Administrative sanctions

Gospodarski subjekti lahko s svojim delovanjem neposredno ali posredno vplivajo na človekove pravice - bodisi prek lastne dejavnosti bodisi prek svojih dobavnih verig. Po eni strani lahko prispevajo k ekonomski blaginji, razvoju in zaposlenosti ter s tem omogočajo uresničevanje človekovih pravic, po drugi strani pa lahko z dejanji, kot so onesnaževanje okolja, kršitve pravic delavcev, zniževanje ravni socialne varnosti in spodbujanje neenakomernega ekonomskega razvoja, povzročijo negativne učinke za širok spekter človekovih pravic. Zato je spoštovanje človekovih pravic v poslovnem okolju nujno. Da bi se preprečili negativni vplivi na človekove pravice, morajo gospodarski subjekti sprejeti ustrezne ukrepe, ocenjevati njihove učinke in o njih transparentno poročati.

This paper seeks to describe the use of Sustainable Development Principles as the verdict consideration by the Administrative Court Judges. Based on a review of laws, regulations, and verdicts that specifically regulate administrative and environmental justice court, and contextualized with various literatures and court verdicts, the results of the study indicate that the principles of sustainable development are almost never used as the consideration by the administrative judges in resolving the environmental disputes. In the event of an environmental dispute that results in the resolution of a dispute to the administrative court, the principles should be used by the judges as the consideration in making a verdict, so that the judges' verdicts provide justice for both the environment and community. In reality, judges almost never use the principles of sustainability as the consideration for making verdicts. Judges' decisions tend to be formalistic and procedural, so that th...

This provision aimed to ensure administrative expediency and maintain public order by enabling immediate demolition of unauthorized constructions. However, the lack of procedural safeguards raised significant concerns regarding legal certainty and due process. Affected individuals were neither notified of the impending demolitions nor provided with an opportunity to challenge the action through judicial remedies. This provision granted authorities

Procesni sklep, s katerim je bila zavrnjena zahteva za izločitev uradne osebe, ni upravni akt, zaradi česar ni mogoče njegovo izpodbijanje v upravnem sporu. Sodno varstvo zoper tak sklep je mogoče v upravnem sporu zoper končno odločitev tožene stranke.

Presenciar el detrimento del modelo de un Estado de Bienestar -que nunca opto por tener salvedades -vio surgir de manera inmensurable, a una Sociedad de Riesgo que permitió la criminalización del Derecho Administrativo. En ese sentido, Beck (1986) 2 cuando se refería a la depauperación civilizatoria indica que antes se desataba por la miseria material, escasez, hambre y estrechez. Mientras que ahora esta se da como consecuencia de la amenaza y destrucción de la vida (p.57). Por lo tanto, las sanciones administrativas frente a la complejidad de la sociedad contemporánea resultan ser completamente necesarias. Es de ese modo, por el cual, el derecho administrativo sancionador dejo de proteger riesgos, dando cabida a un Derecho Penal "administrativizado", que, de manera paulatina, dio a lugar a un Derecho Penal que abandona su lugar para intentar prevenirlo todo, y el Derecho Administrativo se criminaliza más para contrapesar la cada vez menor existencia de instituciones publicas dedicadas a prevenir riegos en forma directa (Collado, 2014, p.548) 3 . Y es sobre esto último, por lo cual se ha puesto en duda la autonomía del Derecho Administrativo Sancionador, llegándose afirmar que estamos frente a una expansión del derecho penal. Sin embargo, ¿Podemos finalmente dar por valida dicha afirmación? Preguntas como esta, sirven para disgregar dichas afirmaciones que dividen posturas en las cuales, algunos tratan de reivindicar

The vulnerability of prospective credit consumers to overcommitting their resources and the inherent dangers posed by credit advertising in particular necessitate the proper regulation of credit marketing. It is therefore not unsurprising that responsible marketing forms part of the responsible lending (and borrowing) measures of various jurisdictionsincluding South Africa and the Member States of the European Unionwith the aim of preventing the extension of credit to consumers who cannot afford it. In this article the credit marketing laws that the South African, European (mainly in the Consumer Credit and Mortgage Credit Directives) and Belgian legislators have enacted are considered and compared, with a focus on the information to be included in advertising, prohibited advertising and prohibited marketing techniques. The ultimate aim is to determine whether South African law contains sufficient guarantees to protect consumers with respect to credit marketing and its consequences.

The vulnerability of prospective credit consumers to overcommitting their resources and the inherent dangers posed by credit advertising in particular necessitate the proper regulation of credit marketing. It is therefore not unsurprising that responsible marketing forms part of the responsible lending (and borrowing) measures of various jurisdictionsincluding South Africa and the Member States of the European Unionwith the aim of preventing the extension of credit to consumers who cannot afford it. In this article the credit marketing laws that the South African, European (mainly in the Consumer Credit and Mortgage Credit Directives) and Belgian legislators have enacted are considered and compared, with a focus on the information to be included in advertising, prohibited advertising and prohibited marketing techniques. The ultimate aim is to determine whether South African law contains sufficient guarantees to protect consumers with respect to credit marketing and its consequences.

