İşkence ve Kötü Muamele Yasağı

Anayasa Mahkemesinin (AYM) gittikçe artan iş yükü, mahkemenin
etkin ve verimli çalışması bakımından endişelerin oluşmasına yol
açmıştır. AYM istatistikleri incelendiğinde bireysel başvuruların iş
yükünün artışında ciddi etkisinin olduğu görülmektedir. Nitekim
güncel verilere göre derdest bireysel başvuru sayısı 121.977’dir. Temel
hak ve özgürlüklerin korunmasında önemli bir rol üstlenen bireysel
başvuru yolunun etkinliğini yitirmesini önlemek için iş yükü sorununun
çözümüne yönelik yasal reformlar yapılması gerekmektedir. Bu
çalışmada, kabul edilebilirlik kriterlerinden olan anayasal ve kişisel
önem koşulu, iş yükü sorunu ekseninde tartışılmakta ve alternatif çözüm
önerileri değerlendirilmektedir. Çalışmada, iş yükü sorunu istatistiksel
veriler aracılığıyla analiz edilmiş, anayasal ve kişisel önem kriteri Türk
hukuku ve karşılaştırmalı hukuk kapsamında incelenerek AYM’nin
yaklaşımı ortaya konmuş ve anayasal ve kişisel önem kriteri, iş yükü
sorunu bağlamında incelenerek alternatif çözüm önerileri tartışılmıştır.

This study offers a comparative analysis of two public-supported emergency alert systems designed to enable rapid response in cases of child abduction or disappearance: the AMBER Alert system, implemented in the United States, and Turkey’s Missing Person Alarm Project, launched in 2014 by the Turkish National Police. While both systems share a common objective, they differ significantly in terms of institutional structure, technological integration, geographic scope, and success rates. This study systematically examines the purpose, activation criteria, dissemination channels, legal frameworks, and effectiveness of each system.

Objective: The primary aim of this paper is to explore how emergency alert systems for missing and abducted children are structurally and functionally organized, using the cases of the U.S. and Turkey as comparative examples. The study also aims to identify the strengths and limitations of both models and to derive insights for improving the Turkish system. Material and Method: This study was conducted using a qualitative research design and employed the comparative document analysis method. Publicly available sources, official reports, media outputs, and statistical data were analyzed to compare the two systems in terms of their objectives, activation protocols, dissemination methods, geographic coverage, success rates, legal structures, and level of technological integration.

Findings: The AMBER Alert system in the U.S., in operation since 1996, has contributed to the recovery of 1,221 children and is characterized by a multi-layered dissemination network (radio, television, highway signs, WEA, mobile carriers, and social media) and strong national coordination. It operates under strict activation criteria defined by the Department of Justice. In contrast, Turkey’s Missing Person Alarm Project is localized in scope, delivering SMS/MMS alerts to citizens within the area where the disappearance occurred. Over a 39-month period, the system was activated for 876 cases, resulting in the recovery of 808 individuals (433 of them children), achieving a success rate of approximately 92%. However, Turkey’s system lacks a centralized national coordination network and advanced digital integration (such as WEA or highway signage).While the U.S. model includes a higher degree of legal and technological integration, the Turkish model prioritizes rapid, low-cost local intervention.

Conclusion: Both systems significantly contribute to the rapid recovery of missing children. The AMBER Alert system offers a legally well-defined, nationally coordinated, and technologically advanced model. The Turkish Missing Person Alarm Project, although successful on a local level, would benefit from enhanced digital infrastructure, broader geographic coverage, and a strengthened legal framework. This study suggests that Turkey’s system could be further developed by adapting certain structural elements of the AMBER Alert model.

Keywords: Missing children, emergency warning, national dimension, warning model

Etkili soruşturma yükümlülüğü, ceza davasına konu olayın aydınlatılabilmesi bakımından çok büyük önem taşımaktadır. Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) ikinci kitabının "Kişilere Karşı Suçlar" başlıklı ikinci kısmının altıncı bölümünde yer alan "Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlar" hakkında etkili bir soruşturma yürütülmediği takdirde ortaya çıkabilecek hak ihlallerinin, geri dönüşü olmayan zararlara yol açabileceği şüphesizdir. Bu kapsamda, çalışmamızda öncelikle insan hakları bakımından devletin yükümlülükleri ve etkili soruşturma yükümlülüğünün kapsamı incelenecek; daha sonra etkili soruşturma yükümlülüğünün varlığı için aranan şartlar, cinsel dokunulmazlığa karşı suçlar bağlamında etkili soruşturma yükümlülüğünün ihlal edildiği davalar ışığında incelenecektir.

İnsanı insan yapan birçok değeri hiçe sayıp, onu obje konumuna düşüren işkence, bireyi kendi gözünde değersiz ve kişiliksiz kılan, ona aşağılanmışlık hissi veren, tanımlara sığmayan bir muameledir. Şüpheli veya sanıktan delile ulaşan sistemlerin vazgeçilmezi haline gelen bu muamele, başkalarının haklarını göz ardı etmek uğruna her şeyin kolayına kaçan insanoğlunun en büyük icatlarındandır. İşkenceyi icat eden insanoğlu, onunla başa çıkmak için de gerek ulusal gerek uluslararası düzeyde mücadelesini sürdürmektedir. Bizim hukukumuzda da, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 243. maddesinde; daha sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 94. maddesinde işkence suçu düzenlenmiştir. 765 sayılı TCK m. 243'te düzenlenen işkence suçunun sınırlı bir alanda uygulanabilir olması (dar anlamda işkence suçu) eleştiri konusu olmaktayken, TCK m. 94'te düzenlenen işkence suçu ise tam tersine geniş kapsamlı olarak düzenlendiği için eleştirilmektedir. Bu eleştirilerin başında gelenler ise suç tipinde ağırlık kıstası, belirli bir saikle hareket etmenin suçun oluşması bakımından önem taşımaması ve davranışın sistematik olması unsurundan gerekçede söz edilmiş olmasıdır. Çalışmamızın amacı, kapsamının genişliği konusunda eleştiri alan işkence suçunun düzenleniş şeklinin irdelenmesidir. Bu çerçevede asıl üzerine eğilmek istediğimiz hususlar, işkence suçunun oluşması bakımından H Hakem incelemesinden geçmiştir. * Katkılarını eksik etmeyen, dostum Cihan ÇELEBİ'ye teşekkürlerimle.

