tarsus Plain and the surroundings of Gözlükule Mound that occurred in the Holocene. In order to connect these developments to a certain chronology, a total of five radiocarbon-14 analyses were made with the support of Ege University Scientific Research Project Nos. SHD-2021-22452 and SYL-2020-22305. The paleontological, sedimentological, and elemental analyses, as well as the dating results of the sediment samples, were reevaluated, with the paleogeographic development of the region being revealed in accordance with the new data.

Söke birikinti konisi, Batı Anadolu’daki önemli delta alanlarından biri olan Büyük Menderes Deltası’nın kuzeyinde yer almaktadır. Üzerinde bulanan yerleşim olan Söke ilçe merkezi ile adlandırılan koni, güneyden Büyük Menderes Deltası ile bitişik konumdadır. Koniyi güneyden sınırlayan Büyük Menderes Deltası Holosen’de meydana gelen doğal çevre değişmelerinin yaşandığı alanlardan biridir. Dolayısıyla koninin gelişimini; deniz seviyesi, kıyı çizgisi değişmeleri ile Büyük Menderes Deltası’nın gelişimi etkilemiştir. Bu etkileri değerlendirebilmek için koni üzerinde ve çevresinde 5 adet delgi sondaj yapılmıştır. Sondajların derinlikleri 16 ve 23 metre arasındadır. Sondajların farklı seviyelerinden alınan sediman örneklerinin sedimantolojik ve paleontolojik analizleri yapılmıştır. Farklı seviyelere ait sedimanların tane boyu analizi ile fosil incelemeleri yapılmıştır. Sedimanların tane boyu özellikleri elek ve hidrometre analizleri kullanılarak belirlenmiştir. Örneklerin ayrıntılı bir şeki...

The Ganga plain neotectonics has been studied from surface and sub-surface faults, frequent geomorphic readjustment, changing sedimentation pattern, piedmont progradation, pedological variation, and frequent earthquake occurrences. However, being neotectonically stable, the peninsular region's geomorphic changes are governed by climatic fluctuations, contributing to the Ganga plain's sedimentation. Therefore, peripheral craton sourced marginal alluvial deposits in the Ganga basin are appropriate features to study the control of both the Himalayan tectonics and climate of core peninsular region away from their respective source areas. This study uses a process-response approach model to describe the geomorphic development of the Sone megafan, located at the marginal part of the Ganga plain to the south of the Ganga River, bordering the Indian craton. Geomorphological mapping, field investigation of the depositional features, soil profiles, and Optical Stimulated Luminescence (OSL) chronology suggest four phases of geomorphic evolution, i.e., in 22-8 Ka, 8.0 Ka-7.3 Ka, 7.3 Ka-2.4 Ka, and 2.4 Ka-0.5 Ka on the Sone megafan. The different evolutionary phases are marked by channel and floodplain abandonment and soil profile development. The megafan surface is divided into four distinct geomorphic units (OdSP-Oldest Sone Plain, OSP-Old Sone Plain, YSP-Young Sone Plain, and AFP-Active Floodplain) based on OSL ages and soil properties. Geomorphology and soil suggest a mixed climate in the source and sink area. The arid climate in the catchment contributed to the sediment production, and the humid climate promoted its transport, which resulted in the largest depositional unit of the megafan, even during the arid period in the Ganga basin. Contrast to the north of the Ganga River, no surface faults are found on the Sone megafan. However, the tectonic activity of the bounded basement faults, i.e., the East and the West Patna faults, are well pronounced in the sediment distribution and fluvial response. Tilting and twisting the fault-bounded block controls the sediment remobilization in space and time. Thus, the climatic fluctuation in the source, the sink, and the activity of the basement faults, propelled by the Himalayan tectonics, contributed to the Sone megafan's geomorphic evolution. Two events of the Ganga River's encroachment at the distal part of the Sone megafan were recorded (2.4 ± 0.14 and 1.3 ± 0.16 ka). The correlation between OSL ages of megafan units, climatic fluctuations in the Sone River's catchment, and established time windows of tectonic episodes in the Ganga basin has also been investigated. As the Sone and the Gandak megafans rest on the same tectonic blocks, their tectono-geomorphic responses to the Himalayan neotectonics are similar.

The ancient city of Aphrodisias is located in the Karacasu tectonic trough (graben), on the foot-plain of the Akdağ mountain range. The plain was formed on the terrestrial deposits (alluvial fans and lakes) covering the bottom of the graben in the Neogene, and then changed into a plateau by incision of the Karacasu River (Dandalaz) and its tributaries. These properties are not suitable for the presence of a widespread ground water table under the surface. However, Aphrodisias has plenty of water, which reaches to the surface and accumulates in the pits. These waters came out from springs which are originated from tectonic-karstic processes and now covered by alluvial-colluvial surface deposits, to the northwest of the area. This study is carried out to investigate the effects of the water on the development of physical characteristics of geographical environment, and settlement and cultural development since the prehistoric times. For this purpose, physical and paleontological properties of the sediments obtained from 15 percussion drillings in the Afrodisias city area were investigated and chronological data were used. The deepest part of the wetland sediments reaches a thickness of up to 13 m in the South Agora Pool of the Roman period. Here, it was possible to separate three stratigraphic units in terms of the morphology of the depression, where the wetland sediments were deposited, and the characteristics of the sediments. The upper level of the second unit was dated 40,000 years ago, according to 14 C analysis. Thus, the formation of the wetland dates back to the pre

The ancient city of Aphrodisias is located in the Karacasu tectonic trough (graben), on the foot-plain of the Akdağ mountain range. The plain was formed on the terrestrial deposits (alluvial fans and lakes) covering the bottom of the graben in the Neogene, and then changed into a plateau by incision of the Karacasu River (Dandalaz) and its tributaries. These properties are not suitable for the presence of a widespread ground water table under the surface. However, Aphrodisias has plenty of water, which reaches to the surface and accumulates in the pits. These waters came out from springs which are originated from tectonic-karstic processes and now covered by alluvial-colluvial surface deposits, to the northwest of the area. This study is carried out to investigate the effects of the water on the development of physical characteristics of geographical environment, and settlement and cultural development since the prehistoric times. For this purpose, physical and paleontological properties of the sediments obtained from 15 percussion drillings in the Afrodisias city area were investigated and chronological data were used. The deepest part of the wetland sediments reaches a thickness of up to 13 m in the South Agora Pool of the Roman period. Here, it was possible to separate three stratigraphic units in terms of the morphology of the depression, where the wetland sediments were deposited, and the characteristics of the sediments. The upper level of the second unit was dated 40,000 years ago, according to 14 C analysis. Thus, the formation of the wetland dates back to the pre