The vulnerability of prospective credit consumers to over-committing their resources and the inherent dangers posed by credit advertising in particular necessitate the proper regulation of credit marketing. It is therefore not unsurprising that responsible marketing forms part of the responsible lending (and borrowing) measures of various jurisdictions – including South Africa and the Member States of the European Union – with the aim of preventing the extension of credit to consumers who cannot afford it. In this article the credit marketing laws that the South African, European (mainly in the Consumer Credit and Mortgage Credit Directives) and Belgian legislators have enacted are considered and compared, with a focus on the information to be included in advertising, prohibited advertising and prohibited marketing techniques. The ultimate aim is to determine whether South African law contains sufficient guarantees to protect consumers with respect to credit marketing and its conseq...

Pojem opravičljivih razlogov za zamudo iz tretjega odstavka 238. člena Zakona o splošnem upravnem postopku (ZUP) zajema položaje, ko stranka brez svoje krivde ni mogla navesti novih dejstev in dokazov pred izdajo prvostopenjskega upravnega akta. Pri tej presoji se uporablja merilo povprečno skrbnega posameznika (pri pravnih osebah merilo dobrega gospodarstvenika) in ali bi se ta okoliščinam, ki so preprečevale seznanitev z dejstvi in dokazi, lahko izognil, je presodilo Vrhovno sodišče v sodbi v zadevi X Ips 45/2024 z dne 23. aprila 2025.

Materialno pravno sankcioniranje tako pomeni, da bo kaznovan tisti, ki je kršil določeno dokazno prepoved. Učinki takšne kršitve so tako lahko kazenskopravne, disciplinske oziroma civilnoravne ali odškodninske narave. Takšno kaznovanje seveda zadane kršitelja in ima pomen, ki je specialno preventivne narave, obenem pa na sam kazenski postopek, v katerem se je kršitev pripetila, nima nobenega vpliva.

Face à l’épidémie de Covid-19, le royaume marocain a décrété « l’état d’urgence sanitaire » visant à restreindre au maximum les déplacements de la population, Soit le début du confinement pour en stopper la propagation.
Afin de continuer l’activité de l’administration publique, tout en assurant la sécurité et la santé des fonctionnaires, des employés et des usagers contre la propagation de la pandémie, le gouvernement marocain a incité à la réorganisation du travail dans les administrations publiques par l’instauration du télétravail.
Nous avons réalisé une étude qualitative exploratoire sur l’acceptation de cette nouvelle organisation de travail auprès d’une trentaine de fonctionnaires marocains confinés et nous avons constaté que le critère d’âge est considéré comme facteur important de résistance qui apparait clairement chez l’ancienne génération, ayant l’habitude de travailler avec le manuel que chez la nouvelle génération dite digitale.

Les agents de « médiation » en action (article proposé pour les actes du colloque Médiation et politique, dir. J. Faget) La présent texte part d'un constat simple : des activités labellisées « médiation sociale » se sont multipliées ces dernières années. Plus précisément, des agents dits de médiation sociale, employés par des bailleurs, des transporteurs, des municipalités ou des associations ont connu une croissance considérable, notamment dans le cadre du programme « Nouveaux services nouveaux emplois », initié par le ministère de l'emploi et de la solidarité en 1997. Cet article, appuyé sur une recherche portant sur ces agents, dont l'appellation administrative était « agents locaux de médiation sociale » (Faget, , tente de préciser les raisons de cette montée en puissance, mais surtout met en évidence les difficultés, barrières et incertitudes, dans l'exercice de cette activité de médiation. Commençons cependant par rappeler brièvement le cadre dans lequel se sont développés ces emplois. Dans cette perspective, deux étapes fondamentales doivent être distinguées : une étape d'expérimentation et une étape de généralisation . La première phase est caractérisée par un essaimage d'initiatives locales. Dans le domaine des transports publics, les responsables de l'entreprise VIA GTI, dans la banlieue lilloise, décident de recruter des jeunes chargés de rétablir le lien social, afin d'abaisser le niveau des tensions jugé inquiétant sur certaines lignes. Elle sera suivie quelques années plus tard par la RATP, qui généralisera le concept de « Grand frère ». Parallèlement, dans les espaces urbains enclavés, et plus précisément à Chanteloup-les-Vignes, se créent des modes originaux de gestion des conflits sociaux. En 1991, alors que la ville connaît des troubles, à l'instar de plusieurs communes de la banlieue parisienne, la mobilisation de « grands » jeunes de la cité pour apaiser les tensions sera à l'origine du lancement d'une entreprise d'insertion (sous la forme d'une association appelée « Les Messagers »). Aux Ulis, dans l'Essonne, une expérience de médiation est mise en place à partir de 1991, sur l'initiative du Parquet et de la Ville, dans un contexte de tension forte entre jeunes et institutions. Cette expérience, développée au sein du conseil communal de prévention de la délinquance (CCPD) de la ville, est inspirée des boutiques du droit de Lyon, porte à la fois des

Vprašanje uporabe ustreznega materialnega predpisa s časovnega vidika se zastavlja v povezavi z odločanjem upravnih organov v upravnem postopku, tako na prvi kot tudi na drugi stopnji. Zaradi vezanosti na načelo zakonitosti morajo organi pri odločanju o pravicah, obveznostih ali pravnih koristi strank uporabljati veljavne predpise, kar na podlagi interpretacije določila prvega odstavka 6. člena Zakona o splošnem upravnem postopku sprejete v upravni teoriji in praksi praviloma pomeni predpise, ki veljajo ob izdaji prvostopenjske odločbe. Še vedno pa ostaja sporno vprašanje, ali to načelo veže upravne organe tudi v primeru ponovnega odločanja, če je bila prvostopenjska odločba v pritožbenem postopku zaradi materialnih ali formalnih kršitev odpravljena, v vmesnem času (po izdaji prvostopenjske odločbe) pa se je predpis, ki je bil podlaga za prvostopenjsko odločitev, spremenil. To vprašanje se ne zastavi, v kolikor ga novi predpis v prehodnih določbah že sam razreši. Ker pa zakonodajale...