The examination of clothing is an important part of every medicolegal death investigation. No forensic autposy can be deemed complete without an examination of the clothing. However, the clothers on the deceased are probably the most neglec ted part of death investigation. It is critical for hospital personnel, forensic doctors, police men and physical evidence technicians to respect the value of clothing as evidence in a crime and to handle it properly. Often examination of the clothing can reveal as much about the cause, manner, and circumstances of death as examination of the body itself. Clothing evidence can, and usually does, provide important information in cases of doubtful identity and assault (i.e., rape, shooting, stabbing, stomping or striking with a blunt object which may leave a pattern mark). For these reasons, the important part that clothing may play in the so lution of crime must not be underestimated at the outset of a forensic autopsy. Competent clothing examination depends on scientific expertise, expe rience, and common sense. However, there are certain disorders and inju ries of clothing whose value as physical evidence are well established and which every death investigator should be trained to recognize and correctly interpret. It is essential to examine all articles of clothing critically and correlate f he injiries on the garments with those on the body. Laboratory analysis of 406 SOYSAL/KOLUSAYIN/ÇETİN/AZMAK İHFM C LIV (1994) pertinent articles is also important. The forensic doctor can learn a great deal about the death from an evaluation of the victim's clothing. In this article the authors have dealt with the following topics: how to handle clothing as evidence, how to gather information from clothing, and disorders of clothing of medicolegal importance. Also, the literature on this subject is presented. Elbiselerin incelenmesi adli tıpta ölüm araştırmalarının önemli bir bölü münü oluşturur. Elbise incelemesi yapılmamış olan olgularda adli otopsinin eksiksiz olduğu kabul edilemez. Bununla birlikte, ölünün üzerindeki elbiselerin incelenmesi ölüm araştırmalarında muhtemelen en fazla ihmal edilen kısımdır. Bir suçta elbiselerin delil olarak taşıdığı değerin bilinmesi ve bunların gerektiği şekilde ele alınması hastane personeli, adli hekimler, polisler ve deliller ile uğraşan laboratuvar teknisyenleri yönünden önem taşır. Çoğu kez elbiselerin incelenmesi ile ölüm nedeni, tarzı ve şartlan hakkında cese din muayenesiyle elde edilebilecek kadar fazla bilgi sahibi olunabilir. Elbi selerden elde edilen delliller genellikle kimliği bilinmeyen cesetlerde, saldı rıya uğramış olan olgularda (örneğin, ırza geçme, ateşli silahla yaralanma, bıçaklanma ve izini bırakabilen künt bir cisimle yaralanma olgularında) önemli bilgiler sağlayabilir. Bu nedenlerle, adli otopsinin başlangıcında elbiselerin bir cinayetin çö zümünde oynadıkları büyük rol küçümsenmemelidir. Elbiselerin yeterli bir şekilde incelenmesi bilimsel ekspertiz, tecrübe ve sağduyuyu gerektirir. Bununla birlikte, elbiselerde delil olarak değeri iyice belirlenen bazı bulgular bulunabilir. Her ölüm araştırıcısının bunları tanımıp, doğru bir şekilde yorumlayabilmesi için eğitilmiş olması gerekir. Tüm elbiselerin dikkatlice incelenmesi ve vücuttaki lezyonlar bile elbiselerdeki hasarlar arasında ilişki kurulması şarttır. Elbiselerde laboratuvar analizlerinin yapılması da önemlidir. Adli hekim ölünün elbiselerinin değer lendirilmesi ile ölüm hakkında pek çok bilgi edinebilir. Bu yazıda yazarlar elbiselerin delil olarak nasıl ele alınacağı, elbiseler den ne şekilde bilgi edinileceği konulan üzerinde durmuşlar ve elbiseler üzerinde adlı tip açısından önem taşıyan bulguları belirtmişlerdir. Ayrıca, konu ile ilgili kaynaklar sunulmuştur. Elbiselerin genel incelemesi olay yerinde başlar. En iyisi, cesedin üze rindeki elbiseler bozulmadan bırakılmalıdır. Cesede dokunmadan veya elbi-İHFM C. UV (1994) ADLİ OTOPSİ OLGULARINDA ELBİSELERİN İNCELENMESİ 407

İşkence ve kötü muamele, uluslararası insan hakları müktesebatında kesin olarak yasaklanmışsa da devletler, işkence ve kötü muamele yasağını ihlal etmeye devam etmiştir. Bu nedenle de yeni bir yaklaşıma ihtiyaç duyularak işkence ve kötü muamelenin önlenmesi amacıyla Birleşmiş Milletler tarafından İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşmeye Ek Seçmeli Protokol (OPCAT) 2002 yılında kabul edilmiş ve 2006 yılında yürürlüğe girmiştir. OPCAT, işkence ve kötü muameleyle mücadelede reaktif yaklaşımdan proaktif yaklaşıma doğru bir geçiş sağlamış ve alıkonulma yerlerine bağımsız organlarca yapılacak düzenli ziyaretler vasıtasıyla işkence ve kötü muamelenin önlenmesine odaklanmıştır. Diğer uluslararası insan hakları sözleşmelerinden farklı olarak OPCAT, işkence ve kötü muameleyi önlemek amacıyla uluslararası bir organın yanında ulusal bağımsız bir organın kurulmasını Taraf Devletler bakımından zorunlu hale getirmiştir. Böylece ulusal önleme mekanizmaları işkence ve kötü muameleyle mücadelede yeni bir aktör olarak ortaya çıkmıştır. Türkiye, OPCAT’i 2005 yılında imzalamış ve 2011 yılında onaylamıştır. 6701 sayılı Kanun ile Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu, OPCAT hükümleri doğrultusunda ulusal önleme mekanizması olarak belirlenmiştir. Çalışmanın odak noktasını Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumuna ulusal önleme mekanizması olarak verilen görev ve yetkilerin OPCAT hükümlerine ve Protokol organı olan İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamelenin Önlenmesi Alt Komitesi’nin yorumlarına uygunluğunun değerlendirilmesi oluşturmaktadır. Anahtar Kelimeler: İşkence ve Kötü Muamele Yasağı, İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşmeye Ek Seçmeli Protokol (OPCAT), Alıkonulma Yerleri, Ulusal Önleme Mekanizması, Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu.

