Mb Bioethics

Η εργασία αυτή πραγματεύεται του ηθικούς προβληματισμούς που προκύπτουν από τη μεταμόσχευση οργάνων σύμφωνα με την ηθική προσέγγιση του Καντ. Αρχικά, δίνεται ένας ορισμός της μεταμόσχευσης και της σημασίας της για την προόδο της ιατρικής και την υγεία των ασθενών και έπειτα επανεξετάζοντας τα επιχειρήματα του Καντ υποστηρίζεται ότι η μεταμόσχευση οργάνων είναι ηθικά επιτρεπτή.

Το βιβλίο Στα ίχνη του Κοπέρνικου: το βιβλίο που δεν διάβασε κανείς παρουσιάζει την ιστορία έκδοσης του βιβλίου De revolutionibus του Κοπέρνικου το 1541 και την επίδραση του στους αναγνώστες του. Ο Owen Gingerich καθηγητής αστρονομίας και ιστορίας των επιστημών, διακεκριμένος για το έργο του για τον Κέπλερ και τον Κοπέρνικο δείχνει την πορεία της έρευνας του προκειμένου να αποδείξει ότι το βιβλίο του Κοπέρνικου δεν ήταν ένα βιβλίο που δεν διάβασε κανείς.

Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να μελετήσει τη χρήση των φυτών και των βοτάνων στην Δυτική Ιατρική. Αρχίζουμε την έρευνα μας από την αρχαιότητα και φτάνουμε μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Τοιχογραφίες, γλυπτά, πάπυροι και γραπτές πραγματείες αποτελούν τις πηγές μας.

Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να μελετήσει την ενασχόληση των επιστημών και των καλλιτεχνών με τον εσωτερικό κόσμο. Το ασυνείδητο θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των ψυχολόγων και ψυχιάτρων και θα αποτελέσει το κύριο μέρος της έρευνας του τον 19ο αιώνα. Οι ψυχολογικές διαταραχές θα εξηγηθούν ως αποτέλεσμα τόσο σωματικών όσο και ψυχικών δυσλειτουργιών. Οι ψυχοπάθειες θα ορθολογικοποιηθούν ενώ θα εισαχθούν νέες μέθοδοι θεραπείας, όπως η ύπνωση. Η τέχνη θα λειτουργήσει επικουρικά στην επιστήμη με τη χρήση της φωτογραφίας στην ψυχολογική έρευνα. Οι θεωρίες που θα διατυπώσουν οι μεγάλοι ψυχαναλυτές του 20ου αιώνα, Freud και Jung θα επηρεάσουν τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες στρέφονται και αυτοί στην αναζήτηση του ασυνειδήτου του και στην αυτο-έκφραση τους. Τα κινήματα του Εξπρεσιονισμού, Σουρεαλισμού και Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού θα στηριχθούν ψυχολογικές θεωρίες κάνοντας τες μέρος της εικαστικής δημιουργίας. Τα έργα τέχνης θα έχουν ονειρικούς συμβολισμούς, την έκφραση του ψυχικού κόσμου του καλλιτέχνη, την απελευθέρωση του από taboo, όπως η σεξουαλικότητα κ.α. Οι καλλιτέχνες απορρίπτουν τις παραδοσιακές συμβάσεις, υιοθετώντας νέες τεχνικές (π.χ αυτοματισμός, dripping) ώστε να απελευθερωθούν από τη λογική και να οδηγηθούν στο υποσυνείδητο τους. Αυτό επιφέρει την τέχνη του κολάζ και την αρχή του μοντέρνου χορού.

Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να δείξει τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και τις αντιδράσεις από τη θρησκευτική κοινότητα. Κατά τον 17ο αιώνα οι διανοούμενοι της εποχής εισάγουν την φυσική θεολογία. Η μελέτη της φύσης και η κατανόηση της οδηγούσαν στην φανέρωση του Θεού, συνδέοντας την επιστήμη με τη θρησκεία. Κεντρική ιδέα της φυσικής θεολογίας ήταν ο σκόπιμος σχεδιασμός, όπου σύμφωνα με αυτόν εξηγούταν όλα τα ερωτήματα για την καταγωγή και την εξέλιξη των όντων. Η ύπαρξη του Θεού ήταν φανερή μέσα από την φύση και ο επιστήμονας αποδεχόταν ως πραγματικότητα ότι ήταν εντός αυτού του πλαισίου και κατανοητό από την κοινή λογική. Η θρησκεία απέρριπτε όσες θεωρίες διατύπωναν οργανικές μεταμορφώσεις καθώς αντίβαινε στα κεντρικά θεμέλια του δόγματος της και στις Γραφές. Παρόλα αυτά αναγκάστηκε να αναθεωρήσει ή και να συμβιβαστεί με τα νέα επιστημονικά δεδομένα μετά τις γεωλογικές εξελίξεις που αμφισβητούσαν την αυθεντία των Γραφών. Ο Δαρβίνος ενημερωμένος από τις επιστημονικές εξελίξεις διατυπώνει την θεωρία της εξέλιξης των Ειδών μέσω του Μηχανισμού της Φυσικής Επιλογής. Η θεωρία αυτή αναστάτωσε τόσο την επιστημονική όσο και τη θρησκευτική κοινότητα. Υποστηρικτές της νέας θεωρία αμφισβήτησαν κεντρικές αξίες της θρησκείας, ενώ πολλοί θρησκευτικοί εκπρόσωπο πήραν σαφή εχθρική στάση. Η αμφισβήτηση της καταγωγής του ανθρώπου, η ύπαρξη νοητικών ικανοτήτων και ηθικών αξιών στους ανθρώπους και στα ζώα και ο ρόλος του Θεού στη δημιουργία υπήρξαν θέματα προστριβής. Ωστόσο, όπως θα δούμε δεν ήταν καθολική η άρνηση της θρησκευτικής κοινότητας προς τη νέα θεωρία, καθώς πολλοί κληρικοί και θρησκευόμενη ήταν πιο διαλλακτικοί.

Τόσο το νόημα όσο και η εγκυρότητα της έννοιας της ανθρώπινης φύσης αλλά και το κατά πόσο είναι το ύστατο αντικείμενο την Εξελικτικής ψυχολογίας είναι αρκετά δημοφιλή θέματα στο φιλοσοφικό και επιστημονικό διάλογο. Η εξελικτική ψυχολογία αποτελεί ένα νέο πεδίο έρευνας που έχει ως στόχο την μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας από εξελικτική άποψη. Σε αυτή την εργασία θα εξετάσουμε την έννοια της ανθρώπινης φύσης – μία έννοια που έχει διχάσει την φιλοσοφική κοινότητα και την σχέση της με την εξελικτική ψυχολογία. Απώτερος στόχος της εξελικτικής ψυχολογίας είναι να κατανοήσουμε και να γνωρίσουμε καλύτερα την ανθρώπινη φύση

Σκοπός  της  συγκεκριμένης  εργασίας  είναι να  παρουσιάσει την  επιχειρηματολογία  του Σπινόζα  για  τον  οντολογικό  μονισμό.  Για  την  εργασία  αυτή  χρειάστηκε  η  ανάγνωση  του πρωτότυπου έργου, της Ηθικής, στο οποίο αναλύεται η οντολογική  θεωρία, όσο και η μελέτη μίας δευτερογενούς βιβλιογραφίας, για την σωστή  κατανόηση του έργου. Ο Σπινόζα επιλέγει να γράψει το έργο του ακολουθώντας τη γεωμετρική μέθοδο που συναντάμε και στο έργο του αρχαίου γεωμέτρη Ευκλείδη. Ακόμα, δεν πρέπει να παραβλέψουμε την ήδη υπάρχουσα και εδραιωμένη κοσμοαντίληψη του 17ου αιώνα, αλλά και την άποψη του φιλοσόφου για την φύση του Θεού. Ο τρόπος που ο Σπινόζα παρουσιάζει τον Θεό δεν αντιστοιχεί στη Εβραιοχριστιανική αντίληψη, ούτε σε κάποια άλλη μονοθεϊστική θρησκεία. Ο σπινοζικός Θεός ταυτίζεται με τη Φύση. Στο κύριο μέρος της εργασίας μου ακολουθώ την ίδια δομή που συναντάμε στην Ηθική. Αρχικά, παρουσιάζω και αναλύω τους ορισμούς που είναι χρήσιμοι για τον συλλογισμό μας και στη συνέχεια προχωράω στις προτάσεις και τα αξιώματα. Στόχος του Σπινόζα είναι μέσα από ένα σύνολο  λίγων  ορισμών,  βασικών  αξιωμάτων  και  προτάσεων  να  αποδείξει  την  ύπαρξη  μίας μοναδικής υπόστασης, εκείνης του Θεού. Οι προτάσεις βασίζονται και αποδεικνύονται στους ορισμούς και στα αξιώματα που έχει ήδη παρουσιάσει στην αρχή του έργου του. Έτσι, μέσα από 14προτάσεις οδηγεί τον αναγνώστη, μέσω μίας ενεργητικής ανάγνωσης, στο επιθυμητό συμπέρασμα. Τέλος, με την νέα οντολογική θεώρηση που προτείνει αλλάζει η κοσμοαντίληψη του 17ου αιώνα που στηριζόταν στις αρχές του Αριστοτέλη και του Ντεκάρτ