La désapplication de la sanction en droit italien après l'arrêt NE: une nouvelle question doublement préalable The non application of the sanction in Italian law after the NE judgment : a new case of double preliminary question Corte di cassazione, V sez. penale, ordinanza 27 febbraio 2024, n. 8612 MIRIANA LANOTTE (Assegnista in Diritto dell'Unione europea, Università di Bologna) All'indomani della pronuncia della Corte di giustizia nella causa NE 1 , autorevole dottrina aveva sottolineato come l'applicazione di questa sentenza nell'ordinamento italiano non sarebbe stata agevole e avrebbe sollevato profili problematici 2 . Si ricordi che i giudici di Lussemburgo con la citata sentenza, compiendo un overruling 3 , hanno statuito che il principio di proporzionalità della sanzione ai sensi dell' art. 20 della direttiva 2014/67/UE -che sostanzialmente ricalca quanto sancito dall'art. 49, par. 3, CdFUE -ha carattere imperativo, è dotato di effetto diretto e, pertanto, consente al giudice nazionale di disapplicare la parte della normativa interna dalla quale deriva il carattere sproporzionato della pena 4 .

Il complesso sistema di tutele del Regolamento generale sulla protezione dei dati personali, così come strutturato dal legislatore europeo, si inserisce in un più vasto orizzonte di responsabilizzazione dei soggetti utilizzatori e bene ciari del trattamento, rappresentando il punto di partenza verso una società algoritmica uniformemente ed e cacemente protetta, orientata ad un maggiore utilizzo dei nuovi strumenti tecnologici. Il complesso evolversi delle tecnologie vede nel GDPR la sua testata d'angolo, a garanzia e baluardo di quel diritto ad escludere gli altri dalla propria vita personale, in un rinnovato concetto di privacy, laddove la security awareness diventa un'imprescindibile tema di politica aziendale.

V 5. odstavku 19. člena Zakona o prekrški je določeno, da lahko storilec, ki zaradi premoženjskega stanja ali svojih možnosti za plačilo ne more plačati globe, predlaga, da se plačilo globe nadomesti z opravo določene naloge v splošno korist ali korist samoupravne lokalne skupnosti. Obseg in vsebina nalog se določita na podlagi seznama, ki ga vodi sodišče, v trajanju najmanj 40 in največ 400 ur. Rok, v katerem morajo biti naloge opravljene, ne sme biti krajši od enega in ne daljši od treh mesecev. Če storilec opravi določene naloge v celoti, se uklonilni zapor ne izvrši in globa ne izterja.

Cuando reviso los Decretos Leyes producto de la habilitante concedida, pienso en lo titánico que sería aplicar cualquier análisis en la brevedad exigida al presente trabajo; en especial, cuando vemos la cantidad asombrosa de hechos que constituyen faltas y los procedimientos establecidos en dichas leyes, lo cual nos recuerda lo señalado por Alejandro Nieto 1 cuando refiriéndose a los "sarcasmos y paradojas" del derecho administrativo sancionador indica que el sarcasmo comienza con la arbitrariedad en la persecución, poniendo como ejemplo cuando se persigue una pretendida ilegalidad de un sujeto que se encuentra en igualdad de condiciones de los otros a su alrededor y prosigue indicando: "El sarcasmo continúa en la inmensidad de las infracciones. El repertorio de ilícitos comunitarios, estatales, autonómicos, municipales y corporativos ocupa bibliotecas enteras. No ya un ciudadano cualquiera, ni el jurista más estudioso ni el profesional más experimentado son capaces de conocer las infracciones que cada día pueden cometer. En estas condiciones, el requisito de la reserva legal y el de la publicidad de las normas sancionadoras son una burla, dado que ni físicamente hay tiempo de leerlas ni, leídas, son inteligibles para el potencial infractor de cultura media.

Vanuit de filosofie van community (oriented) policing staat de politie ten dienste van de bevolking. In dit licht neemt de lokale politie zeven basisfuncties waar. Eén van deze basisfuncties is hetgeen genoemd wordt 'politionele slachtofferbejegening'. Deze basisfunctie, die enerzijds korpsbreed dient opgevat als anderzijds een gespecialiseerde zorg impliceert, wordt in deze tekst toegelicht. Hierbij wordt de inhoud van deze basisfunctie geschetst maar wordt eveneens een zicht gegeven op de organisatorische invulling ervan. Wanneer er sprake is van een slachtoffer, is er ook sprake van een dader, al dan niet gekend. Wanneer deze dader gekend is, zijn er, onder bepaalde voorwaarden, mogelijkheden tot het oplossen van het conflict via politiële herstelgerichte procedures, waarbij dader en slachtoffer op zoek gaan naar een onderlinge overeenkomst. Deze herstelgerichte praktijken zijn in de politiepraktijk relatief nieuw en nog niet stevig verankerd. Op deze praktijken wordt ingegaan in een laatste deel.