Hukukumuza 2010 yılında giren bireysel başvuru yolu, Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile ek protokollerinde güvence altına alınan temel hak ve özgürlüklerin ihlali durumunda iç hukuk yollarının tüketmesine rağmen sonuç elde edemeyen bireylerin doğrudan Anayasa Mahkemesi’nde haklarını aradıkları bir yöntemdir.
Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile güvence altına alınan temel hak ve özgürlükler arasında “işkence ve insan onuruna aykırı muameleye tabi tutulmama hakkı” da yer almaktadır. Kişilerin beden/ruh bütünlüğünü ve onurunu koruyan bu hak, dille kolayca söylenebilen hukuki bir kavram olsa da, suçun mağdurları açısından bedensel ve ruhsal bakımdan telafisi imkansız acıları içinde barındıran bir mefhumdur.
İşkence ve kötü muamele yasağının temel hak ve hürriyetlerin bireysel başvuru yoluyla korunması kapsamında inceleneceği iş bu çalışmamızda öncelikle 2010 Anayasa değişikliğiyle getirilen bireysel başvuru yoluna değinilecek, sonrasında işkence ve insan onuruna aykırı muamele kavramı üzerinde durulacak ve en son bu temel hakka kamu gücüyle müdahale konusunun meşruiyeti irdelenecektir.

Çocuklar hassas ve savunmasız olmaları nedeniyle özel koruma ve yardıma ihtiyaç duymaktadırlar. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) de ulusal üstü pek çok sistem gibi işkence, insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele veya cezaya karşı çocuklara özel koruma sağlamaktadır.
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (AİHS) taraf olan Devletler yetki alanları içindeki kişilerin, sadece devlet yetkilileri değil bireyler de dahil olmak üzere herhangi biri tarafından işkence veya kötü muameleye maruz kalmalarını engellemekle yükümlüdürler. İşkence ve diğer kötü muamelelerin sonuçları çocuklar söz konusu olduğunda daha da ciddi hale gelmektedir. Bu nedenle AİHM içtihadı uyarınca devletlerin gerekli iç mevzuatın oluşturulması, önleyici tedbirlerin uygulanması ve ayrıca etkili soruşturmaların gerçekleştirilmesi ile hem maddi hem de usuli unsurlar barındıran bu yükümlülüklere uygun hareket etmesi çocukların korunması için büyük öneme sahiptir.
Bu çalışma kapsamında ilk bölümde AİHM'in madde 3 işkence ve kötü muamele yasağı içtihadına ilişkin genel bilgiler verilecektir. İkinci bölümde AİHM'in madde 3 kapsamında çocuklara sağladığı koruma; bedensel cezalara karşı koruma, gözaltı, ceza infaz kurumları ve bakım merkezlerinde bulunan çocukların korunması, aile içi şiddetten korunma, yabancı çocukların korunması ve cinsel istismardan korunma olmak üzere beş başlık altında ele alınacaktır. Çalışmada içtihat bakımından özellik arz eden nitelikteki kararlar seçilmiştir.

Küreselleşen dünyamızda, ulusal ve uluslararası alanda önemli bir soruna dönüşen terörle mücadele, çok boyutlu bir yaklaşım gerektirmektedir. Avrupa  Konseyi’nin de üzerine inşa edildiği, demokrasi, insan hakları ve hukukun üstünlüğü ilkeleri, anılan çok boyutlu yaklaşımın vazgeçilmez ögeleridir.Konsey değerleri ve bu bağlamda kaynağını Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nden alan Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihadı, ülkemizin terörle
mücadele deneyiminde benimsediği paradigma çerçevesindeki çok boyutlu
yaklaşıma büyük ölçüde ışık tutmaktadır.
Söz konusu eser, konuya ilişkin AİHM standartlarını ulaşılabilir kılarak
devletlerin terörle mücadelesini insan haklarına saygı ve hukukun üstünlüğü çerçevesinde gerçekleştirmeleri için önemli bir kaynak oluşturmaktadır.
AİHM’in uluslararası terör bakımından içtihadının esas kısmını oluşturan
yönlere yoğunlaşmakta ve AİHS’in ilgili maddelerini ve bunların Mahkeme
içtihadındaki yorumunu da göz önünde bulundurmaktadır.
Diğer yandan eser, hukuk literatüründe Konseyin terör alanındaki çalışmalarını ve bakış açısını da ortaya koyarak bir boşluğu doldururken, terörle mücadele politikalarının belirlenmesinde ve tedbirlerin düzenlenmesinde aşılmaması gereken çizgiyi de gösteren bir yayındır.

Ulkemizde polis veya jandarma tarafindan gozaltinda alinan kisilere kotu muamele veya iskence yapildigi iddialari kamuoyunun gundemini zaman zaman mesgul edebilmektedir. Bir insanlik sucu olan iskence veya kotu muamelenin butun medeni ulkeler gibi ulkemizde de onlenmesi icin gerekli tedbirler almaya calisilmaktadir. Ancak, alinan bircok tedbire ragmen, ulkemizde bagimsiz bir gozalti gozlemciligi sisteminin bulunmamasindan kaynaklanan sikintilar, hak ihlalleri yasanabilmektedir. Bu yazida nezaret altina alinan suc suphelilerinin haklarinin korunmasi konusunda Ingiltere ’de uygulanan ve Avrupa Birligi Iskenceyi Onleme Komitesi tarafindan butun ulkelerde uygulanmasi tavsiye edilen Bagimsiz Gozalti Gozlemciligi’sistemi incelenerek ulkemizde de benzer bir uygulamanin suc zanlilarinin haklarinin korunmasi ve toplumsal acidan etkileri degerlendirilmektedir

