Onderwijs en ouderbetrokkenheid

2008

In this article we analyzed the long term effects of parental media socialization on educational success. We employed information on 7838 individuals from 3083 families in the Netherlands to estimate hierarchical models that distinguish between family-specific (socialization) effects and individual effects. Our study reveals that parental media socialization plays a meaningful role in the intergenerational transmission of social inequality. Whereas parental time spent on television viewing actually harms a child's educational career, parental reading intensity benefits school success. The content of the parental media consumption plays a relevant role in the reproduction process as well. A parental role model emphasizing highbrow reading enhances school success. Parents actually restrict their children's educational success by showing a strong preference for popular TV. Beside the parental role model on media use we studied instructive media guidance performed by parents. Our results showed that parent-child interaction on reading positively affects children's educational career.

De kern van onderzoek over de maatschappelijke waar-dering van leerkrachten is een studie16 bij een represen-tatief staal van de volwassen Vlaamse bevolking van 18 tot 70 jaar. Er waren 982 respondenten. De centrale onderzoeksvraag was hoe de bredere maatschappelijke omgeving over de leerkracht denkt. Het professioneel imago van de leraar werd vanuit twee invalshoeken be-studeerd, met name de maatschappelijke waardering voor leraren en de status van het lerarenberoep. Dit zijn twee verschillende concepten. Waardering verwijst naar percepties, denkbeelden en gevoelens die bij individuen leven omtrent de kwaliteiten van de beroepsbeoefenaars, terwijl de sociale status verwijst naar de positie die een individu of een maatschappelijke groep binnen de sociale stratificatie inneemt. De onderzoekers gebruikten daarvoor een schaal van sociaal prestige. De vragenlijst werd ontwikkeld op basis van gegevens uit een voorafgaande literatuurstudie en panelgesprekken met onderwijsbetrokkenen

Onderzoek van Onderwijs, 2006

Voor een blad met de naam Onderzoek van Onderwijs en de ondertitel Vernieuwingen in de praktijk van het hoger onderwijs, is de relatie tussen onderwijsonderzoek en onderwijsvernieuwing een belangrijk thema. Wat is de aard van die relatie? Is er anno 2006 eigenlijk nog wel een relatie? Dit artikel schetst een stukje van de geschiedenis van het onderzoek aan het hoger onderwijs en geeft een perspectief op de toekomst. Onderzoek van Onderwijs is in 1971 opgericht door CRWO, nog steeds de moederorganisatie achter het blad. De afkorting CRWO (een informeel netwerk van universitaire instituten en afdelingen) staat voor Contactgroep Research van het Wetenschappelijk Onderwijs. De naam van deze organisatie en de naam van dit blad maken duidelijk dat onderzoek in de jaren zestig en zeventig het leidende principe was achter onderwijsontwikkeling en -verbetering. Aan elke universiteit verscheen in die tijd een instituut voor onderzoek van het (eigen) onderwijs. Degelijk onderzoek doen om er achter te komen wat werkt, daarover met elkaar 'contact' hebben, schrijven in wetenschappelijke tijdschriften, vakbladen en goede boeken (CRWO startte eind jaren zeventig de Hoger Onderwijs Reeks), en conform het research-development-diffusion model verwachten dat docenten er in de onderwijspraktijk hun voordeel mee doen. Ja, elke wetenschappelijk geschoolde docent zou in staat moeten zijn het eigen onderwijs wetenschappelijk te onderzoeken, te verantwoorden en te verbeteren. Immers, universiteiten doen volop onderzoek naar de inhoud van onderwijs; het is een kleine moeite de vorm van het onderwijs mee te nemen. Daar kijken we nu allemaal wat anders tegen aan. Er gaapt een gat tussen onderzoek en praktijk. In een recente studie inventariseren Broekkamp en Van Hout-Wolters (2006) de mogelijke oorzaken van deze kloof:  Het ligt aan het onderzoek: te moeilijk, te eenzijdig, te gefragmenteerd, van onvoldoende kwaliteit, ontoegankelijke rapportage.  Het ligt aan de gebruikers: onvoldoende toepassing van onderzoeksopbrengsten in beleid, trainingen en materialen; practici worden onvoldoende ondersteund.  Het ligt aan onderzoek èn aan de praktijk: te weinig samenwerking; onrealistische visies en verwachtingen. Het doen van onderwijsonderzoek is inderdaad verre van eenvoudig gebleken. Volgens critici is veel onderwijsonderzoek methodisch zwak, zijn cruciale concepten onvoldoende gepreciseerd, produceert het tegenstrijdige resultaten, wordt gerapporteerd in onbegrijpelijk jargon, leidt het niet tot betere leerresultaten, en moet het allemaal veel grondiger (zie Slavin, 2002). Good practices vallen nog wel op te sporen en kwalitatief te beschrijven, maar de generaliseerbaarheidsvragen (werkt dat ook voor mijn vak / met deze studenten / in onze context / met een andere docent?), de reproduceerbaarheidsvraag (gebeurt het morgen weer?) en de verklaringsvraag (wat is het onderliggende causale verband tussen 'treatment' en uitkomst?) worden zelden afdoende beantwoord. Randomized controlled trials (RCTs) zoals in geneesmiddelonderzoek mogen dan de hoogste bewijskracht hebben, ze zijn in het onderwijs meestal ondoenlijk, en zelfs wanneer we er in zouden slagen groepen studenten van voldoende omvang toe te wijzen aan verschillende behandelingen zullen de verschillen in context, en de invloed van visie, verwachtingen en doelen van studenten en docenten, te groot zijn om te negeren of te controleren . Bovendien blijken de concepten, methoden en technieken van onderwijsonderzoek wezenlijk anders maar niet makkelijker te zijn dan het inhoudelijk onderzoek waar docenten aan gewend zijn: je doet het er maar niet even bij. Een goed voorbeeld is het onderzoek van Van der Schaaf naar de betrouwbaarheid van