Öz 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'un 7. maddesi uyarınca pazarda etkin rekabetin önemli ölçüde kısıtlanması veya bozulması sonucunu doğuracak nitelikteki yoğunlaşmalar yasaklanmaktadır. Öte yandan, Rekabet Kurulu (Kurul), yasak kapsamındaki bir yoğunlaşma işlemine, yapısal ve/veya davranışsal tedbirler kapsamında koşullu izin verebilmektedir. Bu çalışma, Türk rekabet hukukunda yoğunlaşmaların denetiminde yapısal-davranışsal tedbir mekanizmasının ve bu mekanizmanın uygulamadaki etkilerinin araştırılmasını amaçlamaktadır. Çalışmada incelenen, 1998-2019 dönemindeki 50 nihai inceleme kararı arasında ihlal tespiti yapılan 20 karar bulunmaktadır. Bu kararlardan altısı yapısal, yedisi davranışsal, dördü ise hem yapısal hem de davranışsal tedbirler içermektedir. Sonuç olarak Kurul, yasak kapsamında olan ancak rekabetçi risklerden arındırılması mümkün olan yoğunlaşma işlemlerine kabul edilebilir yapısal-davranışsal tedbirlerle genellikle izin vermektedir. Anahtar Sözcükler: Yoğunlaşma denetimi, yapısal tedbir, davranışsal tedbir. JEL Sınıflandırma Kodları: M00, M10, M19, K21 Competition Law 2 Abstract Pursuant to article 7 of The Act on The Protection of Competition (No:4054), concentrations which results in significant restriction or deterioration of effective competition in the market, are prohibited. However, Turkish Competition Authority (TCA) may conditionally allow a concentration that is forbidden due to possible anti-competitive risks in the market within the scope of structural and/or behavioral remedies. This study aims to investigate the structuralbehavioral remedy mechanism and the effects of this mechanism in the control of concentrations in Turkish competition law. Among the 50 final examination decisions examined in the study, in the period 1998-2019, there are 20 decisions in which violation is detected. Six of these decisions include structural, seven behavioral, and four contain both structural and behavioral remedies. As a result, TCA generally permits concentrations that are within the scope of the ban but can be cleared of competitive risks, with acceptable structural-behavioral remedies.

Fatma Betül SEHRAVALA ** ÖZET Modernleşme, sadece teknoloji, sanat gibi alanlarda değil, aynı zamanda yönetim anlayışlarında da boy veren bir akım oluşturmuştur. Bireyi, pasif konuma indirgeyen geleneksel yönetim anlayışı terk edilerek yönetim, çok aktörlü bir yapı arz etmeye başlamıştır. Geçmişteki uygulamaların aksine, katılımcılık esas olup toplumu oluşturan bireyler, yönetilen olma vasfından sıyrılarak yöneten kesime dahil olmuştur. Günümüzde iyi yönetimin parametreleri, açıklık, katılımcılık, hesap verebilirlik gibi usuli ilkelerden oluşmaktadır. Bu ilkelere ilaveten yine birer idari usul ilkesi olan iyi yönetişim ilkeleri, yönetimin iyileştirilmesi ve hukuk devletine uyum konusunda kilit rol üstlenmiş, devletleri harekete geçirmiştir. Hem zaman hem de coğrafya bazında farklı görünümler sergileyen iyi yönetişim ilkeleri, çok sayıda ulusal ve uluslararası belgenin konusunu oluşturmuştur. Bu ilkeleri konu alan düzenlemelerden biri de Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi'nin 1977 tarih ve (77) 31 sayılı İdarenin İşlemleri Karşısında Bireyin Korunması Hakkında Tavsiye Kararı'dır. Bu kararda, dinlenilme/savunma hakkı, bilgiye erişim hakkı, hukuki yardım ve temsil hakkı, gerekçelerin açıklanması ve hukuk yollarının belirtilmesi şeklinde beş iyi yönetişim ilkesi bulunmaktadır. Bu ilkeler, akabinde başta Avrupa ülkeleri olmak üzere pek çok ülkede idari yönetim usulünün gün ışığına çıkmasına ve dolayısıyla daha demokratik ve hukuki idari rejimlerin oluşumuna vesile olmuştur. Bu dönüşümün somutlaşması amacıyla hem iyi yönetişimi konu alan genel idari usul kanunları hazırlanmalı hem de idari makamların zihniyetleri modernleştirilmelidir. Bu sayede, hukuk devleti idealine bir adım daha yaklaşılmış olunacaktır. H Hakem denetiminden geçmiştir. * Bu makale 17.12.2024 tarihinde Editörlüğümüze ulaşmış olup, 27.12.2024 tarihinde birinci hakem, 03.01.2025 tarihinde ise ikinci hakem onayından geçmiştir. Bu makale intihal programında taranmıştır. Yazar tarafından çıkar çatışması bildirilmemiştir. Yazar bu çalışma için finansal destek almadığını beyan etmiştir. Yazar, eserinin Dergimize ait bilimsel etik ilkelere uygun olduğunu taahhüt eder.