Çocuk Pornografisi hukuksal, toplumsal, ahlaki olarak çok çeşitli bağlamlarda değerlendirilerek tartışılmaktadır. Bu tartışmaların temel noktası çocuk istismarının önlenmesi ve mağdur olan çocukların korunmasıdır. Çocuk pornografisi ile mücadelenin temel amacı ise, bu yayınların üretiminde çocukların kullanılıyor olmasıdır. İnternetin yaygınlaşması ile çocuk pornografisi içeren yayınlara ulaşılması daha da kolay olmaktadır. Bu çalışmamızda yayılan çocuk pornografisinin hem ulusal hem de uluslar arası alandaki yasal düzenlemelerini tespit ederek amaçlara ulaşılıp ulaşılamadığı tartışmak amaçlanmıştır. Anahtar Kelimeler: Çocuk pornografisi. İnternet. Yasal düzenlemeler The child pornography is discussing in variety of context like juridical, social, cultural, ethical. The main point of this discussion is to prevent the explatation of child and to protect the children who are mistreated. The main of the struggle with child pornography is using children in the production of broadcasting. The widespread of internet lets acessing the broadcast of child pornography easy. We try with this work to determine the national and international legal arrangements of child pornography and we also purpose to discuss the research of this arrangements .

The study of Orientalists' views on Islam is one of the most important issues among thinkers in the field of Qur’anic sciences. The purpose of the present study is to examine the views of the German orientalist Harald Suermann in his article "Early Islam Based on Jewish and Christian Sources", which seeks to prove the influence of Judaism and Christianity in Islam. The method of this paper, which is the result of a research, is based on the library method and is applied in terms of purpose and has a descriptive-inferential nature in terms of the level of analysis. The data were collected through library studies using the Fish tool and answered in the form of discourse. The research findings show that Orientalists seek to weaken the religion of Islam and, using weak sources, introduce their doubts into the religion and then attribute it to the Holy Quran. The result of this research is that Suerman and Orientalists such as Krone and Cook, who explain Goldziher's view, consider Judaism and Christianity to be influential in early Islam and its spread, and introduce Islam as violent and ethnic, which, of course, the verses of the Qur'an and Original Islamic sources refute these statements.

Ülkemizde polis veya jandarma tarafından gözaltında alınan kişilere kötü muamele veya işkence yapıldığı id diaları kamuoyunun gündemini zaman zaman meşgul edebilmektedir. Bir insanlık suçu olan işkence veya kötü muamelenin bütün medeni ülkeler gibi ülkemizde de önlenmesi için gerekli tedbirler almaya çalışılmaktadır. Ancak, alınan birçok tedbire rağmen, ülkemizde bağımsız bir gözaltı gözlemciliği sisteminin bulunmamasın dan kaynaklanan sıkıntılar, hak ihlalleri yaşanabilmektedir. Bu yazıda nezaret altına alınan suç şüphelilerinin haklarının korunması konusunda İngiltere 'de uygulanan ve Avrupa Birliği İşkenceyi Önleme Komitesi tarafın dan bütün ülkelerde uygulanması tavsiye edilen Bağımsız Gözaltı Gözlemciliği'sistemi incelenerek ülkemizde de benzer bir uygulamanın suç zanlılarının haklarının korunması ve toplumsal açıdan etkileri değerlendiril mektedir.

Adli psikoloji, psikolojinin bilimsel ve teknik bilgisinin hukuk sistemiyle ilişkisini inceleyen ve adli süreçlere katkıda bulunan bir psikoloji dalıdır. Adli psikoloji, psikolojinin bilimsel, teknik ve uzmanlık alanlarının adli ve hukuki sistemlere uygulanması olarak tanımlanan bir alt dalıdır. Bu bağlamda, hukuk ve psikolojinin kesişim noktasında yer alan bir uygulamalı psikoloji branşıdır.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından yayımlanan içtihat rehberinin ("Guide on Article 3 of the European Convention on Human Rights – Prohibition of torture") Türkçe çevirisi.

Orijinal metin: https://ks.echr.coe.int/documents/d/echr-ks/guide_art_3_eng

Gizli tanığın ceza yargılamasında kullanılması hukuk devletinin vazgeçilmezi olan adil yargılanma hakkını tehlikeye sokmaktadır. Zira gizli tanıklık duruşmanın aleniliği ilkesine ters bir uygulamadır. Bu nedenle tanığın ciddi bir tehlike altında bulunduğu durumlar ile sınırlı olarak uygulanması kabul edilebilir. Bu durumda dahi gizli tanık beyanı hüküm açısından tek ve belirleyici delil olmamalıdır. Başka deliller ile hüküm desteklenmelidir. Aksi bir düşünce tarzı, tanığın korunması adına adil yargılanma hakkının feda edilmesi anlamına gelir. Bu makalede, ceza muhakemesi alanında çözümlenmemiş bir sorun olarak varlığını sürdüren gizli tanık beyanın delil değeri, konuya ilişkin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları çerçevesinde incelenmiştir.