2002

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze utgave mag worden ver veelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande toestemming van Stichting Lezen.

2014

2015

john exalto en gert van klinken Bij de productie van dit boek is gebruikgemaakt van papier dat het keurmerk Forest Stewardship Council® (fsc®) draagt. Bij dit papier is het zeker dat de productie niet tot bosvernietiging heeft geleid. Ook is het papier 100% chloor-en zwavelvrij gebleekt.

Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken, 2010

Complementarity and competition in time spent on paid work and childcare Complementarity and competition in time spent on paid work and childcare Time spent by parents on child care can be considered as a form of investment in the development of children. By offering leave arrangements, the Dutch government endeavours to stimulate parents to combine paid work and child care and to intensify parent-child interaction. In this paper we analyse the plausibility of the hypothesis that a (temporary) reduction of work time leads to a (temporary) increase of time spent on childcare by means of tobit regressions of time use data for the Netherlands. We scrutinised the period from 1975 to 2000. The results show, in line with the international literature, that a reduction of work time leads to an increase of time spent on child care, both for men and women with at least one child under the age of five. However, this increase turns out to be quite small. Furthermore, the results show for women ...

AGORA Magazine

De wens om thuis oud te worden (‘ageing in place’) is populair bij ouderen,maar hoe zit dat voor ouderen met een migratieachtergrond? Wat zijn hunwoonervaringen? Hoe staan zij tegenover ‘ageing in place’? Waar en hoe wensenzij oud te worden? En verschilt dit van ouderen zonder migratieachtergrond?

Pedagogiek, 2016

2007

Enkele jaren geleden lieten Dovenschap en de FODOK een onderzoek uitvoeren naar de mening van ouders en van dove volwassenen over de kwaliteit van het onderwijs aan ernstig slechthorende en dove kinderen. Rochelle Welvaart concludeert in het onderzoeksverslag: "Het onderwijs voor dove kinderen moet niet stil staan bij de beperkingen van het kind, maar een stap verder gaan. Er is geen verschil in intelligentie tussen horende en dove kinderen, waarom dan wel verschil in prestaties?" (Welvaart, 2005, 71). Er valt veel voor te zeggen dat het onderwijs zich juist moet richten op het benutten en vergroten van het potentieel van dove kinderen en niet zozeer de beper-School als beschermende factor in de sociaal-emotionele ontwikkeling van dove kinderen Dove en ernstige slechthorende kinderen lopen grote risico's in hun sociaal emotionele ontwikkeling. Harry Knoors beschrijft in dit artikel die risico's. Vervolgens schetst hij de mogelijkheden die scholen hebben om preventief te werken en daarmee psychische problemen te voorkomen. De professionele school kan het kind op die manier voor tegen grote problemen beschermen.