Στην εργασία αυτή πραγματεύομαι την αυτονομία, την ενημέρωση και την συγκατάθεση των ασθενών σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία. Στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζω την κριτική που έχει ασκηθεί στη Βιοηθική των αρχών των Beauchamp και Childress. Η θέση του στηρίζεται στην ύπαρξη τεσσάρων αρχών: η αρχή στο σεβασμό της αυτονομίας , η αρχή της αγαθοπραξίας , η αρχή της δικαιοσύνης και η αρχή της μη βλάβης. Η θέση αυτή βασίζεται στην παραδοχή ότι υπάρχει μία κοινή ηθική (common morality) μεταξύ των ανθρώπων. Η έμφαση της αρχοκρατίας στη κοινή ηθική προβληματίζει καθώς αποτυγχάνει να αναγνωριστεί η διαφορετικότητα των ηθικών υποχρεώσεων και στάσεων που παρατηρούνται σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία. Ακόμα, η προέλευση της βιοηθικής από τον κλάδο της φιλοσοφία έχει ως συνέπεια να αγνοεί τον ρόλο της κοινωνίας και του πολιτισμού στην διαμόρφωση των ηθικών της θεωριών. Η Βιοηθική κατηγορείται ότι στερείται εμπειρική στήριξης και ότι οι βιοηθικοί “ λύνουν πρακτικά προβλήματα για ένα κόσμο που δεν υπάρχει”. Ως απάντηση στην κριτική αυτή, γίνεται λόγο για την εισαγωγή των κοινωνικών επιστημών στην βιοηθική. Ο Hedgecoe υποστηρίζει ότι με τη Κριτική Βιοηθική (Critical bioethics) θα καταφέρουμε να βρούμε την ισορροπία μεταξύ των κοινωνικών επιστημών και της βιοηθικής. Στη συνέχεια πραγματεύομαι την αυτονομία και την ενημερωμένη συγκατάθεση όπως αυτή προβάλλεται από τους Beauchamp και Childress. Η αρχή της αυτονομίας, η ενημέρωσης και η συγκατάθεση του ασθενή, ενώ στις μέρες μας κατέχουν κεντρικό ρόλο στη σύγχρονη βιοηθική και ιατρική πράξης, στις δυτικές κοινωνίες, ωστόσο έχουν κατηγορηθεί ότι προωθούν ένα δυτικό – αμερικάνικο πρότυπο ηθικής, με έμφαση στην ατομικότητα, που δεν μπορεί να υιοθετηθεί από άλλες πληθυσμιακές ομάδες. Τέλος, μέσα από τα δύο case studies που παρουσιάζω, της κυρία Ζ και του κυρίου L, φαίνονται ορισμένα προβλήματα που προκύπτουν σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου η αρχοκρατία αδυνατεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις. Η ανάγκη για την Κριτική βιοηθική σε αυτές τις περιπτώσεις είναι φανερή.