Karçal Dağı Buzulları (Artvin)

Orman Mühendisliği, 34 (6) 7-14, 1997

This paper is aimed at criticizing the research which was published in Yerbilimleri (Volume 36, Issue 2, pages 61-80) and entitled Formations of Rock Glaciers in Karçal Mountains. The researchers suggested that the landforms are mostly periglacial features although the former studies mentioned that the same landforms are glacial formations in the highlands of Karçal Mountains. The morphogenesis and environment of these landforms need to be discussed in details. Although debris-covered glaciers and ice core rock glaciers have similar origins, they reflect different processes and dynamics. Different processes and dynamics lead to different formations. Another of the discussion points of the paper is the classification of the rock glaciers. The physiographic changes of the adjacent glacier valleys which cause one of the rock glacier’s formation as permafrost creep and the other’s as glacier ice core are very significant. The causes of formation of two different types of rock glaciers a few meters apart from each other have to be determined objectively.

2015

Periglacial shapes form as a result of cold climatic conditions around glaciers. They are widely seen in high mountainous areas. Karcal Mountains are located in Artvin at the North-Eastern Anatolia. It has a mass structure separated from Eastern Black Sea Mountains with the Coruh River. The mountain chain is approximately 40 km away from the Black Sea. It has summits that partly exceed 3000 m above sea level. As a result of this characteristic, glaciers had the opportunity to developed in the summits in Karcal Mountains during the glacial times. Periglacial shapes were formed in the areas surrounding the glaciers. The most significant of the periglacial shapes encountered here are the Karcal rock glaciers. This study aims to present five rock glaciers that mapped in Karcal Mountains and assess them according to their

Kaynak gösterilmeden alıntı yapılamaz, izin almadan hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Marmara Coğrafya Dergisi, 2016

Glacial, proglacial, paraglacial and periglacial environments are land systems those have different and independent mechanism, processes in charge. Although all four environments have different mechanism, processes, dynamics from each other, all of them can contain glacier ice. The glacier ice is remnant part from retreating glaciers in proglacial conditions and it is a phenomenon that can be defined relatively easily, but it is not simple to recognize and differentiate ONUR ÇALIŞKAN 369 the glacier ice in paraglacial and periglacial environments. Glacial debriscovered glaciers, paraglacial death ice bodies and periglacial rock glaciers have different environmental, stratigraphic, geomorphologic and physiographic features from each other. Even though they have independent causes and consequences, they can be close to each other or one can follow another transitively or in a locational way. As the landforms which are formed by different processes but have similar shapes, they have characteristic differences. The distinction of these landforms can only be possible by definition of the certain margins of the mechanic, dynamic and geomorphologic differences in these environments. The glacier ice that can be observed commonly in the glacial, paraglacial and periglacial environments of Karçal Mountains (Northeast of Turkey) present inimitable opportunities as the bodies with glacier ice reflect different environments.

Not: Bildiriler, sahiplerinden geldiği şekliyle ve sunuş sırasına göre yayınlanmıştır.

Co, 2016

Öz: Türkiye'nin önemli buzullaşma alanlarından biri olan Doğu Karadeniz Dağları, uzun zamandan beri bu amaçla yapılan araştırmaların yoğunlaştığı yerlerin başında gelmektedir. Pleistosen'de etkili olan soğuk iklim ile yükselti ve bakı koşullarının da etkisiyle Kuzey Anadolu Dağları'nın doğu kesimindeki zirveler bölgesi buzullarla kaplanmıştır. Artan hava sıcaklığının etkisiyle, bazıları 10 km'yi aşan tekne vadiler oluşturan ve yer yer 2000 m'lerin altına inen buzullar, Postglasyal dönemde eriyerek büyük oranda ortadan kalkmış, geride muazzam bir glasyal topografya bırakmıştır. Kuzey Anadolu Dağları'ndaki bu dikkat çekici topografya, glasyal morfoloji araştırmalarına konu olmuş, araştırmalar da kütlenin en yüksek zirvelerini oluşturan Kaçkar Dağı (3932 m) ve Verçenik Dağı (3709 m) üzerinde ve özellikle kuzeye bakan yamaçlarında yoğunlaşmıştır. Ancak, güncel buzul varlığına ilişkin en somut bulgulardan biri, 1931 yılında L. Krenek tarafından, bu iki zirve arasında bulunan Tatos (Dilek) Dağları'nda (3550 m) ve Kaçkar zirvesi güneyinde iki küçük sirk buzulunun keşfedilmesiyle elde edilmiştir. İzleyen dönemde bu bulguya literatürde sık sık yer verilirken, ilgili çalışmadaki bazı eksikliklere de bağlı olarak, özellikle "Krenek I" olarak tanımlanan buzulun yeri ve ismi konusunda, ortaya bir kargaşa çıkmıştır. Bu araştırmanın amacı, önceki çalışmalara yapılan atıflar dışında 50 yıldan bu yana bir saha çalışmasının yapılmadığı bu buzul hakkında, bir yandan değinilen kargaşanın giderilmesine katkıda bulunmak, diğer yandan da adı geçen buzulun güncel durumunu ortaya koymaktır. Yapılan arazi çalışmaları ve elde edilen bulgular, sorunun çözümüne önemli bir katkı sağlarken, bu alanlarda daha ayrıntılı gözlem ve araştırmaların yapılması gerektiğini ortaya koymaktadır.