Tarsus Ovası Çukurova'nın bir parçasıdır ve güneyde Akdeniz; kuzey ve kuzeybatıda Bolkar Dağları; doğuda ise Misis Dağları ile sınırlandırılmış bir bölgede yer almaktadır. Döneminin en önemli yerleşmelerinden olan Gözlükule Höyüğü Tarsus Ovası'nda yer almaktadır. Neolitik dönemde önemli bir yerleşme merkezi olan höyük, kesintisiz yerleşime sahne olmuştur. "Tarsus Berdan Ovasında Paleocoğrafya ve Jeoarkeoloji Araştırmaları" adlı tez çalışmamız 6 bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde çalışma alanının coğrafi konumu, amaç ve yöntem konuları üzerinde durulmuştur. Tezin ikinci ve üçüncü bölümlerinde Tarsus ve çevresinin fiziki coğrafya özellikleri ile arkeolojisi açıklanmıştır. Dördüncü bölümde Tarsus Ovası'ndan elde edilen sediman örnekleri üzerine uygulanan analizler ayrıntılı olarak belirtilmiştir. Çalışmanın beşinci bölümünde bölge paleocoğrafya-jeoarkeolojisi yeniden değerlendirilmiş, son bölümde ise çalışmanın nihai sonuçları verilmiştir. Çalışmada Tarsus Ovası'nda gerçekleştirilen delgi sondaj çalışmalarından elde edilen sediman örnekleri üzerinde ayrıntılı analizler gerçekleştirilmiştir. Farklı derinliklerden alınan 300 adet sediman örneğinin lazer kırınımlı tane boyu analizleri, 145 adet sediman örneğinin X-Işını Floresansı yöntemiyle element analizleri, Karbon-Nitrojen-Sülfür analizleri, Toplam Karbon ve Toplam İnorganik Karbon analizleri yapılmış, 140 adet sediman örneğinin de paleontolojik analizleri gerçekleştirilmiştir. Farklı derinliklere ait 5 kavkı örneğine Tübitak MAM tarafından Radyokarbon-14 tarihlendirmesi yapılmıştır. Bu analizler ışığında bölgenin paleocoğrafyasına yeni bilimsel katkılar sunulmuştur. Yapılan analizlerin sonuçlarına göre, Erken Holosen'de gerçekleşen transgresyonla kıyı çizgisi Tarsus Ovası'nın kuzeyine doğru sokulduğu ancak Gözlükule Höyüğü'ne kadar ulaşamadığı kanıtlanmıştır. Gözlükule Höyüğü'nün en az 5 kilometre kadar güneyinde bulunan kıyı çizgisi, Orta ve Geç Holosen'de bölgede yer alan Tarsus Çayı ile Seyhan ve Ceyhan Irmaklarının taşıdığı alüvyonlarla dolma sonucu, tekrar açığa doğru ilerlemiştir. Orta ve Geç Holosen'de gelişen süreçlere bağlı olarak, Gözlükule Höyüğü'nün güneyinde bir lagünün oluştuğu ispatlanmıştır. Sediman birikiminin sürmesiyle birlikte lagün ortamı giderek önce bir göle, daha sonrasında delta-taşkın ovasına dönüşmüştür. Günümüze kadar ova üzerinde bu süreçlerin izleri olarak kalan bataklıklar halindeki sulak alanlar da yapılan drenaj çalışmaları ile kurutulmuştur. Günümüzde Tarsus'un güneyinde küçük bir alan kaplayan Karabucak Bataklığı, bu ortamların son kalıntısıdır.
The Tarsus Plain is part of Çukurova and the Mediterranean Sea in the south; Bolkar Mountains to the north and northwest; It is located in a region bordered by Misis Mountains in the east. One of the most important settlements of its period, Gözlükule Mound is located on the Tarsus Plain. The mound, a significant settlement in the Neolithic period, has been inhabited uninterruptedly until today. Our thesis study called "Paleogeographical and Geoarchaeological Research in the Tarsus Berdan Plain" consists of 6 chapters. In the introduction, the geographical location of the study area, the aim, and the method have been emphasized. In the second and third chapters of the thesis, the physical geography and archeology of Tarsus and its surroundings have been explained. In the fourth chapter, the analyzes applied to the sediment samples obtained from the Tarsus Plain have been given in detail. In the fifth part of the study, the paleogeography-geoarchaeology of the region has been re-evaluated, and in the last sixth, the final results of the study have been explained. In this study, detailed analyzes have been made on the sediment samples obtained from the core drillings carried out in the Tarsus Plain. Laser diffraction grain size analysis of 300 sediment samples, XRF, CNS/CN elemental analysis of 145 sediment samples, and paleontological analysis of 140 sediment samples was carried out. Radiocarbon-14 dating has been made by Tübitak MAM on 5 shell samples of different depths. In the light of these analyzes, new scientific contributions to the paleogeography of the region have been explained. According to the results of the analysis, it has been proven that the shoreline was intruded towards the north of the Tarsus Plain due to the transgression that took place in the Early Holocene, however it could not reach as far as the Gözlükule Mound. The coastline, south of the Gözlükule Mound, has moved towards the open sea again due to filling with the alluvium carried by the Tarsus Stream and the Seyhan and Ceyhan Rivers in the region during the Middle and Late Holocene. It has been proven that a lagoon was formed in the south of Gözüle Mound due to the processes that developed in the Middle and Late Holocene. Because of continued sediment accumulation, the lagoon gradually turned into a lake and then a delta-flood plain. Wetlands in the form of swamps, which have remained as traces of these processes on the plain, have also been dried by the drainage works. The Karabucak Swamp, which occupies a small area in the south of Tarsus today, is the last remnant of these environments.

Limyra ya da Zemuri, Teke yarımadasının güneydoğusunda, Finike ovasının kuzeyinde Toçak dağının eteklerinde yer alır. Limyra, Likya medeniyetinin önemli yerleşmelerindendir. Limyra'da ilk yerleşimden, bugüne kadarki doğal çevre değişmelerinin belirlenmesi amacıyla 46 adet delgi sondaj gerçekleştirilmiştir. Bu sondajlardan seçilen 6 adedinin ayrıntılı paleontolojik-sedimantolojik analizleri yapılmıştır. Belirlenen makro-mikro fosiller, sedimantolojik olarak ayırt edilen ortamların daha iyi anlaşılmasında önemli katkılar sunmuştur. Bütün bu yeni verilerin de katkısıyla; Limyra harabelerinin yer aldığı kesimde, ova yüzeyinin deniz seviyesinden birkaç metre yükseltide olmasına rağmen, bu alandaki delgi sondajlarda sedimantolojik-paleontolojik analizlerle desteklenen denizel sedimanlara ulaşılmamıştır. Holosen transgresyonu ile yükselen deniz, olasılıkla Akçay ve Alakır çaylarının oluşturduğu alüvyon yelpazeleri arasında kalan Limyra çevresine sokulamamıştır. Bununla birlikte yelpazeler arasında Toçak dağı etekleri boyunca çıkan karstik kaynaklar tarafından beslenen sulak alan var olmuştur.