The quickly increasing number of foreign women, with various reasons, moving to Istanbul, where the socio-cultural changes are dense, is parallel to the upwards trend of sexually related violence. In this study, 32 foreign women’s autopsies performed at the Morgue Department of the Council of Forensic Medicine in 1996 are investigated. Sexual violence cases are defined, and 2 of them are presented. Multiple injuries due to blunt traumas are found in both cases which are classified in 25-35 age group. Manner of death, trauma findings, cause of death and laboratory results are examined and the reason of the deaths are thought to be of sexual violence. The results are important for emphasizing how bizzare sexual violence can be.Keywords: Foreign women, Sexual violence, Death

The right to freedom from torture recognised in international human rights treaties. The prohibition of torture has today become a jus cogens qualifi ed norm of international law. The conventions include the prohibition of torture and other ill treatments just after it and of inhuman and degrading treatment and punishment. The expression of "ill treatment" is often used to defi ne inhuman treatments out of torture. Even though torture has been considered to be at the same statue with ill treatments in international laws, it certainly is separated from ill treatment methods in many aspects. In the fi rst article of United Nations Convention Against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment 1984 defi ned torture and included the elements distinguishing the other forms of ill treatment. The European Convention of Human Rights, in the third article, regulated the prohibition of torture and other ill treatments under the same article and subordinated it to the same conclusion. The European Court of Human Rights defi nitely mentions the separation between torture and other treatments. However, in the convention, neither torture was defi ned nor distinguishing standards from other treatments were stated. Using also the defi nition of the United Nations Convention, the Court resorts to defi ne torture and identify its elements. This article aims to focus on the concept of torture and its elements in the case-law of the European Court and then decicions which have been described as torture by the Court will be evaluated. As the concept of torture is not inclued in Turkish Criminal Law, explanation regarding this issue will not be taken into consideration. KEY WORDS Torture, ill-treatment, prohobition of torture, inhuman treatment, degrading treatment, cruel treatment, inhuman punishment, degrading punishment. Convention Against Torture.

Amaç: Plastik kelepçeler, toplu gözaltı uygulamalarında, genellikle güvenlik güçleri tarafından kullanılmaktadır. Hafif, kolay taşınır, ucuz, hijyenik ve uygulamasının kolay olması gibi nedenlerden dolayı kullanımı giderek artmaktadır. Bu çalışmada plastik kelepçe uygulamasında ortaya çıkan sorunların tartışılması ve gözaltı giriş çıkış raporlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda, üniversitede meydana gelen olaylarda gözaltına alınan ve plastik kelepçe takılan 70 öğrenci değerlendirmeye alındı. Bulgular: Gözaltı çıkış muayenesinde olguların % 35,7'sinde kelepçe ile uyumlu cilt lezyonları ve % 2,9'unda plastik kelepçenin çıkartılması esnasında bıçak kullanımı ile oluşmuş cilt kesileri tespit edildi. Vücudunda travmatik lezyon olmasına rağmen %50 (n:20) olguda mevcut olan lezyonların hastanede yapılan gözaltı giriş muayenesinde kayıt edilmediği görüldü. Sonuç: Gözaltı uygulamalarında plastik kelepçe kullanma zorunluluğu varsa çok sıkı olmamalı ve kelepçelerin çıkarılması esnasında yaralanma riskini en aza indiren aletler kullanılmalıdır. Ayrıca gözaltı muayene raporları eksiksiz, adli süreci hızlandırıcı ve hak kayıplarının önüne geçecek şekilde düzenlenmelidir. Bunun için de adli muayeneyi yapacak olan sağlık personelinin eğitilmesi gerekmektedir.

Fakültesi'nde öğretim üyesidir. SBF'de lisans ve lisansüstü düzeyde insan hakları ve idare hukuk dersleri veren Altıparmak, Fakülte'nin İnsan Hakları Merkezi'nin Müdürüdür. Merkez tarafından yürütülmekte olan araştırma ve eğitim programlarından sorumlu olan yazarın ulusal ve uluslararası dergilerde yayımlanmış insan hakları ve silahlı çatışma hukukuna ilişkin çok sayıda çalışması bulunmaktadır. Yazarın çalışma konuları arasında cezasızlık dışında, ifade özgürlüğü, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, işkence yasağı ve insan hakları kurumsallaşması bulunmaktadır. Yazarın çalışmaları için bkz: <http://80.251.40.59/politics. ankara.edu.tr/altipar/> İletişim için: kerem. altiparmak@politics. ankara.edu.tr. Bu yazı aynı zamanda İnsan Hakları Dava İzleme Blogu "Faili Belli" sitesinde de yayınlanmıştır.

2009 yılında kaleme aldığımız bir yazıda, Yeni Türk Ceza Kanunu'nda yer alan iki suç tipinin ilişkisini incelemiştik.[1] Toplantı ve gösteri yürüyüşlerinde çok sayıda kolluk görevlisi ile yürüyüşe katılan kişi arasında karşılaşma gerçekleştiği için, zor kullanma yetkisinin aşılması suçu (TCK 256. madde) ile görev yaptırmamak için direnme suçu (TCK 265. madde) arasındaki ilişki ilgimizi çekmişti. Yazı önemli yasal değişikliklerin henüz hayata geçirilmediği ve görece barışçıl bir dönem olan 2006 verilerini incelemişti. O tarihte TCK 265. maddeden verilen 10 bin 207 mahkumiyetine karşılık, sadece 116 TCK 256. madde mahkumiyeti dikkat çekiyor.

Çalışma ile, Çocuk Hakları Komitesine başvuru yapacak kişilerin başvuru esnasında karşılaşabileceği sorunlara yanıt verilmeye çalışılmıştır. Bunun yanı sıra Çocuk Hakları Sözleşmesi ve ilgili Protokollerde yer alan temel hükümleri içeren, yol gösterici nitelikte olan kabul edilebilirlik ve kabul edilemezlik karar çevirilerine yer verilmiştir. Kitap kapsamında yer alan kararlar seçilirken Taraf Devletler ile Sözleşme maddeleri çeşitliliğine özellikle dikkat edilmiştir. Uygulamada en çok görülen hak ihlallerinin öne çıkarılması amaçlanmıştır.

Kitapçıkta, Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Komitesine yapılacak başvuruya dair soruların yanıtlandığı bölüm tarafımca ele alınmıştır. Kararların seçimi ile kararların çevirilerine Av. Ayça Altuner, Av. Kardelen Ateşci, Av. Mustafa Batuhan Çalışkan, Av. Zeynep Cemre Demirtaş, Av. Elif Su Erdem, Ferhat Güzel, Av. Cansu Telli ve Saliha Elif Türkay tarafından katkı sunulmuştur.