Marmara coğrafya dergisi, 2016

Glasiyal, proglasiyal, paraglasiyal ve periglasiyal çevreler birbirinden farklı, bağımsız süreç ve mekanizmaların iş üzerinde olduğu arazi sistemleridir. Bahsi geçen ortamların dördü de kendilerine özgü mekanizmalar, dinamikler ve yerşekillerine sahip olmalarına karşın buzul buzu barındırabilmektedirler. Proglasiyal bölgelerde gerilemeden arta kalan buzul buzu parçaları diğerlerinden daha kolay fark edilen fenomenler olmakla birlikte paraglasiyal ve periglasiyal ortamlardaki buzul buzunu birbirinden ayırt etmek zordur. Glasiyal döküntü örtülü buzullar, paraglasiyal ölü buz kütleleri ve periglasiyal buz çekirdekli kaya buzulları arasında ortamsal, stratigrafik, jeomorfolojik ve fizyografik farklılıklar bulunmaktadır. Birbirinden bağımsız neden ve sonuçları olmasına karşılık mekânsal bağlamda birbirini izleyen, iç içe geçmiş yapılarından ve dış görünümlerinin benzer olmasından dolayı ayırt edilmeleri zordur. Bu şekillerin ayırt edilmesi mekanik, dinamik ve jeomorfolojik ayrımlarının kesin hatlarla belirlenmesiyle mümkündür. Türkiye'nin kuzeydoğusunda bulunan Karçal Dağları glasiyal, paraglasiyal ve periglasiyal alanlarında da yaygın olarak gözlemlenen buzul buzu içeren yapılar, farklı karakterdeki ortamları yansıtmaları açısından benzersiz olasılıklar sunmaktadır.

Coğrafi bilimler dergisi, 2015

Öz: Türkiye, enlem etkisi nedeniyle, Pleistosen'deki kuvvetli buzullaşma alanlarının uzağında kalmakla birlikte; güney Anadolu'da Toroslar, iç bölgelerde yüksek volkanik dağlar ve Kuzey Anadolu Dağları'nın özellikle yüksek doğu kesimlerindeki zirveler çevresi dikkat çekici oranda buzullarla kaplanmıştır. Belirtilen buzullar, Postglasyal dönemdeki iklim koşullarının etkisiyle eriyerek, büyük oranda ortadan kalkmıştır. Bu alanlarda, özel koşulların da etkisiyle korunabilen buzullar ise çoğunlukla sirk buzullarına dönüşmüşlerdir. Kuzey Anadolu Dağları, günümüzde dikkat çekici bir glasyal topografyaya ve önemli sayıda güncel buzul varlığına sahiptir. Bu dağların en yüksek iki zirvesine sahip olan Kaçkar Dağı (3932 m) ve Verçenik Dağı (3709 m) civarında yer alan buzullaşma alanları çeşitli araştırmalara konu olmuştur. Bu iki zirve arasında kalan Tatos (Dilek) Dağı ise nispeten az araştırılan alanlardan biridir. Ancak, 2014 ve 2015 yıllarında gerçekleştirilen arazi çalışmaları ve elde edilen glasyal bulgular, bu alanlarda daha ayrıntılı gözlem ve araştırmaların yapılması gerektiğini ortaya koymaktadır.