Altinova, Madra cayinin tasidigi aluvyonlarin Edremit ve Candarli depresyonlari arasinda KB-GD dogrultusunda uzanan bir cukurlugun dogu kenarini doldurmasi ile olusmus bir deltadir. Son buzul maksimumunu izleyen donemde deniz seviyesinin yukselmesi (Holosen transgresyonu) Altinova benzeri kiyi bolgelerinde onemli degisimlere yol acmis ve kiyi cizgisi yeniden sekillenmistir. Bu degismelerin ortaya konulmasi amaciyla Altinova’da 1995 - 1998 yillari arasinda 22 adet, 2012-2015 yillari arasinda 10 adet sondaj yapilmistir. Sondaj orneklerinin analizleri ve C14 tarihlemeleriyle delta-kiyi ovasinin paleocografyasi ve jeoarkeolojisi degerlendirilmistir. Arastirma sonucunda, Altinova’nin Holosen’deki aluvyal gelisiminde uc ana donem belirlenmistir. Bunlar; Erken Holosen transgresyon donemi, Orta Holosen denizel sedimantasyon donemi, Gec Holosen delta-taskin ovasi gelisimidir. Deltadaki ilk yerlesim olan Yeniyeldegirmeni hoyugunun (Erken Bronz) GO 5000 kiyisinda bulundugu ve bu kiyinin delta ...

Gediz deltası Batı Anadolu'nun en büyük kıyı ovalarından biridir. Deltada bulunan Panaztepe antik kentinin kuruluş ve yaşamları, delta gelişiminin aşamaları ile yakından ilgilidir. Holosen de meydana gelen deniz ve kıyı çizgisi değişmeleri Panaztepe'nin bulunduğu Gediz delta gelişimini kontrol etmiştir. Bu gelişmelerin açıklanabilmesi ve paleocoğrafya özelliklerinin ortaya konabilmesi için delta ovasında 1990-2002 yılları arasında 12 ve 2017 yazındaki bu çalışmada 3 olmak üzere toplamda 15 sondaj yapılmıştır. Özellikle son dönemki çalışmalarımız Panaztepe antik kenti ve çevresinin paleocoğrafya-jeoarkeoloji özelliklerinin belirlenmesi üzerine yoğunlaşmıştır. Panaztepe'nin bir ada yerleşimi olup olmadığı ve Limankent kalıntıları önlerinde gerçekte bir limanının var olduğu olmadığı soruları önem kazanmıştır. Bunların yanıtlanması için yapılan bu çalışmada Panaztepe'nin limanını bulma yönünde umut veren önemli paleocoğrafya verilerine ulaşılmıştır.

A major magnitude Mw 6.6 earthquake struck offshore of the city of İzmir, Turkey and the city of Neon Karlovasion, Greece which has the epicenter located at north of Sisam/ Samos Island in the eastern Agean Sea on October 30th, 2020. The moment magnitude of the earthquake has been reported variously, such as 6.6, 6.9 and 7.0 by different agencies. Seismic instruments indicate the earthquake originated at a depth of 17.2 and 21 kilometers according to the Disaster and Emergency Management Presidency (AFAD) of Turkey and USGS. Doğanbey Payamlı, Ürkmez, Gümüldür, Kavakdere are the closest coastal villages of İzmir to the epicenter. The earthquake affected the mid-rise buildings located on the soft soil and then, tsunami stroked the coastal villages of İzmir. In this study, the strong ground motion records in a distance range from epicenter to 150 km are analyzed to investigate the characteristic of the ground motions. The post-earthquake field observations mainly for the mid-rise reinf...

Introduction Seismic disturbances can cause damages to the earth's crust and affect the physical and chemical characteristics of groundwaters and geothermal waters. Nowadays, a great number of researchers try to put forward the relationship between earthquakes, groundwater levels, and chemistry in different situations by field observations and scientific studies especially (

HYDROGRAPHIC NETWORK, CLAYS AND LANDSLIDES OF CASAMICCIOLA TERME (ISCHIA ISLAND)

Landslides and hydrological instability are part, together with earthquakes, of the history of Casamicciola Terme. The last flood event, on November 26, 2022, which caused 12 victims and incalculable damage, would once again impose drastic measures to secure the slopes and guarantee the free flow of exceptional turbidity to the sea. For this there is obviously a need for deep knowledge of the territory and of the landslides,  under normal conditions and during exceptional atmospheric events, drawing the appropriate lessons from the previous ones.  But it certainly cannot to say that the recurring intervention plans, more or less implemented, have duly taken into account the constitution of the territory and its history.

Incomplete and confusing are the references to the toponymy of the hydrographic network and to the historical variations of the valleys-riverbeds, locally called “cave”, and little or nothing is known about the old final collector, named "lava", which has been buried for decades and unable to receiving and pouring exceptional floods into the sea.  Furthermore, there is no reference to the presence of clay and the role it assumes in disasters, although the consistency and historical use of the product is well known.

To make the slopes safe, it is necessary to know their specific peculiarities, both in the highest part, above approximately 500 metres, where the rocks of Mount Epomeo and the contiguous hills emerge, and in the lower part consisting almost exclusively, on the surface, of debris previously collapsed.  The "mountains" are mainly made up of fairly hard rocks, but intensely fractured and subject to fragmentation due to normal atmospheric phenomena and recurring earthquakes; moreover, some parts of them are subject to intense clay-caolin alteration and they become inconsistent and unstable. The detrital material that covers the slopes, engraved by the "cave", is made up of heterogeneous materials, in terms of nature and size, and, in addition to containing the clayey products of alteration, locally hides the danger represented by the shallow banks of sedimentary clay. The presence of clay in the flowing mud considerably increases its density and, therefore, the transport capacity downstream, even of huge boulders produced by previous seismic events or isolated by erosion, and landslided along the gullies-cave .