Cette thèse explore en profondeur le statut juridique des personnes morales en droit pénal, en examinant les interactions complexes entre le droit civil, le droit pénal et le droit administratif tant sous l’angle matériel que procédural. Par une analyse détaillée, l’auteur met en lumière les mutations du droit pénal face à l’essor des personnes morales, en abordant des thèmes tels que le principe de non-punissabilité ainsi que ses correctifs et exceptions. Il livre également une réflexion critique sur les tensions entre les principes cardinaux du droit pénal et la nécessité de sanctionner les personnes morales qui a conduit à une réémergence préoccupante des sanctions administratives parapénales. Cet ouvrage offre une perspective unique et approfondie sur un sujet d'actualité, tout en esquissant des pistes de réforme pour une meilleure intégration des personnes morales dans le système pénal.

El artículo constituye una radiografía del (mal) estado del arte del Derecho Penal Tributario en Venezuela para el momento, y es un primer antecedente doctrinal de estudio de las tendencias antigarantistas del sistema represivo fiscal venezolano que serían objeto de investigación por el autor y publicados entre 2012 y 2020, y que le permitió identificar rasgos del llamado «Derecho Penal Tributario del Enemigo», con base en los desarrollos de G. Jakobs.

L’obiettivo del presente contributo, a fronte di una problematica simile (l’abusivismo edilizio), è quello di vagliare le modalità di contrasto individuate dagli ordinamenti spagnolo e italiano. L’analisi è “scomposta”, in chiave analitica, secondo chiavi di lettura trasversali che dovrebbero far emergere più chiaramente gli obiettivi perseguiti dai legislatori, le difficoltà incontrate dalle autorità pubbliche nell’applicazione della normativa ed eventuali problematiche ancora da risolvere.

El presente trabajo presenta los resultados del análisis de la información recogida en el proceso de elaboración participativa de Códigos de Conducta en 10 Gobiernos Subnacionales en seis regiones del Perú, los cuales fueron elaborados con asistencia técnica del Programa GFP Subnacional de la Cooperación Suiza – SECO, del 2017 al 2019. En ese sentido, se ha analizado, aplicando métodos estadísticos, en qué tipos de relaciones impacta de forma preponderante los valores considerados prioritarios por las/os servidoras/es civiles consultadas/os en este proceso, así como respecto de las conductas consideradas como no éticas por estas/os.

De esta manera, los resultados muestran que las relaciones interpersonales son preponderantes en la percepción de las/os servidoras/es civiles, tanto a nivel de valores institucionales como de conductas no éticas; en ese sentido, se encuentra que, en cuanto a los valores institucionales, existe una asociación entre aquellos valores vinculados a las relaciones interpersonales y aquellos que escapan a lo establecido en el Código de Ética de la Función Pública. Se concluye que las relaciones interpersonales son relevantes para configurar la percepción de las/os servidoras/es civiles, siendo casi nulo el estudio de lo entendido como ético en la función pública desde la perspectiva de las/os actores más relevantes del Estado.

Palabras clave: Ética en la función pública, corrupción, integridad, políticas públicas, valores, conductas.

ÖZET: Günümüz sosyal ve ekonomik koşulları, çevresel etkenler ve imar planlarıyla öngörülen yapılaşma kuralları gereği, özellikle şehirlerde apartman ve site biçiminde toplu yerleşim yerlerinde yaşamak bir tercih değil, bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu toplu yerleşim yerlerinde ikamet edenlerin, toplu yaşamanın getirdiği birtakım yükümlülükleri bulunduğu gibi; söz konusu toplu yerleşimlerin yöneticilerinin de muhtelif yükümlülükleri bulunmaktadır. Yöneticilerin görevlerine ve sorumluluklarına ilişkin düzenlemelere esas olarak Kat
Mülkiyeti Kanununda yer verilmiştir. Kat Mülkiyeti Kanununda yer alan yönetici yükümlülüklerinden birisi de yöneticinin isim ve adres bilgilerini ana gayrimenkulün girişine, herkesin rahatlıkla görebileceği biçimde asma yükümlülüğüdür.
Kanun koyucu, bahse konu bilgileri asmama davranışını kabahat olarak düzenlemiş ve norma aykırı davranışı para cezası yaptırımına tabi tutmuştur. Ancak uygulamada bu kabahatin nasıl yaptırıma tabi tutulacağı ve yaptırıma karşı hangi hukuki yollara başvurulacağı konusunda tartışmalar yaşanabilmektedir. Bu çalışmada, yöneticinin bilgi asma yükümlülüğü, yükümlülüğe uymamanın sonuçları, norma aykırı hareketin ve yaptırımın niteliği, cezayı kimin vereceği, para cezasına karşı yasal yollara müracaatın mümkün olup olmadığı hususları konunun tarihi seyriyle birlikte incelenmeye çalışılmıştır.