Temel hak ve özgürlüklerinin korunmasında etkili ve ikincil nitelikte iç hukuk yollarından biri de Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yoludur. Anayasanın 148/3. maddesi ile 6216 sayılı Kanun’un 45/1. maddesinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru hakkı düzenlenmiştir. Bu hükümlere göre herkes, Anayasa’da güvence altına alınmış temel hak ve özgürlüklerinden Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi kapsamındaki herhangi birinin kamu gücü tarafından ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine başvurabilir. Anayasa Mahkemesinin bireysel başvurular hakkındaki incelemesi, Anayasada öngörülen temel hak ve özgürlüklere ilişkin güvencelere göre yapılmaktadır. Anayasa Mahkemesinin bireysel başvurular konusunda verdiği hak ihlali kararları, Mahkemeye duyulan güvenin artmasını sağlamaktadır. Ancak bazı ilk derece yargı mercilerinin Anayasa Mahkemesinin ihlal kararlarına uymadığı, karar gereklerini yerine getirmemekte direndiği, bu kararları sorguladığı görülmüştür. Dolayısıyla Anayasa Mahkemesinin ...

İşkence ve kötü muameleye tabi olmama ve bu nitelikte cezaya çarptırılmama hakkı, uluslararası hukukta mutlak olarak yasaklanan, savaş hali dahil olmak üzere hiçbir istisnası olmayan bir haktır. 1 İşkence yasağının bu mutlak niteliği, insanın onuruna ve kişiliğine karşı en ağır saldırı olarak kabul edilen bu nitelikteki eylemlerin 2 , uluslararası hukukta buyruk emirle (jus cogens) yasaklanmasına da neden olmuştur. 3 Türkiye Cumhuriyeti Anayasası da benzer bir şekilde bu hakkın istisnası olamayacağını düzenlemektedir. 4 Anayasa'nın 15. maddesinin 2. fıkrasına göre savaş, seferberlik ve sıkıyönetim halleri de dahil olmak üzere kişinin maddi ve manevi varlığının bütünlüğüne dokunulamaz. 1 İşkence ve kötü muamele, hem evrensel hem de bölgesel insan hakları sözleşmelerinde mutlak olarak yasaklanmıştır. Medeni ve Siyasal Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme, md. 7, 4 (2); Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS), md. 3 ve 15 (2); Amerikalılararası İnsan Hakları Sözleşmesi md. 5 (2) ve 27 (2); İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Karşı Birleşmiş Milletler Sözleşmesi (İKS), md. 2. İnsancıl hukukta da işkence yasaklanmıştır. Harp Esirlerine Yapılacak Muameleye İlişkin Sözleşme (Cenevre Sözleşmesi III), md. 17; Harp Zamanında Sivillerin Korunmasına İlişkin Sözleşme (Cenevre Sözleşmesi IV), md. 31. Her iki Sözleşme açısından da işkence, Sözleşme'nin ağır ihlaline vücut verir (grave violation). C III, md. 130 ve C IV, md. 147. Ortak 3. madde tüm çatışma türleri için işkence ve kötü muameleyi yasaklamaktadır. Uluslararası Adalet Divanı'nın belirttiği gibi bu hüküm aynı zamanda teamül kuralı haline gelmiştir. Military and Paramilitary Activities in and against Nicaragua (Nicaragua v. United States of

Türkiye, Birleşmiş Milletler şşkence ve DiŞer Zalimane, şnsanlık Dışı ya da Onur Kırıcı Muamele ya da Cezaya Karşı Sözleşmesi'ne Ek Seçmeli Protokolü Eylül 2005'de imzaladı. Protokol, işkenceyle mücadelede yeni bir model getiriyor. Buna göre Protokol'e taraf devletler ulusal düzeyde işkencenin önlenmesi için bir ya da daha fazla sayıda baŞımsız ulusal önleyici mekanizmayı kuracak, görevlendirecek ya da mevcutları muhafaza edecektir. Söz konusu ulusal mekanizmalar, kişilerin özgürlüklerinden mahrum kaldıkları yerleri ziyaret ederek, işkence ve kötü muameleye karşı bir ön denetim yürüteceklerdir. Adalet BakanlıŞı, mevcut Ceza şnfaz Kurumları ve Tutukevleri şzleme Kurulları ve şl ve şlçe şnsan Hakları Kurulları'nı Protokol uyarınca görevlendirmeyi planladıŞını kamuoyuna açıkladı. Bu yazı, bu kurulların Protokolde öngörülen ölçütlere uyumunu incelemekte ve başka bir formülün bulunmasının bir zorunluluk olduŞu sonucuna ulaşmaktadır.

Serisi (ETS)-No. 126. 1 (ETS No. 151) ve 2 (ETS No. 152) No.lu Protokol hükümlerine göre değiştirilmiş olan metin 1 Mart 2002'de yürürlüğe girmiştir. 17 Report of the UN Working Group to draft an Optional Protocol to the UN Convention against Torture, UN.Doc. E/CN.4/2001/67, para. 43,45. * Türkiye'de İnsan Hakları Yönetsel Yapılanması şeması AÜ SBF İnsan Hakları Merkezi tarafından hazırlanmıştır. i Anılan kuruluşların hiçbirisinin, uluslararası kuruluşlara raporlama yapma yetkileri bulunmamaktadır. Buradaki "raporlama" yetkisi, kuruluşların, kendi çalışmalarını rapor haline getirme yetkisidir. ii Meclis bünyesinde oluşturulan Meclis Araştırma Komisyonları da hak ihlalleriyle ilgili incelemelerde bulunabilmektedir. iii Kanuni dayanağı tartışmalıdır; zira, heyetleri için öngörülen maddeye dayanılarak kurulmuşlardır. Yukarıda sayılan yetkiler bu bağlamda değerlendirilmelidir. iv Valilikler ve kaymakamlıklar aracılığıyla. v Komisyon gerek gördüğü takdirde keşif yapabilir. vi Sulh olunmaması durumunda yargı yolu açıktır.

Çalışmada, SİDAS ve 6706 sayılı Cezai Konularda Uluslararası Adli İş Birliği Kanunu kapsamında iadenin şartları, yalnızca Türkiye'den iade talep edilmesi durumu dikkate alınarak incelenecektir. Bu çerçevede sorunlu olan hususların değerlendirilmesine gayret edilecektir.