Heyelanlar dünyada ve Türkiye'de çok sayıda insanın can ve mal kaybına uğramasına neden olan doğal afetlerden birisidir. Heyelan ve potansiyel heyelan alanlarını içeren heyelan duyarlılık haritaları bölgenin arazi kullanımı ve kentsel planlamasının yapılmasında büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada Sinop Güneybatısı'nda yeralan 1/25.000 ölçekli E34a1 paftasının kapladığı alan için duyarlılık haritasının oluşturulması amaçlanmıştır. Heyelan duyarlılık haritasının oluşturulmasında Frekans Oranı Metodu kullanılmıştır. Değerlendirmelerde bölgeye ait jeoloji, eğim, yamaç yönelimi, yamacın eğriliği, faya uzaklık, akarsuya uzaklık ve bitki örtüsü verileri kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda çalışma alanındaki heyelanların orta ve yüksek duyarlılık bölgelerinde yer aldığı gözlenmiştir.

The purpose of the study "An Evaluation On The Hydrogeomorphological Properties Of The Eşen Stream Basin", is to reveal the problems which have formed problems or having the risk of problem formation depending on the geomorphological and hydrological properties the basin has. The Eşen Stream Basin, is situated within the Muğla-Antalya provincial borders of Mediterranean Region, Antalya Section. The basin is divided into two large geomorphological units with young tectonic movements starting from Miocene-Pliocene and continuing along the Quaternary. One of which is the Seki Basin that is covered with vast mountainous and platelike lands broken a little with tectonic effects in the northeast ; the other is the Lower Eşen Stream Basin, which is torn by N-S and NW-SE direction faultline in the south. The erosion-accumulation activities, geological structure, tectonism, high slope values of the Eşen Stream and the auxiliary branches, which have not yet reached a balance profile...

Batı Anadolu'nun en genç ve önemli yapısal elemanlarından biri olan Gediz Grabeni havzası, Kuvaterner döneminde dikkat çekici jeolojik ve jeomorfolojik aşamaları olan bir evrim geçirmiştir. Kuvaterner başından bu yana akmış olan eski ve yeni Gediz nehirleri ile değişik boyutlardaki göller, K-G genişleme rejimi içinde gelişen tektonik denetimli bir havza evrimi sürecinde çökellerini dolgulamıştır. Bu çalışmada Gediz havzasının erken ve geç Kuvaterner sırasında sinsedimanter tektonizmayla değişen karakteristikleri çökel fasiyesleri ve ortamsal özellikleri tanıtılmakta, nehrin denizle buluşma serüveninin Kuvaterner sonlarında, olasılıkla Holosen ortalarında gerçekleştiği vurgulanmakta ve havzanın Kuvaterner boyunca geçirdiği jeolojik-jeomorfolojik evrim yorumlanmaktadır.

Within the scope of the project entitled "Integrated Pollution Monitoring in Turkish Seas" phytoplankton dynamics at surface and at selected depths have been studied at total 25 stations representing the Turkish Mediterranean coast. Inverted microscope is used to enumerate and identify phytoplankton cells stained with gluaraldehyde. Issues such as their abundance distribution along the coast, proportional representation of major groups, community structure (diversity indices), potential harmful species, patch formations and factors controlling patches will be discussed. Results of four consecutive summer cruises clearly indicate a westward decrease in surface phytoplankton mean abundance. Flora has been found most abundant in the east coast in areas receiving substantial amount of freshwater from the local perennial rivers (Ceyhan, Seyhan, and Tarsus) and to a lesser extent in the west coast of inner Antalya bay fed by the Manavgat, Köprü and Aksu rivers. Population has been found least in areas where exchanges with offshore waters are most pronounced. Based on surface mean abundances calculated for each subbasin, phytoplankton abundance in Mersin bay (4.87x10 5 cells/l) has exceeded 1.7, 2 and 6.4 fold those retained for Antalya (2.89 x 10 5 cells/l), İskenderun (2.42 x 10 5 cells/l) and Finike (7.66 x 10 4 cells/l) bays, respectively. The area enriched with phytoplankton in the east coast of Mersin bay during summer seems to shift towards west coast during winter. Winter mean abundances remained lower than those retained for the summer. It is highly probable that sampling is performed under early winter conditions during which optimal conditions for phytoplankton growth are not met. Plankton time series studies performed earlier off Erdemli designate February & March as the blooming period for the shelf. Diatomes have been found more numerous than dinoflagellates during the summer. The ratio of diatoms to dinoflagellates fell most apart in areas of freshwater influence in favour of diatoms.

Within the scope of the project entitled "Integrated Pollution Monitoring in Turkish Seas" phytoplankton dynamics at surface and at selected depths have been studied at total 25 stations representing the Turkish Mediterranean coast. Inverted microscope is used to enumerate and identify phytoplankton cells stained with gluaraldehyde. Issues such as their abundance distribution along the coast, proportional representation of major groups, community structure (diversity indices), potential harmful species, patch formations and factors controlling patches will be discussed. Results of four consecutive summer cruises clearly indicate a westward decrease in surface phytoplankton mean abundance. Flora has been found most abundant in the east coast in areas receiving substantial amount of freshwater from the local perennial rivers (Ceyhan, Seyhan, and Tarsus) and to a lesser extent in the west coast of inner Antalya bay fed by the Manavgat, Köprü and Aksu rivers. Population has been found least in areas where exchanges with offshore waters are most pronounced. Based on surface mean abundances calculated for each subbasin, phytoplankton abundance in Mersin bay (4.87x10 5 cells/l) has exceeded 1.7, 2 and 6.4 fold those retained for Antalya (2.89 x 10 5 cells/l), İskenderun (2.42 x 10 5 cells/l) and Finike (7.66 x 10 4 cells/l) bays, respectively. The area enriched with phytoplankton in the east coast of Mersin bay during summer seems to shift towards west coast during winter. Winter mean abundances remained lower than those retained for the summer. It is highly probable that sampling is performed under early winter conditions during which optimal conditions for phytoplankton growth are not met. Plankton time series studies performed earlier off Erdemli designate February & March as the blooming period for the shelf. Diatomes have been found more numerous than dinoflagellates during the summer. The ratio of diatoms to dinoflagellates fell most apart in areas of freshwater influence in favour of diatoms.

Kaynaşlı (Düzce), significant segments of the North Anatolian Fault zone around Mudurnu two bifurcated Düzce fault zone in the northern segment, with the first one Plio-Quaternary depositional characteristics of the seismic zone area. Field Standard Penetration Test (SPT) of the experimental study of physical-mechanical properties of the samples were ground with laboratory experiments. Geotechnical parameters of the study area and the effect of the earthquake on the ground bearing Selçuk-Teknik Dergisi ISSN 1302-6178 Journal of Selcuk-Technic Cilt 12, Sayı:3-2013 Volume 12, Number:3-2013 40 capacity values were investigated. Also the thought of an earthquake will change under the influence of parameters of the ground floor in the design of structures will form the basis of internal friction bearing capacity in terms of the parameters studied.