ABSTRACT: Due to today’s social and economic situations, environmental impacts and construction rules necessary condition of an zoning plans, living in mass settlements in the form of apartments and sites, especially in cities, is not a choice but a compulsory.
Those who live in these collective settlements have certain compulsory that come with collective living. Also managers of mass settlements also have various compulsory. Regulations regarding the duties and responsibilities of apartment superintendent are mainly included in the Condominium Act. One of the apartment superintendent’s compulsory in the Condominium Act is the obligation to hang the apartment superintendent’s name and address (contact) information at the entrance of the real estate main gate in a way that everyone can easily see.
The lawmaker has regulated the behavior of not posting the information in question as a misdemeanor and subjected the behavior against the norm to a fine. However, in implementation, it is controversial how this misdemeanor will be sanctioned and which legal remedies can be applied against the sanction. In this study; we tried to examine the building superintendent’s imperative to disclose information, the consequences of not complying with the compulsory, the nature of the breach of the law and the sanction, who will impose the fine and whether it is possible to take legal action against the fine, together with the historical course of the issue.

The article focuses on the problem of liability for administrative fines, taking into account elements of a subjectivising nature of administrative liability to demonstrate the possibility of subsidiary application of criminal law provisions by public administration bodies. Through the analysis of the case law of the Supreme Administrative Court, selected Regional Administrative Courts, the Constitutional Tribunal, as well as the European Court of Human Rights, it is shown that the problem of measuring and imposing administrative fines on the basis of the provisions of substantive administrative law and Section IVa of the Code of Administrative Procedure requires a much broader analysis than any conducted thus far. Due to the legislator’s failure to guarantee the correct scope of legal protection that would include demonstrating the circumstances that are also of a subjective nature, obliged entities have been deprived of numerous legal guarantees provided not only in Article 42(2) of the Constitution of the Republic of Poland but also in Article 6 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR). The analysis of the nature of administrative fines proves that the current regulations of Section IVa of the Code of Administrative Procedure require significant reform, in particular, to guarantee the absence of arbitrary imposition and execution of administrative sanctions
by public administration bodies. Verifying the judgments from the point of view of taking into account the subsidiary application of the provisions of criminal law has made it possible to present a discussion on the nature of administrative liability, which is first and foremost of significance in terms of implementing the obligations of the State Party to the ECHR within the framework of taking into account subjective circumstances, but also in terms of the application of the ne bis in idem principle in the situation of concurrence of criminal and administrative liability. With this in mind, a de lege ferenda postulate is to amend the provisions of Section IVa of the Code of Administrative Procedure by including in its scope additional legal guarantees of obliged entities while taking into account the principle of legalism in its broadest sense.

Przedmiotem badań i analiz podjętych w ramach niniejszego opracowania jest problematyka możliwości zastosowania przepisów działu IVa kodeksu postępowania administracyjnego w sytuacji, w której przepis ustawy materialnej przewiduje obligatoryjność wymierzenia przez organ administracji publicznej administracyjnej kary pieniężnej w drodze tzw. decyzji związanej. W pierwszej kolejności podjęto próbę analizy charakteru decyzji związanej w ramach szeroko pojętej dyskrecjonalności prawa administracyjnego. Charakter decyzji związanych wskazuje jednoznacznie na jej charakter obligatoryjny pod kątem zastosowania ściśle określonego środka administracyjnego w postaci kary pieniężnej. W przypadku jednoznacznego określenia konkretnego mechanizmu prawnego jako wiążącego dla organu administracji publicznej przez przepisy ustawy materialnej, dowolność w określaniu wysokości kary administracyjnej lub zrezygnowanie z jej nałożenia może być uznane za sprzeczne z zasadą pewności prawa. Następnie, poprzez analizę licznego orzecznictwa sądów oraz organów administracyjnych dokonana została charakterystyka art. 189a i n. k.p.a. w przedmiocie możliwości ich zastosowania wobec decyzji związanych. Celem opracowania jest kompleksowa analiza wykładni dokonywanej przez sądy administracyjne oraz wskazanie na brak możliwości zastosowania działu IVa k.p.a. wobec decyzji związanych. Wyniki badania w tym opracowaniu odpowiadają na pytanie, czy charakter decyzji związanych pozostawia jakikolwiek luz decyzyjny w przedmiocie rozstrzygnięcia, zwłaszcza jeśli chodzi o zrezygnowanie z nałożenia administracyjnej kary pieniężnej lub ustalenie jej wysokości.

Esta obra analiza las sanciones disciplinarias en el ámbito de la función pública. La pregunta central que se aborda en este libro es: ¿cuál es la función de las sanciones disciplinarias?

En la primera parte se explica qué se entiende en el ordenamiento jurídico chileno como sanción disciplinaria. Así, se identifican y presentan de forma ordenada las diversas consecuencias jurídicas que son calificadas en Chile como sanción disciplinaria.

En la segunda parte se aborda la función interna de estas sanciones. En este sentido, se explica el rol que cumplen las sanciones disciplinarias para que las reglas de conducta que rigen a los funcionarios públicos se constituyan en deberes en sentido jurídico. Además, se analiza el papel esencial que tienen las sanciones disciplinarias en el modelo burocrático funcionarial.

En la parte tercera se estudia la función externa. Se abordan cuestiones como por qué necesitamos amenazar con sanciones disciplinarias a los funcionarios públicos; la función específica de las sanciones disciplinarias expulsivas, y las distintas herramientas con las que cuenta la Administración para encauzar el comportamiento de los funcionarios.