Child abuse is a problem of humanity and one of the most important reasons of illness and mortality in children. Physician awareness of child abuse findings and informing legal authorities of suspected child abuse is of vital importance. Violence and sexual abuse show a gradual increase once started and continue until the perpetrator is caught. We emphasize that awareness and proper management by specialized doctors and also informing legal authorities are the first steps for saving these children.

Ermeni meselesi çok geniş bir çalışma alanına sahiptir; ancak bu kitapta meselenin dar bir parçasına odaklandım. Kitabın konusunu, Ermeni tehcirinden doğacak hak ihlalleri ve bu ihlallerin AİHM nezdinde incelenmesi ihtimaliyle sınırladım. Bu dar parçaya odaklanabilmek için bütün hakkında bilgi sahibi olmak gerekir. 2018’de tamamladığım Ermeni Meselesinin Hukuki Boyutu isimli doktora tezimde konuyu geniş bir perspektif ve bütüncül bir yaklaşımla incelemeye çalışmıştım. Doktora tezimden doğan ve konunun özel bir noktasını incelediğim bu kitapta, bazı yönlerden tezimdeki dağınık konuları düzenledim, bazı yönlerden de derin tartışmalarla yeni sonuçlara ulaşabildim.

Elinizdeki çalışma, bu alanda çalışan farklı disiplinlerden meslek elemanlarının rollerini desteklemek üzere tutukevi ve cezaevi gibi özgürlüğün kısıtlandığı kurumlarda bulunan çocuklara yönelik kötü muamele ve işkence iddialarının araştırılmasına dair izleme, soruşturma, kovuşturma ve savunma faaliyetlerinde kullanılabilecek bir kontrol listesi oluşturmayı amaçlamaktadır.

.Assyrians, who turned fear based policy and fear that continued for centuries in Mesopotamia into government policy (1000-612 B.C), with its’ powerful army and by taking the advantage of reliefs including violence, became an imperial force. Beheadings, tortures, and the use of violence that we encountered as a propaganda especially as from  Neo-Asyyrian period (1000-612 B.C) intensified during the reign of king Assur-nasir-apli II (883-859 B.C). Cruelty and the use of violence,  that performed by many of the successors, were handled praisingly in written and visual records.
Assyrians, by means of recording the military successes both to prove their strength to cities and the kingdoms of the region and in order to bring under control the external raids and internal conspiracies against Assyrian reign, wanted to represent high quality of their military force on reliefs. Thus in politically they substantiated their sovereignty over their enemies.
Killing way that we encountered frequently in inscriptions was beheading. Beheading was not only implemented for empowering the fear of death but also was very important for the inscriptions that praising the kings and commanders -as the commanders in chief of the army- to let them gain endless fame as the fearless warrior of the army. In this study, beheading, which is an element of violence in Assyria, will be examined in the light of depicted documents and written sources.

Bu çalışmanın amacı, cinsel suç sanıklarının sosyo-demografik özelliklerini ve psikiyatrik profillerini belirleyerek Türkiye hakkında veri sağlamaktır. Gereç ve Yöntem: Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kuruluna değerlendirilmek üzere mahkemelerce Ocak.2002-Haziran.2003 tarihleri arasında gönderilen 7252 olgu arasında cinsel suç sanığı olan ve ceza ehliyeti olup olmadığı sorulan 70 olgu çalışmaya alınmıştır. Görüşmeyi kabul eden olgulara hazırlanan anket formu uygulanmıştır. Bulgular: Muayene edilen olguların 42'si (%60) ırza geçme, 25 kişinin (%35.71) cinsel saldırı, 2 (%2.86) olgu teşhircilik, 1 (%1.43) olgu ise ölüye fena muamele (nekrofili) ile suçlanıyordu. Kurulda, muayene edilen saldırganların 35'inde (%50) ceza ehliyetini etkileyecek boyutta psikopatoloji saptanmamıştır. Mental retardasyon 19 (%27.14) olguda, psikotik bozukluk 14 (%20) ve cinsel disfonksiyon 2 (%2.86) olguda tespit edilmiştir. Sonuç: Saldırganların çoğunluğu genç yaş grubunda olup, cinsel deneyimi olmayan olgularda seksüel impulslar saldırılarda önemli rol oynamıştır. Bu tür cinsel suç işleyen saldırganların profillerinin belirlenmesi bu tip saldırıların önlenmesinde yardımcı olabilir.

Bu çalışmada Yeni Asur Döneminin önemli krallarından II. Assurnasirpal dönemi (MÖ 883859) işkence yöntemleri çalışılmıştır. II. Assurnasirpal döneminde kullanılan işkence yöntemleri görsel eserler (rölyef, kapı bandı) üzerine betimlenen sahneler ve çivi yazılı metinlerde görülmektedir. Döneme ait görsel eserler ve çivi yazılı metinler, Asurluların insanlara gözdağı vermek ve isyan etmelerini önlemek dolayısıyla toplumda psikolojik baskı oluşturmak için bazı işkence yöntemleri kullandığını göstermektedir. Kullanılan işkence yöntemleri arasında; insanların başlarının kesilmesi, el ve kollarının vücuttan ayrılması, derilerinin yüzülmesi, kazığa çakılma gibi farklı işkence yöntemleri yer almaktadır.