Bu çalışmada İvrindi Ovası ve Yakın çevresinin jeomorfolojik özellikleri ortaya konulmuştur. İvrindi Ovası ve yakın çevresi, çevresindeki yüksek alanlar, platolar ve havza tabanı ile birlikte morfolojik bir ünite oluşturur. Saha morfolojik bakımdan olduğu gibi, hidrolojik bakımdan da bir havza karakterindedir. Kabaca bir elipse benzeyen havza KD-GB yönünde olup, havzanın alanı yaklaşık olarak 272 km. 2' dir. Havzanın uzunluğu 30 km'yi genişliği 20 km'yi aşmaktadır. En alçak noktasını 200 m.nin altındaki yükseltisi ile İvrindi Ovası, en yüksek noktasını ise 937 m'yi aşan yükseltisi ile Gök Tepe oluşturur. İnceleme alanı bölgede etkili olan tektonik hareketler ile KD-GB doğrultulu faylanmalara bağlı olarak çanaklaşmaya başlamış, Üst Oligosenden başlayarak devam eden tektonik, yapısal ve morfoklimatik süreçlere bağlı olarak şekillenmiştir.

This study is carried out on the settings of Holocene at eastern Gulf of ‹zmit, Adapazar›, Sakarya Delta and its vicinity, and based on 86 samples collected from the boreholes. The pollen diagram, based on the data from the boreholes drilled at Adapazar› and its vicinity, suggested that high herbaceous pollen percentages of particularly Chenopodiaceae and Compositae, and Pinus and Quercus were present during the Early Holocene (approximately 11.300 BP years). Absent of the foraminifers in deltaik environment indicates that there was no any sea effect on the delta. In addition, the Gulf of ‹zmit, which was connected to Sakarya River in the Middle Pleistocene, moved to west. Moreover, when the elevations of the boreholes and different numerical ages (11.000-3.780 BP years) assigned at different depths are considered, it can be concluded that the region was under the control of tectonic activities in the forms of subsidence and uplift.

Batı Anadolu'da (Türkiye), Menderes Masifi ile İzmir-Ankara Kenedi arasında yer alan Bornova Fliş Zonu (BFZ) Anatolid-Torid'lerin en batı bölümüne karşılık gelir. BFZ şiddetli şekilde deforme olmuş Geç Kretase-Paleosen yaşlı bir matriks ve farklı kökene sahip bloklardan yapılıdır. BFZ'nin matriksi baskın olarak fosil içermeyen fliş türü kayalardan (kumtaşı-şeyl ardalanması) yapılıdır. Bu kırıntılılar, Bornova-Buca ilçeleri (İzmir) ve çevresinde yersel olarak, planktonik foraminifer içeren pelajik mikritik kireçtaşı ve kalkerli şeyl mercekleri ve ara düzeyleri (Beytitepe Kireçtaşı) içerir. Buca İlçesi'nin kuzeybatısında yer alan Gökdere Köyü ve çevresini içine alan çalışma alanında yüzeyleyen Beytitepe Kireçtaşı'na odaklanan bu çalışma ile istifin planktonik foraminifer biyostratigrafisi ve mikrofasiyes özellikleri ilk kez tanımlanmıştır. Gökdere alanında pelajik, laminalı mikritik kireçtaşı istifi 360 metreye ulaşır. İstif boyunca planktonik foraminifer topluluklarında Abathomphalus mayaroensis, Contusotruncana contusa, Globotruncanita conica ve Racemiguembelina fructicosa gibi türlerinin bulunması, bu kayaların tümüyle geç Maastrihtiyen yaşlı olduğunu gösterir. Bu veri, pelajik kireçtaşlarının altında ve üstünde yer alan fliş türü tortulların da geç Maastrihtiyen yaşlı olduğuna işaret eder. İstifin en üst bölümlerinde, topluluklarda Globotruncana linneiana'nın varlığı, bu istiflerin yaşının en geç Maastrihtiyen'e kadar uzanmadığını gösterir.

The Jurassic-Cretaceous sequence comprising five formations and resting with angular unconformity on the low grade metamorphic rocks of Karakaya Complex (Upper Triassic) crops out in the study area located about 14 km SW of Ankara (Turkey). The Sinemurian–Bathonian? Bayirkoy Formation comprises five members having lateral and vertical transition among each other. It is found at the base of the sequence and was deposited in a shallow marine environment. The Middle-Upper Jurassic CakIrlardere Formation is represented by marly Ammonitico-rosso at the bottom, by oolitic nodular limestone with abundant ammonite and pelagic oolitic limestone at the middle and by pelagic micritic limestones at the top, and overlies conformably the Bayirkoy Formation. The Upper Jurassic-Lower Cretaceous Sogukcam Formation contains the cherty limestones, rests conformably on the Cakirlardere Formation. The Lower Cretaceous Alacaatli Formation is characterized by pelagic limestone and sandstones and is underl...

In this study, have been revealed known as recently in Holocene sediments Anadolu Hisari of Xantho poressa (Olivi) from Crustacea-Decapoda. This crab species is recorded from Mediterranean to Black Sea, and also from the Canary Islands to Portugal in north-eastern Atlantic Ocean. It is generally found at depths between 0 to 15 m in the intertidal and shallow subtidal zones. Broken crab carapaces together with bentic foraminifer, ostracod, bryozoan, pelecipod and gastropod are found in 78 samples collected from different levels of eigth of the cores taken from the basement of Kucuksu Palace at the Anadolu Hisari. These parts of crab carapaces are determined as belonged to Xantho poressa (Olivi). The 14C numerical age data is fixed as 6.644±48 BP the age of the basement levels of the studied sequence. This crab species and the other fauna assemblages of the Mediterranean and Black Sea origin are shown to live at the same environmental conditions