En resumen, presenta un análisis teórico-funcional como contribución a la dogmática en el derecho administrativo chileno.(www.librotecnia.cl)

The following master's thesis "The role of alternative sources for the Police in minor offences procedural law-case study of Administrative Consultation Wiki (ACW)" describes the specificity of Slovenian minor offences procedural law through the analysis of the Police's minor offences proceedings, entertained in the first instance by the authorised officer. Authorized officers entertaining and ruling in minor offences proceedings, for which the seventh level of education is required, issue decisions (review requests for judicial protection, decide on appeals, table motions for compliance detention etc.). It is an inter-phase between former Minor Offence Judges and police officers in the field that issue the most basic documents such as Fixed Penalty Notices (FPN) and special FPNs. In performing these duties the Police as the minor offence authority takes into account a wide range of the legislation regarding minor offences, while its main documents as a proceedings authority are the Minor Offences Act (ZP-1) and the General Administrative Procedure Act (ZUP). The thesis' research component is represented by the statistical analysis of justice administration in the period 2000-2011 and the Police work in the period 2003-2011, which clearly shows the workload increase on the Police's side. A detailed statistical analysis of the Police work in minor offences proceedings shows evidence of immense workload in individual police directorates (Police Directorate Ljubljana, Maribor, Celje and Novo mesto), problems in human resources and a low level of officials' professional competence. viii

Impugnación indirecta de! planeamiento.-3. Disposiciones aplicables a las solicitudes de licencia cuando su denegación ha sido anulada.-4. Comunicación del recurso al órgano administrativo y al titular de la licencia.-5. Suspensión del acto administrativo.-6. Conclusión.

cc by-nc-nd Real Decreto 1072/2017, de 29 de diciembre, por el que se modifica el Reglamento general del régimen sancionador tributario, aprobado por el Real Decreto 2063/2004, de 15 de octubre [boe n.º 317, de 30-XII-2017] Régimen sancionadoR tRibutaRio Del mismo modo que hemos comentado en la reforma del Reglamento General de Recaudación, los cambios legislativos provocados por dos leyes hicieron necesaria la reforma del Reglamento general del régimen sancionador tributario, cuya entrada en vigor se produjo el

Frenar la pérdida de biodiversidad, inmersa en la sexta extinción masiva, es uno de los retos más difíciles a los que se enfrenta la Humanidad en la actualidad. Para ello la Organización de las Naciones Unidas (ONU) ha articulado los Objetivos de Desarrollo Sostenible de la Agenda 2030, una oportunidad para que los países y sus sociedades emprendan un nuevo camino. España es uno de los países que más biodiversidad alberga de Europa, sin embargo, esta riqueza natural se encuentra muy amenazada por diversas razones, entre las que destaca el uso ilegal de cebos envenenados, una práctica históricamente muy arraigada en la sociedad. En este documento, realizamos una revisión del marco legal del uso de veneno y de las sustancias utilizadas contra la fauna silvestre, así como de la jurisprudencia derivada de la aplicación de este marco legal durante el período 1992-2020, con el objeto de aportar una serie de conclusiones a modo de propuestas para intentar la consecución del objetivo de erradicar esta práctica, protegiendo así el patrimonio natural y la biodiversidad de España. Para ello se estudiaron varios parámetros obtenidos del análisis de las sentencias penales y contencioso-administrativas recopiladas en estudios previos. Nuestros hallazgos sugieren que el abanico de sustancias utilizadas es muy amplio, si bien, los carbamatos son el grupo de sustancias más usados en las sentencias analizadas. También se observa una distribución desigual del número de sentencias y de las sustancias más usadas entre las distintas comunidades autónomas. En conclusión, podemos señalar que, a pesar del prolijo marco legal sobre el uso de venenos, el uso de estas sustancias con el fin de acabar con la vida de la fauna silvestre no ha cesado, con lo cual queda mucho trabajo por delante para lograr el fin de esta cruenta práctica.

The constitutional standard of the law of contraventions. Selected issues in: A new model of the law of contraventions. Theory, practice, future, eds. W. Wróbel, M. Małecki, M. Pyrcak-Górowska, D. Zając, Krakow 2024 (co-authors: W. Wróbel and D. Zając)

Il contributo analizza la sentenza n. 4 del 2024 della Corte costituzionale in tema di eccesso di potere legislativo e con riferimento a interventi normativi circa alcune maggiorazioni retributive previste per il personale del Comparto Ministeri. La Corte, superando un proprio precedente orientamento e richiamando la giurisprudenza CEDU, ha dichiarato l’illegittimità dell’art. 51, c. 3, della legge n. 388 del 2000, considerando tale intervento legislativo retroattivo e non giustificato da ragioni di interesse generale, e perciò lesivo dei principi del giusto processo, della parità delle armi e della certezza del diritto.

It is an expected result that forming a cartel or monopoly in the market harms consumers. In order to ensure the detection and investigation of cartels, first The Leniency Regulation, then A Guidance which aims the implementation and explanation of the Leniency Regulation came into force. In this study, we focused on the legal infrastructure and enforcement of leniency programme which is relatively a new practice in the Turkish competition law and analyzed its implementation in the light of the Board's decision. It is found that the Turkish Leniency Programme is in line with the EU Lenniency Programme, but there are some problems in its enforcement. These are found as inconsistency and uncertainty in evaluating evidence, timing of applications, granting full immunity and/or reduction in fines.