Bu çalışma, çocuğa kötü muameleye dair güncel alan yazından derlenen bulgulardan yola çıkarak etkin önleme ve müdahale hizmetlerinin kapsaması gereken unsurları açıklamayı hedeflemektedir. GÜVENDE olarak adlandırılan bir çerçevede sunulan bu derleme çalışmasının temel hedefi, çocuğa adli, sosyal ve psikolojik destek hizmetleri yürütenleri çocuğa kötü muamelenin önlenmesi ve müdahalesi hakkında bilgilendirmektir. Dört temel unsur içeren GÜVENDE'de ilk olarak kötü muameleyi önlemenin temel yolu tanıtılmaktadır. Son üç unsur ise kötü muamele gören çocuğa etkin müdahalenin niteliklerini tanıtmaya ayrılmıştır. Çocuğa kötü muameleyi oluşturan etkenlere ve onun oluşturduğu çok düzeyli etkilere dair kapsamlı bir bakış açısının benimsenmesinin, koruma ve destek hizmetinin niteliğini ve ürettikleri yararı artırma potansiyeli yüksektir. Kötü muameleye uğrayan çocuğa kamusal destek hizmeti verenlerin nitelikli müdahalesini destekleme amacını güden kapsayıcı ve sistematik bilgi sunma çabalarının, sadece destek hizmeti sağlayıcılarını değil toplumun da çocuğa yapılan kötü muameleyi durdurma potansiyelini artıracağı düşünülmektedir. Anahtar kelimeler: Çocuğa kötü muamele, çocuk istismarı, çocuk ihmali, müdahale, çocuk koruma ve destek hizmetleri ABSTRACT This study aims to explain the essential elements of effective prevention and intervention services based on the findings compiled from the current literature on child maltreatment programs. This review, presented within the SAFE framework, mainly aims at security forces, social workers, and counselors who give psychological or forensic support services. Among a total of four, the first step of SAFE is about the main path of preventing maltreatment. The remaining three steps are devoted to introducing the qualities for intervention with maltreated children. Adopting a comprehensive approach covering factors that constitute child maltreatment and its multi-level effects has a high potential to increase the quality of the protection and support service and the benefits they produce. We believe that efforts to provide a comprehensive and systematic literature review that aim to support qualified public support service for maltreated children will improve service providers' and society's potential to stop child maltreatment.

Gürültüye neden olma suçu Türk Ceza Kanunu m. 183'te "İlgili kanunlarla belirlenen yükümlülüklere aykırı olarak, başka bir kimsenin sağlığının zarar görmesine elverişli bir şekilde gürültüye neden olan kişi, iki aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır." şeklinde düzenlenmiştir. Üzerinde duracağımız husus hangi eylemlerin bu suç kapsamında olacağı ve benzer eylemleri oluşturan kabahat ve suçların karşılaştırması olacaktır.

Bu arastirmanin amaci ogrencilerin yargiya (Yargitay) intikal eden suc kapsamindaki davranislarinin degerlendirilmesidir. Tarama modelinde olan bu calismada “nitel” arastirma yontemi tercih edilmistir. Bu calismada ogrencilerin 2004-2018 yillari arasindaki suclarini tespit etmek uzere mahkeme kararlari uzerinde calisildigi icin “dokuman incelemesi” yontemi kullanilmis ve bu kapsamda ogrenciler hakkinda acilan 34 dava incelenmistir. Arastirmanin sonunda ogrencilerin kisiye karsi suclardan vucut dokunulmazligina giren kasten yaralama sucunu en fazla isledigi gorulmustur. En az islenenin ise anayasal duzene karsi islenen suclar oldugu gorulmustur. Arastirma sonucu getirilen onerilerin bazilari sunlardir:  Okullarda sosyal etkinliklere daha fazla agirlik verilebilir. Ogrenciler basta sportif etkinlikler olmak uzere ilgi ve yeteneklerine uygun sosyal etkinliklere yoneltildikleri zaman siddet olaylarinin azalacagi dusunulmektedir. Okul girislerinde metal detektorler kullanilmasi durumunda...

ÖZET Suç sayılan cinsel am açlı davranışlara maruz kalanların çeşitli g e re k çe le rle bunları saklam aya çalıştıkları ve çoğunlukla hukuki prosedürler başlatm ak için girişimde bulunm adıkları ve çok azının yargıya yansıdığı kabul edilmektedir. Bu çalışm a. Ağır Ceza m ahkem elerine konu olan olgular ışığında ilgili kanun m addelerini tartışmak amacıyla planlandı. Adana 3. Ağır Ceza M ahkem esinin 1996/1-450 ile 1997/1-150 sayılı karar özetleri incelenerek cinsel suç kapsam ında d eğerlendirilen olgular çalışm a kapsam ına alındı. Mağdur ve sanıklar; yaş, cinsiyet, iddia edilen suç ve verilen karara göre gruplandırıldı. Çalışma kapsam ında yer alan mağdur konum undaki 81 olgudan yalnızca 3&#39;nün erk ek olduğu görüldü. Mağdurların % 55.55&#39;inin 12-15 yaş arasında olduğu, sanıkların 16-40 yaş arasında yoğunlaştığı ve en büyük grubun (% 37.03) 21-30 yaş arasında yer aldığı saptandı. Mağdurların % 32.09&#39;unun suç sayılan eylem e rıza gösterdiği, yargılama sonunda 22 olguda (%...

Prevention of torture and ill-treatment of women deprived of their liberty (Çeviri: Merve SİSLİ) Çeviri No: 0013 Yayın No: 0015 *İngilizce'den Türkçe'ye yapılmış resmi olmayan çeviridir. Çeviri belgeyi hazırlayan kuruluşu bağlamaz. İnsan Hakları ve Eşitlik Uzmanları Derneği (İHUD) çevirilerin içeriği, doğruluğu veya geçerliliği konusunda herhangi bir sorumluluk üstlenmez. Bu çeviri, çeviri sahibinin adıyla beraber olması koşulu ile İHUD'a atıfta bulunmak suretiyle ticari olmayan amaçlarla alıntılanabilir. Çeviri hakkındaki görü ş ve önerileriniz için ihud@ihud.org adresine e-posta gönderebilirsiniz.

Yaralama suçları, yaygınlığı nedeniyle tıbbi açıdan değerlendirilen suçların önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Adli soruşturma ve yargılamalarda yaralanan bireylerdeki lezyonların değerlendirilip rapor edilmesi, dikkat edilmesi gereken ve sorumluluk doğuran bir görevdir. Bu yazıda, yaralama suçlarının adli tıbbi raporlanmasında uygulama birliği yaratılması amacıyla oluşturulmuş kılavuz incelenerek, güncel gelişmeler ışığında görüş, eleştiri ve öneriler sunulmuştur.