Bu çalışma, Gemlik Körfezi (GD Marmara Denizi) Holosen istifinin fauna ve flora topluluklarını belirlemek, Gemlik ile İzmit Körfezi toplulukları arasındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya koymak amacı ile yapılmıştır. Körfezde, 3 noktadan sondaj ve 4 noktadan korlar yapılarak genç çökeller kesilmiştir. Kıyı alanlara yakın kor numuneler koyu gri renkli, inceorta taneli kumlu kil iken, denizin derin bölgelerine doğru koyu gri renkli az miktarda ince kum içeren kildir. Sondaj ile kesilen birimler, yüksek su içerikli, bol mollusk kabukları içeren ayrık tanelerden oluşmaktadır. Sondaj ve korlardan derlenen 201 örnek çalışılmıştır. Sondaj örneklerinde infralitoral zonu karakterize eden foraminiferlerden 22 cins ve 38 tür belirlenmiştir. Korlar ise sondaj örneklerine göre oldukça zengin bir foraminifer topluluğu içermekte olup, üst sirkalitoral zonu karakterize eden denizel 40 cins ve 58 tür saptanmıştır. Ayrıca, Gemlik Körfezi'nin doğusundan alınmış kor örneklerinde ilk defa Karadeniz kökenli Ammonia parasovica bulunmuştur. Açık-sığ denizel ortamı karakterize eden Emiliania huxleyi, Reticulofenestra parvula, Coronosphaera spp., Syracosphaera spp., Helicosphaera spp. yanında Gephyrocapsa oceanica, küçük Gephyrocapsa spp., Scyphosphaera porosa gibi türlerin yer aldığı nannofosil topluluğu elde edilmiştir. Körfezin kuzey ve doğu kesimleri ostrakod faunası açısından daha zengin olup 27 cins ve 37 tür saptanmıştır. Ayrıca, sığ denizel ortamı karakterize eden zengin mollusk ve az sayıda cins ve tür olan diyatom topluluğu bulunmuştur. Nannoplankton topluluğuna göre çalışılan istif, NN21 Emiliania huxleyi Biyozonu'nun Holosen düzeyinde gerçekleşen bir denizel çökelimi temsil etmektedir. Gemlik Körfezi foraminifer ve ostrakod topluluğunun Akdeniz-Ege Denizi kökenli olduğu gözlenmiştir. Mollusk faunası ise tipik sığ denizel topluluğu göstermektedir.

Kuşadası) dip sedimentlerinde bulunan ostrakod topluluğunun taksonomik incelenmesi, ortamsal dağılımı, jeolojik zamanlardan bugüne kadar yaşayan türlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Antalya Körfezi'nde (Akdeniz) 5-30 m derinliğinde dip sedimentlerinden alınan 197 örneğin ostrakod içeriği incelenmiş, 20 cins ve 26 tür tanımlanmıştır. Ege Denizi'nde Ayvalık kuzeybatısında bulunan Alibey ve Maden adaları çevresinden alınmış olan 4 kora ait 84 örnekte 24 cins ve 34 tür ile Kuşadası bölgesinde 8,5-22,3 m derinliklerden derlenen 45 örnekte 23 cins ve 29 tür belirlenmiştir. Kavkı morfolojisi ve derinlik göz önüne alındığında, sığ denizel grup özelliği olan çok süslü, şarniyeri gelişmiş, kenar delik kanalları dallanmış ve göz lekeleri belirgin olan Trachyleberidae ve Hemicytheridae familyalarına ait cinslerin göreceli olarak fert sayısı bakımından daha fazla olduğu görülmektedir.

Bu çalışma, Gemlik Körfezi (GD Marmara Denizi) Holosen istifinin fauna ve flora topluluklarını belirlemek, Gemlik ile İzmit Körfezi toplulukları arasındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya koymak amacı ile yapılmıştır. Körfezde, 3 noktadan sondaj ve 4 noktadan korlar yapılarak genç çökeller kesilmiştir. Kıyı alanlara yakın kor numuneler koyu gri renkli, inceorta taneli kumlu kil iken, denizin derin bölgelerine doğru koyu gri renkli az miktarda ince kum içeren kildir. Sondaj ile kesilen birimler, yüksek su içerikli, bol mollusk kabukları içeren ayrık tanelerden oluşmaktadır. Sondaj ve korlardan derlenen 201 örnek çalışılmıştır. Sondaj örneklerinde infralitoral zonu karakterize eden foraminiferlerden 22 cins ve 38 tür belirlenmiştir. Korlar ise sondaj örneklerine göre oldukça zengin bir foraminifer topluluğu içermekte olup, üst sirkalitoral zonu karakterize eden denizel 40 cins ve 58 tür saptanmıştır. Ayrıca, Gemlik Körfezi'nin doğusundan alınmış kor örneklerinde ilk defa Karadeniz kökenli Ammonia parasovica bulunmuştur. Açık-sığ denizel ortamı karakterize eden Emiliania huxleyi, Reticulofenestra parvula, Coronosphaera spp., Syracosphaera spp., Helicosphaera spp. yanında Gephyrocapsa oceanica, küçük Gephyrocapsa spp., Scyphosphaera porosa gibi türlerin yer aldığı nannofosil topluluğu elde edilmiştir. Körfezin kuzey ve doğu kesimleri ostrakod faunası açısından daha zengin olup 27 cins ve 37 tür saptanmıştır. Ayrıca, sığ denizel ortamı karakterize eden zengin mollusk ve az sayıda cins ve tür olan diyatom topluluğu bulunmuştur. Nannoplankton topluluğuna göre çalışılan istif, NN21 Emiliania huxleyi Biyozonu'nun Holosen düzeyinde gerçekleşen bir denizel çökelimi temsil etmektedir. Gemlik Körfezi foraminifer ve ostrakod topluluğunun Akdeniz-Ege Denizi kökenli olduğu gözlenmiştir. Mollusk faunası ise tipik sığ denizel topluluğu göstermektedir.

Beachrocks, which rapidly form along intertidal zones by early carbonate cementation, can be used in Holocene sea level change and neotectonic studies, as their formation requires vertical stabilization of the shoreline. In this paper, three generations of beachrocks at different depths between Finike and the Syrian border are 14 C dated and a mid-Holocene to recent sea level change history is tentatively proposed. The beachrocks and raised shorelines in the study area are geographically subdivided into five areas: I) The westernmost beachrock in Finike Bay and Roman ruins of Andriake and Batıkşehir which are found submerged-1.5 m to-4 m below after post-Roman earthquakes. II) Three beachrocks levels observed between Finike-Antalya and Çimtur, the uppermost beachrock indicating sea level stabilization at c. AD 400-700. III) Between İncekum and Karataş-Osmaniye Fault Zone where beachrocks above sea level are also observed. In İncekum surf benches between 0.5 m and 1.2 m were previously dated as 1815 BP to 1545 BP. IV) The southern and northern part of İskenderun Bay limits this area. Two generations of beachrocks, corresponding to two fossil intertidal zones are distinguished here: the first between 0.3 m and-0.8 m (c. AD 400-700) and the second between-0.7 m and-1.7 m. V) No beachrocks are present along the Levant coast of Turkey. However two erosional notches were