Vladavina prava je temelj vsake sodobne in civilizirane države, ki med drugim zajema tudi zanikanje arbitrarnega odločanja organov oblasti. Demokratična pravila pravne države so tista, ki morajo zagotavljati predvidljivo ravnanje nosilcev oblasti in nadzor nad odločitvami, kar pa je mogoče le, če so pravila dovoljenega ravnanja vnaprej določena. Pravo, kot mnoštvo pravil, ki ureja najpomembnejše odnose v določeni družbi, se v temelju deli na javno pravo in zasebno/civilno pravo. Zasebno pravo, ki ga s svojimi dogovori oblikujejo stranke (v mejah zakona) se po področjih dela deli na: obligacijsko pravo, stvarno pravo, dedno pravo itd. Javno pravo, tj. tisto, s katerim se ureja uresničevanje državne oblasti in varovanje javnega interesa, deluje na načelu koncepta pravne države s stališči pravne urejenosti ter varovanja pravic in svoboščin posameznika. Po področjih dela se deli na: ustavno pravo, upravno pravo, kazensko pravo itd. Upravno pravo je »podsistem« pravnih norm in samostojna pravna panoga. Deli se na upravno kazensko pravo in drugo upravno pravo. Upravno kazensko pravo je pravo, ki daje upravi možnost in tudi določa način za kaznovanje upravno kaznivih dejanj. Prekrški predstavljajo samostojno pravno kršitev in so prepovedana dejanja, za katera se ne izreka kazni, temveč sankcije, ki so lahko kazenske narave. Čeprav slovenska Ustava prekrške ne opredeljuje kot kazniva dejanja niti kot upravno kazenske kršitve, se je Ustavno sodišče do njih opredelilo le posredno kot do kategorije kaznivih ravnanj. Ne glede na to, da so prekrški protipravna ravnanja, ki so v primerjavi s kaznivimi dejanji manj nevarna, še vedno zahtevajo represivni odziv države. Prekrške tako upravno kazenska teorija kot tudi judikatura Evropskega sodišča za človekove pravice (v nadaljevanju ESČP) prepoznavata kot kazenske zadeve, torej kot zadeve, za katere je treba zagotoviti standarde in garancije, ki jih obsega Evropska konvencija o človekovih pravicah (v nadaljevanju EKČP). Na podlagi navedenega lahko zaključim, da je pravo o prekrških sestavni del kaznovalnega prava in državne represije, torej se nahaja v preseku med kazenskim pravom in upravnim pravom. Njegov osnovni namen je varstvo pravnih vrednot in vzdrževanje stanja v družbi, ko oblast z učinkovitostjo pravnega reda zagotavlja vsaj minimum pogojev neoviranemu izvrševanju pravic in dolžnosti ter varnost pred prekrški. Policija je upravni organ v sestavi Ministrstva za notranje zadeve. Organizacijsko je razdeljena na tri osnovne ravni, in sicer Generalno policijsko upravo, policijske uprave in policijske postaje. Na podlagi 3. člena Zakona o Policiji (Ur. l. RS, št. 49/98 in novele, v nadaljevanju Zpol) opravlja raznovrstne naloge na raznovrstnih področjih. Zakon o prekrških (Ur. l. RS, št. 7/03 z uporabo leta 2005 in novele, v nadaljevanju ZP-1) ji je korenito spremenil pristojnosti na področju prekrškov. Vnesel je nov termin prekrškovnih organov, s čimer se je Policija kot dotedanji predlagatelj preobrazila v organ z obširnimi pooblastili pri odločanju o prekrških in sankcijah, kar je zajeto v zelo poenostavljenem hitrem postopku. Policija lahko izvaja z zakonom določene naloge na področju preprečevanja, ugotavljanja in sankcioniranja storilcev prekrškov, kar ji omogočajo drugo V kolikor želite, lahko na navedeno tematiko tukaj dodate še svoje eventuelne opombe, pripombe, sugestije, ipd: Za odgovore in čas se vam najlepše zahvaljujem in vam želim veliko sreče pri nadaljnjem delu.

La cultura jurídica chilena ha construido la potestad sancionadora administrativa sobre la noción del ius puniendi estatal único. Este trabajo cuestiona esta idea, planteando una perspectiva responsiva que permite explicar los nuevos mecanismos incorporados en esta área, tales como autodenuncias, programas de cumplimientos o subsanación de infracciones.

Este trabajo analiza la sentencia rol 13.405 de 2023, dictada por el Tribunal Cons-titucional en el contexto de un requerimiento de inaplicabilidad por inconstitu-cionalidad contra una disposición de la Ley 18.838. El fallo comentado aboga por abandonar la tesis del ius puniendi único del Estado bajo el fundamento de que esta resulta distorsiva para la correcta comprensión y funcionamiento del derecho administrativo sancionador. Lo anterior implica un cambio fundamental en la tesis histórica del Tribunal Constitucional, según la cual las sanciones administrativas y las penas emanan de la misma actividad sancionadora del Estado y están sujetas, con matices, al mismo estatuto constitucional.