Within the scope of Troy excavations, in 2007-2011, intensive researches were carried out with various methods, especially geophysics, in order to determine the eastern extension of the defense ditch (moat) along the southern surrounding of the Lower City of Troy during the Bronze Age and later antiquity. Our team contributed to these studies by making numerous percussion borehole-drillings. This paper has been prepared with the aim of creating a unique example in terms of geoarchaeological research subjects and methods. Within the scope of the studies, a total of 201 borehole-drillings made perpendicular to the projected extension of the trench in the northeastern part of the ditch and formed 10 sections. Accordingly, there is a 2-3 m thick surface deposit-cover consisting of building debris of Troy, and underneath it is limy, clayey, sandy bedrock layers (Upper Miocene), slightly dipping southeast. Although it is difficult to recognize that the small pits on the bedrock surface un...

Aşağı Kentini güneyden çevreleyen savunma hendeğinin doğudaki uzanışını belirlemek amacıyla, başta jeofizik olmak üzere çeşitli yöntemlerle yoğun araştırmalar yapılmıştır. Bu çalışmalara ekibimiz çok sayıda çakma-delgi sondaj yaparak katkıda bulunmuştur. Bu yazı, çalışmalarımızın jeoarkeoloji araştırma konu ve yöntemleri bakımından özgün bir örnek oluşturacağı düşünülerek hazırlanmıştır. Çalışmalar kapsamında, hendeğin doğuda kuzeydoğuya yönelen kesiminde, öngörülen uzanımına dik doğrultuda yapılan toplam 201 çakma-delgi sondajla 10 adet kesit oluşturulmuştur. Buna göre, burada bütünüyle Troya'nın yıkıntı enkazından oluşan, yapı taşları ile dolu, 2-3 m kalınlıkta bir yüzey örtüsü ile bunun altında kireçli, killi, kumlu, güneydoğuya çok az eğimli anakaya tabakaları (Üst Miosen) bulunmaktadır. Örtü altında anakaya yüzeyindeki küçük çukurlukların hendek uzantısına ait olduğunu belirlemek zor olmakla birlikte, anakaya ile örtüdeki blok taşların litolojik farklılıklarının ve özellikl...

Afrodisias antik kenti Karacasu tektonik olugu (graben) icinde, Akdag dag etegi duzlugunde yer alir. Duzluk, Neojen’de oluk tabanini kaplayan karasal birikintiler (aluvyon yelpazeleri ve goller) uzerinde olusmus, sonrasinda Karacasu cayi (Dandalaz) ve kollari ile yarilarak plato niteligi kazanmistir. Bu ozellikler yuzey altinda yaygin bir taban suyunun bulunmasina uygun degildir. Buna ragmen Afrodisias gunumuzde yuzeye kadar ulasan ve cukur yerlerde biriken su varligina sahiptir. Bu sular tektonik-karstik sureclerle olusan ve gunumuzde cikis yerleri aluvyal-koluvyal ortu altinda kalmis olan, kuzeydogudaki kaynaklardan gelmektedir. Bu calisma, kaynak sularinin cografi cevrenin fiziksel ozellikleri ve tarih oncesi caglardan beri suren yerlesme ve kulturel gelisme uzerindeki etkilerinin arastirilmasi amaciyla yapilmistir. Bunun icin Afrodisias kent alaninda gerceklestirilen 15 cakma-delgi sondajdan saglanan sedimanlarin fiziksel ve paleontolojik ozellikleri incelenmis, kronolojik veril...

Cet article, présente des résultats préliminaires concernant l'étude de l'érosion des berges de l’oued Sebou en aval de de Fès, dans la zone du Prérif. L’étude s’est concentrée sur le sapement des berges favorisé par l’activité hydrodynamique, surtout aux moments des fortes crues. Ces dernières entraînent le recul des berges au niveau des concavités des méandres, pouvant varier entre 0,5 et 1, 4m. L’érosion peut aussi affecter le bas des versants marneux dominant le cours d’eau et déclencher des glissements des terrains. Cette dynamique implique une forte mobilité du chenal de l’oued Sebou dans sa plaine alluviale, comme nous l’avons montré d’après le suivi de l’évolution de son tracé durant les sept dernières décennies, entre 1943 et 2016. Cette mobilité a en effet de fortes conséquences sur les pertes des terres agricoles exploitées sur les sols de la plaine alluviale de la vallée du Sebou. Ce qui nécessite des interventions d’aménagement pour réduire les effets de cette érosion.
Mots clés : Moyen Sebou, sapement des berges, méandres, plaine alluviale, impact socio-spatial.

Afrodisias antik kenti Karacasu tektonik olugu (graben) icinde, Akdag dag etegi duzlugunde yer alir. Duzluk, Neojen’de oluk tabanini kaplayan karasal birikintiler (aluvyon yelpazeleri ve goller) uzerinde olusmus, sonrasinda Karacasu cayi (Dandalaz) ve kollari ile yarilarak plato niteligi kazanmistir. Bu ozellikler yuzey altinda yaygin bir taban suyunun bulunmasina uygun degildir. Buna ragmen Afrodisias gunumuzde yuzeye kadar ulasan ve cukur yerlerde biriken su varligina sahiptir. Bu sular tektonik-karstik sureclerle olusan ve gunumuzde cikis yerleri aluvyal-koluvyal ortu altinda kalmis olan, kuzeydogudaki kaynaklardan gelmektedir. Bu calisma, kaynak sularinin cografi cevrenin fiziksel ozellikleri ve tarih oncesi caglardan beri suren yerlesme ve kulturel gelisme uzerindeki etkilerinin arastirilmasi amaciyla yapilmistir. Bunun icin Afrodisias kent alaninda gerceklestirilen 15 cakma-delgi sondajdan saglanan sedimanlarin fiziksel ve paleontolojik ozellikleri incelenmis, kronolojik veril...

Ayvalik kuzeybatisinda bulunan Alibey ve Maden adalari cevresinden alinmis olan 4 kora ait 91 cokel  orneginin guncel bentik foraminifer iceriginin belirlenmesi sirasinda kavkilarinda morfolojik bozukluk  gosteren cok sayida  Peneroplis pertusus, P. planatus, Lobatula lobatula, Ammonia compacta, A.  parkinsoniana, Challengerella bradyi, Elphidium complanatum, E. crispum gibi bentik foraminifer  bireylerine  rastlanilmis tir. Karasal alandaki agir metallerin denizlerdeki biotaya  girdisi ve birikmesi ,  sucul yasam uzerinde cevresel risk olusturur. 20. yuzyil’in ozellikle ikinci yarisinda gerek karasal cevre  ve gerekse denize atildigi dusunulen muhtelif atiklar nedeniyle bu alanlarda mangan, kursun ve demir  gibi agir metal bakimindan bir kirlenme meydana gelmistir. Keza maden yatagi/yataklarinin calistirilmasi cevredeki foraminifer toplulugunda morfolojik acidan anlamli  degisikliklere neden  olmustur. Varilan sonuc ise foraminifer kavkilarinda gozlenen ve ekte sunulan anormallikle...

In this study, the Biotope area Factor (BAF) methodology was modified and applied in three selected neighborhoods of the Bornova and Bayraklı districts. The aim is to find the ecologically effective area of the three selected neighborhoods and to determine how far this value is from the targeted BAF value (0.5). The BAF method basically calculates the amount of ecologically effective area by giving points for different types of land cover in a given area and then multiplying these scores by the size of that land cover. It then calculates the total amount of ecologically effective area by making this calculation in the whole area. In other words, the BAF index is determined by dividing the total amount of ecologically effective area found here by the total amount of land. The findings of the present study showed that an average BAF index value was 0.33 for the entire study area. This is lower than the minimum BAF target defined of 0.5 for this study. Although the BAF value (0.35) in Evka 3 neighborhood is higher than the district average, it is still lower than the minimum BAF target of 0.5 defined for this study. In Manavkuyu and Mansuroğlu, an average BAF value was calculated to be 0.20. Naldoken has the highest BAF index score with 0.45 among the neighborhoods.

Öz: Çok eski uygarlıklardan beri var olan, kısaca meydana gelecek olayları birtakım yöntemlerle önceden bilmeye çalışma olarak adlandırabileceğimiz kehanete hemen hemen bütün uygarlıklar tarafından önem verilmiştir. Dünyanın başlangıcından bu yana geçmiş çoğumuz için önemli olmayıp, insanlığın en büyük merakı, geleceği bilme arzusu ve kehanetlerden haberdar olmak olmuştur. Yapılacak herhangi bir işin sonucunun nasıl olacağını önceden bilmek, bir insanın yazgısını öğrenmek, insanları tarih boyunca meşgul etmiştir. Antik çağda kehanet, halkın en alt tabakasından, en üst tabakasına kadar herkes tarafından ilgi çekici ve inandırıcı olmuş, bilicilik mekânları kutsal mekânlar, bilicilik yapan kâhinlerde kutsal kişiler olarak toplum içinde saygı görmüşlerdir. İnsanlar yaşadıkları dönemin inanış biçimine uygun olarak faaliyette bulunan bilicilik merkezlerine sonsuz saygı göstermiş, maddi ve manevi şekilde bu mekânları desteklemişlerdir. Didyma, Klaros ve Delfi antik dönemin en önemli kehanet merkezleriydi ve bu kentlerin yanında daha birçok kehanet merkezinin en önemli tanrısı da Apollon'du. Apollon aynı zamanda kehanet için en çok başvurulan tanrıydı. Yapılan eylemin bir tanrı ile bağdaştırılması ve dini ritüel haline getirilmesi ise bu mekânlara duyulan güveni ve saygıyı şüphesiz çok artırmıştır. Günümüzde de geleceği öğrenmek ve gelecekten haber verme anlamına gelen kehanet, fal ve büyü gibi farklı vasıtalara müracaat etme arzusu devam etmektedir. Bu çalışmada da kehanet, fal ve büyünün antik çağdan günümüze nasıl bir gelişim ve değişim göstererek yol aldığı kapsamlı olarak değerlendirilecektir.

arası dönemde tarafımızdan yapılmış çalışmalarda saptanmış olan bentik foraminiferlerin bölgedeki dağılımı ile bunların kavkılarındaki morfolojik değişimlerin varlığı dikkat çekicidir. Ayrıca, belirli noktalarda çok sayıda Kızıl Deniz, Hint ve Pasifik okyanuslarına ait cins ve türlerin bulunması da bu alanlarda önemli bir farklılığın varlığını ortaya koymaktadır. Belirli noktalarda foraminifer kavkılarında gözlenen renklenme ve morfolojik bozukluklar ile yalnızca renklenme bu bölgelerde gözlenen önemli bir diğer özelliktir. Ege Denizi'nin Türkiye kıyılarında Biga Yarımadası'nın güneyinden itibaren Marmaris Körfezi'ne kadar ulaşan kıyı şeridinde çok sayıda termal mineralli su kaynağı bulunmaktadır. Deniz içinde belirlenmiş olan eşdeğer özellikteki tarafımızca bilinen tek kaynak ise Karaburun Yarımadası'nda, Çeşme'deki Ilıca Körfezi'ndedir. Tarafımızdan yapılan çalışmalardaki bulguların ışığında Gökçeada, Bozcaada, Edremit Körfezi kuzeybatısı, Midilli Adası doğusu, Alibey Adası (Ayvalık) çevresi ve Kuşadası Körfezi'nde de benzer kaynakların varlığı belirlenmiştir.

This study is carried out on the settings of Holocene at eastern Gulf of ‹zmit, Adapazar›, Sakarya Delta and its vi- cinity, and based on 86 samples collected from the boreholes. The pollen diagram, based on the data from the bo- reholes drilled at Adapazar› and its vicinity, suggested that high herbaceous pollen percentages of particularly Chenopodiaceae and Compositae, and

Fluvial environments represent complex human-water systems, as floodplains have always been among the most suitable environments for human subsistence. In this paper, we present one of the first attempts to investigate human adaptation to fluvial environments in the past using spatial statistics (Point Pattern Analysis). In particular, the paper addresses the influence of alluvial geomorphology on the settlement strategies in the Po plain (Northern Italy) during the Roman and the Medieval Period. The transition from Roman to the Middle Ages represented a crucial phase for the reorganisation of human settlement strategies in the Po Valley. The collapse of Roman hydrological systems in association with a cooling climate phase triggered waterlogging process in a large portion of the farmland: swamps became the typical features of the Medieval landscape. This paper aims to assess if the different water management strategies in the Roman and Medieval periods influenced the spatial distribution of sites, and to evaluate the relative importance of agricultural suitability over flood risks in the two historical phases. This research contributes to quantifying how the socio-political factors of past societies played a key role in human resilience to geomorphological hazards related to alluvial contexts and exceptional floods triggered by climate changes.